• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İstemediğin bir şehirde yaşamak

Seni anlıyorum bir defa olanakların kısıtlıdır, insan bir Ev ve koca ile mutlu olacak diye bir kaide yok bir güzel cafeye oturup cheesecake yemek ister veya lezzetli bir simit veya bir kazak almak ister ama alışveriş yapacağın yerler de kısıtlıdır, çeşit ve rekabet ortamı yok
İnsanlar hep birbirine benzer
Ve dar görüşlüdür ortam çok önemli
Ona göre şekil alıyoruz küçük yerler her yönden sıkıntılı kadınlar için en çok mahalle baskısı olan yerler, erkek için bu söz konusu değil
 
Alismalisiniz bence. Simdi esiniz sizinle gelse ve ayni seyleri esiniz yasasa o da sıkıntı. Iki sehirdede yasayamayacaginiza gore. Bu uzaklikla ilgili birseyde degil yakin mesafede bile ilk birkac yil ailemn evine gidince sonra eve donunce garipsiyordum yabanci hissediyordum canim sıkılıyordu. Bazi yonlerden daha avantajli demissiniz ve ogretmensiniz alismaniz aslinda daha kolay. Herkes ayni mahallede ayni sehirlere evlenmiyor sizin gibi uzak yerlere giden var alismaniz lazim bence. Duzeninizi bozmayin eşinizin isle ilgili bir sıkıntısı yoksa hele.
 
Çok klişe ama gerçekten doğru.
Mutluluk içimizde!
Yaşadığımız yeri beğenmeyebiliriz,iş ortamından memnun olmayabiliriz,çevreden hoşnut olmayabiliriz,ama eve gelince sağlıklı olduğu için şükreden,sevdiğini ve sevildiğini hisseden insanın mutlu olmaması ilginç bence.
Şimdi ben Antalya'yı,Marmaris'i çok severim,sıcak yerlerde,ilkbaharda denize girmek isterim mesela. Ama yanımda sevdiğim adam yokken Maldivler'i bile istemem...
Ay cok tatlısınız .Aynen katıliyorum .
Konu sahibi mutlu olmanizi saglayacak seyler yapın .
 
Bunun cevabını ben de bilmiyorum. Eşimle iki şehri kıyaslayarak ortak karara varmaya çalışıyorduk ama o hep burayı savunarak konuşuyordu. En baştan asla olmaz ben orda yapamam deseydim bunlar başıma gelmezdi. Çokkkk pişmanım. Ya İstanbul’da kalacaktık ya da buraya gelecektik. Bi şekilde ikna edilmiş oldum. Artık arka planda neler var bilemiyorum
Bastan kabul etmissin
O zaten normal.olarak ailesinin yanini istemis sen de kabul etmissin


Biz kadinlar iste boyle aman sorun cikmasin aman evlenmekten vazgecmesin diye erkeklerin cogu istegini nisanliyken kabul ediyoruz ama hataaaa!!!
Bence alismaya calisin
 
Tabii ki hayır. Eşimleyken çok mutluyum ama o kadar yani. Eşimin yanında olmadığım anlarım kötü geçiyor. Tüm arkadaşları burada eşimin, benimle değilken de mutlu kendisi bense bu enerjiyi yakalayamıyorum. Gün içinde yorulunca akşam şuraya mı gitsem anneme mi gitsem böyle bir seçeneğim yok. Eşimin var, onun da olmasın o zaman. Kıskanıyorum. Kayınvalidem iyi bir insandır ama bu konuda o da yardımcı olmuyor. Annesine çok yakın oturuyor. Kendisi kızı ve annesiyle sık sık görüşüyor. Ben yapayalnız hissediyorum. Normal değil mi hislerim? Arkadaşlarım var burada benim de ama hepsi annesine yakın oturuyor onları bile görmek istemiyorum
Haklisim tabi de bastan neden kabul ettin be canim?
 
Yer degistirelim mi bende bu şehirden gitmek için deliriyorum. Her sabah ben bu şehre ait değilim burada yaslanmiycam diyorum ki doğma büyüme bu sehirkiyim
 
Çok klişe ama gerçekten doğru.
Mutluluk içimizde!
Yaşadığımız yeri beğenmeyebiliriz,iş ortamından memnun olmayabiliriz,çevreden hoşnut olmayabiliriz,ama eve gelince sağlıklı olduğu için şükreden,sevdiğini ve sevildiğini hisseden insanın mutlu olmaması ilginç bence.
Şimdi ben Antalya'yı,Marmaris'i çok severim,sıcak yerlerde,ilkbaharda denize girmek isterim mesela. Ama yanımda sevdiğim adam yokken Maldivler'i bile istemem...
Laalem döktürmüşsün yine :KK200:
bunu bir yere yazıp hep okuyacağım bu aralar böyle bir konuşmaya ihtiyacım vardı
Allah razı olsun:KK200:
 
bende kendi şehrimde yaşamıyorum. geçim nerdeyse orada kalmalı insan. senin ailenin olduğu yere gidilse bu seferde aynı duyguları eşin yaşamayacak mı
 
ben de konuyu okurken uzaktasiniz sandim,
marmara bolgesindeymissiniz siz de,
gunubirlik bile gidip gelebilirsiniz,
ben anlamadim bu kadar ozlemi.

yani istanbula yakinsizni, istanbulun cafcafli hayatindan istediginiz zaman faydalanirsiniz,
ama tamamen istanbulda yasamanin bedeli de baya tuzludur zaten, cogu kisi kacmaya calisiyor.

ben bir cok sehirde yasadim,
evlendigim yil daha mantikli oldugu icin esimin yasadigi sehire tasindim,
ve en zor alistigim yer de orasi oldu,
cunku hep kendimi sanki esimin keyfi icin oraya tasinmisiz gibi hissettim, aslinda oyle degildi, maddi olarak mantiklisi oydu ama, nedense oyle hissediyordum. O sehir de4 yil kadar kaldim, hic de tamamen alisamadim,
tamamen kendi onyargimdan.
Sizde de bunu gordum ben acikcasi.
 
Valla ben istanbuldan buraya evlendim çocuğum var şimdi ama yok hala alışamadım az insan gittiği her yeri benimsiyor sanırım heleki istanbulda doğup büyüyünce farklı şehirlerde zorlanıyor insan..

İst jersey elinin altında her yer merkez Allah kolaylık versin hepimize çok düşünme bunaltma kendini ben mide hastası oldum üzüntüden stresten aman sende yapma kendine lütfen sıkıntı sonra vücut patlat veriyor biryerden
 
Bizde İstanbulun göbeğinde sadece sitelerin olduğu etrafından otobanlar gecen bır yerde oturuyoruz. En merkezı ve kalabalık yerlerden biri. Ama biz eşimle hep sakin bi sehre yerleşip bahcelı bır ev bulup çocuklarımızla beraber bahcemızde köpeklerımız olan , domates biber yetıstırebılecegımız bir hayat istiyoruz. Herkesın hayalleri farklı farklı gercekten . Belkı de sizin yaşadığınız yer de bizim istediğimiz gibi bir yerdir. Eger öyleyse kıskanırım :)
 
Bunun cevabını ben de bilmiyorum. Eşimle iki şehri kıyaslayarak ortak karara varmaya çalışıyorduk ama o hep burayı savunarak konuşuyordu. En baştan asla olmaz ben orda yapamam deseydim bunlar başıma gelmezdi. Çokkkk pişmanım. Ya İstanbul’da kalacaktık ya da buraya gelecektik. Bi şekilde ikna edilmiş oldum. Artık arka planda neler var bilemiyorum

İstanbuldan sonra her yer bunaltır :( Niye sevmiyorsunuz?
 
Ben yorumların çoğu gibi "alışmaya çalış,mutluluk içimizde" falan diyemeyeceğim...Her insan yanlış kararlar verebilir,bunu ömür boyu çekmemiz gerekmiyor...Sizin durumunuz da çözümsüz değil,yarim saatte karar verip geldiyseniz , yarim saatte tekrar karar verip dönebilirsiniz.

Eşinizi oldukça bencil ve düşüncesiz buldum...Ailesinin yanında olmayı,sizin mutsuzluğunuza tercih etmiş ve ediyor...İki yıldır eşinin mutsuz olduğunu görüp bir şeyler yapmamak nasıl bir bencilliktir.Hani 3-5 ay olsa alışırsınız diye bekliyor diyeceğim,ama 2 sene olmuş yani.

Başka zoraki bir durum olsa,elbette alışmaya çalisilir,mutlu olmaya çalışılır.Çunku ikiniz içinde en iyisi odur...Ama burda keyfe keder bir durum var,tamamen eşinizin ailesinin yanında yaşamak istemesi...İstanbul dışında başka bir şehiri de kabul etmiyormuş beyefendi !

Yani gaza getirmek gibi olmasın ama,ben şartları baya zorlardim sanırım.Hatta her hafta sonu ailemin yanına giderdim vs...Siz birazda baştan tamam dediginiz için durumu kabullenmişsiniz gibi,başka yapacak birseyiniz yokmuş gibi hissediyorsunuz.Ama var,kabullenmek zorunda değilsiniz.
 
Tabii ki hayır. Eşimleyken çok mutluyum ama o kadar yani. Eşimin yanında olmadığım anlarım kötü geçiyor. Tüm arkadaşları burada eşimin, benimle değilken de mutlu kendisi bense bu enerjiyi yakalayamıyorum. Gün içinde yorulunca akşam şuraya mı gitsem anneme mi gitsem böyle bir seçeneğim yok. Eşimin var, onun da olmasın o zaman. Kıskanıyorum. Kayınvalidem iyi bir insandır ama bu konuda o da yardımcı olmuyor. Annesine çok yakın oturuyor. Kendisi kızı ve annesiyle sık sık görüşüyor. Ben yapayalnız hissediyorum. Normal değil mi hislerim? Arkadaşlarım var burada benim de ama hepsi annesine yakın oturuyor onları bile görmek istemiyorum
Kıskançlık dışında hisleriniz normal. Annesine yakın oturan arkadaşları bile kıskanmak bana normal gelmedi. Evet aileye uzak oturmak zor. 7 sene aileme 12 saat uzak mesafede yaşadım. Kardeşlerim hafta sonu buluşunca keşke yanlarında olsaydım diye iç geçirdiğim çok oldu ama bu kadar mutsuz olmadım. Eşinize bize yazdığınız gibi samimiyetle anlattınız mı hislerinizi?
 
Evet öğrencilerim ailem fakat her yerde öğrencilerim olabilir... Yani artık eşimin ailesiyle aynı yerde yaşamamızın tesadüf olmadığını düşünmeye başladım. Eşim başını yastığa koyduğunda kafası rahat tüm sevdikleri burada. Kendisi burada büyümüş. Bense her şeyi bırakıp geldim bu bana acı veriyor. Annemi çok özlüyorum mesela ve annem de çok yalnız hissediyorum bunu. Biliyorum İstanbul’da da olsam her gün göremeyeceğim ailemi ama en azından istediğim her an gidebileceğim ya da onlar gelebilecek.
sıkıntı onun ailesinde bence. oraya ısınamamanız onların sizi sahiplenmemelerinde yanlış mıyım?
 
Eşiniz de siz de hatalısınız.
1- Ortak karar alınmış, kararı bozan sizsiniz
2- Mutsuz olmanıza rağmen , bu mutsuzluluğa göz yuman kocanız
Eşiniz başka şehire geçse maddi durum nasıl olacak ya da siz çalışıyor musunuz iş bulma vs ...
Bunları da düşünmek gerekiyor.
 
Back
X