kabuslarım :(

Cnm bide kadin aile sagligi merkezleri var. Bulundugun ilde var mi bi arastir istersen. Belediyeler bu hizmeti veriyor. Buralarda psikologucretsiz yardimci oluyormus bayagida dinliyormus .Dun ark soyledi. Ablasi gitmeye baslamis ve memnunmus. Ama hafta ici hizmet veriyormus sadece. Bilgin olsun.

cnm baktım hemen ama sadece istanbulda sanırım daha detaylı araştırırım evet ücretsiz psiklojik danısmanlık hizmeti varmış
 
hmm ben ağlayarak uyandığına dikkat etmemişim
ben de 2. sınıftayken ağlayarak uyanırdım hatırlıyorum oda arkadaşlarım da bana gülerdi
şimdi kalpsiz oldum galiba ağlamıyorum
neyse, kıyamam sana, durum ciddi gibi.. bana burda laf düşmez..
 
annenize neden psikoloğa gitmeyi istediğinizi başka bir şekilde anlatsanız? İşyerinde sıkıntı, stres falan gibi sebepler mesela, o zaman biraz para ayırabilirsiniz hem...
 
Allah yardımcın olsun canım.
Bu durumdan kurtulmanın en iyi yolu profesyonel destek almandır.
Eğer özele gidemezsen devlet hastanelerindede var onlara gidebilirsin.
Annene söylemene gerek yok arkadaşlarımla görüşeceğim diyip zaten en fazla 1 saat oluyor seanslar gidip gelirsin.
İnşallah bir an evvel kurtulursun bu durumdan.
Keşke en başından şikayet etseydin o ş....sizi.
Hem rahatlardın hemde başkalarının canını yakmasınada izin vermezdin.
Neyse olan olmuş artık.
Allah yar ve yardımcın olsun tekrardan.
 
çok üzüldüm.insan böyle bi vahşeti nasıl yapar hemde iki senedir sevgiliyiz diyosun.Allahından bulsun.
 
senin için çok üzgünüm yanlız sanada kızmadan edemeyeceğim kusura bakma...madem bu tarz bişi yaşıyosun o denli şiddet görüyorsun ne diye gitmezsin karakola polise... 2 yıl bunu yaşamak nedenn....ahhhh be güzelimmm niye yaptım yumdun gözünü... bak şimdi o hayatına kaldığı yerden dewam ediyo elini kolun u sallaya sallaya içimizde dolanıyor...ne malum başka bir kızında canını yakmayacağı...yaptığı cezasız kalmamalıydı...neyse cezası çekmeliydi...dimi??? bütün herşeyi tek başına göğüslemişsin yıllarca...unutulmaz tabii ama gerçek anlamıyla iyileşmen mümkün tabii... iiyii bir pskologla ve senin azminle bu mümkün...ALLAH YAR VE YARDIMCIN OLSUN...fakat hala nasıl şikayet etmediğini bir türlü aklım almıyor doğrusuu:///
 
Zamanında bu durumu içine atmandan kaynaklanıyor.
Duygularını bastırmamalısın, tek çare bu olayı psikologa anlatıp rahatlamandan geçiyor..
Hani birşeyi sürekli dile getirirsen eskisi kadar etki etmezya öyle düşün..
Anlat ve kurtul.Bu süreç geçecek buna inan.
 
canım ya başına gelenler çok üzücü.ve evet psikologa gidersen bunlarla yüzleşmen gerekicek belki yıllar sonra gene bir sancılı dönem yaşıyacaksın.peki psikolog kesin çözümmü..yani sana bir şeyleri unutturacak mı tabikide hayır. psikoloğa gitmiş biri olarak söylüyorumki bazı durumlarda hiç işe yaramayıp sadece olayı tetikleyebiliyor. tabi illaki olumlu sonuç alanlarda vardır ve gitmen yararınada olabilir

bak canım aradan uzun yıllar geçmiş. ve farkındamısın hepsini atlattın sen. artık o yok olması da imkansız sende biliyorsun. evet yaşandı ama bitti. bunun farkına varmalısın. evet belki aklına geldikçe deliricek gibi oluyorsun anlıyorum. ama sen artık o küçük kız değilsin. ve artık senin kararların kimsenin tekelinde değil. önemli olan sensin. bak aslında yeniden başka birinden hoşlanıcak kadar umut dolu bir kalbin var. bu kalbi huzursuz etme bence. kendini sev :)
 
üzüldm cnm
psikolğa gitmekten başka çaren görünmüyor...
şimdi atlatsan bile bu dönemi tekrar çıkablr ya da çıkacak korkusuyla yaşayamazsın...
bir de ayrı şehrlerde misinz kaç yaşındasın
 
canım bence sen bu olayı kapatıp derinliklerine gömmüstün.fakat bu olayı hatırlatacak şeyler yaşayınca bu anılar geri geldi.rüyaların cok görevi vardır.insanları sakladıkları şeylerle yüzleştirmek gibi.
kabuslar her zaman kötü şeyler değilleridir. bilinçaltı bazen saklamak istediğimiz şeyleri rüyalarda bize yaşatarak bizi iyileştirmeye de çalışır.bir nevi korkunla yüzleş artık kaçma diyor olabilir bilinçaltın. eğer o rüyalar seni gittikçe yoruyorsa doktora git bence ama korkunla yüzleşip rahatlıyorsan, o zaman iileşiorsun.

