Merhaba,
Çok uzun ama okuyup akıl verirseniz çok sevinirim.
Şu an çalıştığım iş yerimde bir sene önce evlenmiş ve sırf eşi burada çalışıyor diye ailesinin yaşadığı şehirden kalkıp buraya gelmiş bir arkadaşım var. Hatta kardeşim dostum 'DU'...
Ailesi yakın bir şehirde oturuyor ama arkadaşımın İstanbul'da hiç arkadaşı sığınabileceği bir yeri yoktu.
Boşandıktan sonra insanlara karşı hep biraz mesafeli oldum. Hatta biraz da etrafıma kalın bir zırh örüp canımı yakmak isteyen ya da çıkarı için yanaşan herkesi uzaklaştırdım, tersledim...
Ama bu kızı kendime yakın buldum.
Eşi çok yoğun çalıştığı için, benim boşandığım adam gibi bir şirkette yönetici, sürekli ya geç geliyordu eve ya da iş seyahatinde oluyordu. Biz de bol bol birlikte vakit geçiriyorduk. Ancak boşandıktan sonra çok dikkat etmişimdir, bir iki dostum hariç, hiç bir kızın evine kocası varken gitmem.. rahatsız etmemek için, insanız sonunda, kalbinden kimsenin kötü bir şey geçirmesini istemem.
Gel zaman git zaman samimiyetimiz o kadar ilerledi ki, normalde ben iş yerimde daha önce başımdan bir evlilik geçmiş olduğunu kimseye söylemem, ona söyledim. Yaşadıklarımı anlattım. Çok üzüldü, üzülme dedim hayırlısı buymuş, sakın acıma insanın kendi başına gelir acıdığı şey dedim. Bu arada bu kızın tek bir ters durumu vardı bana göre her şeyi fiyatlandırılması... Kocam şu kadar maaş alıyor, evimize şu eşyayı aldık fiyatı bu kadar, kiramız şu kadar, kazağım bu kadar, kuaföre şu kadar verdim... Her şeyin en pahalısı en mükemmeli ondadır.. Cidden sallamadım bu huyunu çünkü bende kıskançlık yok, çünkü ailemde varlığı gördüm, boşandığım adam çok kazanıyordu ama bir kuruş faydası yoktu. Ben huzurla kazanılan yenilen helal paraya inanırım. Arkadaşımın cahilliğine yeni evliliğine hevesine veriyordum söylediği yaptığı her şeyi. Çünkü ben zaten iyi kazanıyorum evim arabam her şeyim var bunu özellikle söylememin sebebi kimsenin bir şeyine ihtiyacımın olmadığını bilmeniz. Kaldı ki ailemin durumu da iyi çok şükür.
Aradan aylar geçti... Öğrendik ki kocası daha yeni evliyken bunu başka bir kızla aldatmaya başlamış ve o kız da evli... Yıkıldı arkadaşım. Yanında olmak için elimden geleni yaptım.
Kocasından kaçtı öğrendiği ilk dönemlerde, bende kaldı. Yemekten içmekten kesildi. Küçük çocuğu besler gibi elimle besledim. Destek oldum. Kocasıyla arasını düzeltmesi ya da ayrılması için neler yapabilir anlattım, ama kararı ona bıraktım. Sadece boşanmış bir kadının nasıl bir hayatı olur, bilsin istedim. Adam pişman oldu ama bizim kız her tartışmada ya da kendi ruh halinin gelgitlerine göre hep eski defterleri açtı. Yeri geldi çocuk bunu tersledi yeri geldi o çocuğu tersledi ama iş en sonunda şiddete kadar ki elini yüzünü dağıtacak şekle geldi... ben hep yanında olmaya çalıştım. Toparlamaya çalıştım... o da evine kocasına döndü annesinin baskısıyla...
bir ara işlerim biraz yolunda gitmezken iş yerinde iş arkadaşlarım yüzünden biraz huzurum yokken iş bakmaya başlasam mı diye konuşurken, ki kocasıyla arasının iyi olduğu dönem, kocasına anlatmış benim ona destek olduğumu adam benden, yüzyüze tek kelime etmişliğimiz yok nefret ediyormuş, kocası için onun eli kolu çok uzun iş bulmana engel olur gıcık sana gibi bir şeyler dedi... nasıl koydu söyledikleri anlatamam. Aradan bir kaç saat geçmişti ki ben de mesaj attım, böyle diyorsun ama rızık Allah'tan, ben sana kardeşimsin diye destek oldum şimdi böyle mi olduk dedim, vay sen misin bunu diyen... bazen onu kışkırtmışım kocasına karşı, bazen onu kıskandığımı düşünüyormuş, çünkü ben boşanmışım... ki bunu söylerken nişanlımın hayatımda olduğunu da biliyor. Nasıl zoruma gitti söyledikleri anlatamam. Belki yaşadıklarımdan ötürü bazen kötü şeyler söylemişimdir dedim kendime ama asla ama asla kıskanmak onun da aynı şeyleri yaşanmasını istemek kişiliğime ters şeyler... bunları söyledikten biraz sonra pişman olup gelip bin türlü özür diledi, başka bir şeye moralinin bozuk olduğunu hepsini istemeyerek söylediğini söyledi ve bana dedi ki sen de mi beni terkediyorsun.. içim acıdı o lafına... söylediklerinin aslında bilinç altında yatan şeyler olduğunu bilmeme rağmen o lafından sonra yine destek oldum. Ama yine de dikkat etmeye çalıştım, asla yorum yapmadım sadece destek oldum. Bu arada onca şey yaşadı duyurmadım şirkette. Sırrı sırrımdır. Dayak yedi sakladım, günlerce bende kaldı sakladım. Hatta yüzündekileri saklamak için makyajına yardım ettim.
