benim ne kadar arkadaşım varsa da hepsi de kelek çıktı bu hayatta kimseye güvenemez oldum daha önce çok yazdım buraya dertlerimi ama yanımda değil çevre gibi karşımda oldular ya ben kendimi anlatamıyorum ya da karşıdaki yanlış anlıyor yada ben görmek istediğim gibi görüyorum hayat zor gerçekten çalışmak hem anne hem baba olmak evde dışlanmak dul olmanın verdiği kötü şeyleri taşımak vede saplantılı bir erkek arkadaşının olması derdim o kadar çok yanımda bir tane arkadaş istedim hep bana yanlış yaptılar bunları kendileri için kullandılar zoruma giden o kadar çok şey oldu ki hayata bakış açımı o kadar değiştirdiler ki kendimi tanıyamaz oldum artık..
Hiç mi düzgün insan yok bu hayatta hiç mi aile sevmez bu kadar mı sevmez kimse beni ne hata yaptım bu kadar isyan ediyorum hemde şükür ediyorum güç kaynağım kızım var çünkü ama ne yapacağımı bilememek o daha kötü erkek arkadaşımla yaşadığım sorunlar 1000i aştı olmayınca olmuyor ama bunu ona kabul ettirmek zorr saplantılı olan bir insan terk et deseniz adamın beni nelerle tehdit ettiğini bilemezsiniz size kolay geliyor polise ver ailene açık açık anlat diyorsunuz kolay değil o dışlanmak nasıl çocukla nasıl ayakta duracaksın derdim çok isyanım çok kafamda neler geçiyor kimse bilemezz desteğim yok yordu bu hayat beni çok yorduuu...
Hiç mi düzgün insan yok bu hayatta hiç mi aile sevmez bu kadar mı sevmez kimse beni ne hata yaptım bu kadar isyan ediyorum hemde şükür ediyorum güç kaynağım kızım var çünkü ama ne yapacağımı bilememek o daha kötü erkek arkadaşımla yaşadığım sorunlar 1000i aştı olmayınca olmuyor ama bunu ona kabul ettirmek zorr saplantılı olan bir insan terk et deseniz adamın beni nelerle tehdit ettiğini bilemezsiniz size kolay geliyor polise ver ailene açık açık anlat diyorsunuz kolay değil o dışlanmak nasıl çocukla nasıl ayakta duracaksın derdim çok isyanım çok kafamda neler geçiyor kimse bilemezz desteğim yok yordu bu hayat beni çok yorduuu...