- 9 Eylül 2011
- 7.563
- 4.577
- 448
Merhaba arkadaşlar.
İlk önce durumumu anlatayım. İş yerim ilin orta yerinde, yani çarşıda. Öğle aralarında kimseyi çağırmam yanıma, gelmek isteyen (kendi ailem ya da arkadaşlarım olsun) öğlen müsaitsen görüşelim mi derler. İşlerim bazen çok yoğun oluyor. Genelde dairedeyim. Zaten çalışan bayanım. Ayrıca hafta sonları dinlenmek ve iş yapmakla geçiyor. Alış-veriş ve pazarı cumartesi hallediyorum, acil birşey çıktımı da eve gitmeden alıyorum. Bu nedenle kimseyle görüşecek vakti bulamıyorum. Ailelere bile hafta içi bir günde gidiyoruz. Ama aileleri ihmal ettiğimi düşünmedim. Günde mutlaka ararız. Kendi ailemi ben ararım, eşimde annesini arar. aynı ildeyiz ve ilimiz küçük olduğu için aileler çok uzakta değiller.
Gelelim cuma gününe. Cuma günü ziyarete gittik. K.validem "aramıyorsun, sevmiyorsun. Bak komşu bayan (yeni evli gelin) bile gelir gider. Bir şeyler getirir. Oturmaya gelir" diye sitem etti. O bayan öğretmen ve dersleri az. Güne gitmeyi bile fırsat buluyor. Ama benim fırsatım yok. Bazen çok yorgun oluyorum, yemek bile yapacak dermanım olmuyor. Neyse sonra, "senin doğum günün ne zamandı" dedi. ablam (görümcem) "12 mart" dedi. K.valide "iyi kucukpisi pasta yapta kutlayalım" dedi. Hiçbir şey demedim. Ama kırıldım. O gün gidesiye kadar sitem etti. Bende “a olur mu anne… sevmez miyim…” gibilerinden teselli ettim. Eşimde giderken dayanamadı mı ne, Tamam pazartesi gelelim tekrar dedi. Ama benim doğum günüm. Evdeyken de ben eşime sitem ettim.
Çok sıcak kanlı bir bayan değilim. K.validemin psikolojik sorunları var. Arada bize takıyor. Kendide biliyor ve tedavi oluyor. Sorunları olan birine nasıl davranabilirim?
İşin açıkçası benimde strese girmemem gerekiyor. Astım tetikleniyor. Kendimi de korumam lazım. Ama k.validenin olur olmaz konuşmaları benim için stres kaynağı.
İlk önce durumumu anlatayım. İş yerim ilin orta yerinde, yani çarşıda. Öğle aralarında kimseyi çağırmam yanıma, gelmek isteyen (kendi ailem ya da arkadaşlarım olsun) öğlen müsaitsen görüşelim mi derler. İşlerim bazen çok yoğun oluyor. Genelde dairedeyim. Zaten çalışan bayanım. Ayrıca hafta sonları dinlenmek ve iş yapmakla geçiyor. Alış-veriş ve pazarı cumartesi hallediyorum, acil birşey çıktımı da eve gitmeden alıyorum. Bu nedenle kimseyle görüşecek vakti bulamıyorum. Ailelere bile hafta içi bir günde gidiyoruz. Ama aileleri ihmal ettiğimi düşünmedim. Günde mutlaka ararız. Kendi ailemi ben ararım, eşimde annesini arar. aynı ildeyiz ve ilimiz küçük olduğu için aileler çok uzakta değiller.
Gelelim cuma gününe. Cuma günü ziyarete gittik. K.validem "aramıyorsun, sevmiyorsun. Bak komşu bayan (yeni evli gelin) bile gelir gider. Bir şeyler getirir. Oturmaya gelir" diye sitem etti. O bayan öğretmen ve dersleri az. Güne gitmeyi bile fırsat buluyor. Ama benim fırsatım yok. Bazen çok yorgun oluyorum, yemek bile yapacak dermanım olmuyor. Neyse sonra, "senin doğum günün ne zamandı" dedi. ablam (görümcem) "12 mart" dedi. K.valide "iyi kucukpisi pasta yapta kutlayalım" dedi. Hiçbir şey demedim. Ama kırıldım. O gün gidesiye kadar sitem etti. Bende “a olur mu anne… sevmez miyim…” gibilerinden teselli ettim. Eşimde giderken dayanamadı mı ne, Tamam pazartesi gelelim tekrar dedi. Ama benim doğum günüm. Evdeyken de ben eşime sitem ettim.
Çok sıcak kanlı bir bayan değilim. K.validemin psikolojik sorunları var. Arada bize takıyor. Kendide biliyor ve tedavi oluyor. Sorunları olan birine nasıl davranabilirim?
İşin açıkçası benimde strese girmemem gerekiyor. Astım tetikleniyor. Kendimi de korumam lazım. Ama k.validenin olur olmaz konuşmaları benim için stres kaynağı.