Karakterim kalmadı

blackwoman_

Üye
Kayıtlı Üye
21 Şubat 2023
87
9
16
28
Arkadaşlar 26 yaşındayım. Bu yaşıma kadar herkes kadar acılar çekerek geldim. İşyerlerinde sevdiğim kadar sevmediğim insanlarda oldu. Aşk hayatım zaten fasa fiso hep bi bokluk oldu. Keza arkadaşlık ilişkilerimden darbeler yedim. Neden bilmiyorum mutluluğumu insanlara bağladım belkide kendimi mutlu hissedemiyodum sevemiyodum. Hep ben çabalıyodum insanlar beni severse kendimi daha mutlu hissediyordum. Şuanda hiç sevmediğim iki yüzlü insanların arasında çalışıyorum işyerinde tek başımayım. İş çevresinde böle dükkanlar yanyna öle ki hergün enerjim emiliyor. Şöyle bunlardan bitanesi benim zayıf noktalarımı bilip üzerime oynuyor. Beni kışkırtıp sinirlendirip karşıma geçip insanlarla gülüyo, yüzüne güldüğü insanın arkasından konuşuyor. Bitanesi sürekli benle konuşurdu yanımda biri varken. En son arkadaşımda işten çıkınca dğerinin yanına geçti ben yanlarına gidiyorum ayıp olmasın diye bu sefer bakıyorum alttan alta laf sokmaya çalışmalar başladı bu kişide ve gerçekten çok kırıldım hiç beklemezdim. Çünkü onun çalıştığı yerde onun yüzünden işten 4 kişi çıktı heralde sataşcak kimseyi bulamayınca gözüne benide kestirdi moralim bozuk biliyo iki gün izin almadım direk geliyoo nasıl iyimi böle bilmemne gerçekten eskiden gülüp geçerdim şuan kaldıramıyorum. Neden tükenmişlik mi bilmiyorum bu tip insanlarla uğraşmak için sürekli sakin kalıp gülüp geçmeye çalışıyorum. Artık rol yapmaya mecalim kalmadı. Düştüğümü görüncede normalde yapmadığını yapıyo muhabbet arasında beni dışlamaya başladı. Yaşları benden büyük hepsnin bide daha olgunca davranmak yerine böle durumlar peşindeler.Sizce sorun bende mi napmalıyım bilmiyorum iki haftadır işe gitmiyorum. Gitmekte istemiyorum özgüvenimi kırmaya yönelik hareketleri manipüleleri görüyorum çünkü. Bana bi yol gösterirmisiniz ne öneriyosunuz gerçekten artık okadar yoruldum ki izin aldığım 2 haftadır evde ağlıyorum sadece yemek yemiyorum. İnsanlardan soğudum hayatım boyunca böle insanlarla mı uğraşcağımı düşündükçe yaşamak istemiyorum
 
Maddi olarak çalışmaya mecbur musunuz ? Başka iş bakın ?
 
Depresyona girmiş gibisiniz. Bir psikologa gitmeniz uzun vadede iyi olur
Maalesef evde ağlayarak, yataktan çıkmayarak, bitki gibi yaşamaya başlayarak problemler gitmiyor veya daha iyi olmuyoruz.
Kendinize yapacağınız iyilik harekete geçmek olur iyi olmak için. Bu da psikolog , iyi bir dost , aile yardımıyla olabilir.
Bunları yaşayan tek kişi olduğunuzu düşünmeyin. Hepimiz zor sureclerden geçiyoruz bu sizin hatanız değil hayat zor, insanlar zor . Bazen bu dalgalı denizde boğuluyoruz en kısa sürede gücünüzü toparlarsiniz umarım
 
Buna zorbalık diyoruz.
Çevrenizdekiler, TL üzerinden 5 kuruş etmez.
Kendilerine eğlence çıkması için sizi uzuyorlar,sizin hakkınızda konuşup dedikodunuzu yaparak içlerindeki kötülüğü besliyorlar.Onlar içlerindeki kötülüğü beslerken de sizin ruhunuzu zehirliyorlar.
Hata sizde değil,kazık kadar kadınların ekmek parası için çalışan bir kişiye huzur vermemesinde.
Biri çıkıp ağızlarını yirtsa ben rahatlarim burdan,öyle gerildim bak.
 
