Yakin zamanda bosanmis biri olarak yaziyorum
20yillik evlilik ve 4 cocuk ve ex hic bir zaman disarda calismami istemedi hep karsiydi ,ben evde onun muhasebe islerini yuruttum
Sonrasi baskasini buldu ve tabiki inkar etti hani oyle karsima gecip baskasi var seni istemiyorum deyip bosanalim deseydi keske
alinindan operdim cesaretinden dolayi
ama o kahpeligi secti hem aldatti,hem sonuna kadar inkar etti ,hem yillarin birikimini (mal varligi) benim uzerimden alabilmek icin yapmadigi oyun kalmadi orda cocuklarini hice saydi
artik hayatimi yasiycam diye
E bende kuzu kuzu buyur hayatini yasa diye herseyi ona birakip 4 cocugumu alip artik o gururu ye ye bitmezdi hem bana hem iki buyuk kizim universite egitimi aliyor o gururla doyardik artardi bile
Birde millete gidip benim karim kafayi yedi onu aldattigimi saniyor diye beni deli gibi gostermeye kalkti
ya hangisini anlatayim
Ne gururu
Hnagi adam yada allah askina kac tane adam karisinin karsina gecip insanca ayrilmayi teklif ediyorki kadinda insanca bosansin
Su gurur diyenlere bende kocaman bir sacmalamayin diyorum
herkesin yasadigi sartlar,cevre,yasanmisliklar ayni degil
Kimse kalkip baskasini gurursuzla suclamasin
Gurur diyen kadinlar kocalarindan emin olan kadinlar
sinirlerim zipladi eskileri hatirladim yine
Sizin durumunuzda gurur bu adamın k.çına tekmeyi basıp gidebilmektedir. Kimse de ağzını açıp ona 4 çocuğun babası olmanın getirdiği sorumluluktan kaçması için küçük fırsatlar yaratın, yıllarca birlikte yaptığınız birikimin üstüne tek başına yatmasına izin verin diyemez size. Siz sinirlenmekte de, yaptıklarınızda da doğruydunuz.
Konu sahibesini tanımam, etmem. Diger konulardaki yorumlarından aklımda kalan yok açıkçası, yani iyi niyetlidir ya da art niyetlidir diyemiyorum.
Ama bi bilgiyi değerlendirirken bilginin kimden geldiğinden önce ne içerdiğine bakarım ben. Yani Ali'ymiş Ayşe'ymiş kimin söylediği zerre umrumda değil, doğru mu söylemiş yanlış mı söylemiş ben kendi adıma buna bakarım.
Ve bu konu sahibesinin eleştirdiği sizin durumunuz gibi durumlar değil, son derece de haklılık payı olan bi yazı olmuş.
Burada kaç konu altında kaç üyeyle konuştuk, tartıştık. Yetişkin bi kadın, hele de bi çocuğa annelik etmeye niyetlenmiş bi kadın ailesine, eşine bel bağlayamaz dedim kaç kere. "Ben ev işlerine bakayım o mesleğini yapsın, para getirsin, bana baksın" diye bi iş bölümü olamaz bu hayatta dedim.
Aileden hanlar hamamlar kalmadıysa (hoş kaldıysa da bi değer üretmek, hani dünyaya geliş masrafını çıkarıp bi işe yaramak, hayata bağlı kalmak için çalışmaya mecbur insan) herkes kendine ve çocuğuna bakacak kadar da olsa para kazanmaya mecbur, ben çalışmayayım hayatımdaki erkek (babam/abim/kocam) bakar bana diyemez kimse, sizden bunu isteyen, "çalışamazsın" diyen adamlara prim vermeyin, dünyanın binbir türlü halini hesaba katın diye anlattık durduk kaç kere kaç üyeyle.
Bu konularda karşımıza dikilen üyelerin bi kısmının "ama belki şartları uygun değildir boşanmaya" diye burada dert yanmasının neresi samimi şimdi? Neresine merhamet duysun, yol göstersin insan ? Bakmayın kızıyorum, yoksa için parcalanıyor insanın ama yapma etme dedikçe sürmüşsün arabayı uçuruma, dibine geldikten sonra nasıl kurtaralım yani?
Bi kadının boşanmak için boşayacağı adamdan gelecek üç kuruşa ya da ailesinin kucak açmasına ihtiyacı olmamalı. Hayır acısını göstermesin kimseye ama tutun ki aileniz destek olacaktı boşanmanıza ama öldüler bi trafik kazasında, e bi aile kalmadı arkanızda. Şimdi dövse de sövse de mahkum mu bu kadın bu adama?
Konu sahibesinin karakterini bilmemekle beraber bu konusunu haklı görüyorum sonuç olarak. Kadınlarımız kendini Hürrem sultan zannediyor. Olay 1500 lerde geçmiyor, evliliğinizin ve doğurduğunuz çocukların size itibar getirdigi sanrınız hastalıklı bi toplum algısından ibaret, kocalarınız da Kanuni değil sevgili yorum sahibeleri.
Sizi sevmeyen bi insandan sevgi dilenecek kadar değersiz değilsiniz siz ya. Anne olmadan da, eş olmadan da, doğduğunuz gibi de güzel ve özelsiniz, değerlisiniz.
Gururunuz var, öz saygınız var, 20 yıl versen ne olacak o adama (hoş sen kendinden vazgeçmesen, "o adam için" değil de "o adamla beraber kendi hayatını yaşasan" zaten ortada yıllarım gitti tribi de kalmayacak) ; bugün boşansanız önunüzdeki 20 yıl, 30 belki 40 yıl daha mı degersiz o evlilikte geçen 20 yıldan?
Bugün evli bi kadın olsam ve eşim boşanmak istediğini söylese, evet neden diye sormam çeker giderim. Adam bana kendini anlatmaya tenezzül etmemiş, ben ona neden diye sormaya niye tenezzül edeyim? Beni sebepsiz yere yüz üstü bırakacak adamın cehennemin dibine tek gidişlik bileti var, buyursun gitsin. Gerçi kimse dün ortada hiçbi sorun yokken bugün gidiyorum demez. Konu sahibesinin bahsettigi gurursuzluk yüzünden görmezden gelinen sorunlarla adam boşanalım dediginde yüzlesmekten kaynaklanıyor o şok.
Sorunlarımız var ve çözemediysek de yıllarımı, yatagımı paylaştıgım adamla kanlı bıçaklı olmak istemem zaten, nasıl birlikte başladıysak saygıyla gider bitiririz beraber bitecekse de.
Mali işlere gelince o iş boşanmaya kalmaz zaten, bunun mal ayrılıgı rejimi var, muhasebesi var, birkimi var.