- Konu Sahibi Isabella_7
- #1.421
Anlıyabiliyorum seni inan ki.Kimseye güven yok ki artık ben evlenmeyi hiç düşünmüyorum artık zaten çocuk isterdim ama bilemiyorum korkuyorum biriyle tanışmaya flört etmeye o kadar kapattım ki kendimi.
Tam isteyecek gibi oluyorum hayatımdaki insanın saçma sapan tavırlarını görüyorum soğuyorum ayrılık oluyor sonu.
Bazen diyorum yalnızlık en iyisi belki de benim için .
O yüzden çok da çabalamıyorum bir ilişki için bu saatten sonra herseyi akışa bıraktım.
İnsanlar beni çok yoruyor bunu farkettim üç günlük dünyada yorulmak istemiyorum fazla duygusalım belki bilemiyorum bir yandan duygusal olup bir yandan mantıklı olmak çok zor.
Bende çok hassas ve yaralıyım , Ruh eşimi beklemem lazım :)
Zaten bekar olduğumuz için genç kaldık kuzu, boşver iyi tarafından bakalım
