Istanbuldan tasinmak

Doğma büyüme Istanbulluyum ve iş dolayısıyla 2 senedir baska sehirdeyim. Ah Istanbul diyorum sadece... sanki yasamiyor gibiyim
Hangi sehirdesiniz? ben istanbul dışı yerlerde de yaşadım. Başka şehirde mutluolma olayının başka şeylerle de bağlantısı olduğunu düşünürüm mutlaka, ordaki iş durumu, sosyal çevre vs muhakkak size istanbul da sahip olduğunuz ama orda olmadığınız şeyleri hatırlatiyordur. Mesela ist dışında ilk defa ankara da yaşadım 2 yıl. Ankaralı arkadaslar alınmasın ama çok fena bunalımdaydım. Ama ankara ıstanbuldan eksik olduğundan filan degil tamamen ordaki ortamimla uyum sağlayamadığı için mutsuzdum. Sonra ingiltere de yaşadım, hatta gaziantep te de görev yaptım. Sadece istanbul 'daki yakınlarımı özledim ama oralardaki hayatımdan da son derece mutluydum
 
Çanakkale candır.:KK200:
Benim kız kardeşimin erkek arkadaşının ailesi Kütahyada.
Geçen yıllarda triplex bahçe içinde villa aldılar. Hemde 450bine.
Burada istanbulda o villanın kapısını alamazsın.
Ben üsküdarda oturuyorum. 2+1 evler eski 40 yıllık binalar bile 500 bin.
Bence gidin..

Hayırlı olsun..
 
Ben de İstanbuldan kaçmayı planlıyorum bence çanakkale inanılmaz bir alternatif. Eğer ille de istanbuldan ev alacağım ucuz olsun semti de nezih olsun diyorsanız bulgurlu, libadiye, çekmeköy taraflarına baksanız. 300 bine istanbulda 3+1 bulamazsınız zaten aöa bu semtler hem nezih hem 450bine falan ev bulabilirsiniz buralarda. Ha metroya falan uzak bakacaksınız tabi yoksa fiyat 2 ye katlanıyor.
 
istanbul şu anki haliyle çekilmez yaşanılmaz geliyor.
İstanbul'da yaşayan herkesin hayalidir bir gün sessiz, sakin bir yerlere taşınmak.
36 yıl avrupa yakasında yaşadım. Evlenip memleketime yerleştim, burayı da seviyorum ama siz Sahil, yeşil ve nezih diyince üsküdar, çengelköy, kuzguncuk civarı geldi gözümün önüne, sonra tarihi adada yürüyüş, Süleymaniye' den boğazı seyredip güneşin doğuşunu izlemek, emirgan,yıldız fethipaşa korusu, çamlıcada boğazı izlerken çay içmek. Hayali bile bir ömre bedel İstanbul, Falan filan istanbul romantizmi.
Eğer sosyal ve yeni yerlere yeni insanlara, çevreye uyum sağlayabiliriz diyorsanız gidin derim. Denemiş olursunuz, o fikir bir kere aklınıza girmiş, İstanbul'da yaşayıp acaba mı? Yapsa mıydık? gitse miydik? Uhdesi kalmaz içinizde.

.
 
Bende doğma büyüme İstanbulluyum. Görevim nedeniyle 7 yıl başka bir şehirde yaşadım. Evet orada hayat çok kolaydı ama hiçbirşeyden zevk alamadım. 7 yıl sonunda tayinim çıktı sonunda İstanbul'a ve çok mutluyum. Trafiğini bile özlemişim :) Kendimi sizin yerinize koyuyorum Çanakkale yerine Tekirdağ'da yaşamayı tercih ederdim. İstanbul'un ilçesi gibi...
 
