Kabullenmek

Coocoo · Dün 15:59

Kızlar herkese merhaba ,

Umarım herkes çok çok iyidir.

Sizlerden dost tavsiyesin de sıcak yorumlar bekliyorum. Bir çoğunuz biliyor bir boşanma süreci atlattım. 2 yıllık bir evlilik , çocuk yok yaklaşık 8 ay kadar oldu. Yaş henüz 30 bile değil.
Şuan da ablam ile yaşıyoruz . Ailemin diğer üyeleri ise bu süreci çok normal , hayatta herkesin başına gelebilir. Daha çok gençsin , yeniden hayata başlamak için geç değil tarzında hep olumlu ve sonsuz destekçiler.
Bu konuda çok şanslıyım. Biliyorum.

Çalışıyorum . İyi bir konumda . Maddi bir problemim çok şükür yok. Sosyalim bir takım uğraşlarım var.

Ama çoğunlukla manevi ve ruhsal problemlerin altında bazen ezilip , kalıyorum . Terapiye de başladım.

Terapistle yas sürecimi konuştuk. Yasın 5 evresi çoğumuz biliyoruz. İnkâr, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme

Duygularımı bastırmadan , halının altına süpürmeden yaşamaya çalıştım zaten hep . İnkar evresini geçeli çok oldu. Öfkem yeni yeni bitiyor desem daha doğru olur . Pazarlık neyin pazarlığı farkında dahi değilim. Şuan depresyon ve kabullenme evresinin arasında bir yerlerde yol almak için çabalıyor olduğumu düşünüyorum .

Burada çok çok benzer durumları yaşayan konulara hep şahit oluyorum.

Size gerçekten bir sorum var. Kabullenmek ne demek ? Bir şeyi kabullendiğimizi nasıl anlıyoruz ? Ve bir şeyi nasıl kabul ediyoruz ?

Zaman deniliyor , ama zaman akıp giderken durduk yere mi olacak bir şeyler ? Yoksa ben sadece bu süreçte kendimi mi kandırıyorum .

Bu soruları terapist ile de konuşacağım tabi ki ama sizin deneyimleriniz neler?

Geleceğe umutla bakabilmek istiyorum. Mutlu ve huzurlu hissedebilmek istiyorum. Nasıl mümkün olacak hiç bir fikrim yok .
Hayatı yalnız yaşamak ve ölmek , anne olmayı hayal etmek ..

Boşanmak elbet dünyanın sonu değil , ama kendimizi buna nasıl ikna edeceğiz ?

Kabul etmek nedir ?

Tüm benzer hikayesi olan arkadaşlarıma buradan sarılıyorum :)

Dreamies · Dün 16:06

Kabullenmek konusunda pek katkı saglayamayacagim ama acil bir yavru kedi edin sokaktan hem kış geldi kurtarmış olursun hem sana yoldaş olur Sana çok iyi gelecek bak göreceksin.

Her şeyde bir hayır vardır, bir şey olmuyorsa daha iyisi olacaktir diye düşünürüm her zaman. Hayat nasıl bakarsan öyledir aslında, benim infoda yazanı hayat felsefesi edindim her şey daha kolaylaştı diyebilirim :) Yeni başlangıçlar zordur ama umutlu olmalısın. Seçeceğin, sana değer veren birinden çocuk yapmak çok daha iyi şu sünepe ile bağın yok çok şanslısın. Biraz olumlu bakmaya calis

Coocoo · Dün 16:08

Dreamies .!.:
Kabullenmek konusunda pek katkı saglayamayacagim ama acil bir yavru kedi edin sokaktan hem kış geldi kurtarmış olursun hem sana yoldaş olur Sana çok iyi gelecek bak göreceksin.

