sizde biraz inatlaşma olmuş gibi, eşin özünde eşitliğe inanan bi insan olmadığı için ona zor geliyo yaptıkları, ben evimde bu sorunu yaşamadım hiç, eşimin annesi de uzun yıllar çalışmış dolayısıyla kendi işlerini kendileri görmeye alışmışlar, o bana yardımcı olduğu için bende akşamları ona yaptığım bi kahveden götürdüğüm bi tatlıdan gocunmam
evliliğin ilk yıllarında bu tarz tartışmalar olur ancak önce kendini değiştirmelisin çünki sen evli bir bayansın artık bazı şeyleri kendin ve evin için severek yaparsan kendine güvenin gelecek ve zamanla eşinle arandaki bu hitap ve üslup tarzı düzelecek...
yani ağlamak ve karşı tarafa bişeyleri kabullendirmek yerine yemeğini yap otur ben bu kadar yapıoorum beceriyorum beğenmediysen git annen de ye de...zaten o gidip yemez..
Arkadaşlar aslında benim çok şükür genel olarak güzel bir evliliğim var. 4 aya yaklaştık evlilikte bu 4 ayda çok canım sıkıldıkça buraya yazıp objektıf yorumlar aldım çok iyi geldi toplasam 3 ya da 4 kere üzücü tartışmamız oldu eşimle. Bunların büyük kısmı evliliğe adapte olmak ile ilgili idi bunun farkındayım. Çoğunu aştık eski konuların . Ama bu durum zaman geçtikçe, ben bu evlilikte hep böyle bir sorunu aşıp başka sorunla mı uğraşağım diye bir psikoloji oluşturdu bende.
Şuan sorunumuz şu: Ben de eşimde çalışıyoruz ve ben ona maddi yönden nasıl yardımcı oluyorsam borçlara destek oluyor kiraya faturalara destek oluyorsam onun da bana ev işleri yemek gibi konularda aynı yardımı yapmasını beklıyorum. Ve bunu evlendıgımden berı dıle getiriyorum. Başlarda rahatsız oldu hem çalışan hem ev işlerini dört dörtlik yapan kadınları örnek verip durdu ama ben müştereklik kavramını anlata anlata beynine soktum.
Son zamanlarda bu konu yıne aramızda sorun oluyor. Ben evde iş yaparken ona da iş yaptırıyorum. Ymek yapıyorsam ona da bırsey dogratıyorum. Masayı hazırlatıyorum bazen salata yapıyor bazen bulaşıkları topluyor. Bazen ev süpürüyor. Tabi benim yönlendirmem ile bunlar oluyor. Zamanla da ben yonlendırmekten yoruluyorum sanırım o da benım yonlendırmelerımden iş buyurmalarımdan sıkılıyor.
Ayrıca ütü yapmayı ikimiz de sevmiyoruz. Onun çok fazla gömleği var benım yok. yaklaşık 50 tane var desem abartmam. hepsini benım utulememı beklıyor ben de dıyorum kı senın gıbı ben de çalışıyorum ben de yoruluyorum neden kendı gomlegını bana utuletmeye calışıyorsun kendın de yapabılırsın dıyorum. O da yapmadı 4 aydır butun gomlekler utusuz beklıyor. Ben yapmak zorunda mıyım gerçekten? neden kendı elı ayagı tutarken ben yapayım kı? En fazla beraber yaparız dıyorum senın utune yardım ederım ıkımz yaparız ama ben tek basıma yapmam dıyorum. Ben boyle konuşunca kotu eş gibi hissettiriyor kendımı bana. Başka kadınları örnek verıyor eskı kadınlar dıyor annesını örnek verıyor. Ama inatla ben de kendımı savunuyorum öyle gidiyor.
Bazen de akşamları bana iş buyuruyor canım meyve getır, çay koy vb... Ben de diyorum kı tamam beraber getirelim beraber koyalım çayı falan... Çogu zaman da yapmıyorum bana yardım etmez ise. Sizce bu yaptıgım doğru mu yanlış mı nasıl denge sağlanır bu konularda?
Bİr de benım yaptıgım yemekleri işleri falan şaka ile eleştiriyor hep. Şu iyi olmamış bu eksik olmuş, şeklinde. Tatlı yapacağım derim sen mı hayatta inanmam gibi tepkı verir.. Ben de başlarda gülp geçiyordum şaka diye ama çok sık olunca artık canımı sıkmaya başladı bu durum. Birkaç kere uyardım artık zoruma gidiyor ben yorgun yorgun senın ıcın yemek yapıyorum iş yapıyorum ama sen kusur buluyorsun artık şaka da olsa bunu yapma diye. Bu inatla devam ediyor.
Dün akşam aynı konu oldu. Ben işten geldim yemek yaptım. Adetimin ilk günüydü çok kötü hıssedıyordum kendımıde. Yine de yaptım o da masayı hazırladı. Oturduk beraber daha ben bır kasık almadam dedi kı dünkü yemek ne oldu. Ben de deım kı onun içine sucuk katmıştım o yuzden çabuk bozulmuş çöpe attım dedim. O da hıh şaşırmadım senden boyle bırsey beklenır gibi bir tepkı verdi gülerek. Ama altında ciddi oldugunu anlayabılıyorum artık. Yemek yemedim salona gittim. O yedi yemegını arkamdan geldı bu böyle olmaz her şeye surat yapıyorsun artık sıkıldım vs. dedi. Ben de ters konuştum sen tavırlarını duzeltırsem benım surat yapmam için sebep kalmaz dedim. Biraz tartıştık ben onun sinirlı konuşma tarzına benı terslemesıne çok üzüldüm kendimi tutamadım çok ağlamaya başladım. Onun yanında duramadım yataga gittim uzun uzun ağladım elimde selpak uyuyup kalmışım.
Sonra o gelmiş elimden peçeteyi aldı aglamaya başladı. Kendısını sıkarak ağladı bana sarıldı nasıl senı bu hale getırebılıyorum dıye. Ben de uzatmadım onun o halınden sonra hiç yorum yapmadık ikimizde salona geçtik pudink yapmıştı benım için ben yemek yaparken. Özel günümde tatlı çok ister canım bunu bildiği için yapmıştı meyve koymuş onları yedik geri odamıza geldık sarıldı bana uyuduk öyle.
Uzaktan yorum yapmanızı istiyorum benım hatalı oldugum taraflar var mı diğer konularda eşime haksızlık yaptıgımı düşünenler de olmuştu bu konuda da mı oyle düşüneceksinz yoksa ben dogru mu yapıyorum sizce? Biraz da karışık oldu konu farklı farklı olunca ama kusura bakmayın
İki taraf çalışıyorsa iki taraf ta ev işlerini bölüşebilir.
Benim eşim ben iş yaparken bir kere ayaklarını uzatıp keyif yapmadı.
Beraber çalışıp beraber eve gelip beraber yemek hazırlayıp beraber topladık.
Olması gereken bu bence.
Ama çoğu erkek bunu yapmıyor daha tatlı dille inatlaşmak gibi olmadan yaklaşırsan daha iyi olabilir bence.
Çayı tek başına koyabilirsin.Ya da sen çay koyarsın o bardakları hazırlar.
Yardım etmiyor diye yapmıyorum demişsin bu da doğru değil.
Orta yolu bulmak lazım.
ortada bi ev var, bu evin yemeği temizliği düzeni iki kişi iken bile zor, çocuk olunca daha da zorlaşıyo kadın oraya buraya yetişicem diye kendini salıyo sonra kabak gene onun başına patlıyo e sen kendini saldın benim gözüm dışarı kaydı, her erkek bakımlı kadın istiyo ama bakım demek para demek zaman demek, bide neden koca evin işini ben tek başıma yapayım yapacak tabi erkek de,baba evinden çıkarken holeyyy hem dışarda hem evde hizmetçi gibi çalışıcam mı diyoruz
Aslında olması gereken bu. Erkek evlatları sadece eve para getiren ve ayağına hizmet
bekleyen bireyler olmaya iten bizler hatalıyız. Hala annelerinin onlara yaptığı hizmetten
dem vuran eşlere ben de aynı cevabı veriyorum. Bizleri de annemiz sizler gibi, hatta sizlerden
daha nazlı. Ben de acıkınca hazır sofraya oturdum, ben de ütülü kıyafetler giydim, ben de
çayımı kendim demlemedim, meyvemi kendim soymadım. Benim annem de şikayet etmeden
yaptı bunları. Ben de mi anne evimi mumla arayayım o halde...
Ama eşin sana yine de elinden geldiğince yardım ediyormuş. İnatlaşmaya döndürmeden
halletmeye bakın bu meseleyi. Sonuçta daha önce böyle yaşamamıştı. Zamanla yavaş yavaş
rayına oturur hepsi. Ayrıca eşiniz istemiyor olsa, siz ona ister küsün ister ölün yapmaz
zaten o yardımları...
Gömlekleri mesela 5 tane ütüleyin. Bir dahaki hafta 1 tanesi için yardım isteyin. Hangimiz
daha güzel ütüleyeceğiz diye yarışın mesela. Çok fazla rekabete ve inatlaşmaya bağlamadan
orta yolu bulursanız, ikiniz de üzülmezsiniz.
Madem yardım etmiyor eşinizin cüzdanını yoracaksınız siz de.
Ütü için kurutemizleme firmalarına verin, arayın gelip alıyorlar ve parça başı para alıyorlar, atıyorum 10 parça 20 lira gibi.
Temizlik icin yardımcı kadın alacaksınız.
bence hatan var. eşinle inatlaşıp aylarca ütü yapmamak ne demek:26: benımde eşimin bi sürü gömleği oluyo. "sen utule" asla demedım. bı erkeği elınde ütüyle hayal edemıyorum. olcak iş değil bence
tabıkı yardım etmesı lazım. sofrayı kurarken etrafı toplarken vs vs.... ama sen bıraz abartmışsın canım. yanı adam ütüsüzmü gezıyor şimdi. bu durumda sana laf gelir unutma. çok yanlış bence.:26:
evet hepımız çaışıyoruz yardım beklıyoruz hepımız aynıyız ama evın kadını olduğumuzu unutmayalım
Bu dediklerini ben de dedim eşime. Ondan sonra annesini ve eski hayatını örnek veremedi bana zaten.
Arkadaşlar aslında benim çok şükür genel olarak güzel bir evliliğim var. 4 aya yaklaştık evlilikte bu 4 ayda çok canım sıkıldıkça buraya yazıp objektıf yorumlar aldım çok iyi geldi toplasam 3 ya da 4 kere üzücü tartışmamız oldu eşimle. Bunların büyük kısmı evliliğe adapte olmak ile ilgili idi bunun farkındayım. Çoğunu aştık eski konuların . Ama bu durum zaman geçtikçe, ben bu evlilikte hep böyle bir sorunu aşıp başka sorunla mı uğraşağım diye bir psikoloji oluşturdu bende.
Şuan sorunumuz şu: Ben de eşimde çalışıyoruz ve ben ona maddi yönden nasıl yardımcı oluyorsam borçlara destek oluyor kiraya faturalara destek oluyorsam onun da bana ev işleri yemek gibi konularda aynı yardımı yapmasını beklıyorum. Ve bunu evlendıgımden berı dıle getiriyorum. Başlarda rahatsız oldu hem çalışan hem ev işlerini dört dörtlik yapan kadınları örnek verip durdu ama ben müştereklik kavramını anlata anlata beynine soktum.
Son zamanlarda bu konu yıne aramızda sorun oluyor. Ben evde iş yaparken ona da iş yaptırıyorum. Ymek yapıyorsam ona da bırsey dogratıyorum. Masayı hazırlatıyorum bazen salata yapıyor bazen bulaşıkları topluyor. Bazen ev süpürüyor. Tabi benim yönlendirmem ile bunlar oluyor. Zamanla da ben yonlendırmekten yoruluyorum sanırım o da benım yonlendırmelerımden iş buyurmalarımdan sıkılıyor.
Ayrıca ütü yapmayı ikimiz de sevmiyoruz. Onun çok fazla gömleği var benım yok. yaklaşık 50 tane var desem abartmam. hepsini benım utulememı beklıyor ben de dıyorum kı senın gıbı ben de çalışıyorum ben de yoruluyorum neden kendı gomlegını bana utuletmeye calışıyorsun kendın de yapabılırsın dıyorum. O da yapmadı 4 aydır butun gomlekler utusuz beklıyor. Ben yapmak zorunda mıyım gerçekten? neden kendı elı ayagı tutarken ben yapayım kı? En fazla beraber yaparız dıyorum senın utune yardım ederım ıkımz yaparız ama ben tek basıma yapmam dıyorum. Ben boyle konuşunca kotu eş gibi hissettiriyor kendımı bana. Başka kadınları örnek verıyor eskı kadınlar dıyor annesını örnek verıyor. Ama inatla ben de kendımı savunuyorum öyle gidiyor.
Bazen de akşamları bana iş buyuruyor canım meyve getır, çay koy vb... Ben de diyorum kı tamam beraber getirelim beraber koyalım çayı falan... Çogu zaman da yapmıyorum bana yardım etmez ise. Sizce bu yaptıgım doğru mu yanlış mı nasıl denge sağlanır bu konularda?
Bİr de benım yaptıgım yemekleri işleri falan şaka ile eleştiriyor hep. Şu iyi olmamış bu eksik olmuş, şeklinde. Tatlı yapacağım derim sen mı hayatta inanmam gibi tepkı verir.. Ben de başlarda gülp geçiyordum şaka diye ama çok sık olunca artık canımı sıkmaya başladı bu durum. Birkaç kere uyardım artık zoruma gidiyor ben yorgun yorgun senın ıcın yemek yapıyorum iş yapıyorum ama sen kusur buluyorsun artık şaka da olsa bunu yapma diye. Bu inatla devam ediyor.
Dün akşam aynı konu oldu. Ben işten geldim yemek yaptım. Adetimin ilk günüydü çok kötü hıssedıyordum kendımıde. Yine de yaptım o da masayı hazırladı. Oturduk beraber daha ben bır kasık almadam dedi kı dünkü yemek ne oldu. Ben de deım kı onun içine sucuk katmıştım o yuzden çabuk bozulmuş çöpe attım dedim. O da hıh şaşırmadım senden boyle bırsey beklenır gibi bir tepkı verdi gülerek. Ama altında ciddi oldugunu anlayabılıyorum artık. Yemek yemedim salona gittim. O yedi yemegını arkamdan geldı bu böyle olmaz her şeye surat yapıyorsun artık sıkıldım vs. dedi. Ben de ters konuştum sen tavırlarını duzeltırsem benım surat yapmam için sebep kalmaz dedim. Biraz tartıştık ben onun sinirlı konuşma tarzına benı terslemesıne çok üzüldüm kendimi tutamadım çok ağlamaya başladım. Onun yanında duramadım yataga gittim uzun uzun ağladım elimde selpak uyuyup kalmışım.
Sonra o gelmiş elimden peçeteyi aldı aglamaya başladı. Kendısını sıkarak ağladı bana sarıldı nasıl senı bu hale getırebılıyorum dıye. Ben de uzatmadım onun o halınden sonra hiç yorum yapmadık ikimizde salona geçtik pudink yapmıştı benım için ben yemek yaparken. Özel günümde tatlı çok ister canım bunu bildiği için yapmıştı meyve koymuş onları yedik geri odamıza geldık sarıldı bana uyuduk öyle.
Uzaktan yorum yapmanızı istiyorum benım hatalı oldugum taraflar var mı diğer konularda eşime haksızlık yaptıgımı düşünenler de olmuştu bu konuda da mı oyle düşüneceksinz yoksa ben dogru mu yapıyorum sizce? Biraz da karışık oldu konu farklı farklı olunca ama kusura bakmayın
Canım zaten başlarda bana dedi ki eve kadın alma ben sana her şeyde yardımcı olurum. Ama eve başka yardımcı alırsan ben elimi sürmem dedi. Ben de neden olmasın diye düşündüm sonuçta çocuk yok ikimiz beraber yaptıktan sonra çok zor gelmez dedim. Ama sonradan baktım ben soylemeden yardım yok. Ben de rahat edemiyorum kendım yapıyorum temızlık falan duramıyorum.
Artık baktı kı gerçekten hoşuna gitmıyor iş yapmak kadın almak fikri ona da iyi gelmeye başladı. Hatta ütücü için de kadın alma fikrini düşündü. Zaten bu gidişle de sonuç öyle olacak. Eger hala ben soylemeden kendı birşeyleri yapmazsa ben de artık elimi çekeceğim temizliği de ütüyü de para ile yaptıracagım.
Canım sen çalışıyor musun bilmiyorum ama biz kadınlar erkekleri zaten yapamaz edemez diye böyle yetiştiriyoruz. KAdınlardan çok daha güzel ütü yapan erkekler var emin ol. Ütüsüz gezmiyor tabıkı gömlek yerine tişört vb giyiyor. Çok zorda kalırsa özel bır yere gidecek olursa 1 tanesını ütüleyip giyiyor mecbur.
Öyle olsun herkes rahat etsin. İyi tarafından bakalım belki icinden yapmak gelmiyordur, atıyorum 30 yıldır öyle yaşamış eline yakışmıyordur. Bir de eşin burda okuduğumuz diğer eşler gibi vurdum duymaz değil, düşünceli, pudingler vs.
Tut bir kadın, her işinizi yapsın, siz de rahat edin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?