İYİ OLACAĞIMI SANIRKEN DAHA KÖTÜ OLUYORUM YARDIM...

Mesela çok mu fedakarlık yaptınız, aşağılamalarına sustunuz mu?

tam olarak bunlar oldu. bunları yaptığım için pişman değilim hiç su an keşke yapsaydım eksik kaldım demiyorum en azından .


evet bu çok doğru. kimsenin acısı sonsuza kadar sürmüyor.
bana psikoloğum dedi ki acı ve çile farklı şeyler. acı gecer ama gecmemesi için biz bunu çileye çeviririz.
konusurken iyi ama seans bir bitiryor hoop ben yine yerlerde.
 
Ben sadece aşk acısı olduğunu düşünmedim açıkçası. Sizin iliskiyi ele alma biciminizde sıkıntı var. Eminim sizinle ilgili baska bir sıkıntı bu yaklaşım şeklinize yansımıştır.

Siz terapiye devam edin. Terapist sizi bu konuda sizi yönlendirecektir. Bir çözüm yolu bulana kadar şöyle düşünün; siz aslında bu kişiye aşık değilsiniz. Bu kadar etkilenmenizin altında psikolojinizi bozan başka etmenler yer alıyor. Bu sorunları çözdüğünüz zaman eskisi gibi hissetmeyeceksiniz.

Bu arada Allah başka dert vermesin.
 
Bu arada Allah başka dert vermesin.

tabi ki çok amin. ama dedim ya insan o anlık ne yaşıyorsa onun ağırlığını taşıyor işte.


Bir çözüm yolu bulana kadar şöyle düşünün; siz aslında bu kişiye aşık değilsiniz.

yav arkadaş aşk değil de ne bu :)))))))
bi insan susamış gibi birini özler mi ya hemde bu kadar yanlışa rağmen
 
Umarim cevabını bulur ve hayatınızı yoluna koyarsınız.
 
Çok sevdiğim bir ilişkim bitmişti ve aynı sizin gibi olmuştum. Bitti dedim. Artık ne hayatımda biri olur ne çocuğum olur, yapayalnız ölüp gideceğim diyordum. Hatta aynı sizin gibi buraya yazmıştım. Herkes yine benzer şekilde geçecek diyordu ama ben asla ikna olmuyordum. En kötü benimki, kimse bu kadar acı çekmedi ondan böyle yazıyorlar, ben duygusalım, bizimki başkaydı vs vs. En büyük korkum bir daha kimse hayatıma girmez ve ben öylece yapayalnız kalırım korkusuydu. Sabah uyanınca boşluğa düşüyordum, ondan önce ne yapıyormuşum unutmuştum. İlk günler ne yaptıysam geçmedi, cenaze gibiydim. Sonra zaman geçti, aylar geçti ve iyileştim. 3 yıl sonra hayatıma biri girdi evlendim. Hala evliyim. O zamanlar için kendime şuan aşırı kızıyorum ama demek ki yaşamam gerekiyormuş. Şuan eşimle de evlensek aynı olurum. İnsan yaşadığı acıyı unutmuyor da geçtiğini unutuyor maalesef. Demem o ki geçecek merak etmeyin. Hatta dönüp bakınca "allahım beni ne ateşten almışsın, ya evlenseydim onunla" bile diyorsunuz o kadar söyleyeyim. Sizin ilişkiniz de zaten bayağı şükretmeniz lazım acınız geçince.
 

ama işte erken zamanda yaşamış ve mutluluğu bulmuşsun.
buradaki bütün kız kardeşlerime söylediğim gibi sende çooooooooooookkk daha çok mutlu ol İnşallah.

benim derdim bu yaşta bunu yaşayıp bir 3 yıl daha beklemek korkusu.
çok açık ve net kalbimle anlatıyorum burada bazı şeyleri
ya çocuğum olmazsa. zaten hayata geç kaldım yeterince. kafamda hep bu sene evlenirim seneye çocuğum olur kafasındaydım
bundan sonraki her gün ömrümden kayıp. çok üzülüyorum
 
Benim de anne babam vefat etti, sizin kadar erken kaybetmedim ama sonuçta insan kaç yaşında olursa olsun ebeveyn kaybı çok dokunuyor, o yüzden birbirimizin çektiği o ölüm acısını anlayabiliriz, o öyle bir acı ki Allah herkesin anne babasına sevdiklerine uzun ömür versin başka hiçbir acıya benzemiyor, tuhaf gelecek ama bende keşke aşk acısı yaşasaydım geçerdi elbet ama sevdiğim insanları toprağa vermeseydim diyorum, başka sevgilim olurdu yeniden severdim ama babamın yerini dolduracak kimse olamaz hiçbir zaman.