Her şeyde bir hayır vardır, bir şey olmuyorsa daha iyisi olacaktir diye düşünürüm her zaman. Hayat nasıl bakarsan öyledir aslında, benim infoda yazanı hayat felsefesi edindim her şey daha kolaylaştı diyebilirim :) Yeni başlangıçlar zordur ama umutlu olmalısın. Seçeceğin, sana değer veren birinden çocuk yapmak çok daha iyi şu sünepe ile bağın yok çok şanslısın. Biraz olumlu bakmaya calis

ablamın kediye alerjisi olmasa çoktan almıştım ben , balık bakıyoruz 3 tane

Birde gerçekten durgun sakin bi dönemdeyim , dinginlik denir ya ..

smuwiLa · Dün 16:18

Annemi kaybettiğimde psikiyatra gitmiştim. Reçeteme yas yazdığını hatırlıyorum. Başta başınıza gelen şeye inanmıyorsunuz, inanmak istemiyorsunuz, sonra neden ben yaşadım diye öfke duyuyorsunuz. Pazarlık kısmı da sanki bir daha başınıza gelmeyecek gibi anlaşma yapıyorsunuz hani çok üzüldüm, bir daha bu şekilde üzülmeyeyim, aynı yerden kanamayayım gibi. Kabullenmekte olağan duruma ayak uydurmak, alışmak, zamanla oluyor sizin elinizde değil mecburen yaşamaya devam edeceksiniz, siz durmak isteseniz bile hayat akıp gidiyor. Yeni yeni sorunlar oluyor, durup aynı yerde bekleyemiyorsunuz yani.

ImTheDevil · Dün 16:20

Coocoo .!.:
Kızlar herkese merhaba ,

Umarım herkes çok çok iyidir.

Sizlerden dost tavsiyesin de sıcak yorumlar bekliyorum. Bir çoğunuz biliyor bir boşanma süreci atlattım. 2 yıllık bir evlilik , çocuk yok yaklaşık 8 ay kadar oldu. Yaş henüz 30 bile değil.
Şuan da ablam ile yaşıyoruz . Ailemin diğer üyeleri ise bu süreci çok normal , hayatta herkesin başına gelebilir. Daha çok gençsin , yeniden hayata başlamak için geç değil tarzında hep olumlu ve sonsuz destekçiler.
Bu konuda çok şanslıyım. Biliyorum.

Çalışıyorum . İyi bir konumda . Maddi bir problemim çok şükür yok. Sosyalim bir takım uğraşlarım var.

Ama çoğunlukla manevi ve ruhsal problemlerin altında bazen ezilip , kalıyorum . Terapiye de başladım.

Terapistle yas sürecimi konuştuk. Yasın 5 evresi çoğumuz biliyoruz. İnkâr, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme

Duygularımı bastırmadan , halının altına süpürmeden yaşamaya çalıştım zaten hep . İnkar evresini geçeli çok oldu. Öfkem yeni yeni bitiyor desem daha doğru olur . Pazarlık neyin pazarlığı farkında dahi değilim. Şuan depresyon ve kabullenme evresinin arasında bir yerlerde yol almak için çabalıyor olduğumu düşünüyorum .

Burada çok çok benzer durumları yaşayan konulara hep şahit oluyorum.

Size gerçekten bir sorum var. Kabullenmek ne demek ? Bir şeyi kabullendiğimizi nasıl anlıyoruz ? Ve bir şeyi nasıl kabul ediyoruz ?

Zaman deniliyor , ama zaman akıp giderken durduk yere mi olacak bir şeyler ? Yoksa ben sadece bu süreçte kendimi mi kandırıyorum .

Bu soruları terapist ile de konuşacağım tabi ki ama sizin deneyimleriniz neler?

Geleceğe umutla bakabilmek istiyorum. Mutlu ve huzurlu hissedebilmek istiyorum. Nasıl mümkün olacak hiç bir fikrim yok .
Hayatı yalnız yaşamak ve ölmek , anne olmayı hayal etmek ..

Boşanmak elbet dünyanın sonu değil , ama kendimizi buna nasıl ikna edeceğiz ?

Kabul etmek nedir ?

