ben yeni nişanlandım evlenip ailemden ayrılacağım için üzgünüm ağlamak istesem ağlayamıyorum duygularım içime akıyo sanki normalde çokda duygusaldım birde tek kızım annemle babamın arası pek iyi değil aynı odada bile oturmazlar diğer kardeşimde ünivde okuyo şehir dışında annem bensiz o evde tek başına ne yapıcak o kadar çok içim yanıyor ki....akşam olunca annemele çay demler içerdik ben işten gelince herşeyimizi baylaşırdık annemin tek kalmasına dayanamam ANNEM bana sürekli beni bırakıp gidicen mi diyo arada ağladığını görüyorum aman anne sende ne gitmesi diyorum ben hep burdayım diyorum...sürekli gelicem diyorum zaten aynı ilçe sınırları içindeyiz ANNE BABALARIN YANLIŞLARI HEP ÇOCUKLARI MAHVEDİYO:'(kafam çok karştı napıcam bilmiyorum çokk ÜZgün ve çaresizim dua ediyorum....
((((
((((
Ve gittiğim yerde ise ne ailem var ne akrabam ne dostum hiçkimse sadece eşim var...Bende çok üzülüyorum bana da koyuyor birde kafama takılmaya başlayan diğer mevzu ise benim düğünümden 1 hafta sonra kardeşimde yurt dışına Belçikaya okumaya gidiyor...Senin demen gibi benim annem babamda yalnız babam sabah işe gidip akşam geliyor annem bütün gün evde yokluğumuza alışması çok zor olacak...Biryandan kendime teselli ediyorum her kıza nasip olmaz telli duvaklı gelin olmak diyorum..Benimde kendime ait yuvam olucak diyorum..Bende Rabbim nasip ettiyse anne olucam diyorum...Birde şimdi bütün imkanlar çoğaldı tek sığındığım telefon ve internet akşamları artık ailem ile görüşürüm diyerek teselli veriyorum...Ama sen yine benden daha şanslısın...Evde ki işlerini bitirir annene gidersin o sana gelir keşke benimde böyle bir şansım olsa ah ah başka ne isterim ki...Üzülme sende hayatını kuruyorsun evinin dişi kuşu olucaksın..Dediğim gibi herkese nasip olmaz bu duygular bu anlar...