Evet zorbalık malesef yapıları bu o insanların bunu çözdüm. Kendi içlerinde hissettikleri mutsuzluğu yada başka duyguları bu şekilde çıkarıyolar. Her yolu denedim şakayla güldüm geçtim bilmemne. Artık yoruldum bu kıskanç kötü hareketlerden çalışmak istememe rağmen çalışamıyorum. Karakter olarak baskın sağlam kişilere yapamıyolar. Belki ben sınır çizmeyi bilmiyorum. Çünkü çalıştığım yerde huzursuzluğu sevmem. İnsanlarla iyi olmak isterim ne ben üzeyim onları ne onlar beni üzsün. İyi niyetli bi insan olmaktan çok yoruldum. İlla onlar gibi mi olmam lazım onlar gibi davranmam kötü bi insan mı olmam lazm bilemiyorum. Aynı şekilde karşılık vereyim desem bi soğukluk olcak. Daha çirkin hareketler olcak kendilere rakip mi bellerler diye düşünüyorum düşündükçe bile yoruluyorum
 
İse gitmeyip ne yapacaksın? Doğru düzgün iş yok.
 
Başka iş bakın mutsuz olmadığınız insanlar arasında çalışmaya mecbur değilsiniz. Bu kadar harap etmeyin kendinizi. Kafanıza uyacak biri bile mi yok? Kafanız dağılırdı bu kişileri bu kadar takmazdınız öyle olsa.
 
Olanlar çıktı zaten onlarla idare ediyodum. Şimdi onlarda gidince iyice kurtlar sofrasına düştüm. Hani nasıl diyim huylarına gitmeye çalıştım aramız iyi olsun diye bakın benden kimseye bi zarar gelmez misali ama genede karşılığında bunları gördüm. Bana sadece dedikleri şey çok takıyosun herşeyi daha yaşın kaç zaten uzun bi zamandr bunalımdayım şubattan beri örtülü bi depresyonum vardı. Özellikle bu ağustos ayında artık mutsuzluğumu gizleyemez oldum. Busefer de benim bu enerjimden çok sıkılmışlar öle diyolar yüzüm gülsede ilk fırsatta laf sokarlar öle insanlar. Artık ne yapacağımı bilemez hale geldim. Ama bu insanlar her yerde var olucak. Yani güzel bi şekilde kırıldığımımı ifade etmem lazım bilmiyorum onada öle bişe yok senle bi problemimiz yok dicekler eminim gene beni suçlu çıkarırlar
 
Eski iş yerimde sizin gibi bi arkadaşım vardı:) başlarda herkes birbiriyle iyiydi sonra bi gruplaşma oldu hatta onu dışladı diğerleri ve beni kendi gruplarında tutmaya çalıştılar. Diğerleri bana oldukça iki yüzlü geliyordu bu arkadaşım da biraz dobradır, açık sözlü ve dürüsttür bu yüzden uzak duruyorlardı. Biz bir olduk diğerlerinden iyice sıyrıldık sonra tabi tekrar bizimle yakınlaşmaya falan çalıştılar ama eskisi gibi samimi olmadık asla ve birbirimizle gayet mutluyduk:) O arkadaşım olmasa işe hergün sürünerek giderdim ama o var diye mutlu mesut gidiyordum. İşten de beraber ayrıldık zaten çünkü benim olmadığım yerde o onun olmadığı yerde ben duramazdım gerçekten öyle bi ortamdı:) iyi olan bi kaç kişi daha vardı onlar da ayrıldı sonra. Yani kafanıza uygun biri sizin sorununuza çözümdü aslında ama bilemedim ne desem sizi çok iyi anlıyorum umarım bi çözüm bulursunuz dediğim gibi gerekirse iş değiştirin ama huzursuz olduğunuz bi ortamda bulunmayın.
 
Evet kimse kalmadı yani. Benim durumumda o. Şöyle bişe anlatayım bişe söyleyip söyleyip sonra sürekli alındın mı diye sorarlar bide. İş çıkışı gidiyorum baktım gene hepsinin sırtı dönük kendi aralarında muhabbete gömülmüşler. İyi akşamlar bile demek istemedim. Ondan sonra heralde koymuş onlara bu (sanki arkalarını dönüp beni muhatap almak istemeyen kendileri değilmiş gibi) bitanesi telefonla aradı işte nereye gidyosun hızlı hızlı falan bende acil bi işim vardı vs. Dedm sonra işyerine geri döndüm. Nese gene insanlık yapıp bi kahve aldım yanlarına gittim onlarada koydum hatta. Direk bana söylediği şey tekrar alındın mı oldu. Bende yoo dedim aksine düşünüp aradığın için mutlu oldum dedm. Böle bi irkildi şaşırdı falan. O cevabı bile yetti bana. Demekki sen alınmam için kasıtlı yapıyosun bunları. Yanımda bi kişi bile yok olsa biraz daha güçlü hissederdim kendimi. Gittiğimdede bunların devam edeceğini biliyorum. Önceden benimle çalışan bi abla vardı. Baya sınırları olan zeki iletişim konusunda ve kavga etmeden herkese haddini bildirirdi. Yani bizim dükkana böle bi destur çekerek girerlerdi. Ona bişe demeden önce herkes iki kere düşünürdü. O varken bukadar olmuyodu yada ben onu örnek alıyodum. Ona sorup napmam gerektiğini danıştığım bile oldu. O gitti şimdi zaten giderek çöktüm bu insanlrıda bildiğim için, hatta gerçekten geri dönmesini istiyorum onun bazen işleride iyi yapardı
 