Tüm benzer hikayesi olan arkadaşlarıma buradan sarılıyorum :)

Uzun uzun anlatmaya gerek yok bence kabullenmek sorgulamayı bırakmaktır bir şeyi düşünmüyorsam kabullenmişimdir iyi ya da kötü artık neden niçin doğru mu değil mi şeklinde aklıma düşünmek gelmediği zaman kabul etmiş olurum

Coocoo · Dün 16:20

smuwiLa .!.:
Annemi kaybettiğimde psikiyatra gitmiştim. Reçeteme yas yazdığını hatırlıyorum. Başta başınıza gelen şeye inanmıyorsunuz, inanmak istemiyorsunuz, sonra neden ben yaşadım diye öfke duyuyorsunuz. Pazarlık kısmı da sanki bir daha başınıza gelmeyecek gibi anlaşma yapıyorsunuz (eğer yaratıcıya inancınız varsa) hani çok üzüldüm, daha aynı şekilde üzmez beni gibi. Kabullenmekte olağan duruma ayak uydurmak, alışmak, zamanla oluyor sizin elinizde değil mecburen yaşamaya devam edeceksiniz, siz durmak isteseniz bile hayat akıp gidiyor. Yeni yeni sorunlar oluyor, durup aynı yerde bekleyemiyorsunuz yani.

şu sıralar iyi veya kötü tüm duygularım alınmış ve yok edilmiş gibi hissediyorum

Coocoo · Dün 16:21

ImTheDevil .!.:
Uzun uzun anlatmaya gerek yok bence kabullenmek sorgulamayı bırakmaktır bir şeyi düşünmüyorsam kabullenmişimdir iyi ya da kötü artık neden niçin doğru mu değil mi şeklinde aklıma düşünmek gelmediği zaman kabul etmiş olurum

bu evreye erebilmenin yolu nasıl peki sizce ?

smuwiLa · Dün 16:24

Coocoo .!.:
şu sıralar iyi veya kötü tüm duygularım alınmış ve yok edilmiş gibi hissediyorum

Nötr olmak en güzel seviye bence, ne nefret ne sevgi duyarsınız.

Coocoo · Dün 16:25

smuwiLa .!.:
Nötr olmak en güzel seviye bence, ne nefret ne sevgi duyarsınız.

nötr hissediyorum ama neredeyim ne yaşıyorum bilmiyorum :)

Sigrid · Dün 16:30

mevcut durumu değiştirmeyeceğinizi, değiştiremeyeceğinizi anladığınızda ve bununla yolunuza devam etmek zorunda olduğunuzu tamamen kavradığınızda kabullenme geliyor. bu süreç sizi tekrar şekillendiriyor, zaman zaman karakterinizdeki sivrilikleri törpülüyor, sizi çokça örseliyor ama daha sağlam birisine dönüştürüyor. bu dönüşümü olumlu yönde kullanmaya karar verdiğinizde aslında kabullenme güzel yerlere gidiyor. bunu romantize etmeden anlamak çok önemli. yaşadığımız deneyimden iyi ve kötü dersleri çıkarıp iyileri yanımıza kar kalmış güzellikler olarak cebimize doldurup kötüleri de bir sonraki deneyimlerde de kulağımıza küpe olması için yanına koyabildiğimizde tadından yenmiyor.

ImTheDevil · Dün 16:35

Coocoo .!.:
bu evreye erebilmenin yolu nasıl peki sizce ?

