Sürekli bana laf çarpmaya çalışıyorsunuz, eşim iş değiştirdiğinde ben evimi aylarca geçindirdim, bundan asla gocunmam. Özel sektörde de çalıştım ne kadar zor olduğunu bilmeyecek kadar aptal değilim. Benim babam çırak olarak başladığı işin ustası oldu gece gündüz çalıştı, annemin parasını almak hakaret edilmiş gibi geliyordu. Abim de şu an aynı yengemin kazancı kendinedir. İyi bir yerde çalışıyor olmasına rağmen hala iş kovalar daha çok para kazanmak için, bunu severek yapar. Bi gün gerçekten ihtiyacı olsa sağlığı elvermese tabi ki karısından istemek durumunda kalır. Ama bir gün şu lafları duymadım ne babamdan ne abimden ne eşimden, borç var ödeyemiyorum seninde çalışman lazım. Ama bizi eve de yatılı hizmetçi olarak bağlamıyorlar özgürüz yani çalışıyoruz, kazandığımızı kenara atıyoruz yatırım yapıyoruz, çocuğumuzun ihtiyaçlarını gideriyoruz, eve dönerken market alışverişini yapıyoruz o da ortak cebimiz, evlilik içinde yapılan herşey ortak. Burda detay detay anlatmamız gerekmiyor. Ben konu sahibinin eşi için tepki gösterdim muhtemelen gelen maaşa razı gelip elimizdeki bu diyor, sizce böyle adamlar hayatda bir adım ileri gidebilir mi? İyi bi huy mu yani bu, kadınlar içinde geçerli, daha iyi bi imkan peşine koşmazsan nasıl yaşarsın bu ekonomide? Benim kocam aptal mıydı rahat işini bıraktı sanayiye girdi? Genciz ya ne kadar çok çalışırsak o kadar rahat ederiz. Üstelik sanırım ödedikleri düğün borcu, para yoksa borçla düğün mü yapılır? Eşyanı alır küçük bi kutlamayla oturursun. O borçları ödemeye çalışırken kaç tane boşanan çift gördük lüzumsuz işler sonra da geçinilmiyor ben yazınca da yukardan bakmak kolay oluyor.