üniversite mezunuyum
5 yıldır iş hayatının içindeyim otomotiv sektorunde iyi bir pozisyonda çalışıyorum
otomotivci olmam sebebiyle erkek gibi mekanik bilgiye sahibim
erkeklere teknikerlere taş çıkarırım
bi motoru toplayacak kapasitedeyim (bilgi olarak beden gücü değil)
bu etrafımda çok takdir ediliyor
ama;
benim için ev hanımlıgı muhteşem bişey
gebeliğimden ötürü dogum parasını bile beklemeden gelecek ay ayrılıyorum
eşim eve geldiğinde yemek kokularıyla karşılıcam onu
her akşam idareten ne yesek diyoruz kuru fasulye, etli bi yemek olmuyor
olsada yanında pilav çorba olmuyor..oldugu kadar yani
yorgun argın bi suratla değil göz alıcı pırıl pırıl bi halde görecek beni
ayaklarımı dikip yayılmayacagım karşısında, kıpır kıpır olacagım
dinç ve dinamik
hergün temizlik tazeleyeceğim evimde.. özellikle bu madde içimi açıyor
çiçeklerimi sulayacagım
ütüyü yetiştiremediğimde onu ütü masasında görmek beni üzüyor
ütüyü çalıştırmayı bile unutacak penyelerine varana kadar gıcır gıcır olacak herşeyi
bol bol kitap okuyacagım
kadın günlerine katılacagım..müge anlıyı izleyeceğim
eşime her sabah kahvaltı hazırlayacagım
eşime evime hizmet ne demekmiş göreceğim ve bence bu çok kutsal
iş yerinde hırslarımızla ve iş arkadaşlarımızla hep bi çetrefelliyiz
mesai müşteri patron oho...
kadının yeri bi yerde evi gibi geliyor.
helede bebekli kadınların işe geri dönmesi beni üzüyo
içim kıpır kıpır... biran önce ayrılacagım günü bekliyorum
gelsin pastalar turtalar.. gitsin full time mesai
s.ktir et kendi ayakların üstünde durmayı
birgün koca tekme basarsa heryerde çalışacak altın bileziğim var
ev hanımlıgından daha asil bi duruş olamaz
annem ev hanımıydı ve biz onunla vakit geçirmeye bayılırdık
çalışan bi anne istemezdim full time çalışan bi anne olmayacağım (allahtan bi mani gelmezse)
bir pilot kadın olsaydım bile böyle düşünürdüm
evde durmaya açım..saygılar sevgiler...