Herkeste farklıdır şimdi büyük büyük konuşup akıl verebileceğim bir konu değil sadece benim için o evreye gelebilmenin yolu (kötü olaylarda) kendimi sevmem yaşama olan enerjim hevesim ve çok uzun seneler anksiyete belasıyla uğraştığım için 20 li yaşlardan beri bir şeylerle savaşma mekanizmam şu
Bir olay yaşadım tamam bu kötü bir olay
buna elbette üzülüyorum sonuçta ben robot değilim bi kalbim var ama şunu da düşünmem
lazım ben bu olayı değiştirebilir miyim hayır geri getirebilir miyim hayır
dönüp farklı şekilde yaşayabilir miyim hayır
o zaman bunu kabullenmek zorundayım ne kadar çabuk kabullenirsem hayata o kadar hızlı dönerim hayata dönmek için ne yapabilirim hayata karışmam lazım bunun için bana ne lazım yaşama hevesi lazım
herkesin hayatı bir tane on kere yaşamayacağım bu günüme bile bir daha dönemeyeceğim
bunlar benim kabullenmemi sağlıyor
çünkü sorduğum bu soruların hepsinin cevabı hayırsa ve ben eninde sonunda ne kadar düşünürsem işte çabalarsam uzatırsam sürdürürsem o hayır evet olmayacaksa gerek duymuyorum düşünmeye kabulleniyorum geçiyorum

malukatulvahsi · Dün 17:02

bence kabullendigimizi, bizi uzen konuya bakis acimizin degistiginden anlayabiliyoruz diye dusunuyorum.

daha farkli bir pencereden bakmak, tepkilerimizde sakinlemek, hatta bosandigimiz/ayrildigimiz/sucladigimiz kisinin bile hakli bir yonunu gorebilmek, eskisine gore daha bilge olmak, olgunlasmak, senle benzer bir durumu yeni yasayan biri nasil atlattin diye sana sordugunda olayi kapsamli ele alabilmek, mantigin one gecmesi, duygularda gelgitlerin azalmasi, aglamalarda sikligin degismesi, kendini ya da baskasini suclamayi birakip bu durum bana ne katti diye dusunmek, gercekten ne kattigini bulabilmek vb..

basimiza gelen seyi kabul etmeyi boyle yorumluyorum.

bence zaman bunu kendi yapiyor. bakis acimizi sekillendiriyor. yine de zamana yardimci olmak lazim sureyi kisaltmasi icin. psikologtan yardim almayi secmeniz, cevrenizden destek gormeniz zamanin sizin lehinize hareket etmesini sagliyor.

ozetle; kabullenmenin kilit noktasi bakis acimizi degistirmek.

Coocoo · Dün 18:37

malukatulvahsi .!.:
bence kabullendigimizi, bizi uzen konuya bakis acimizin degistiginden anlayabiliyoruz diye dusunuyorum.

daha farkli bir pencereden bakmak, tepkilerimizde sakinlemek, hatta bosandigimiz/ayrildigimiz/sucladigimiz kisinin bile hakli bir yonunu gorebilmek, eskisine gore daha bilge olmak, olgunlasmak, senle benzer bir durumu yeni yasayan biri nasil atlattin diye sana sordugunda olayi kapsamli ele alabilmek, mantigin one gecmesi, duygularda gelgitlerin azalmasi, aglamalarda sikligin degismesi, kendini ya da baskasini suclamayi birakip bu durum bana ne katti diye dusunmek, gercekten ne kattigini bulabilmek vb..

basimiza gelen seyi kabul etmeyi boyle yorumluyorum.

bence zaman bunu kendi yapiyor. bakis acimizi sekillendiriyor. yine de zamana yardimci olmak lazim sureyi kisaltmasi icin. psikologtan yardim almayi secmeniz, cevrenizden destek gormeniz zamanin sizin lehinize hareket etmesini sagliyor.

ozetle; kabullenmenin kilit noktasi bakis acimizi degistirmek.

kesinlikle yazdıklarız da haklısınız , bu oldukça yorucu bir süreç bakış açımı nasıl daha olumlu değiştirebilirim bilmiyorum ama yaşayıp göreceğim galiba ...

Salon Kadini · Dün 18:39

Coocoo .!.:
Kızlar herkese merhaba ,

Umarım herkes çok çok iyidir.

Sizlerden dost tavsiyesin de sıcak yorumlar bekliyorum. Bir çoğunuz biliyor bir boşanma süreci atlattım. 2 yıllık bir evlilik , çocuk yok yaklaşık 8 ay kadar oldu. Yaş henüz 30 bile değil.
Şuan da ablam ile yaşıyoruz . Ailemin diğer üyeleri ise bu süreci çok normal , hayatta herkesin başına gelebilir. Daha çok gençsin , yeniden hayata başlamak için geç değil tarzında hep olumlu ve sonsuz destekçiler.
Bu konuda çok şanslıyım. Biliyorum.

Çalışıyorum . İyi bir konumda . Maddi bir problemim çok şükür yok. Sosyalim bir takım uğraşlarım var.

Ama çoğunlukla manevi ve ruhsal problemlerin altında bazen ezilip , kalıyorum . Terapiye de başladım.

Terapistle yas sürecimi konuştuk. Yasın 5 evresi çoğumuz biliyoruz. İnkâr, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme

Duygularımı bastırmadan , halının altına süpürmeden yaşamaya çalıştım zaten hep . İnkar evresini geçeli çok oldu. Öfkem yeni yeni bitiyor desem daha doğru olur . Pazarlık neyin pazarlığı farkında dahi değilim. Şuan depresyon ve kabullenme evresinin arasında bir yerlerde yol almak için çabalıyor olduğumu düşünüyorum .

Burada çok çok benzer durumları yaşayan konulara hep şahit oluyorum.

Size gerçekten bir sorum var. Kabullenmek ne demek ? Bir şeyi kabullendiğimizi nasıl anlıyoruz ? Ve bir şeyi nasıl kabul ediyoruz ?

Zaman deniliyor , ama zaman akıp giderken durduk yere mi olacak bir şeyler ? Yoksa ben sadece bu süreçte kendimi mi kandırıyorum .

Bu soruları terapist ile de konuşacağım tabi ki ama sizin deneyimleriniz neler?

Geleceğe umutla bakabilmek istiyorum. Mutlu ve huzurlu hissedebilmek istiyorum. Nasıl mümkün olacak hiç bir fikrim yok .
Hayatı yalnız yaşamak ve ölmek , anne olmayı hayal etmek ..

Boşanmak elbet dünyanın sonu değil , ama kendimizi buna nasıl ikna edeceğiz ?

Kabul etmek nedir ?

Tüm benzer hikayesi olan arkadaşlarıma buradan sarılıyorum :)

Kabullendiginde artik dinginlesiyorsun, kabul ettim ya tamam gibi bir aydinlanma degil ama dinginlestigini farkettiginde demekki kabullenmisim diye kabul ediyorsun.

Sular duruluyor ozetle.

Coocoo · Dün 18:41

Salon Kadini .!.:
Kabullendiginde artik dinginlesiyorsun, kabul ettim ya tamam gibi bir aydinlanma degil ama dinginlestigini farkettiginde demekki kabullenmisim diye kabul ediyorsun.

Sular duruluyor ozetle.

Coocoo .!.:
şu sıralar iyi veya kötü tüm duygularım alınmış ve yok edilmiş gibi hissediyorum

Coocoo .!.:
nötr hissediyorum ama neredeyim ne yaşıyorum bilmiyorum :)

Coocoo .!.:
ablamın kediye alerjisi olmasa çoktan almıştım ben , balık bakıyoruz 3 tane

Birde gerçekten durgun sakin bi dönemdeyim , dinginlik denir ya ..

kabulun eşiğinde olmayı diliyorum artık .. :)

Nitrit · Dün 18:41

Coocoo .!.:
Kızlar herkese merhaba ,

Umarım herkes çok çok iyidir.

Sizlerden dost tavsiyesin de sıcak yorumlar bekliyorum. Bir çoğunuz biliyor bir boşanma süreci atlattım. 2 yıllık bir evlilik , çocuk yok yaklaşık 8 ay kadar oldu. Yaş henüz 30 bile değil.
Şuan da ablam ile yaşıyoruz . Ailemin diğer üyeleri ise bu süreci çok normal , hayatta herkesin başına gelebilir. Daha çok gençsin , yeniden hayata başlamak için geç değil tarzında hep olumlu ve sonsuz destekçiler.
Bu konuda çok şanslıyım. Biliyorum.