Eşim de ben de doğma büyüme buraliyiz. Ailelerimiz de burda. Ben nezih denebilecek bir semtte büyüdüm, yeşilliği bol, deniz kenarı diyeyim. Işim de burda, aileme yakın bir evde kirada oturuyoruz. Annem oğluma bakıyor. Oğlum 17 aylık. Bu muhiti çok seviyorum, gayet düzgün bir sosyoekonomik yapı hakim. Cevrede güzel okullar var. Ancak evler çok eski ve çok pahalı, krediye de uygun değil çoğu. Kiramız 2100+50 tl aidat. Gelirimiz fena değil ama giderimiz de fazla. Ev almak istiyoruz ama yaşadığımız muhitten bu bütçemizle ev almak hayal. Birikimisimiz az, bir miktar altınımız ve birikim hesabimizi toplarsak kabaca 50 bin tl ediyor. Bu ara ev faizleri düştüğü için yıllardır niyetlendigimiz ev olayına acaba mi demeye başladık gene. 300 bin civarı evlere bakabiliyoruz ama oturduğumuz yerde bu civarda ev yok tabii ki. Anadolu yakasında anca kurtköy, pendik taraflarında evler var 3+1 olarak bu bütçede. Ama oralar da iş yerlerimize çok uzak ve muhit +ilerde oğlumun okulu açısından düşündüğümde pek tercih ettiğim yerler degil. Yıllarca kredi ödeyip hayatımı komple değiştirmeye değecek bir şey değil oralardan ev almak yani.

Şu durumda eşim de bu bütçeyle şehir dışından ev bakalım diyor. Isı dolayısıyla çanakkale ye gidebiliriz . Iki gündür ordaki satılık evlere bakıp bakıp bana gösteriyor. Bu şehrin kalabalığı da pisliği de trafiği bunalttı beni diyor. Başka şekilde ev alamayız diyor. Istanbuldan başka şehre taşınıp mutlu olan var mı? Sizce tüm çevremizi bırakıp kendi evimizde oturmak icin oraya yerleşmek mantıklı mı?
B Began fikir verebilir sanırım,belki de vermiştir gerci:)
 
Eşim de beında doğma büyüme braliyiz.ındıelerimiz de burda. Beşehir h denebilecek bir semtte büyüdüm, yeşilliği bol, deniz kenarı diyeyim. Işim de brda, aileme yakın bir evde kirada oturuyoruz. Annem oğluma bakıyor. Oğlum 17 aylık. Bu muhiti çok seviyorum, gayet düzgün bir sosyoekonomik yapı hakim. Cevrede güzel okullar var. Ancak evler çok eski ve çok pahalı, krediye de uygun değil çoğu. Kiramız 2100+50 tl aidat. Gelirimiz fena değil ama giderimiz de fazla. Ev almak istiyoruz ama yaşadığımız muhitten bu bütçemizle ev almak hayal. Birikimisimiz az, bir miktar altınımız ve birikim hesabimizi toplarsak kabaca 50 bin tl ediyor. Bu ara ev faizleri düştüğü için yıllardır niyetlendigimiz ev olayına acaba mi demeye başladık gene. 300 bin civarı evlere bakabiliyoruz ama oturduğumuz yerde bu civarda ev yok tabii ki. Anadolu yakasında anca kurtköy, pendik taraflarında evler var 3+1 olarak bu bütçede. Ama oralar da iş yerlerimize çok uzak ve muhit +ilerde oğlumun okulu açısından düşündüğümde pek tercih ettiğim yerler degil. Yıllarca kredi ödeyip hayatımı komple değiştirmeye değecek bir şey değil oralardan ev almak yani.

Şu durumda eşim de bu bütçeyle şehir dışından ev bakalım diyor. Isı dolayısıyla çanakkale ye gidebiliriz . Iki gündür ordaki satılık evlere bakıp bakıp bana gösteriyor. Bu şehrin kalabalığı da pisliği de trafiği bunalttı beni diyor. Başka şekilde ev alamayız diyor. Istanbuldan başka şehre taşınıp mutlu olan var mı? Sizce tüm çevremizi bırakıp kendi evimizde oturmak icin oraya yerleşmek mantıklı mı?
Merhaba.
İstanbul'dan Karadeniz'in bir iline taşındım. Mutluyum. Küçük bir Şehir ama huzurlu bir yer.
Tavsiye ederim.
 
İstanbula komsu bir ildeyim.İstanbulu cokkk seviyorum, fakat surekli yasamak bence de zordur artı masraflı.
Benim ilim küçük,butik,iş imkanı geniş,deniz kenarı evleri bile alınabilir seviyede,İstanbul gibi yeditepe,tasına topragına kurban olduğum:KK68:
Git gez İstanbul'un müzesini,sarayını,boğazını,herbirini bir gunde,aksam evine dön.
Herkes gönlüne neresi sinerse orada yasasın,Çanakkale de güzel bir secenek,memnun kalırsınız bence...
 