Aradan geçen aylar boyunca beni özel taksisi, özel psikoloğu, yeri geldi Bankası gibi kullandı. Hep yaşadıklarının stresine boşluğuna verdim.
Taaa ki geçen hafta bana ben nikahına gelemiyorum eşimle o gün şirket yemeğine gitmemiz lazım ama kınana geleceğim diye şirket mailinden mail atmasına kadar. Şirket yemeği nikahımdan bir gün önce ama gittikleri yerden tatilini bölüp dönmek istemiyor. Çok kırıldım ve bunu açık açık söyledim. Ofisimiz açık ofis, her söylenen herkesçe duyulur. Aradan 2-3 saat geçti yanıma geldi. Bu arada kocası şiddet eğilimli okumuş mevki sahibi olmuş ama eşine psikolojik şiddet uygulayan tiplerden. Kocasına sormadan adım atamaz ama dırdırı çoktur arkadaşımın yaşamaktan soğutur söyledikleriyle, en son söyleneceğini en başta söyleyenlerdendir. Gelince benim yerimde sen de olsan aynı şeyi yaparsın dedi. Ben de insanlar da farklıdır kişilikler de ben böyle yapmazdım nikahı tercih ederdim ya da yetişmeye çalışırdım ama sana saygım sonsuz dedim. Vay arkadaş sen misin bunu söyleyen.. bunu trip atarak söylüyormuşumla başlayıp ne kadar eski defter varsa açtı, açık ofiste hele ki normalde mesafeli olduğum insanların yanında neler neler diyor bana... tek söylediğim o an lütfen sus herkes bizi dinliyor... o an gözlerinde öyle bir nefret gördüm ki.. Hep sabretmiş bana hep idare etmiş beni... boğazını işaret edip burama kadar getirdin diye bağırmalar. Açık ofiste rezilliği siz düşünün... neyse sus ve git demelerinden sonra yerine gitti ama gider gitmez telefonu eline alıp mesaj bombardımanı.. yazma lütfen dedikçe ben, içinde ne kadar pislik varsa hepsini döktü... kocasının mevkisinden benim ona göre olan kıskançlığıma kadar... hepsini yazdıktan sonra sende yazma şimdi dedi, ama görseniz ben sadece yazma demiştim tüm konuşma boyunca. Cevap vermemeye karar verdim ve tek kelime yazmadım tüm o yazdığı şeylere...
Şimdi konuşmuyoruz ama ben psikolojik olarak çok kötü oldum. Gecelerce ağladım. Nişanlımla birlikte kalıyoruz beni teselli etmek için elinden geleni yapıyor, ileride üzüleceğimiz daha büyük şeyler olacak bu hayatta lütfen kendini hırpalama diyor ama, yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam.
Bu çirkef kızla nasıl arkadaş oldum ben, nasıl bütün sırlarımı söyledim. Sinirlendiği anda söylediklerini bilmiyor... şirkette boşandığımı söylerse kendimi değil 2 haftaya kocam olacak nişanlımı çok üzecek kendimden çok ona üzülüyorum.
Şimdi kınama geleceğini söylüyormuş. Onu görmek istemiyorum. Gelme diye haber mi yollasam ya da onun hep yaptığı gibi mesaj ya da mail mi atsam kına aile arasında diye???
Bir daha asla konuşmaya niyetim yok çünkü. Ben ona en zor zamanlarında yardım ettim ama o benim en güzel günlerimi gözyaşları içinde ofiste rezil olmuş olarak geçirmeme sebep oldu. Ve üstelik ben sustum cevap vermedim diye herkes onu haklı sanıyor... kimse aslında onun bağıra bağıra söyledikleri haricinde bir şey bilmediği için ve ben sustuğum için..Bir kaç kişi ağzımı yokladı ama kafamı kesseler anlatmam ne olduğunu... ama o tutamazsa kendini ve boşandığımı söylerse birtanecik meleğimi üzecek bir şey söylerler diye çok korkuyorum...