- 5 Haziran 2022
- 13
- -31
- 24
-
- Konu Sahibi denizsenal
- #1
6 aydir evlisin ve çocuk mu yaptın. Zaten baştan beri bellidir hersey. Yani seninkinin adı sevgi değil saplantı. Kocam beni ana baba ocağına gondermeyecek, ailesinin pisliğini temizletecek, ailesine beni ezdirecek, konustuklarimi yetiştirecek... vs. Ben de onu seveceğim neden merhametli(!) Sizin merhamet taniminizi merak ettim. Bakın evlilik böyle birsey değil. Aklınızı başınıza devsirmezseniz daha çok mahvedersiniz hayatınızı. Silkelenin kendinize gelin. İstemediğiniz hicbirseyi yapmayın. İnceldiği yerden de kopsun olmayan baglarinizöncelikle herkese merhaba burda çok yeniyim sadece hiç kimsem olmadığı için burda dertlerimi sıkıntılarımı anlatacağım biraz uzun olacak eğer sizi sıktıysam hakkınızı helal edin lütfen.. eşimle kaçarak evlendik çünkü ailem hiç kabul etmediler 3 yıl sevgili şimdide 6 aydır evliyiz eşimin ailesiyle yaşıyoruz annesi babası çok iyi insanlar gibi davranıyorlar ama değil sürekli iş yapıyorum yoruluyorum kimse demiyor git biraz dinlen ev dört kat ben üçte otuyorum eltim 2 de o sadece yemek yapıyor ve yine ben ona yardım ediyorum evimi otel gibi kullanıyorum kahvaltı dahi bir gün yapmadım kendi evimde hep temizliyorum her kattı ayrı temizliyorum takatim kalmıyor yerden kalkayım eşime anlatınca mecbursun diyor hiç anlayışlı değil bişey dediğimde bağırıyor zorla getirmedim seni diyor bu çok zoruma gidiyor ailemle görüştürmüyorlar ta bi çocuğum olana kadar bu çok zoruma gidiyor bi ihtiyacım olsa tek başıma çarşıya çıkamıyorum hatta çıkacağım zaman kaynanam karar veriyor oda eltimle birlikte annemle konuşmama izin vermiyor eşim ve bazen diyor eğer yarın ailler barışırsa evde kalmanı izin vermem 1 saatliğine gidip geleceksin karşı çıkıncaya demediği kelime kalmıyor hiç mutlu değilim eşimle birlikte olunca bile gözlerimi kapatıyorum bitene kadar sırf oda bi çocuk için dayanıyorum oda belki umut olur çünkü annemler hiç biri benimle konuşmak istemiyor boşansam dahi gidecek yerim olmaz o kadar saçma ki bazen sadece tek kurtuluş ölüm olarak görüyorum çünkü bu evde hep herşey böyle mi devam edecek eltimin çocukları altlarını pisletince bana temizliğini yaptırıyorlar midem bulanınca çocuktur yarın senin de çocuğun olur diyorlar annemle konuştum dedi sen bu yolu seçtin sakın anne mutsuzum diye arama beni bana taktıkları tüm takıları kaynanam aldı bende kalsın dedi sesimi dahi çıkarmadım Telefonda konuştuklarında ben olsam koşup kapı kapatıyorlar eşimle yukarıya çıkınca bazen bana çok iyi davranıyor bende salak gibi herşey anlatıyordum oda sonrada gidip kız kardeşine anlatıyordu aslında eşim çok iyi biri merhametli ama ailesi yüz verme tepene çıkacak diye diye böyle oldu ama inanın bu halde bile onu çok seviyorum nefret bile edemiyorum ama soğudum beni görmezden gelmesi ailesini ön planda tutmasına. Ve bunu bile 6 saat arasında anca yazdım sırf vakit bulamadığım için bazen öylesine lavaboya gidip dinleniyorum evde ağlıyorum belki biriniz bana çözüm yolunu bulur bende öyle yaparım yorum yaptığınız için teşekkür ediyorum herkese şimdiden
Yorumun için teşekkür ediyorum çoçuğum yok ama olmasını istiyorum ve istediklerini yapmazsam daha kötü oluyor ailem arkamda değil lise mezunuyum daha 22 yaşındayım oturup mantıklı düşünmeye çalışıyorum ama elimi atacağım bişey yok eşim iyi ama ailesi sürekli dolduruşa getiriyor6 aydir evlisin ve çocuk mu yaptın. Zaten baştan beri bellidir hersey. Yani seninkinin adı sevgi değil saplantı. Kocam beni ana baba ocağına gondermeyecek, ailesinin pisliğini temizletecek, ailesine beni ezdirecek, konustuklarimi yetiştirecek... vs. Ben de onu seveceğim neden merhametli(!) Sizin merhamet taniminizi merak ettim. Bakın evlilik böyle birsey değil. Aklınızı başınıza devsirmezseniz daha çok mahvedersiniz hayatınızı. Silkelenin kendinize gelin. İstemediğiniz hicbirseyi yapmayın. İnceldiği yerden de kopsun olmayan baglariniz
Böyle bir eve çocuk vermemen gerek. Ama sen ki bu yaşamadığın yaşamda bile çocuk düşünüyorsan sana ne desem anlamsız kalacak. Lise mezunu olman is bulmana engel değil. Çalışır kendi ayaklarının üzerinde mis gibi durursun. Tabi istedikten sonra. 22 yaş az bir yaş değil. Hele de evliligi bile düşünecek olgunlukta davranmissan.Yorumun için teşekkür ediyorum çoçuğum yok ama olmasını istiyorum ve istediklerini yapmazsam daha kötü oluyor ailem arkamda değil lise mezunuyum daha 22 yaşındayım oturup mantıklı düşünmeye çalışıyorum ama elimi atacağım bişey yok eşim iyi ama ailesi sürekli dolduruşa getiriyor
Cocuk olunca herşey düzelecek diye düşmeyin yanlis düşünce isler daha cok sarpa sarar. Ailen yok falan desene inan onlarda seni ozluyordur bi yolunu bul barış kapıdan çevirseler bacadan gir asla onlardan vaz geçme cocuk isini rafa kaldir aklını kullan. Sende bi anne baba evladısın canları kuzularisin kendi 3vladin sana aynını yapsa ne yapardım diye düşün. Ve onlarla sulh yoluna git .Yorumun için teşekkür ediyorum çoçuğum yok ama olmasını istiyorum ve istediklerini yapmazsam daha kötü oluyor ailem arkamda değil lise mezunuyum daha 22 yaşındayım oturup mantıklı düşünmeye çalışıyorum ama elimi atacağım bişey yok eşim iyi ama ailesi sürekli dolduruşa getiriyor
Yahu ne çocuğu, bur de hamile kalmaya çalışıyorsun aklını peynir ekmekle mi yedin, acilen hamile kalmadan ailene dön, kaç ordan yoksa ömür boyu bu insanların kölesi olursun, çocuk olursa onu kullanırlar ve ailenle bile asla görüşemezsin, kaaaaaaççççç...öncelikle herkese merhaba burda çok yeniyim sadece hiç kimsem olmadığı için burda dertlerimi sıkıntılarımı anlatacağım biraz uzun olacak eğer sizi sıktıysam hakkınızı helal edin lütfen.. eşimle kaçarak evlendik çünkü ailem hiç kabul etmediler 3 yıl sevgili şimdide 6 aydır evliyiz eşimin ailesiyle yaşıyoruz annesi babası çok iyi insanlar gibi davranıyorlar ama değil sürekli iş yapıyorum yoruluyorum kimse demiyor git biraz dinlen ev dört kat ben üçte otuyorum eltim 2 de o sadece yemek yapıyor ve yine ben ona yardım ediyorum evimi otel gibi kullanıyorum kahvaltı dahi bir gün yapmadım kendi evimde hep temizliyorum her kattı ayrı temizliyorum takatim kalmıyor yerden kalkayım eşime anlatınca mecbursun diyor hiç anlayışlı değil bişey dediğimde bağırıyor zorla getirmedim seni diyor bu çok zoruma gidiyor ailemle görüştürmüyorlar ta bi çocuğum olana kadar bu çok zoruma gidiyor bi ihtiyacım olsa tek başıma çarşıya çıkamıyorum hatta çıkacağım zaman kaynanam karar veriyor oda eltimle birlikte annemle konuşmama izin vermiyor eşim ve bazen diyor eğer yarın ailler barışırsa evde kalmanı izin vermem 1 saatliğine gidip geleceksin karşı çıkıncaya demediği kelime kalmıyor hiç mutlu değilim eşimle birlikte olunca bile gözlerimi kapatıyorum bitene kadar sırf oda bi çocuk için dayanıyorum oda belki umut olur çünkü annemler hiç biri benimle konuşmak istemiyor boşansam dahi gidecek yerim olmaz o kadar saçma ki bazen sadece tek kurtuluş ölüm olarak görüyorum çünkü bu evde hep herşey böyle mi devam edecek eltimin çocukları altlarını pisletince bana temizliğini yaptırıyorlar midem bulanınca çocuktur yarın senin de çocuğun olur diyorlar annemle konuştum dedi sen bu yolu seçtin sakın anne mutsuzum diye arama beni bana taktıkları tüm takıları kaynanam aldı bende kalsın dedi sesimi dahi çıkarmadım Telefonda konuştuklarında ben olsam koşup kapı kapatıyorlar eşimle yukarıya çıkınca bazen bana çok iyi davranıyor bende salak gibi herşey anlatıyordum oda sonrada gidip kız kardeşine anlatıyordu aslında eşim çok iyi biri merhametli ama ailesi yüz verme tepene çıkacak diye diye böyle oldu ama inanın bu halde bile onu çok seviyorum nefret bile edemiyorum ama soğudum beni görmezden gelmesi ailesini ön planda tutmasına. Ve bunu bile 6 saat arasında anca yazdım sırf vakit bulamadığım için bazen öylesine lavaboya gidip dinleniyorum evde ağlıyorum belki biriniz bana çözüm yolunu bulur bende öyle yaparım yorum yaptığınız için teşekkür ediyorum herkese şimdiden
Sakın Çocuk yapma sakın, aklını kullan , daha çok küçüksün mantıklı düşün...Yorumun için teşekkür ediyorum çoçuğum yok ama olmasını istiyorum ve istediklerini yapmazsam daha kötü oluyor ailem arkamda değil lise mezunuyum daha 22 yaşındayım oturup mantıklı düşünmeye çalışıyorum ama elimi atacağım bişey yok eşim iyi ama ailesi sürekli dolduruşa getiriyor
Nazar değmesin amann.Sen sana bu şekilde davranan seni köle yerine koyan o eşini sevmeye devam et..