Çalışıyorum . İyi bir konumda . Maddi bir problemim çok şükür yok. Sosyalim bir takım uğraşlarım var.

Ama çoğunlukla manevi ve ruhsal problemlerin altında bazen ezilip , kalıyorum . Terapiye de başladım.

Terapistle yas sürecimi konuştuk. Yasın 5 evresi çoğumuz biliyoruz. İnkâr, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme

Duygularımı bastırmadan , halının altına süpürmeden yaşamaya çalıştım zaten hep . İnkar evresini geçeli çok oldu. Öfkem yeni yeni bitiyor desem daha doğru olur . Pazarlık neyin pazarlığı farkında dahi değilim. Şuan depresyon ve kabullenme evresinin arasında bir yerlerde yol almak için çabalıyor olduğumu düşünüyorum .

Burada çok çok benzer durumları yaşayan konulara hep şahit oluyorum.

Size gerçekten bir sorum var. Kabullenmek ne demek ? Bir şeyi kabullendiğimizi nasıl anlıyoruz ? Ve bir şeyi nasıl kabul ediyoruz ?

Zaman deniliyor , ama zaman akıp giderken durduk yere mi olacak bir şeyler ? Yoksa ben sadece bu süreçte kendimi mi kandırıyorum .

Bu soruları terapist ile de konuşacağım tabi ki ama sizin deneyimleriniz neler?

Geleceğe umutla bakabilmek istiyorum. Mutlu ve huzurlu hissedebilmek istiyorum. Nasıl mümkün olacak hiç bir fikrim yok .
Hayatı yalnız yaşamak ve ölmek , anne olmayı hayal etmek ..

Boşanmak elbet dünyanın sonu değil , ama kendimizi buna nasıl ikna edeceğiz ?

Kabul etmek nedir ?

Tüm benzer hikayesi olan arkadaşlarıma buradan sarılıyorum :)

Kabullenmek normal hayata dönmek bence

Coocoo · Dün 18:42

Nitrit .!.:
Kabullenmek normal hayata dönmek bence

görünürde aktif olarak normal hayatım rutin herşey

ruhsal anlamda bunu sorguluyorum

miss_speranza · Dün 18:53

Coocoo .!.:
Kızlar herkese merhaba ,

Umarım herkes çok çok iyidir.

Sizlerden dost tavsiyesin de sıcak yorumlar bekliyorum. Bir çoğunuz biliyor bir boşanma süreci atlattım. 2 yıllık bir evlilik , çocuk yok yaklaşık 8 ay kadar oldu. Yaş henüz 30 bile değil.
Şuan da ablam ile yaşıyoruz . Ailemin diğer üyeleri ise bu süreci çok normal , hayatta herkesin başına gelebilir. Daha çok gençsin , yeniden hayata başlamak için geç değil tarzında hep olumlu ve sonsuz destekçiler.
Bu konuda çok şanslıyım. Biliyorum.

Çalışıyorum . İyi bir konumda . Maddi bir problemim çok şükür yok. Sosyalim bir takım uğraşlarım var.

Ama çoğunlukla manevi ve ruhsal problemlerin altında bazen ezilip , kalıyorum . Terapiye de başladım.

Terapistle yas sürecimi konuştuk. Yasın 5 evresi çoğumuz biliyoruz. İnkâr, öfke, pazarlık, depresyon ve kabullenme

Duygularımı bastırmadan , halının altına süpürmeden yaşamaya çalıştım zaten hep . İnkar evresini geçeli çok oldu. Öfkem yeni yeni bitiyor desem daha doğru olur . Pazarlık neyin pazarlığı farkında dahi değilim. Şuan depresyon ve kabullenme evresinin arasında bir yerlerde yol almak için çabalıyor olduğumu düşünüyorum .

