- 9 Ocak 2012
- 15.559
- 30.177
- 798
- Konu Sahibi sonundaoldu
-
- #1
ben bir kamu kurumda sıradan memur olarak çalışıyordum. aslında işim amirim çok iyiydi. çok aşırı yoğunduk ama amir iyi olunca hiç önemli olmuyordu. ta ki o sınav açılana kadar işimi çok severdim.
ve sınav açıldı. herkes kendine uygun sınav türünü bulup girerken ben oralı değildim. odada ki arkadaşlarımın çevremin baskısıyla ben de maddi anlamda maaşımı iyileştirecek beni 3 kademe öne atacak bir kadro için girdim sınava. ama öylesine giriyordum. çünkü çıkan konuların belirsiz olduğu bir kadroydu. rastgele çalıştım.
sınava girdim ben şok. hepsi ilgi alanım olan sorular ve kazandım. maaşım 500 lira arttı dediğim gibi kademem de 3 öne gitti. üstelik eski kurumumda tek arkadaşım yokken bir sürü arkadaşa sahip oldum. bir kahve içip kafa dağıtacağım insanlara.
amaaaaaaa kurum oturmamış. ilk 4 ayda 5 yer değiştirim. artık hergün ayaklarım geri geri giderek işe gelmeye başladım. bundan önceki kurumda yazışmalara bakardım. yoğunda olduğu için kurumda hepimiz tüm yazışmalara hakimdik. nitekim geldiğim kurum teknik ve para ağırlıklı. kurumda ne yazışma olsa beni sürüyorlar ona. çok üst mevkilerden gelenler oluyor. onlar 1 dakika kişilerle konuşamıyor günlerce beni birlikte çalışmam için yolluyorlar. hadi onları aştım. ama bu yer değiştirme hergün hangi birime giderim diye işe gelmek çok yıprattı beni.
en son geldiğim yerde konuştum müdürümle sağolsun dinledi anladı. 1,5 yıldır yerimdeyim.(dim) o da müdürüm söz verdiği için yollamıyordu. yoksa ensemde nefesleri hep var. ha diyeceksiniz ki tek sen misin o kurumdaki?? elbette değilim ama iyice laçkalaşmış, hepsi tartışmış, iş yapmamış, ya da yanlış yapmış birbirlerini istemeyenler. kulaklığı takıp oturuyorlar akşama kadar. ama bugün yine birisi geldi ve beni alacağını söyledi. gerçekten çok mutsuzum. ev, çocuk, iş, hayatın sorumlukları derken tekrardan bir sürece girmek korkutuyor beni. kaldı ki bölümle zerre alakam yok. hukuk! ben programcıyım! ağlasam rahatlasam mı durumu kabullenip mutlu olmaya mı çalışsam çocuk yapıp uzaklaşsam mı (zaten istiyorum 2. çocuğu erkene almış olurum diyorum) diye kara kara düşünüyorum. keşke hiç girmeseydim sınava. hergün pişman olacak birşeyler çıkıyor.
belki de abartıyorum artık kafam karman çorman.
edit: çok şükür müdürüm işi halletti. yerimde devam ediyorum. saolun arkadaşlar mesajlarınızı okudum az da ağladım rahatladım.
ve sınav açıldı. herkes kendine uygun sınav türünü bulup girerken ben oralı değildim. odada ki arkadaşlarımın çevremin baskısıyla ben de maddi anlamda maaşımı iyileştirecek beni 3 kademe öne atacak bir kadro için girdim sınava. ama öylesine giriyordum. çünkü çıkan konuların belirsiz olduğu bir kadroydu. rastgele çalıştım.
sınava girdim ben şok. hepsi ilgi alanım olan sorular ve kazandım. maaşım 500 lira arttı dediğim gibi kademem de 3 öne gitti. üstelik eski kurumumda tek arkadaşım yokken bir sürü arkadaşa sahip oldum. bir kahve içip kafa dağıtacağım insanlara.
amaaaaaaa kurum oturmamış. ilk 4 ayda 5 yer değiştirim. artık hergün ayaklarım geri geri giderek işe gelmeye başladım. bundan önceki kurumda yazışmalara bakardım. yoğunda olduğu için kurumda hepimiz tüm yazışmalara hakimdik. nitekim geldiğim kurum teknik ve para ağırlıklı. kurumda ne yazışma olsa beni sürüyorlar ona. çok üst mevkilerden gelenler oluyor. onlar 1 dakika kişilerle konuşamıyor günlerce beni birlikte çalışmam için yolluyorlar. hadi onları aştım. ama bu yer değiştirme hergün hangi birime giderim diye işe gelmek çok yıprattı beni.
en son geldiğim yerde konuştum müdürümle sağolsun dinledi anladı. 1,5 yıldır yerimdeyim.(dim) o da müdürüm söz verdiği için yollamıyordu. yoksa ensemde nefesleri hep var. ha diyeceksiniz ki tek sen misin o kurumdaki?? elbette değilim ama iyice laçkalaşmış, hepsi tartışmış, iş yapmamış, ya da yanlış yapmış birbirlerini istemeyenler. kulaklığı takıp oturuyorlar akşama kadar. ama bugün yine birisi geldi ve beni alacağını söyledi. gerçekten çok mutsuzum. ev, çocuk, iş, hayatın sorumlukları derken tekrardan bir sürece girmek korkutuyor beni. kaldı ki bölümle zerre alakam yok. hukuk! ben programcıyım! ağlasam rahatlasam mı durumu kabullenip mutlu olmaya mı çalışsam çocuk yapıp uzaklaşsam mı (zaten istiyorum 2. çocuğu erkene almış olurum diyorum) diye kara kara düşünüyorum. keşke hiç girmeseydim sınava. hergün pişman olacak birşeyler çıkıyor.
belki de abartıyorum artık kafam karman çorman.
edit: çok şükür müdürüm işi halletti. yerimde devam ediyorum. saolun arkadaşlar mesajlarınızı okudum az da ağladım rahatladım.
Son düzenleme: