Cehalet yada kültür dersi için açmadım bu konuyu. Zaten bulunduğum ortamda bunlardan anlayan insanlar olsalar bu konu şimdi açılmamış olurdu.Sadece ben olsam zaten kötü günler geçiren bi insana daha ılımlı yaklaşıp tavsiyede bulunurdum. Zaten herkesin herkesi sevmesine gerek yok saygı mecburidir. Yorum yapacaksanız eleştriyle yaklaşmayın rica ediyorum yada yorum yapmayabilirsniz sizi zorlamıyorum iyi günlerKavramlarla alakalı ciddi sıkıntınız var. Manipüle (ki doğrusu manipülasyon) filan da yok. Sizden hoşlanmayan ve uzak durun diye tavırlarını belli eden birileri var sadece.
Daha önceki mesajımda da söylemiştim. Sağla solla ilgilenmeyin, kitap okuyun.
Keşke o ders için açmış olsaydınız. Anlamıyorsunuz değil mi?Cehalet yada kültür dersi için açmadım bu konuyu. Zaten bulunduğum ortamda bunlardan anlayan insanlar olsalar bu konu şimdi açılmamış olurdu.Sadece ben olsam zaten kötü günler geçiren bi insana daha ılımlı yaklaşıp tavsiyede bulunurdum. Zaten herkesin herkesi sevmesine gerek yok saygı mecburidir. Yorum yapacaksanız eleştriyle yaklaşmayın rica ediyorum yada yorum yapmayabilirsniz sizi zorlamıyorum iyi günler
Ben saygı çerçevesinde konuşan insanları herzaman daha mantıklı bulurum ve tavsiyelerini ciddiye alırım.O dersi sizden alamıcağımada emin oldum. Burası yardımsever bir platform diye biliyordum. Daha fazla tavsiye istemiyorum sizden yazarsanız zaten cevap vermeyeceğim iyi günler dilerimKeşke o ders için açmış olsaydınız. Anlamıyorsunuz değil mi?
Zamanınızı ayırdığınız şu saçma sapan şeyleri bir yana bırakıp gelişemiyorsunuz.
O bana baktı, bu bana şunu dedi.
Size tavsiye verene eleştiri istemiyorum diyorsunuz. İkisinin ayırdını yapmak bu kadar zor mu?
Bu arada ya da ayrı Ben saygı çerçevesinde konuşan insanları daha mantıklı olurum .Bence sizde bi ders alın
Sizden uzak duran insanlar için neden üzülüyorsunuz? Neden yanlarına gidip sohbet etme çabasına giriyorsunuz? Önce kendinize saygınız olsun. Bu muameleyi hak etmediğinizi düşünüyorsanız gitmeyin yanlarına, konuşmayın, muhatap olmayın, sizde onlara selam vermeyin. İş yeri kendinize ait sanırım. Tv, bilgisayar, tablet gibi bir şey alın dizi film izleyin. Kitap okuyun. Dükkanın içinde kendinize uğraş meşgale edinin. İnanın bunlar size o kişilerle edilecek sohbetten daha iyi gelir. Genç yaşta böyle şeylere kafanı takıp üzüp yıpratma kendini şimdiden. Ileride daha sabırlı, daha tahammül edilmesi gereken şeyler olduğunda yıpranmış, mücadeleyi bırakmış biri haline gelmiş olursunDaha öncede açtığım bir konu vardı. Arkadaşlar biz esnafız ve 10’senedir aynı yerde dükkanımız var. Sadece etrafındada 2 eczane var. Yıllardır sürem bi muhabbetimiz vardı. Zaten yaşları hepsinin büyük evli barklı insanlar. En küçük benim. Yakın dönemde işten çıkan birileri oldu. Sonra çıkan kişinin yerine bu benim kaç senedir belki herkesten önce tanıyıp aramızda yılların bağı olan ablanın arkadaşı yeni girdi. (Bu arada ben 28 onlar 40 yaşında. Başka konuşabilceğim kadında yok etrafta.)Konu kadın geldiğinden beri sadece arkadaşının yanına gidiyordu bize selam sabah vermeden. Gidilebilir ama bi günaydın dersin.Benimde bu aralar duygusalım ve modum yok çok fazla yeni insanla tanışmak konuşmak bile istemiyorum o moddaydım Bizde ortak alanda oturuyoduk önceki samimi ortamımız bozulmasın diye bu kadınlada orda konuşuyoduk gene aynı samimiyetle muhabbet dönsün diye lakin kadın gelir gelmez çok kaba davrandı bana suratımda sivilce vardı misal ordaki abla kolayı çekirdeği azaltt biraz dedi düşünerek buda hemen atladı niye azaltsın hiç yemesin dedi sonra tırnaklarım biraz uzun diye yaa nekadae pisliksin dedi geleli ilk haftası bende espriye vurdum gene herkes iyi olsun diye aşk olsun daha takma tırnak taktıracaktm dedim bakışlarından hareketlerinden aşırı negatif enerji aldım samimi olup konuşmak istesemde istemedim sonradan bi konu açıyorum hemen eleştiriyo böyle değiş şöyle yok ben öyle yapmıyorum insanın konuşasıda gelmiyor. En son dedim heralde önyargısı var bana karşı biraz yumuşatmak için gözlüğünüz çok güzelmiş yakışmış dedim dükkana gitti 2 dk sonra geldi gözlüğüme nazar değdirdin camı çizildi senin yüzünden diyor pasif agresif bi tavırla. Olay şu ki dibimizden ayrılmayıp hergün konuşan insan hiçbişekilde selam verip konuşmamaya başladı. Kimseye ne kırıcı birşeyim oldu ne kötülüğüm olmadığı halde. Sadece herkesi seviyodum önceden benide seviyorlar gibi davranıyolardı. Konuşcak gerçekten kimsem yok işyerinde. Dükkandayken ben çalışırken sürekli oturup karşıdan bana öldürcek gibi bakıyor. Kadını hiç tanımıyorum belki mizacı öyle ama artık rahatsız hissetmeye başladım. En son toplu alanda birşey konuşulıyordu biri hakkında bende eski samimi tavrımla dedim kimi çektiriyosunuz bakalım dedim gülerek birisi senin dedi gülerek espriyle. Başkası hakkında konuştuklarını biliyorum. O an bozuldum ama gene gülerek bişe dedim belli etmedim ama nedense çok kırıldım o duruma. O günden sonra diğerleriyle de konuşmak için yanlarına gitmedim. Kırıldım çünkü ilk geldiği günlerde gelir gelmez ben onu bunu parmağımda oynatırım diyen bi insandı bu kadın ve bundan hayırlı birşey çıkmayacağını anlayıp onlada konuşmadım. Sadece nezamna konuşsam bemi yönlendirmeye üzerimde hakimiyet kurmaya çalışır gibi hallerinden çok rahatsızım birde elinde olsa öldürcek gbi bakışlarından. Daha sonraları her sabah insanlara günaydın derdim bikaç kişi almamaya başladı selamımı iyice kötü hissettm. Masalarına gittiğimde telefondan bişe gösterirler birbirlerine sarılırlr masaj yaparlar iyice dışlandığımı hissettm bişe yapmadığım halde sadece ben gidersem ben bişey söyleyince muhabbet etmek isteyince konuştuklarını gördüm. 3 ay oldu ve hayatımda zaten motive olcağım bişe kalmadı. İşe bile gitmek istemiyorum bu kdar etkilenmemeliyim ama narsist haset insanlar istediklerini eline vermemek için herzamn bozulmuyomuş üzülmüyomuş gbi davrandm sakin kaldm güldüm geçtim. Bu hafta artık gitmek istemedim işe yıllık izin aldım. Ve gerçekten psikolojim kaldırmıyor. 1 haftadır yataktan kalkamıyorum her yanım ağrıyor. Daha öncede mobinge uğradım ama enazından yanlız hissetmyodum bukadar. Senelerdir çalışıyorum böle insanlarla sadece psikolojik kötü bitik bir dönemdeydim. Eskisi gibi güçlü duramıyorum. Evde 1 haftadır ağladım. Sadece allaha havale ettm kim benim için ne düşünüyorsa çoluğundan çocuğundan çıksın diye o üzüntüyle. Ve kadının oğlunun ayağı kırılmış bikaç gün önce tesadüf mü bilemiyorum. Kısaca yanımda kimse yok bu insanların yanına gitsemde çizmeyi aşıp herşeyi eleştirip espri niyetli laf sokup beni manipüle edeceklerini anladım. Uzak durdum ama arkamdan dedikoduyada başladılar. Ben konuşsam sen alıngansın bişe yok diyeceklerine de hatta üstüne beni suçlu çıkaracaklarına da eminim gerçekten psikolojim bitti bu yaşta artık herkesi alttan alıp iyi gözükmeye çalışmaktan. Hiç konuşmasam oturuyolar karşıdan tek başıma otururken beni izliyolr bi selam bile vermiyorlar. Nispet yapar gibi sabahlara kadar uyuyamıyorum bu durumdan çıkamıyorum. Nasıl davranacağımı bilemiyorum artık düşünemiyorum sağlıklı. Bana yardımcı olurmusunuz yol gösterirmisiniz deneyimli ablalarımdan yardım istiyorum.
