- 1 Aralık 2008
- 247
- 58
- 39
- Konu Sahibi KeLeBeKiMm
- #1
İşte Benim Doğum Hikayem
Bebeğimi kucağıma almadan 2 gün önce eminönüne gidip bebek keselerimizi aldık ordan kuaföre gidip süslendik sanki bebişimin geleceğini biliyormuşcasına hazırlanmışız :)
03 nisan günü doktor kontrolümüzde doktorum bebeğin aşağıya indiğini ve hemen sezeryana alınmam gerektiğini söyledi fakat yanımda eşim bile yoktu çantamız diğer hazırlıklarımız hepsi evdeydi. Yanımda kimse olmadığı için ve sancımın da olmamasından dolayı ertesi gün yapmak istediğimi söyledim doktor kararı bana bıraktı ve eşimle telefonla görüşüp ertesi gün doğum yapmaya karar verdik. Eve gelip akşama kadar dinlendim akşam eşim geldiğinde daha da heyecan başladı. Ya bi anda suyum boşalırsa ya da sancı başlarsa diye düşünmeden edemedim ama yanımda kimse olmadan da açıkçası o anı yaşamak istemedim.Kızımla konuşup yarına kadar sabretmesini, yaırn kavuşacağımızı söyleyerek dua ettim. Gece 2 gibi sonunda uyumuştum sabah 6 da kalkıp kahvaltı yapmam gerekiyordu ama heyecandan bir şey bile yiyemedim. Kızım ve eşimi kaldırıp hazırlanmaya başladık.Duşumu aldım kardeşim de saçlarımı düzleştirdi :) kızımı süslü bi şekilde karşılamak istiyordum
Hazırlığımız bitince annem, kızkardeşim, görümcem kızım ve eşimle yola çıktık hayatımın en heyecanlı yolculuğuydu. Yarım saat sonra hastaneye vardık. Yatış işlemlerini yaptırıp anestezi uzmanıyla görüştük daha önce doktorum genel anesteziyi önermişti ama ben epidural istiyordum.Aneztesi uzmanı spinal anesteziye uygun olduğumu söyleyince tamamen karar verdim. Odamıza çıkıp beklemeye başladık hemşiremiz gelip serum bağladı, spinal istediğimi doktorumuza iletti. Sonunda ayrılık vakti gelmişti son fotolar çekilip vedalar edildi eşim sedyeyle çıkarken sana güveniyorum başaracaksın dedi kızım ise ağlamaya başladı ona sarılıp kardeşiyle geri döneceğimi anlattım herkese el sallayarak ameliyathaneye gittim.
Ameliyathaneye gittiğimde herkes çok iyi ilgilendi sağolsunlar oturup belimden iğne yapılacağında bi ara tereddüt ettim acaba nasıl olacak diye ama anestezi uzmanı koluma dokunarak dokunulduğunu hissedeceksin fakat acı duymayacaksın dedi ve iğneyi yaptıktan sonra ayaklarım uyuşmaya başladı beni yatırdılar.Doktorum gelmişti ve artık doğum başlıyordu. Açıkçası kestiklerini bile anladım ama acı hissetmedim önümde perde olduğundan bir şey göremiyordum zaten. O kadar heyecanlıydım ki doktor işleme başladıktan 3-4 dk sonra karnımdan küçük kuzumu çektiklerini hissettim ve küçük kuzum ağlamaya başladı onu görebileceğim bir yere koyup sarıp sarmaladılar onu görünce neler hissettiğimi anlatamam o ağladıkça bende ağlamaya başladım bebişimi hemen bana getirdiler öptüm öptüm kokladım o anki duygularımı o anki hissiyatımı ömrüm boyunca unutamam hayatımdaki en değerli en özel anlardan biriydi Rabbim evlat sahibi olmak isteyip olamayanlara bu duyguyu tattırsın böyle bi duygu anlatılmaz yaşanır gerçekten. fotolarımızı çekip bebişi hemen götürdüler o sırada benim dikişlerim atılıyordu. Sonrasında biraz gözlerim dalmış ve 10 -15 dk kadar uyumuşum uyandığımda işlemler bitmişti zaten ve beni odamıza götürdüler eşim ve kızım beni öpüp kokladılar ikisi de çok heyecanlı ve mutluydu. Babamız ve ablamız bebişimizi odaya gelmeden görmüşler ablamız çok duygulandı annecim kardeşimi görünce dayanamıyorum mutluluktan ağlıyorum diyordu bebişimiz sonunda odaya geldi hemen emzirme olayına girişti bebek hemşiremiz :) maşallah bal suratım annesini hiç üzmedi ve memeyi hemen kavrayıp emdi.
26 Haftalıktan bu yana erken doğum riskinde olan kızım ablasından daha sabırlı davranarak 37 + 5 günlükken 04.04.2014 14:15 de dünyaya gözlerini açtı. Sonunda benim de DÜNYAM CENNET OLMUŞTU
Bebeğimi kucağıma almadan 2 gün önce eminönüne gidip bebek keselerimizi aldık ordan kuaföre gidip süslendik sanki bebişimin geleceğini biliyormuşcasına hazırlanmışız :)
03 nisan günü doktor kontrolümüzde doktorum bebeğin aşağıya indiğini ve hemen sezeryana alınmam gerektiğini söyledi fakat yanımda eşim bile yoktu çantamız diğer hazırlıklarımız hepsi evdeydi. Yanımda kimse olmadığı için ve sancımın da olmamasından dolayı ertesi gün yapmak istediğimi söyledim doktor kararı bana bıraktı ve eşimle telefonla görüşüp ertesi gün doğum yapmaya karar verdik. Eve gelip akşama kadar dinlendim akşam eşim geldiğinde daha da heyecan başladı. Ya bi anda suyum boşalırsa ya da sancı başlarsa diye düşünmeden edemedim ama yanımda kimse olmadan da açıkçası o anı yaşamak istemedim.Kızımla konuşup yarına kadar sabretmesini, yaırn kavuşacağımızı söyleyerek dua ettim. Gece 2 gibi sonunda uyumuştum sabah 6 da kalkıp kahvaltı yapmam gerekiyordu ama heyecandan bir şey bile yiyemedim. Kızım ve eşimi kaldırıp hazırlanmaya başladık.Duşumu aldım kardeşim de saçlarımı düzleştirdi :) kızımı süslü bi şekilde karşılamak istiyordum
Hazırlığımız bitince annem, kızkardeşim, görümcem kızım ve eşimle yola çıktık hayatımın en heyecanlı yolculuğuydu. Yarım saat sonra hastaneye vardık. Yatış işlemlerini yaptırıp anestezi uzmanıyla görüştük daha önce doktorum genel anesteziyi önermişti ama ben epidural istiyordum.Aneztesi uzmanı spinal anesteziye uygun olduğumu söyleyince tamamen karar verdim. Odamıza çıkıp beklemeye başladık hemşiremiz gelip serum bağladı, spinal istediğimi doktorumuza iletti. Sonunda ayrılık vakti gelmişti son fotolar çekilip vedalar edildi eşim sedyeyle çıkarken sana güveniyorum başaracaksın dedi kızım ise ağlamaya başladı ona sarılıp kardeşiyle geri döneceğimi anlattım herkese el sallayarak ameliyathaneye gittim.
Ameliyathaneye gittiğimde herkes çok iyi ilgilendi sağolsunlar oturup belimden iğne yapılacağında bi ara tereddüt ettim acaba nasıl olacak diye ama anestezi uzmanı koluma dokunarak dokunulduğunu hissedeceksin fakat acı duymayacaksın dedi ve iğneyi yaptıktan sonra ayaklarım uyuşmaya başladı beni yatırdılar.Doktorum gelmişti ve artık doğum başlıyordu. Açıkçası kestiklerini bile anladım ama acı hissetmedim önümde perde olduğundan bir şey göremiyordum zaten. O kadar heyecanlıydım ki doktor işleme başladıktan 3-4 dk sonra karnımdan küçük kuzumu çektiklerini hissettim ve küçük kuzum ağlamaya başladı onu görebileceğim bir yere koyup sarıp sarmaladılar onu görünce neler hissettiğimi anlatamam o ağladıkça bende ağlamaya başladım bebişimi hemen bana getirdiler öptüm öptüm kokladım o anki duygularımı o anki hissiyatımı ömrüm boyunca unutamam hayatımdaki en değerli en özel anlardan biriydi Rabbim evlat sahibi olmak isteyip olamayanlara bu duyguyu tattırsın böyle bi duygu anlatılmaz yaşanır gerçekten. fotolarımızı çekip bebişi hemen götürdüler o sırada benim dikişlerim atılıyordu. Sonrasında biraz gözlerim dalmış ve 10 -15 dk kadar uyumuşum uyandığımda işlemler bitmişti zaten ve beni odamıza götürdüler eşim ve kızım beni öpüp kokladılar ikisi de çok heyecanlı ve mutluydu. Babamız ve ablamız bebişimizi odaya gelmeden görmüşler ablamız çok duygulandı annecim kardeşimi görünce dayanamıyorum mutluluktan ağlıyorum diyordu bebişimiz sonunda odaya geldi hemen emzirme olayına girişti bebek hemşiremiz :) maşallah bal suratım annesini hiç üzmedi ve memeyi hemen kavrayıp emdi.
26 Haftalıktan bu yana erken doğum riskinde olan kızım ablasından daha sabırlı davranarak 37 + 5 günlükken 04.04.2014 14:15 de dünyaya gözlerini açtı. Sonunda benim de DÜNYAM CENNET OLMUŞTU