Çok değil bikaçgün önce aranızdaydım, evimin benden habersiz kullanılması hususundaki rahatsızlıklarımla. Ama artık pes dedirttiler.
En başından beri,hem iyilikleri kötülüklerinden baskın diye, hem huzursuzluk olmasın, saygı sevgi çerçevesinde görüşelim diye rahatsız olduğum herşeye ılımlı yaklaşmaya tatlı dille uyarmaya çalıştım. Hatta çoğu zaman sadece belli etmeye çalıştım ama anlaşılan aksine onlar beni tamamen yok sayacaklar...
Berbat bir pazar geöirdim sayelerinde.
Kaynım vefat etmişti bildiğiniz üzre.Eltim mobilyalarını istemedi.Kendi aldıklarını vakıfa vermiş kayınvalidemlerin aldıklarını alın naparsanız yapın demiş.Bunun üzerine onlarda bi fakir aile buldular eşyası olmayan pazar günü eşyaları oraya taşıyacaklardı.
Biz uyuyoruz eşimle (hayretki bu pazar zile basıp kahvaltıya çağırmadılar sabahın 9unda, zaten inmeyecektim bu kez), ben uyandım ama tekrar yattım ev soğuk diye öğleni geçmiş saat. Kamyon sesine kalktı eşim, evlenecek olan kaynım buzdolabıyla tv yi biz kullanırız demiş.Ben yatıyorum tabi. Yatak odasının kapısı açıldı, kayınvalidem ''getir getir buraya buraya'' diyo yatak odasını gösteriyo.
''neyi getiriyosunuz'' dedim.Sandıkla televizyonu dedi. Nezamana kadar duracak onlar dedim, evlenene kadar dedi.
Buarada kaynım daha nişanlı bile değil.
''oldu, başka? '' dedim kayınvalidem çıktı gerisingeri şaşırmış bi şekilde. Arkasından eşim girdi nasıl cevap veriyosun öyle diye bana kızdı.
Arkasından eşimin teyzesi ''tamam tamam burda boş oda var tamam tamam'' kızgın bir yüz ifadesiyle benim kullanmadığım odayı gösteriyo. Ben hala yataktayım buarada he !
Bende ''o eşyaları bu eve koymicaksınız'' dye bağırdım eşime. O bana ben ona. Aşada yine bi dünya insan varmış tabi. 2 teyze, yenge, 2 gelin çocuklar falan. Bi curcuna koptu. Hiç inmedim aşağıya. Kimseyle yüz yüze gelmedim.
Eşimle kahvaltıyıda yaptık evimizde gün boyunca o konudan hiç söz etmedik. Çünkü oda bişeylerin farkına varmıştı.
benim evime benim yatak odama benim olmayan bi eşyayı bana sormadan nasıl koymaya karar verilebiliyo. Orası benim evim ya, benim evime bi eşya konulurken alınırken önce bana sorulması gerek! Kaldıki ben daha yatarken emrivakiyle sokuverecekleridi yani !
Okadar sinirlendim ki anlatamam. Neden mi sinirlendim.
Birincisi eltim benden nefret eder, bide kulağına gidecek ki ''justmarried senin televizyonunu odasına koymuş'' oda sağda solda benim eşyamı evlerine koydular diye anlatacak.
İkincisi ben yeni gelin sayılırım hala, evimin görüntüsüne mobilyasına aksesuarına özen gösteririm, mobilyamla alakası olmayan bir sandık kocama bir televizyonun yatakodamda ne işi var.
Kullanmadığım odayada konsun istemedim çünkü ben oraya bazalarıızı koydum kendimce bi düzene soktum misafir geldiği zaman yatırıyordum ama oraya koymuşlar üstünede bide çarşaf örtmüşler.
Depomu benim evim ya!
Ama en çokkk sinirlendiğim şey sabah karşılaştığım o manzaraydı. Evimin içinde bir sürü insan pazar sabahı (sabah diyorum çünkü hala yataktaydım) onu oraya koy bunu buraya diye karar veriyorlar. Delirdim delirdim.
Akşam sakince eşimle konuştuğumuzda hakverdi. Annem o sırada düşünemedi, odaya girmesi doğru eğildi dedi.
Bende benim anlayışlı davranmama karşın girdikleri rahatlıktan artık çokkkk rahatsız olduğumu dile gitridm. Çok uzatmadan konuyu kapattık.
Ama ban tak dedi artık arkadaşlar. Hala bir yanım kadın zor günler geçiriyor yanında bulun derken, diğer yanım sen iyi niyetli davrandıkça senin düzeninn içine s.....tılar diyor.
Bi düşünsenize ya, pazar günü bi sesle başınızı kaldırıyosunuz ki sizin yatak odanıza depo niyetine bişeyler sokuşturmaya çalışıyolar hemde siz yataktayken !
1 aydır işten gidince evime çıkmadan aşağıda yiyip içip orada oturuyordum, insanlar var ayrımcılık yapmış gibi olmayayım diye. ama şuan hiç içimden gelmiyor. Mesafeni koyki justmarried anlasınlar diyorum. Yoksa açık açık '' evime girmenizi istemiyorum,sizinle yemek istemiyorum'' dersem daha sert ve kırıcı olacak.
Çok sinirliyim, çalışan için pazar nekadar kıymetlidir bilirsiniz.Berbat, moral bozukluğuyla bir pazar geçirdim. Şimdi ben gittiğim gibi evime çıksam yemeğe inmesem eşim zaten yemek saati işte oluyor, misafirlerin yanınada inmesem çok mu ayıp bişey yapmış olurum.
Her olayın içindeydi, hiç çekirdek aile olamadık sayesinde. Yani ölene kadar...
