"işin kötüsü yapabileceğim her şeyi yaptım iyileşmek için." Bak bu yalan iste? Niye mi? Burda bile daha olup biteni realist bir sekilde görnedigin belli oluyor. Isin realite kismini birakip kendi kafani "acabalarla" ve "ilk baslarda" diye s*** senin iyilesme sansin azalir. Sen ilk önce olanlari oldugu givi görmeye basla. Görmeye basla ki hisslerini gercekten oldugu gibi yasayabilesin. Aglayacaksin da, zirlayacaksin, kendini b** gibi davranislari kabul ettigin icin de hirpalayacaksin, ama aonunda onun nedenlerini de bulup iyilestireceksin. Asıl iyilesme aciyi yok etmekle degil, tam ortasindan gecmekle baslar
Siz adamı değil, adamın vesilesiyle yaşadığınız günlerdeki hisleri, o kendinizi özlüyorsunuz. Yoksa adam beş para etmez bir şey. O günlerdeki kendinizden yoksun kaldığınız için acı çekiyorsunuz. @ATTRAENTE , ilk satırından başlayarak, her satırı dolu, her ifadesi tamamen doğru, şahane bir mesaj yazmış konuya ilk postunda, dönüp dönüp okuyun.
Tabii geçecek.
Kayıp değil deneyim onun adı.
Karakter özellikleri zaten kaçmanız gereken biriymiş ama siz kendinizi o davranışlara layık gördüğünüz için yoksunluk yaşıyorsunuz.
Siz isterseniz geçer. Kimlerde kaldı ki?
o kadar istiyorum ki geçmesini.
acele ediyorum belki de bilemiyorum.
ama eminim bundan 10 yas genç olsaydım her şey daha kolay olurdu
Tabi ki kendini berbat hissedeceksin, beynin alışmış kaç senedir kaosa, kaos halinde salgıladığı hormonlara.
Toksik bi ilişki aynı madde bağımlılığı gibi oluyor. Sana zarar verdiğini biliyorsun ama asla kurtulamayacağını düşünüyorsun. En sonunda verdiği zarara rağmen "lanet olsun tamam" diyip ilişkiye devam ediyorsun. Sürekli bi kısır döngü. Taa ki içinde her şey bitene kadar. Yani ben geceleri allahım bi mucize olsun da kurtulayım diye dua ederdim.
Sanırım ilişkin 3 yıllık.
Burdan döndün, döndün..
Ben 3. yılda her şeyin farkındaydım ama dönemedim, 8 senem gitti.
Şu an ne hissettiğine odaklanmazsan geçer. Geçmeyen hiçbir duygu durumu yok çünkü. Doğaya aykırı bi şey bi şeyin bitmemesi, geçmemesi.
Sadece ot gibi yaşaman gerekiyorsa bi süre sal gitsin. Ama cesaretini sürdür ve ilişkine dönme.
Acıya tahammül etmeyi öğrenmemiz lazım. Hemen bitsin hemen iyi hissedelim'le olmuyor.
Ne kadar tahammül eder, o acıya saygı gösterir var olmasına seni dönüştürmesine izin verirsen o kadar çabuk geçer ve ardı o kadar aydınlık olur zaten.
Şu an büyük bi yol ayrımındasın.
Senin yerinde olmak için neler vermezdim.
Keşke ben de 3. yılda acı çekmeye tahammül edebilseydim de senelerim gitmeseydi...
Olaya ters yerden bakıyorsunuz bence, 10 yıl önce olsaydı 25 yaşında aşk acısından ölüp bitecektiniz, dünya başınıza yıkılmış olacaktı. 35 yaşına gelince erkeklerin toplum erkeklerinin tabansız, konformist ve çoğunlukla zayıf karakterli , sevmeyi bilmeyen tipler olduklarını anlıyorsunuz ayrılınca da bu da böyle vasat karakterli bir tip işte diyip geçiyorsunuz ... Kimse için ölüp bitmiyorsunuz, insanların saçmalıklarına da şaşırmıyorsunuz, bu da böyleymiş diyip geçiyorsunuz. 35 yaş üstü olmak bir nimet bence, zamanını enerjini değmeyecek insanlara harcamıyorsunuz, kimseyi kendinden önemli görmüyorsun.
sürekli niye böyle oldu
neden aşamadık
neden düzelmedi
aşabilir miydik
değişir miydi
bunları sorguluyorum
Sürekli sorgularsanız kötüye gider tabii, adam hayatına kaldığı yerden devam ediyor siz kendinize eziyet ediyorsunuz, silkelenin kendinize gelin eve kapanıp arkadaşlık ilişkilerinizi aktivitelerinizi askıya almak, evde kendinizle baş başa kalmak, geçmişi kendinizi sorgulamaya itiyor sizi, kafanızı başka şeylerle meşgul etmek varken evde oturup sadece düşünmeniz iyileşmenizi engeller.ama bu bir süreçse insan başta iyi sonradan kötü nasıl olabiliyor?
ve zamanla hafiflemesi gerekirken nasıl daha kötüye gidiyor?
Yanlış düşünüyorsunuz, asıl evde oturup kendinize acıyıp geçmiş için üzülerek geçirdiğiniz zamandır kayıp olan zaman, hayata karışmayarak geç kalıyorsunuz asıl.şimdide hayat çok geç kalmış gibi hissediyorum.
biri gelecek de tanışacağım da alışacağım da evleneceğim de çocuk yapacağım da
al bak gitti kim bilir kaç yıl
Bir başkası size değer verene kadar kendime değer vermeyeceğim diyorsunuz yani…şimdide hayat çok geç kalmış gibi hissediyorum.
biri gelecek de tanışacağım da alışacağım da evleneceğim de çocuk yapacağım da
al bak gitti kim bilir kaç yıl
Tam tersi, olgunlaştıkça mantık ağır bastığı için daha hızlı soğursunuz.o kadar istiyorum ki geçmesini.
acele ediyorum belki de bilemiyorum.
ama eminim bundan 10 yas genç olsaydım her şey daha kolay olurdu
ama arkadaşım sorunum sürekli sorgulamak zatenSürekli sorgularsanız kötüye gider tabii, adam hayatına kaldığı yerden devam ediyor siz kendinize eziyet ediyorsunuz, silkelenin kendinize gelin eve kapanıp arkadaşlık ilişkilerinizi aktivitelerinizi askıya almak, evde kendinizle baş başa kalmak, geçmişi kendinizi sorgulamaya itiyor sizi, kafanızı başka şeylerle meşgul etmek varken evde oturup sadece düşünmeniz iyileşmenizi engeller.
Çıkın sporunuza gidin, ilk birkaç gün belki isteksiz gidersiniz ama sonra yeniden eski isteğinize kavuşursunuz, köpeğinizi gezdirin, arkadaşlarınızla buluşun, yetmiyorsa başka eğlenceli aktiviteler bulun, farklı çevreler katın hayatınıza.
Yanlış düşünüyorsunuz, asıl evde oturup kendinize acıyıp geçmiş için üzülerek geçirdiğiniz zamandır kayıp olan zaman, hayata karışmayarak geç kalıyorsunuz asıl.
Bir başkası size değer verene kadar kendime değer vermeyeceğim diyorsunuz yani…
Lütfen kendi başınıza kaldığınız şu zamanı kendinize acıma yerine kendinizi tanımak için harcayın.
Sizi üzen biri için üzülüp kendinizi harap ediyorsunuz. Değer mi buna? Baksanıza hayatına devam ediyor. Siz bu kadar değersiz misiniz?
