Bilerek kacmadim, hazir degildim bir iliskiye, cünkü evlenmek bana cok uzakti. Bu nedenlede hayatimda kimse olsun istemiyordum. Bunu defalarca söylememe ragmen pes etmeyip sürekli iliski muhabbetlerine girdi. Ben konuyu kapattikca o bu muhabbetlere alttan alttan devam etti. Bir kac saat benden gec haber alsa hemen arardi, ben acmazdim telefonu. Utaniyordum birazda telefonda konusmaktan:) Sonra zamanla hoslandim, sevgili olduk, ilgisi dahada artti, ciddiydi, zaten iliskiye baslamama sebepte buydu. Ama birbirimizin olacagindan emin degildik, bir-iki kere bazi ailevi nedenlerden dolayi ayrilmak zorunda kaldim, ama o hala pes etmedi, birakmam seni dedi. Sonra tekrar biraraya geldik, ayriliklarimiz zaten 1 hafta sürmüyordu:) Ama istemeyerekte olsa birakip gitmem o kadar koymuski, onun olacagima emin olamiyordu ve bence bu nedenlede üzerime cok düsüyordu.
2 yili devirdik, 3 aylikta nisanliyiz:) Simdi daha rahat tabi, bu yüzden eskisi kadar üstüme düsmüyor, eskiden feci birseydi. Bazen bu duruma sinir oluyorum ama cokta anormal bir durum degil, sonucta bir rahatlama oldu kendisinde, simdi benimsin derken gercekten benim oldugunu hissederek söylüyorum, eskiden emin olamiyordum demisti.
Kendi iliskimden ettigim tecrübe; erkeklere ne kadar gidebileceginiz hissini verirseniz, o kadar üzerinize düsüyor. Ama tabi sizi gercekten seviyorsa, sevmiyorsa zaten umrunda olmaz.