Bu konu herkesin yapısına, yetiştiriliş tarzına göre farklı cevap vereceği bir konu. Bir arkadaş demiş ki en modern erkek bile onay alınmasını bekler. Yooo, o sizin ortamınızda öyle. Benim kocam ortak yapacağımız bir iş değilse, sadece beni ilgilendiren birşeyse, herhangi bir şeyi ona danışsam şaşırır. Danışmadım da yapısını bildiğim için söylüyorum. Hani çocuk muyum ki izin alıyormuş gibi soruyorum diye düşünür.
Hizmet etme kısmını hizmet olsun diye yapmıyorum. Evdeki iş bölümü spontane gelişiyor. Misafir olduğu zaman ben ona bırakmıyorum. Soruyor ne yapabilirim diye, gerek yok diyorum. Çünkü servis nasıl yapılır, tabak nasıl hazırlanır, şık bir sunum nasıl olur bilmiyor. Ona anlatana kadar ben hallederim gerek yok diyorum. İnsanların arasında benim ne konuşup konuşmayacağıma karışmaz, sadece sözünün kesilmesinden hoşlanmaz ki bu da cinsiyetle değil saygıyla ilgili bir kavram.
Günlük işlerde ise mesela bazen ütü yaparım gömleği hazır olur, bazen canım istemez, bakar ki istediği gömlek hazır değil kalkar kendisi ütüler. "Şu işi yap" demez, diyemez bana. Akşam çay içeceğimizde kendisine dolduruyorsa bir bardak da bana doldurur. Tam tersi ben mutfaktaysam çay alıyorsam ben ona götürürüm ya da bana da çay getirir misin der.
Bunu neden anlatıyorum, biçilmiş roller yok yani bizde. Onay, izin, geri ileri durma falan. Bunlar çok boş şeyler. Cinsiyetle belirlenmiş bir çıkıntı bizim hayatımızı yönetmiyor. Çok şükür beynimiz var, onunla yönetiyoruz hayatımızı