Burada çok çok benzer durumları yaşayan konulara hep şahit oluyorum.

Size gerçekten bir sorum var. Kabullenmek ne demek ? Bir şeyi kabullendiğimizi nasıl anlıyoruz ? Ve bir şeyi nasıl kabul ediyoruz ?

Zaman deniliyor , ama zaman akıp giderken durduk yere mi olacak bir şeyler ? Yoksa ben sadece bu süreçte kendimi mi kandırıyorum .

Bu soruları terapist ile de konuşacağım tabi ki ama sizin deneyimleriniz neler?

Geleceğe umutla bakabilmek istiyorum. Mutlu ve huzurlu hissedebilmek istiyorum. Nasıl mümkün olacak hiç bir fikrim yok .
Hayatı yalnız yaşamak ve ölmek , anne olmayı hayal etmek ..

Boşanmak elbet dünyanın sonu değil , ama kendimizi buna nasıl ikna edeceğiz ?

Kabul etmek nedir ?

Tüm benzer hikayesi olan arkadaşlarıma buradan sarılıyorum :)

5 yıllık evlilik, çocuksuz, 33 yaşında boşanma +üzerinden 2 yıl geçmiş halimle yaş 35 den bildiriyorum ki;
Kabullenme demek olduğunuz halinizle mutlu olmanız bence.
35 yaşımdayım hayatıma biri girer mi girecek mi bilmiyorum anne olabilecek miyim bilmiyorum. Yeniden kendi evim ailem eşim olsun hatta çocuğum olsun istiyor muyum evet! Ama ya olmazsa? Dünyanın sonu mu?! Hayır!
İşte kabullenme bu…
Eski eşim başıma kötü şeyler getirdi. Ama oldu bitti. Geçmiş geçmişte kalsın, gelecek ise beni bekleyedursun. Ben şimdi ki beni seviyor muyum? Önemli olan bu. Bunu kabul edersen hayat akıp gidiyor. Hatta sana yardımcı bile oluyor. Hayat kolaylaşıyor.

Coocoo · Dün 19:59

miss_speranza .!.:
5 yıllık evlilik, çocuksuz, 33 yaşında boşanma +üzerinden 2 yıl geçmiş halimle yaş 35 den bildiriyorum ki;
Kabullenme demek olduğunuz halinizle mutlu olmanız bence.
35 yaşımdayım hayatıma biri girer mi girecek mi bilmiyorum anne olabilecek miyim bilmiyorum. Yeniden kendi evim ailem eşim olsun hatta çocuğum olsun istiyor muyum evet! Ama ya olmazsa? Dünyanın sonu mu?! Hayır!
İşte kabullenme bu…
Eski eşim başıma kötü şeyler getirdi. Ama oldu bitti. Geçmiş geçmişte kalsın, gelecek ise beni bekleyedursun. Ben şimdi ki beni seviyor muyum? Önemli olan bu. Bunu kabul edersen hayat akıp gidiyor. Hatta sana yardımcı bile oluyor. Hayat kolaylaşıyor.

Olduğunuz halinizle mutlu olmanız , ne kadar süre sonra kendinize bunu söyleyebildiniz ?

Bunun için neler yaptınız?

Bibibella · Dün 20:09

Bu bitmiş evlilikle ilgili 2. konun benim gördüğüm çok fazla kafaya takıyorsun belli ki 30 yaşında kendi ayakları üstünde duran genç bir kadınsın üzülüyorum valla

Kabullenmek

Aktif Üye

meseleleri mesele etmezseniz ortada mesele kalmaz

Aktif Üye

Nirvana

I’m the devil of my world

Aktif Üye

Aktif Üye

Nirvana

Aktif Üye

misandri yayma cemiyeti

I’m the devil of my world

Guru

Aktif Üye

Nirvana

Aktif Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

♈🖤

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency