işimde mutlu değilim

elifada01 .!.:

her haftanın başında daha hafta sonundan düşünmeye başlıyorum kendime sevdiğim kızartmalardan yapıyorum bilgisayarın başında tv karşısında başka biri olduğumu hayal ediyorum boş boş moral toplamaya çalışıyorum ama olmuyor tüm haftam da moral bozukluğuyla geçiyor. kendimi çok kötü hissediyorum işim konusunda, yaptığım işten tatmin olamıyorum oturup belgeler hazırlasaydım yazılar yazsaydım kendimi daha işe yarar hissederdim. kimsenin saygı duymadığı bi branşın öğretmenliğini yapıyorum artık kendim de saygı duymuyorum. bi şekilde idare ediyordum şimdiye kadar laboratuar dersi, dersleri orada işlememiz gerekiyor ama ben gelince 10 yıldır duran laboratuarı kapattılar uygulama dersini sınıfta işlemek zorundayım. sırf laboratuarı var diye bu okulu yazmıştım. üç yılı tamamlamadan tayin de isteyemem 2,5 yıl nasıl dayanıcam sınıfta anlatabileceğim konularım da bir iki aya biter. keşke ölsem diyorum düşünüp düşünüp 37 yıl daha bu işe nasıl katlanıcam beni mutsuz ediyor. biliyorum şükredecek milyon tane şey var diyeceksiniz haklısınız ama öyle mutsuz oluyorum ki okuldayken, derslerdeyken, evde düşünürken. şimdi bi öğretmenle boş derslerimiz aynı zamanda durup durup benim dersimi eleştiriyor bize okulda ne öğretmişler bilmem ne (sınıflarımı başarılarla geçmiş biriyim), sinirim bozuluyor, diyorum onun boş saatlerine bakayım da o saatte başka yere gideyim. bu arada bu derse giren çok kişi gördüm benim kadar ciddiye alan çocuklar için elinden geleni yapan sabredenini uğraşanını görmedim.bu bölümü niye yazdım sırf paraya ihtiyacım var hemen atanmam lazım diye. atandım çok şükür ihtiyacımı karşılayabiliyorum tatiller de tam istediğim gibi ama iş beni her daim mutsuz etmeye yetiyor tatildeyken bile. bi çıkış yolu da bulamıyoru ücra bi yerdeyim burdan yeni bi bölüm okumaya falan gidemem açıktan okusam o da bi işime yaramaz memurluğa geçiş yapmaya korkuyorum ya ortamı kötü olursa şimdi hiç değilse çok az bi süre o insanları görmek zorundayım o zaman sabah 8 akşam 5 sürekli görmek zorunda olucam ya daha mutsuz olursam katlanamazsam zaten önce ailem beni keser heralde sen nasıl gül gibi öğretmenliği bırakırsın diye.. yüksek lisansı düşündüm ama ingilizceyi geçemiyorum bi türlü geçsem nasıl olacak bilmiyorum böyle devam ediyorum ama nereye kadar . bi çözüm bulamıyorum bi türlü. düşündükçe kalbim sıkışıyor resmen

Genişletmek için tıkla...

Brave Capricorn .!.:

Kimyamı branşınız.

Genişletmek için tıkla...

elifada01 .!.:

her haftanın başında daha hafta sonundan düşünmeye başlıyorum kendime sevdiğim kızartmalardan yapıyorum bilgisayarın başında tv karşısında başka biri olduğumu hayal ediyorum boş boş moral toplamaya çalışıyorum ama olmuyor tüm haftam da moral bozukluğuyla geçiyor. kendimi çok kötü hissediyorum işim konusunda, yaptığım işten tatmin olamıyorum oturup belgeler hazırlasaydım yazılar yazsaydım kendimi daha işe yarar hissederdim. kimsenin saygı duymadığı bi branşın öğretmenliğini yapıyorum artık kendim de saygı duymuyorum. bi şekilde idare ediyordum şimdiye kadar laboratuar dersi, dersleri orada işlememiz gerekiyor ama ben gelince 10 yıldır duran laboratuarı kapattılar uygulama dersini sınıfta işlemek zorundayım. sırf laboratuarı var diye bu okulu yazmıştım. üç yılı tamamlamadan tayin de isteyemem 2,5 yıl nasıl dayanıcam sınıfta anlatabileceğim konularım da bir iki aya biter. keşke ölsem diyorum düşünüp düşünüp 37 yıl daha bu işe nasıl katlanıcam beni mutsuz ediyor. biliyorum şükredecek milyon tane şey var diyeceksiniz haklısınız ama öyle mutsuz oluyorum ki okuldayken, derslerdeyken, evde düşünürken. şimdi bi öğretmenle boş derslerimiz aynı zamanda durup durup benim dersimi eleştiriyor bize okulda ne öğretmişler bilmem ne (sınıflarımı başarılarla geçmiş biriyim), sinirim bozuluyor, diyorum onun boş saatlerine bakayım da o saatte başka yere gideyim. bu arada bu derse giren çok kişi gördüm benim kadar ciddiye alan çocuklar için elinden geleni yapan sabredenini uğraşanını görmedim.bu bölümü niye yazdım sırf paraya ihtiyacım var hemen atanmam lazım diye. atandım çok şükür ihtiyacımı karşılayabiliyorum tatiller de tam istediğim gibi ama iş beni her daim mutsuz etmeye yetiyor tatildeyken bile. bi çıkış yolu da bulamıyoru ücra bi yerdeyim burdan yeni bi bölüm okumaya falan gidemem açıktan okusam o da bi işime yaramaz memurluğa geçiş yapmaya korkuyorum ya ortamı kötü olursa şimdi hiç değilse çok az bi süre o insanları görmek zorundayım o zaman sabah 8 akşam 5 sürekli görmek zorunda olucam ya daha mutsuz olursam katlanamazsam zaten önce ailem beni keser heralde sen nasıl gül gibi öğretmenliği bırakırsın diye.. yüksek lisansı düşündüm ama ingilizceyi geçemiyorum bi türlü geçsem nasıl olacak bilmiyorum böyle devam ediyorum ama nereye kadar . bi çözüm bulamıyorum bi türlü. düşündükçe kalbim sıkışıyor resmen

Genişletmek için tıkla...