Allah şifa versin.hayat sana güzel bir rüya gibi gelsin
 
senin için çok üzgünüm yanlız sanada kızmadan edemeyeceğim kusura bakma...madem bu tarz bişi yaşıyosun o denli şiddet görüyorsun ne diye gitmezsin karakola polise... 2 yıl bunu yaşamak nedenn....ahhhh be güzelimmm niye yaptım yumdun gözünü... bak şimdi o hayatına kaldığı yerden dewam ediyo elini kolun u sallaya sallaya içimizde dolanıyor...ne malum başka bir kızında canını yakmayacağı...yaptığı cezasız kalmamalıydı...neyse cezası çekmeliydi...dimi??? bütün herşeyi tek başına göğüslemişsin yıllarca...unutulmaz tabii ama gerçek anlamıyla iyileşmen mümkün tabii... iiyii bir pskologla ve senin azminle bu mümkün...ALLAH YAR VE YARDIMCIN OLSUN...fakat hala nasıl şikayet etmediğini bir türlü aklım almıyor doğrusuu:///
korkuyodum cnm şimdiki aklım olsa napardım bilemem ama çok korkuyodum o zamanlar.
üzüldm cnm
psikolğa gitmekten başka çaren görünmüyor...
şimdi atlatsan bile bu dönemi tekrar çıkablr ya da çıkacak korkusuyla yaşayamazsın...
bir de ayrı şehrlerde misinz kaç yaşındasın
aynı şehirde değiliz cnm çok şükür.27 yaşındayım.
 
canım ya başına gelenler çok üzücü.ve evet psikologa gidersen bunlarla yüzleşmen gerekicek belki yıllar sonra gene bir sancılı dönem yaşıyacaksın.peki psikolog kesin çözümmü..yani sana bir şeyleri unutturacak mı tabikide hayır. psikoloğa gitmiş biri olarak söylüyorumki bazı durumlarda hiç işe yaramayıp sadece olayı tetikleyebiliyor. tabi illaki olumlu sonuç alanlarda vardır ve gitmen yararınada olabilir

bak canım aradan uzun yıllar geçmiş. ve farkındamısın hepsini atlattın sen. artık o yok olması da imkansız sende biliyorsun. evet yaşandı ama bitti. bunun farkına varmalısın. evet belki aklına geldikçe deliricek gibi oluyorsun anlıyorum. ama sen artık o küçük kız değilsin. ve artık senin kararların kimsenin tekelinde değil. önemli olan sensin. bak aslında yeniden başka birinden hoşlanıcak kadar umut dolu bir kalbin var. bu kalbi huzursuz etme bence. kendini sev :)

işte bende yeniden tetiklemesinden korkuyorum.kimseye anlatmadım ama kendimi iyileştirmek için çok çabaladım yalnız kaldığım zamanlarda ağladım haykırdım ve bunu çok sık yaptım ağlamak beni rahatlatan bişey çünkü.mesela otobüslerde orta koltuklara oturamazdım arkamda kimse olsun istemiyodum sanki saldırcak gibi gelirdi hep en arkalara otururdum yada sırtım cama gelecek şekilde ayakta dururdum sonra kendimi zorladım şimdi rahatım.bi arkadaş grubuyla otururken erkeklerle tokalaşmamak için türlü bahaneler bulurdum yine kendimi zorladım ve başardım yani korktuğum ne varsa üstüne gittim.o olaydan sonra istemediğim hiç bişey yapmadım.kendimi mutlu edicek şeyler yaptım.inanırmısın tam 4 yıl slow müzik dinlemedim üzülüyorum diye.tabi sonradan bununda yanlış olduğunu düşündüm ve onada alıştım şimdi etkilemiyo.tabi tam olarak sağlıklı olduğumu söyleyemem ama büyük oranda ilerledim aslında.biraz kendi kendimi övmüş gibi olucam ama bu gücümü çok seviyorum ve kaybetmek istemiyorum :KK43:
 
aynı şehrde değilseniz görme ihtimaln çok düşük zaten cnm bunun gerçekliğine kendini inandırmakla başla mesela.
 
bugün bahsettiğim üst kattaki psikolğa gittim bi cesaret.dedim sana anlatamam çünkü arkadaşız rahat olamam diye.oda hak verdi bi arkadaşının numarasını verdi aramadım henüz tam kararımı verdiğimde harekete geçicem
 
Çok geçmiş olsun.
hayvanları sever misin bilmiyorum ama onlarla dertleşmek onları kucaklamak insanı çok rahatlatıyor :)
ciddiyim.
 
X