Iyi mi kötü mü?!

Merhaba arkadaşlar anlam veremediğim bir süreç içerisindeyim.2.5 yılı geçmiş bir ilişkim var. erkek arkadaşımla 9 yaşından beri tanışıyoruz.çocukluk aşkımdı o benim.ilkim hep son olsun istediğim. bir yıl kadar konuşmadığımız tek zaman uyuduğumuz zamandı hatta aynı anda uyur uyanırdık.daha sonra iş ciddileşti evlilik muhabbetinin hep şaka olduğunu düşünürdüm gerçekmiş meğer.her neyse iş ciddi olunca sevgili olduk.ve hiç aynı şehirde yaşamadık aylarca görüşmediğimiz oldu.bir iki gün görüştük ve gitti hep.hiç ayrılmadık.3.5 yıldır konuşmadığımız bir gün bile yok. ailesiyle tanıştım o da babam hariç tüm ailemle. herşey güzeldi taa ki beni zorla evine götürene dek.! ablasıyla birlik olup illa geleceksin diye tutturdular eve gittim annesiyle hep telefonda konuşurduk ilk defa aynı ortamda bulundum.hayatımın en kötü günüydü belki de. hala düşünüyorum acaba ayaklarım kokuyor muydu?! belki fazla ilgi bekledim ama beni sevip sevmediklerini anlayamadım bir türlü erkek arkadaşım sürekli sevdiklerini ispatlamaya çalışıyor ikna olmuyorum doğal olarak.pişmanım gittiğime çünkü gereken ciddiyeti bulamadım konuşmalarda ilk sferden gelinim kızım demelerini beklemiyordum zaten ama normal bir arkadaş olrak da gitmedim sonuçta oraya.ilk bu görüşmeden sonra karıştı kafam.ilişkimizi değerlendiriyorum bir süredir sevildiğimi biliyorum ama neyle suçlasam kabul ediyor. ayrılacağım dedim izin vermedi bir umutla diretmedim çünkü bitti deyip gitsem bir daha dönemem.pişman olmamak için kaldım yanında.ama dşününce bazı şeyleri; yılbaşında ablası bizimle olmak istedi üçümüz kutlayalım meselesi sonuç: ikisi kutladı ben yurdumda oturdum.ilk kez doğumgünümü kutladık sonuç: o gittikten sonra saatlerce ağladım.(en kötü doğumgünümdü.) sürekli çelişkili cümleler kuruyor.birşey söyleyince anlatamıyorum kendimi nolur anla diyor.kendimi değişik bir çıkmazda hissediyorum.ne elle tutulur birşey var ne de huzur kaldı bende. ayrılmayı dile getirdiğim daha doğrusu getiremediğim günse çok basit biryerden çıktı konu zaten ilişkiyi kurtarma turları atıyorduk yalan söylüyorsun eksik anlatıyorsun sürekli,yeter ben yorgunum artık didiklemek istemiyorum farketsemde sustum üzerinde bile durmadım bu kadar umrumda olmaman iyi birşey mi gibi şeyler söyledim.neydi yalan söylediğim herşeyimi biliyorsun gibi girişimde bulununca atlatıp birsürü dedim.ne kadar sevdiğini hayatının benim üzerime nasıl kurulu olduğunu anlattı.koca bir eşek olduğunu söyledi.gelecek vaadetti.Ama bu gelecek ne zaman gelecek?bir de bu var.seneye söz yapalım sonra nişan gibi birsürü planı var ama nasıl olacağı konusunda bir fikir yok?ben geçmişteki (o yediği zarftaki) yalanları bilmek istiyorum.çok büyük sorumlulukları ve sıkıntıları var şimdiye kadar herşeyin üstesinden birlikte geldik.en zorunu seçtim gide gide. şimdiyse kafam karışık içimde bıraktığı daha ukteler var olumsuzlukları düşünerek bırakmalı mıyım yoksa vaad ettiği geleceği yaşamalı mıyım.sadece artık içinde bulunduğu özel durumları gözönünde bulundurmak istemiyorum.çocukluğum onunla geçti,ayrıntıyla düşünüyorum mezuniyetlerimde,kararlarımda heryerde o.birbirimizi büyüttük adeta,yalnızdık çünkü birbirimize aile olduk.düşününce diyorum aldığım diplomada bile o olacak.o yaptırdı tercihleri, balomda bile ailem değil o vardı,kıyafetlerimi takılarıma kadar o aldı kuaföre kadar o yanımda.çocuk gibi ilgilendi hep. şimdi ben bu çelişkileri nasıl adlandıracağım?..:44: