Merhaba arkadaşlar. Üniversite öğrencisiyim bekarım ailem özelliklede annemle hiç geçinemiyoruz . Benim evlenmemi istiyor. Süekli başka insanları bana gösterip sen onlar gibi olmassin sen kızım olsaydın evli olurdun iki çocuğun olurdu gibi söylemlerde bulunuyor. Ben okulumu kazasız belasız bitirmenin derdindeyim kendi ekonomik özgürlüğümü elime almak istiyorum. Evde ki kitaplarımın kendisine bela olduğunu söylüyor sürekli kalbimi kırıyor artık onu bir anne gibi göremiyorum. Bazen ona acıyorum onunla oturup konuşuyorum sanki annesi benmişim gibi ama bir türlü onu değiştiremiyorum. Ağzına gelen her küfrü ediyor bana . Hayatımda bir erkek arkadaşım var ona bile küfürler ediyor. Ben evde evin tüm işlerini yapıyor kardeşlerime bir abla olmaktansa daha çok anne olmuş vaziyetteyim. Annemin kötü lafları yüzünden ne kendimi derslerime verebiliyorum ne de evlenmek istiyorum o kadar birbirimize zıt oldukki ben daha 22 yaşındayım ve onun kırıcı konuşmaları yüzünden evlenen arkadaşlarımı kiskanmaya başladım hiç evlenemeyecekmisim gibi geliyor okulumu bitiremeyecekmisim gibi hissediyorum oturup ders çalışamiyorum. Psikolojim bozulmus durumda sürekli tartışmaktan kavga etmekten yoruldum. Kendime bir çıkış yolu bulamıyorum. Artık ölmek istiyorum onunda basaramiyorum . Elim kolum bağlı olduğum yerde kalıyorum ilerleyemiyorum . Ne yapacağım ? Ne yapmalıyım fikri olan varsa benimle paylaşabilir mi?