Psikiyatriyseniz randevu alabilirim ? Lakin onlar bile gelen hastaya siz hastasınız demiyorsiz hastasınız bence
Çok haklı buluyorum cümlelerinizi bu forumda üslup bilen insanlar bulduğuma sevindim. Ben sanırım uzun yıllardır bu tarz insanlarla çalışmaktan yoruldum gerçi her insan heryerde var nereye gidersek gidelim. Sadece gücümün çok tükendiğini hissediyorum herhalde yanlızlık hissi abartılınca insanın içini tüketmeye başlıyor. Teşekkürler yorumunuz için.Sizden uzak duran insanlar için neden üzülüyorsunuz? Neden yanlarına gidip sohbet etme çabasına giriyorsunuz? Önce kendinize saygınız olsun. Bu muameleyi hak etmediğinizi düşünüyorsanız gitmeyin yanlarına, konuşmayın, muhatap olmayın, sizde onlara selam vermeyin. İş yeri kendinize ait sanırım. Tv, bilgisayar, tablet gibi bir şey alın dizi film izleyin. Kitap okuyun. Dükkanın içinde kendinize uğraş meşgale edinin. İnanın bunlar size o kişilerle edilecek sohbetten daha iyi gelir. Genç yaşta böyle şeylere kafanı takıp üzüp yıpratma kendini şimdiden. Ileride daha sabırlı, daha tahammül edilmesi gereken şeyler olduğunda yıpranmış, mücadeleyi bırakmış biri haline gelmiş olursun
Kim ne zaman neyle ilgili konu açmış hiç hatırlamam ama sizi hatırladım.Aynı şeyleri yazmışsınız.Boşverin insanları.Birileri olmadan da mutlu olabilir insanlar.Ya da mutluluğumuz dış dünyaya bağlı değil.Aileniz yok mu?Bana ailem yetiyorDaha öncede açtığım bir konu vardı. Arkadaşlar biz esnafız ve 10’senedir aynı yerde dükkanımız var. Sadece etrafındada 2 eczane var. Yıllardır sürem bi muhabbetimiz vardı. Zaten yaşları hepsinin büyük evli barklı insanlar. En küçük benim. Yakın dönemde işten çıkan birileri oldu. Sonra çıkan kişinin yerine bu benim kaç senedir belki herkesten önce tanıyıp aramızda yılların bağı olan ablanın arkadaşı yeni girdi. (Bu arada ben 28 onlar 40 yaşında. Başka konuşabilceğim kadında yok etrafta.)Konu kadın geldiğinden beri sadece arkadaşının yanına gidiyordu bize selam sabah vermeden. Gidilebilir ama bi günaydın dersin.Benimde bu aralar duygusalım ve modum yok çok fazla yeni insanla tanışmak konuşmak bile istemiyorum o moddaydım Bizde ortak alanda oturuyoduk önceki samimi ortamımız bozulmasın diye bu kadınlada orda konuşuyoduk gene aynı samimiyetle muhabbet dönsün diye lakin kadın gelir gelmez çok kaba davrandı bana suratımda sivilce vardı misal ordaki abla kolayı çekirdeği azaltt biraz dedi düşünerek buda hemen atladı niye azaltsın hiç yemesin dedi sonra tırnaklarım biraz uzun diye yaa nekadae pisliksin dedi geleli ilk haftası bende espriye vurdum gene herkes iyi olsun diye aşk olsun daha takma tırnak taktıracaktm dedim bakışlarından hareketlerinden aşırı negatif enerji aldım samimi olup konuşmak istesemde istemedim sonradan bi konu açıyorum hemen eleştiriyo böyle değiş şöyle yok ben öyle yapmıyorum insanın konuşasıda gelmiyor. En son dedim heralde önyargısı var bana karşı biraz yumuşatmak için gözlüğünüz çok güzelmiş yakışmış dedim dükkana gitti 2 dk sonra geldi gözlüğüme nazar değdirdin camı çizildi