Arkadaslar, bugün bir tevafuk eseri bu sayfaya denk geldim ve okuduklarim beni cok mutlu etti, yüregime su serpildi.. Hep etrafimda böyle kiz arkadaslarim olsun istemistim ama bir türlü olmadi. Suan erkek arkadasimdan ayriyim. 3 gün evvel ayrildi. Ve düne kadar aglamaktan icim disima cikti.
Icimdeki bir ses, dayan diyor dönüp bakma arkaya. Gururum sahlandi, onu bunu birak suan senin iyi olman önemli diyor, o kendini istedigi kadar hakli görsün, bu yasanilan hicbir üzüntüyü haketmedin sen diyor. Ama hislerimi tasdik eden kimse olmadigi icin cok zorlaniyordum. Bana akil veren arkadaslar "oyun oynama, git hislerini söyle. Git özür dile. Ama bi konusmaya denesen, o seni hep aramis sen niye aramiyorsun simdi " modunda olduklari icin de mutsuzlugum ikiye katlaniyor kendimi suclamaya baslayarak daha kötü hissetmeye basliyorum. Ha evet, arayayim da ona acik bir davet olsun: "Bana istedigin terbiyesizligi yapabilirsin, hatta hakli olsan bile insan gibi benimle bunu cözecegine gel terk et beni, artislik yap tükür agzima, izin veriyorum sana, bende kiz oldugumu unutup, erkek gibi senin pesinden kosayim, mutsuzluga damga basayim" demektir benim gözümde.
Burada yazilanlari okuyunca, birden dedim "evet iste bu!" dogru olan bu olmali. Biz kadiniz, erkekler farkli. Onlar kovalamayi sever. Hatta unuttuklari degeri tekrar özlemeye basladiklarinda tekrar hatirlarlar, ve bize de herseyi daha iyiye yöneltme sansini elimize tekrar (!) sunarlar böylelikle.
Yanliz bu dönemi tek basima atlatabilecek miyim bilemiyorum. Suan her taraftan pataklandigim icin (is yerinde ciddi sorunlar yasiyorum) üzerine bide bu ayrilik güzel koydu.
Cok kirginliklar yasadim. Cok üzgünüm.
Bana yardim edermisiniz? Her tereddüte düsmeye kalktigimda, dogru yola gözümün önüme serip tekrar güclenmemde yardim eder misiniz? Buna cok ihtiyacim var.