Aksine onsuz da mutlu olup hayatınızı daha güzel olabileceğini kendinize kanıtlayın. Pes etmeyin
Beyninizi susturma yolu yeniden aktivitelere başlamak, arkadaşlarınızla buluşmak.ama arkadaşım sorunum sürekli sorgulamak zaten(( beynim bir sussa var ya sonrası cennet.
farklı çevreler katmak farklı şeyler yapmak su an bana zulüm geliyor resmen. yaşamaya üşeniyorum yenisini nasıl yapayım :) sorun burada zaten.
bak evet buna da sinirleniyorum ben. kendime yani. bu zamanı iyi değerlendir diyorum derken anksiyetem tutuyor bi an da dur senin mutlu olmaya hakkın yok dercesine
Keske bende mimar olsaydim caddebostan gibi bir yerde otursaydim birdr kopegim olsaydi hatta terapilere yagdiracak kadar param olsaydikızlar bundan bir kaç gün önce bir konu açmıştım.
psikoloğa gidiyorum. ilaç da kullanıyorum. ama aklımı kaçıracak gibi hissediyorum bir kaç gündür.
bir kaç flört etmeye çalışanlar var ama ne ruhum ne beynim almıyor.
ne kendime ne köpeğime bakamaz hale geldim.
spora gidemiyorum.
işe gidemiyorum. evden çalışıyorum sözde.
artık arkadaşlarımla konuşmak istemiyorum.
onlara da söyledim bu konuyu yok sayalım artık bir şey sormayın diye.
ama canım çok yanıyor..
geçmeyecekmiş gibi.
zaman durdu sanki.
yer zaman insan kavramımı kaybettim.
işin kötüsü yapabileceğim her şeyi yaptım iyileşmek için.
artık yapacak bir şeyim de kalmadı.
dün ilacın tamamını içsem ne olur ki derken buldum kendimi.
dedim ki bi dakika neler düşünüyorum böyle ???
bunu atlatan nasıl atlattı Allah aşkına ya
daha ne yapmam gerekiyor çok yoruldum ....
ben de hep ünlülere özenirdim biliyor musun :))))Keske bende mimar olsaydim caddebostan gibi bir yerde otursaydim birdr kopegim olsaydi hatta terapilere yagdiracak kadar param olsaydibakayim o haber maymunu icin bu hallere dusermiydim. Yahi cikin bir deni havasi tur atin cluplere gidin gezin tozun masajlara bakimlara gidin ne ilaci ne terapisi ya.vallahi degmez
hiç olur mu öyle şey yazdıklarınız hepinizin yazdıkları o kadar değerli ki benim için.Belki bu yorumlar sizi anlamadığımızı düşündürüyor, yapamayacağım şeyleri öneriyorlar siye düşünüyorsunuz bilmiyorum
Yaşadığınızı hafife de almıyorum yanlış anlamayın ama acılar dahi zamanla hafifler sizin acınız büyüyor çünkü kendinizi soyutluyor dış dünyaya kapatıyorsunuz, ki insanlar ne acılar yaşıyor buna rağmen yeniden ayağa kalkıyor.
Kaç yaşındasınız bilmiyorum, 53 yaşındayım aşk acısı yaşamadım ama ölüm acıları yaşadım, inişlerim de oldu çıkışlarım da ve bakın kaç yaşına geldim, bu 53 yılı sil baştan yaşama şansım yok artık, 1 gün 1 ay 1 yıl daha yaşayacak mıyımbilmiyorum belki kalan ömrümde yaşadığım ölüm acılarını bile unutturacak daha büyük acılar olacak belki olmayacak onu da bilmiyorum, fakat insan yıkıldığı yerden her seferinde tekrar kalkmak zorunda çünkü bunu kendimize borçluyuz.
zaman zaman zaman...
kendinizi biraz dinlendirin ve zaman verin.
meşguliyet öneren çok olur ancak, sizi mutlu eden meşguliyetler veya keşifler ancak sizi hüznünüzden uzaklaştıracaktır.
Ama zaman çok güçlü bir ilaçtır...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?