senin yüzünden diyor pasif agresif bi tavırla. Olay şu ki dibimizden ayrılmayıp hergün konuşan insan hiçbişekilde selam verip konuşmamaya başladı. Kimseye ne kırıcı birşeyim oldu ne kötülüğüm olmadığı halde. Sadece herkesi seviyodum önceden benide seviyorlar gibi davranıyolardı. Konuşcak gerçekten kimsem yok işyerinde. Dükkandayken ben çalışırken sürekli oturup karşıdan bana öldürcek gibi bakıyor. Kadını hiç tanımıyorum belki mizacı öyle ama artık rahatsız hissetmeye başladım. En son toplu alanda birşey konuşulıyordu biri hakkında bende eski samimi tavrımla dedim kimi çektiriyosunuz bakalım dedim gülerek birisi senin dedi gülerek espriyle. Başkası hakkında konuştuklarını biliyorum. O an bozuldum ama gene gülerek bişe dedim belli etmedim ama nedense çok kırıldım o duruma. O günden sonra diğerleriyle de konuşmak için yanlarına gitmedim. Kırıldım çünkü ilk geldiği günlerde gelir gelmez ben onu bunu parmağımda oynatırım diyen bi insandı bu kadın ve bundan hayırlı birşey çıkmayacağını anlayıp onlada konuşmadım. Sadece nezamna konuşsam bemi yönlendirmeye üzerimde hakimiyet kurmaya çalışır gibi hallerinden çok rahatsızım birde elinde olsa öldürcek gbi bakışlarından. Daha sonraları her sabah insanlara günaydın derdim bikaç kişi almamaya başladı selamımı iyice kötü hissettm. Masalarına gittiğimde telefondan bişe gösterirler birbirlerine sarılırlr masaj yaparlar iyice dışlandığımı hissettm bişe yapmadığım halde sadece ben gidersem ben bişey söyleyince muhabbet etmek isteyince konuştuklarını gördüm. 3 ay oldu ve hayatımda zaten motive olcağım bişe kalmadı. İşe bile gitmek istemiyorum bu kdar etkilenmemeliyim ama narsist haset insanlar istediklerini eline vermemek için herzamn bozulmuyomuş üzülmüyomuş gbi davrandm sakin kaldm güldüm geçtim. Bu hafta artık gitmek istemedim işe yıllık izin aldım. Ve gerçekten psikolojim kaldırmıyor. 1 haftadır yataktan kalkamıyorum her yanım ağrıyor. Daha öncede mobinge uğradım ama enazından yanlız hissetmyodum bukadar. Senelerdir çalışıyorum böle insanlarla sadece psikolojik kötü bitik bir dönemdeydim. Eskisi gibi güçlü duramıyorum. Evde 1 haftadır ağladım. Sadece allaha havale ettm kim benim için ne düşünüyorsa çoluğundan çocuğundan çıksın diye o üzüntüyle. Ve kadının oğlunun ayağı kırılmış bikaç gün önce tesadüf mü bilemiyorum. Kısaca yanımda kimse yok bu insanların yanına gitsemde çizmeyi aşıp herşeyi eleştirip espri niyetli laf sokup beni manipüle edeceklerini anladım. Uzak durdum ama arkamdan dedikoduyada başladılar. Ben konuşsam sen alıngansın bişe yok diyeceklerine de hatta üstüne beni suçlu çıkaracaklarına da eminim gerçekten psikolojim bitti bu yaşta artık herkesi alttan alıp iyi gözükmeye çalışmaktan. Hiç konuşmasam oturuyolar karşıdan tek başıma otururken beni izliyolr bi selam bile vermiyorlar. Nispet yapar gibi sabahlara kadar uyuyamıyorum bu durumdan çıkamıyorum. Nasıl davranacağımı bilemiyorum artık düşünemiyorum sağlıklı. Bana yardımcı olurmusunuz yol gösterirmisiniz deneyimli ablalarımdan yardım istiyorum.
Kötü, bencil. kıskanç, saygısız insanlar çok fazla. Ve maalesefki hayatımızın her alanında olacaklar çünkü sayıları giderek artıyor. Bizim mücadelemiz onlara benzememek adına verdiğimiz çaba ile başlıyor zaten. Önce kendinizi sevin, değer verin. Bu hayatta sizin için sizden kıymetli kimse yok. Sınırlı ve küçük bir hayatın içinde kalmışlık, monotonluk belki duygusal ilişkiye ihtiyacın boşluğu artık her neyse cok daha güzel günler bulsun siziÇok haklı buluyorum cümlelerinizi bu forumda üslup bilen insanlar bulduğuma sevindim. Ben sanırım uzun yıllardır bu tarz insanlarla çalışmaktan yoruldum gerçi her insan heryerde var nereye gidersek gidelim. Sadece gücümün çok tükendiğini hissediyorum heralde yanlızlık hissi abartılınca insanın içini tüketmeye başlıyor. Teşekkürler yorumunuz için.
Takıntıılı insanlarla çalışıyorum zaten bu insanlarla normal biri şikayetini belirtince hemen onu bir araya sokuyolar sen böle demiştin ama böyle diye. Ya bilmiyorum konu iyice uzadı doğum günü vardı bu ablamızın doğum günü pastasını alıp üstü açık şekilde gözümün önünden götürdüler aaa kime aldınız deyince doğum günü var dediler ablanın tabi gel sende diyen olmadı. Baktım şöyle bi oturdukları yere kendisiyle göz göze geldik tabaklar gitmiş buyur gel demedi. Bende gene ikramlık bişe götürdüm iyiki doğdun doğum günün varmış diye arkada mutfakları vardı oraya bıraktım. Arkadanda kurabiye mi ne kalmış küçük bi adet aldım onlarda bizden alırlar öyle şeyler lafı olmuyor. Abla aldım haberin olsun dedim baktım 2 dk sonra doğum günü pastasını getirmiş tabakla hiçbirşey demeden tak diye masanın önüne bırakıp gitti. Normalde asla böle bişe yapmazlar bi dükkana girerken kolay gelsin derler. Yani ben dışarda sigara içiyodum içerdede çalışan abi var ona bile bişe demedi. Abartısız söylüyorum Köpeğin önüne bırakır gibi seslenmeden koydu gitti. Ben yapsam bunu gelir hesap sorardı bana noluyoruz hayırdır ne bu hareketler diye. Ama ben bu tarz aklıma daha gelmeyen bisürü şey yaşadım ve hepsi biriktiMobbing ne alaka? Takıntılısınız sadece
Genel olarak çok yoruldum çok insanlarla iyi olmak hep huzurlu olmak için çünkü diğer türlü işyerinde huzursuzluk en sevmediğim şey ve iş potansiyelimi düşürüyor moralimide. Bende baştan kötü olup onlarla onlar gibi gitmek istemedim. Çünkü daha kötü yerlere gidecekti. Bazı insanlar bundan besleniyor olabilir ben beslenmiyorum. Sevmediğim insanlara bile belki ön yargısı var yanlış anladığı bişe var diye derler ya insanlar size dikenle gelsede ben bikaç kere karşılık onlara gül verdim. Ama hep ben verdim bazıları sevdi düşüncesi değişti sonradan çok iyi olduk. Bazılarına ne yapsamda şartlar değişince aslında sevilmediğimi ve değerim olmadığını gördüm. Ve artık kendimi sevdirmek iyi olmak için sarfeceğim bir enerjim kalmadı. Bütün enerjimi, isteğimi yitirdim. Hiçbiriyile konuşmasam herkes kahve içip ben yanlız bırakılıyorum ve bunları haketmediğimi düşünüyorum. Sinirden öfkesen üzüntüye ve hissizliğe geldi bu durum gerçekten çok sıkıyor beni. Benim kimsenin samimiyetindede gözüm yok sadece hareketler kahve makara kahkahalar bana karşıdan bakıp gülüp çağırmamak. Ama ben kimseye birşey yapmadım. İyi olmakmı suç ?Kim ne zaman neyle ilgili konu açmış hiç hatırlamam ama sizi hatırladım.Aynı şeyleri yazmışsınız.Boşverin insanları.Birileri olmadan da mutlu olabilir insanlar.Ya da mutluluğumuz dış dünyaya bağlı değil.Aileniz yok mu?Bana ailem yetiyor
Nasıl davranacağımı şaşırdım artık gerçekten sınır çizmeye bile yoruldum heralde bu şekilde gidecek selam verirlerse vericem vermezlerse göz göze gelince normalde verilir selam onuda vermesem onlar gibi insaniyetimi kaybedicem yarın onuda başıma kakarlar ayran içtik ayrımı düştük selam vermiyosun diye eskiden mantıklı düşünürdüm gene artık onuda yapamıyorum stres vücuduma vurdu hep kemik ağrısı ve artık kalp ağrısıda yaşamaya başladımEsprili enerjik tanninmak baska , ozsaygisi olmayan ozguvensiz gorunmek baska bence siz oyle gorunuyorsunuz. Esprili ve enerjik ama sinirlari belli kendinden emin bir imajiniz olabilirdi . Kim hangi hakla size yuzunuzun sivilcesine, tirnaklariniza bilmem nelere laf edebilir ve sizde bunun karsisinda hala onlara yaranmaya alttan almaua devam ediyorsunuz. Tabiri caize kendinize gelin bi silkelenin.