Ben de Avcılarlıyım. Evlendim yaklaşık 2 sene sonra g.doğunun bir iline yerleştik (iş icabı). İnanın ben burayı sevmeyeceğim ve geri döneceğim diye çok direndim. Sevmemek için direndim resmen. Bence bir şehri sevdiren en önemli şey sosyal çevre. Şu an başka hiçbir şehirde yaşamak istemiyorum.10 senedir buradayım. Ama şimdi d.anadolunun bir şehrine gitmek zorundayım. Ama öğrendiklerim beni daha çabuk alıştıracak şehre eminim. Önemli olan nerede yaşadığından ziyade (elbette önemli ama ilk sırada değil) sosyal ortamın, iş ortamın ve huzur. İlk ikisi iyi olunca huzur kendiliğinden geliyor zaten. Her yer insanlar için, ağaç değiliz kökümüz yok. Şimdi ki hayat mottom "dünyanın herhangi bir yerindeyim ve hiç bir şehre ait değilim"👍öyle güzel bir rahatlık ki...
 
Peki bahsettiğim pendik, kurtköy veya çekmeköy gibi yerlerden ev alıp daha merkezi bir yerden oralara taşınan var mı?
Ben kurtköydeyim, nezih kısımlar çamlık civarında bence. O civarda da güzel kreşler var. Oğlum 18 aylık, eylülde kreşe vereceğim. Küçük ilde de olsma kreşe verirdim çünkü artık tek bir bakan ben olsam dahi yetmiyor.
Ancak biz de taşınmayı düşünüyoruz çocuk ilkokula başlamadan. İstanbul çocuk büyütmek için cidden kötü, sürekli eksik bir şeyleri kapatmak gerekiyor. Geldiğim şehirde kaliteli eğitim ve sağlık hizmetini ücretsiz alabilirken, kalabalıkla uğraşmazken burada uyduruk bir aşı için bile sağlık ocağından randevu alamıyorum mesela. İmkan varsa gidin, çocuk bakımı dediğiniz daha ne kadar sürecek bir şey ki zaten?
 
Izdırabı çok olsa da, ben sanırım başla bir şehire yerleşmeyi hayal dahi edemem.. Sadece ev sahibi olmuş olmak içinse, hiç bir şekilde gitmem :) ama zaten bu şehirden gidesiniz varsa, bunu bir fırsat olarak görecekseniz, neden olmasın :)
Büyük oranda ev sahibi olmak için. Ama trafik ve hava kirliliği, artı çocuğumuzu daha sakin ve güvenli bir yerde büyütme isteğimiz de var. Şimdi olmasa da ilerde annem de yakinimiza taşınabilir.
 
Ben kurtköydeyim, nezih kısımlar çamlık civarında bence. O civarda da güzel kreşler var. Oğlum 18 aylık, eylülde kreşe vereceğim. Küçük ilde de olsma kreşe verirdim çünkü artık tek bir bakan ben olsam dahi yetmiyor.
Ancak biz de taşınmayı düşünüyoruz çocuk ilkokula başlamadan. İstanbul çocuk büyütmek için cidden kötü, sürekli eksik bir şeyleri kapatmak gerekiyor. Geldiğim şehirde kaliteli eğitim ve sağlık hizmetini ücretsiz alabilirken, kalabalıkla uğraşmazken burada uyduruk bir aşı için bile sağlık ocağından randevu alamıyorum mesela. İmkan varsa gidin, çocuk bakımı dediğiniz daha ne kadar sürecek bir şey ki zaten?
Ben kurtköydeyim, nezih kısımlar çamlık civarında bence. O civarda da güzel kreşler var. Oğlum 18 aylık, eylülde kreşe vereceğim. Küçük ilde de olsma kreşe verirdim çünkü artık tek bir bakan ben olsam dahi yetmiyor.
Ancak biz de taşınmayı düşünüyoruz çocuk ilkokula başlamadan. İstanbul çocuk büyütmek için cidden kötü, sürekli eksik bir şeyleri kapatmak gerekiyor. Geldiğim şehirde kaliteli eğitim ve sağlık hizmetini ücretsiz alabilirken, kalabalıkla uğraşmazken burada uyduruk bir aşı için bile sağlık ocağından randevu alamıyorum mesela. İmkan varsa gidin, çocuk bakımı dediğiniz daha ne kadar sürecek bir şey ki zaten?
Kreş konusu da apayrı bir mevzu aslında. Yanılmıyorsam ilkokul ogretmeniydiniz. Ben de lisede öğretmenim. Kreş için en az 3 yaşına gelmesini bekleme taraftariyim; bir de şu pandemi mevzusu iyice kafamı karıştırıyor. Eylülde kreşlerin güvenli olacağını düşünüyor musunuz?
 
Burda çok konu var ist dan çıktım baska yere tasındık alışamadım diye ağlayan cok kişi oldu burda...Bence iyi düşünün...Çevre önemli sağlam bi çevreniz dostlarınız varsa baska yere gidince bunları kaybetmek koyar
 
annem, babam dahil ailecek istanbul doğumluyuz ve güzel bir semtte yaşıyor-duk, ben artık yaşamıyorum..
evlendikten sonra eşimin yaşadığı yere geldim, istanbul 4 saat uzaklıkta.. canım her istediğinde kalkıp gidiyorum, 2 gün kalıp dönüyorum ve koşa koşa evime dönüyorum..
küçük yerde yaşamak kesinlikle insanın ömrünü uzatıyor bence, akşam en geç saat 6 da evde oluyorum, o da markete falan uğrayıp öyle, trafik yok.. 3+1 deniz manzaralı eve 1000 tl kira ödüyorum.. ve aşağı yukarı istanbulda alacağımız maaşları alıyoruz, eşimde bende özel sektörde çalışıyoruz bu arada..
ben göze aldım istanbuldan ayrılmayı, iyi ki de ayrılmışım, artık gerçekten yaşadığımı hissediyorum, her şey daha keyifli..
 
Kreş konusu da apayrı bir mevzu aslında. Yanılmıyorsam ilkokul ogretmeniydiniz. Ben de lisede öğretmenim. Kreş için en az 3 yaşına gelmesini bekleme taraftariyim; bir de şu pandemi mevzusu iyice kafamı karıştırıyor. Eylülde kreşlerin güvenli olacağını düşünüyor musunuz?
Bilemiyorum belki oğluma özel bir durumdur ancak artık evde onu oyalayan pek bir şey kalmadı ve yakınlarda hiç akrabamız yok. Çekirdek ailemizde büyüyor olması da üzücü, akran sıkıntısı yaşaması da.
3 yaş bizim için çok çok geç yani evde ben veya bakıcının verebileceği pek bir şey kalması açıkçası. Son bir kaç ayda gerçekten sadece bakılmış olacağını gördüm oysa en büyük gelişim 0-3 yaş arası oluyor.
Ben zaten okula gidiyorum, eşim sağlık sektöründe, eski bakıcımız da paylaşımlarında gördüğüm kadarıyla sürekli sosyal ortamlarda halay halinde. Ailemden biri baksaydı ikinci yarıya kadar pandemi durumunu görmek için bekletebilirdim.
 
Bilemiyorum belki oğluma özel bir durumdur ancak artık evde onu oyalayan pek bir şey kalmadı ve yakınlarda hiç akrabamız yok. Çekirdek ailemizde büyüyor olması da üzücü, akran sıkıntısı yaşaması da.
3 yaş bizim için çok çok geç yani evde ben veya bakıcının verebileceği pek bir şey kalması açıkçası. Son bir kaç ayda gerçekten sadece bakılmış olacağını gördüm oysa en büyük gelişim 0-3 yaş arası oluyor.
Ben zaten okula gidiyorum, eşim sağlık sektöründe, eski bakıcımız da paylaşımlarında gördüğüm kadarıyla sürekli sosyal ortamlarda halay halinde. Ailemden biri baksaydı ikinci yarıya kadar pandemi durumunu görmek için bekletebilirdim.
Kesinlikle katılıyorum. Biz de kızımı bakıcısı devam edebilecek olmasına rağmen 2,5 yaşında verdik. Ve gördüğüm şey aslında kızımi bir çok şey konusunda ben kısıtlıyormusum. O daha fazlasını da yapabilirmis. Ve bir çocuğa anne babanın yanında arkadaş da lazımmış. Bu pandemi sürecinde bunu çok iyi anladim. Hep kendimi sucluyordum. Çalışıyorum kızıma vakit ayiramiyorum diye. 2,5 aydır onunla evdeyim. Ve calistigimdan daha farklı bir şey yapamadım ona.
 
Benim hayallerimi ilerden takip ediyorsunuz. Benim istediğim muhitte şuan yaşadığınız şekilde fiyatlar ama mümkün olsaydı şu aşamada doğrudan taşraya geçerdim. Çocuğunuz da oralarda büyümüş siz de tozunu dumanını yeterince cekmissinizdir. Bence şansınızı deneyin
 
X