Çocuk yapıp ne bekliyorsun ailen seni affedecek mi kusura bakma da bir başına sana sahip çıkmayan aile çocukla başlarına kalınca oyy yavrum mu diyecek o zaman hiç istemezler sende evladım var diyerek herşeye katlanmaya çalışacaksın durmak için bahanen olacak yani kendi bencilliğin için bir çocugun hayatını mahvedeceksin siz yanmışsınız evladın olsun onu da mı yakacaksın biraz mantıklı olunYorumun için teşekkür ediyorum çoçuğum yok ama olmasını istiyorum ve istediklerini yapmazsam daha kötü oluyor ailem arkamda değil lise mezunuyum daha 22 yaşındayım oturup mantıklı düşünmeye çalışıyorum ama elimi atacağım bişey yok eşim iyi ama ailesi sürekli dolduruşa getiriyor
İlk yapman gereken şey ailenden birini arayıp gelip seni o cehennemden almasını isteyeceksin gerekirse dil dökeceksin, yalvaracaksın, ha gelmiyor seni kabul etmiyor mu ailen kadın sığınma evine başvuracaksın. Evden kaçtığın gibi o evden de kaçıp polise gidebilirsin herhalde.öncelikle herkese merhaba burda çok yeniyim sadece hiç kimsem olmadığı için burda dertlerimi sıkıntılarımı anlatacağım biraz uzun olacak eğer sizi sıktıysam hakkınızı helal edin lütfen.. eşimle kaçarak evlendik çünkü ailem hiç kabul etmediler 3 yıl sevgili şimdide 6 aydır evliyiz eşimin ailesiyle yaşıyoruz annesi babası çok iyi insanlar gibi davranıyorlar ama değil sürekli iş yapıyorum yoruluyorum kimse demiyor git biraz dinlen ev dört kat ben üçte otuyorum eltim 2 de o sadece yemek yapıyor ve yine ben ona yardım ediyorum evimi otel gibi kullanıyorum kahvaltı dahi bir gün yapmadım kendi evimde hep temizliyorum her kattı ayrı temizliyorum takatim kalmıyor yerden kalkayım eşime anlatınca mecbursun diyor hiç anlayışlı değil bişey dediğimde bağırıyor zorla getirmedim seni diyor bu çok zoruma gidiyor ailemle görüştürmüyorlar ta bi çocuğum olana kadar bu çok zoruma gidiyor bi ihtiyacım olsa tek başıma çarşıya çıkamıyorum hatta çıkacağım zaman kaynanam karar veriyor oda eltimle birlikte annemle konuşmama izin vermiyor eşim ve bazen diyor eğer yarın ailler barışırsa evde kalmanı izin vermem 1 saatliğine gidip geleceksin karşı çıkıncaya demediği kelime kalmıyor hiç mutlu değilim eşimle birlikte olunca bile gözlerimi kapatıyorum bitene kadar sırf oda bi çocuk için dayanıyorum oda belki umut olur çünkü annemler hiç biri benimle konuşmak istemiyor boşansam dahi gidecek yerim olmaz o kadar saçma ki bazen sadece tek kurtuluş ölüm olarak görüyorum çünkü bu evde hep herşey böyle mi devam edecek eltimin çocukları altlarını pisletince bana temizliğini yaptırıyorlar midem bulanınca çocuktur yarın senin de çocuğun olur diyorlar annemle konuştum dedi sen bu yolu seçtin sakın anne mutsuzum diye arama beni bana taktıkları tüm takıları kaynanam aldı bende kalsın dedi sesimi dahi çıkarmadım Telefonda konuştuklarında ben olsam koşup kapı kapatıyorlar eşimle yukarıya çıkınca bazen bana çok iyi davranıyor bende salak gibi herşey anlatıyordum oda sonrada gidip kız kardeşine anlatıyordu aslında eşim çok iyi biri merhametli ama ailesi yüz verme tepene çıkacak diye diye böyle oldu ama inanın bu halde bile onu çok seviyorum nefret bile edemiyorum ama soğudum beni görmezden gelmesi ailesini ön planda tutmasına. Ve bunu bile 6 saat arasında anca yazdım sırf vakit bulamadığım için bazen öylesine lavaboya gidip dinleniyorum evde ağlıyorum belki biriniz bana çözüm yolunu bulur bende öyle yaparım yorum yaptığınız için teşekkür ediyorum herkese şimdiden