Mıhlanıp kalmayın işte, geçmişin sizi yiyip bitirmesine izin vermeyin çünkü siz de çok değerlisiniz, herkesten her şeyden daha önemlisiniz, benim için dilediklerinizin daha fazlasını yaşayacağınız güzel bir hayatınız olsun.

Unutmayın şu hayatta hiçbir erkek için değmez, biliyorum üzüntünüz ona değil yaşadıklarınıza ama ben toparlanıp yeniden hayattan şöyle derin bir nefes alıp yeniden başlamanızı canı gönülden istiyorum zira hemcinslerim ciğeri 5 para etmezler yüzünden acı çeksin üzülsün istemiyorum.
 
ya çocuğum olmazsa. zaten hayata geç kaldım yeterince. kafamda hep bu sene evlenirim seneye çocuğum olur kafasındaydım
Bunu hiiiç kafanıza takmayın, bazı kadınlarımız 40-45-50 yaşında tadıyor anneliği, siz iyi olun geri kalan her şey zamanla tek tek olur zaten
 
Bence bu süreçte kendinizi işinize arkadaşlarınıza ve ailenize odaklayın ben de ayrılalı 1 ay olacak uzak mesafe ilişkimden boşluk hissi oluyor gerçekten gün içinde aramak istiyorsunuz yazmak sesini duymak bir de ben her akşam görüntülü konuşurdum bunları arıyordum bazen özlem duygusu yok ağır basıyordu ama yapacak bir şey yok bir çabası olmadı ve ben de bir şey yapmadım. Ben kendimi işime odakladım çalışmak bana hep iyi gelmiştir gün içinde çok da hatırlamıyorum sizde böyle yapın. Sizi anlıyorum özlem duygusu gerçekten bazen çok ağır basıyor ama alışıyor insan.
 
Benimde yakın zamanda 5 yıllık evliliğim bitti. Yaş 35 bu arada. Bundan sonra biri hayatımda olur mu? Evlenir miyim? Anne olabilecek miyim? Bende hepsini düşünüyorum. Ama bu korkular sadece günümü, geleceğimi mahvediyor. 5 senemi çalan, beni aldatan, kumar oynayıp huzurumuzu kaçıran bir adamdan kurtulmuşken, mutlu olmam gerekirken birde gelecek kaygısı ile neden kendime yükleneyim diyorum. Benim iyi şeylere ihtiyacım var. Mutlu olmaya ihtiyacım var dedim kendime.
Siz de lütfen daha iyi şeyleri hakettiğinizi kendinize hatırlatın. Sevmek sevilmek güzel şey. Belki zamanında yaşadığınız güzel anlar sizi zorluyor olabilir ama totale baktığınız da sizi haketmeyen birine fazla değer verdiğinizi göreceksiniz.
Bundan sonrası için endişeleri ve geleceği düşünmeyi bırakın. Bugün sizi ne mutlu eder bunu düşünün.
 

Hayatın bizle ilgili başka planları varsa ne yapabiliriz yani güzel arkadaşım ??
Ben 37 yaşında boşandım geçen sene.
Çocuğum yok, denedik eski eşle olmadı, kısmet değilmiş.
Şimdi başladığım yere döndüm, yalnız yaşıyorum, kendi yolculuğumu yaşayıp neyi neden yaptım diye ruhumu didikliyorum...
Bi sen değilsin yani. Hiç yalnız değilsin inan.
Şunu öğrendim, hayat öngörülemez bi şeydir, kontrol edemezsin.
Öyle 30umda evlenirim 32de anne olurum bilmemne.. Öyle işlemiyor hayat.
Mutluluk birine bağlı değil. Sen şu an öyle sanıyosun ama değil işte.
 

tüm yazılarınıza kalbiniz yansıyor. ❤
umarım karşılıklı dualarımız kabul olur.

çünkü gerçekten artık gücüm kalmadı.
su an işe gitmem gerekiyor yataktan çıkamıyorum inanılmaz gerçekten
 
Bunu hiiiç kafanıza takmayın, bazı kadınlarımız 40-45-50 yaşında tadıyor anneliği, siz iyi olun geri kalan her şey zamanla tek tek olur zaten

çocuğum daha 20lerindeyken benim 60 larımı geçmiş olacağım gerçeği beni çok üzüyor ((
o da olursa tabi...
 

bazı alışkanlıkların yerine konabiliyor ama hisler nasıl olacak
 

oy oy oy ((
muhtemelen kurtuldum diye sevindin bile sen.
ya da üzgün müydün üzgünsen nasıl atlattın ?
 

evet planlarım hayallerim hayatıma uymadı maalesef
dediğin gibi ruhumu salmam lazım, düşüncelerimi salmam lazım.
kafam kitlenmiş durumda. bunu daha ne yaparak başarabilirim onu bilmiyorum.
korkunç bir saplantı.
 
Hiç böyle düşünme. Geç zamanda doğru insanı bulmak ile erken zamanda yanlış insanla ömür çürütmek arasında inanılmaz bir fark var. Şuan anlayamadığını biliyorum ama inan ki evlilik çok ama çok zor bir şey. Bu kadar sorunlu insanla hayatın tepetaklak olurdu ve günün sonunda ayrılırdın. Üstüne çocuk ve sürekli hayatına çocuk üzerinden müdahale. Bunlar ayrılık acısı ile kıyaslanmayacak şeyler. Kendine zaman ver. Bu adamla zaten olmazmış, ihtimal olsa dene diye yazmak isterdim ama bu sorunlar evlenince çekilecek şeyler değil. Şimdi duygusalsın diye iyi şeyleri düşünüyorsun, zaman geçince bunların ne büyük sorunlar olduğunu daha net göreceksin. Genelde böyle acı dolu ve hayal kırıklığı yaşayan insanlar çok geçmeden doğru insan ile karşılaşıyor ve mutlu oluyor. Çünkü artık ne istediğini bilen birine dönüşüyorsun. Çevremde de hep böyle gördüm. Hepimiz bu yollardan geçtik. İnsanlar evladını, annesini, babasını, kardeşini kaybediyor ve bir şekilde hayata devam ediyor. Hayatta çok daha büyük acılar var. Çok şükür sağlıklı, akıllı, ve büyük bir kayıp ile sınanmamış birisin. En yakın ve iyileştiğin zamanda buraya mutluluğu bulduğunu yazmanı gönülden diliyorum kız kardeşim
 

ya bu nasıl bir yorumdur Allah aşkına ❤❤❤❤ resmen gözlerim doldu. kalbinden öpüyorum hemşirem

dediğin gibi şu an aşırı duygusal ve karamsarım. henüz bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum. her sabahım her günüm her gecem bomboş. anksiyete dolu. boğazım kuruyor kalbim acıyor sanki.

ama burada yanımda olan herkese sözüm olsun, o mutluluğu en yakın zamanda yakalayıp hepinizle paylaşacağım. amin❤
 
oy oy oy ((
muhtemelen kurtuldum diye sevindin bile sen.
ya da üzgün müydün üzgünsen nasıl atlattın ?
Başlarda hala ona bağımlı hissettiği için insan bir üzülüyor. Yaşananların şoku kolay geçmiyor. Biraz sürünüyorsun. Terapi, aile, arkadaş desteği, günlük meşguliyetler ile oyalanıyorsun. Gündüz birşey yokmuş gibi işe gidip geceleri ağlıyorsun. Birkaç ay böyle geçiyor. Ama sonra bir yerde dank ediyor insana. Ben ne yapıyorum böyle kendime diyorsun. Oldu bitti geçti gitti yaşananlar yaşandın ve bitti. Neden kabullenmek yerine acı çekmeyi seçiyorum diyorsun. Herkes hayatına bakıyor. Dünyada daha ne dertler var. Neden geçmişe sünger çekip önüme bakmıyorum diyorsun. Kısaca acı çekmekten yorulduğumu anladım. Acı çekmek yerine mutlu olmayı seçmek istedim. Çünkü bu hikayede iyi olan benim. Ve en büyük mutlulukları da ben hak ediyorum öyleyse. Hatta bana bunu yapanların canı cehenneme dedim ve bir daha böyle adamlar için üzülmemeliyim diye kendime söz verdim.
Senin de öyle olacak. Bu bir değişim, gelişim süreci. İyi hissetmek için herşeyi dene. Denemekten yorulma.
Not: başlarda düşünmekten kafayı yiyecek gibi oluyordum. Yemek yemeyi unuttuğum gün olmuştu. Psikoloğumun önerisi ise şu idi. Madem düşüncelerini durduramıyorsun. O halde tüm bu düşünceler için bir zaman ayır. Yani mesela; düşünmek mi istiyorum. Tamam cuma saat 12.00 de oturup dibine kadar düşüneceğim kısaca anlık bir set çekmiş oluyorsun. Bende işe yaradı. Cuma saat 12.00 olduğunda ise komik bir şekilde düşünmediğimi fark ettim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…