Nasıl davranacağımı şaşırdım artık gerçekten sınır çizmeye bile yoruldum heralde bu şekilde gidecek selam verirlerse vericem vermezlerse göz göze gelince normalde verilir selam onuda vermesem onlar gibi insaniyetimi kaybedicem yarın onuda başıma kakarlar ayran içtik ayrımı düştük selam vermiyosun diye eskiden mantıklı düşünürdüm gene artık onuda yapamıyorum stres vücuduma vurdu hep kemik ağrısı ve artık kalp ağrısıda yaşamaya başladım
Eczanede başkada kimse yok. Daha önce bikere bilerek kışkırttılar beni bi konuda sinirlendiğimi görünce hoşlarına gidiyodu. Hatta başka kişileride doldurup üzerime gelirlerdi daha küçüktüm ozaman.Hatta patronum bikeresinde seni sevseler onlarda öyle yapmazlar demişti.Daha sonra patronumu aramışlar ya işte moralimi bozuldu bişeymi oldu kalkıp gitti diye artık neler söyledi başka bilmiyorum.Beni aramak benimle ilgili bişeyi benimle konuşmak yerine. Patronda dediki bidaha karşıdakilerle böyle bişey olursa işten atılırsın dedi. Kasıtlı olarak önceden çok uğraşmışlardı. Sonradan iyi olduk. Şimdide böle durumlar. Malesef bu insanlar değişik. Obu bahsettiğiniz kişilerle aynı yerde mi çalışıyorsunuz? yoksa çevrede var dediğiniz eczanede çalışan kişiler mi
Eczanede başkada kimse yok. Daha önce bikere bilerek kışkırttılar beni bi konuda sinirlendiğimi görünce hoşlarına gidiyodu. Daha sonra patronumu aramışlar ya işte moralimi bozuldu bişeymi oldu kalkıp gitti diye artık neler söyledi başka bilmiyorum.Beni aramak benimle ilgili bişeyi benimle konuşmak yerine. Patronda dediki bidaha karşıdakilerle böyle bişey olursa işten atılırsın dedi. Kasıtlı olarak önceden çok uğraşmışlardı. Sonradan iyi olduk. Şimdide böle durumlar. Malesef bu insanlar değişik. O
yüzden kötü olmakta istemiyorum aynı şeyler yaşanmasın diye haklıyken haksız duruma düşürüyolar insanları
Onların patronuma gidip böle bişe deyip beni kışkırtıp ayağımı kaydırmaya çalışmasını nasıl değerlendiriyorsunuz peki aynı yerde çalışmazken . Onlar takıntılı değilmi sizce ?Bu kişiler sizinle aynı yerde bile çalışmıyorlar. Mobbing ile alakası yok yaşadığınız durumun. Sizden çok takıntılı biri izlenimi edindim, belki o hanımlar da bu durumdan rahatsız olup sizinle yakınlık kurmak istemiyor olabilirler. İnsanları bırakın, arkadaşlık etmek için zorlamayın kendinizi. Takıntılarınız ile ilgili de yardım alsanız keşke, normal gelmedi yaşadığınız ruh hali.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?