Özelini kimseye anlatmaman gerektiğini malesef acı şekilde öğreniyorsun..
 
Özelini kimseye anlatmaman gerektiğini malesef acı şekilde öğreniyorsun..
Özelimi anlatmama gerek yokki. Aynı yerde çalışmıyoruz. Patronum bile değiller işim aşım ayrı. İzin aldığımda patron gibi nereye gittin demeleri niye bu saatte işten çıktın gibi. Mesela bigün oturuyoruz muhabbet ederken birisi dedi dost bana düşman ayağa bakarmış bugün farklı bi ayakkabı giymişsin ama gayet ciddi bi şekilde söyledi bunu. Yani gülerek olsa gene anlıcam. Mesela bugün başka bi ayakkabı giymişsin dese bile olurdu. Ama başkasına şey diyo mesela aa bugün nekadar güzel olmuşsun. Benmi takıntı yapıyorum yoksa düşündüğüm gibimi emin olamıyorum
 
Sende takma kafana aynı şekilde takıl onlara dert ettiğine değmez boş insanlar
 
İnsanlar niye böyle anlamıyorum. Küçük beyinlerince size ezik muamelesi yapmaya çalışıyorlar. Ama niye anlamıyorum sizce buna sebep olacak bişey yaşandı mı? Özel bişeyinizi paylaştınız mı? Ya da kendilerince küçük egolarını tatmin etmek için mi sizle uğraşıyorlar bilemedim.. Bu tip insanlar yalnız olanları savunmasız görür iyice saldırır belki de sebep budur çünkü gördüğüm kadarıyla hani ayrı köşenize çekilip onlara meydan okumak gibi bişey de yapmıyorsunuz içlerine dahil olmaya da çalışıyorsunuz. Ben yurtdışındayım mesela böyle bişey yaşansa direkt ırkçılık yapıyorlar diye düşünür kendimi kötü hissederdim . Ama son 3 senedir Türkiye de yaşıyordum ve gördüm ki orda da bu tarz şeyler yaşanıyor böyle insanlar her yerde var. Ben sizi savunmasız, yalnız gördükleri için böyle davranıyorlar gibi bi izlenim çıkardım. Çünkü anladığım kadarıyla arkanızdan konuşacak bi malzeme vermemişsiniz onlara kendi ellerinizle. Hani öyle olsa o dedikodu bitmez ayrılın ordan diyeceğim ama sanırım bunlar tamamiyle kendileri yazıp çizip kendileri oynuyor. Ya katlanacaksınız arkadaş olabileceğiniz birilerinin gelmesini bekleyeceksiniz ya da dediğim gibi ortam değiştireceksiniz. Mesela şuan oturup evde ağlamak yerine keşke başka iş arayarak geçirseydiniz güzel zamanınıza yazık:) Böyle berbat insanlar için modunuzu düşürmeyin sizde etki bırakmalarına izin vermeyin yoksa ilerisi için de sıkıntı yaratır bu durum başka iş ortamlarına girmekte zorlanırsınız. Gerçekten değmez bu iğrenç insanlar için.
 
 
Hayatınız boyunca böyle insanlara rastlayacaksiniz. Kimseye taviz vermeyin ve işinize gitmeye devam edin. Belki de amaçları zaten sizi bu hale getirmek ve siz gitmeyip evde ağlarken onlar kesin gelmedi ve evde ağlıyodur bu diye sizinle alay bile edio olabilirler. Ben olsaydım inadına giderdim ve hiçbirini de takmazdim :)
 
Eskide ben de en ufak laf sokulmasından kolay etkilenirdim. Başkalarına böyle davranmıyolar bana niye böyleler derdim. Bu konuyu hayatımda ve gittiğim terapilerde çok dert edindim. Farkettim ki bunların bazıları benim insanlara olan davranışımın yansımaları. Bazı insanların hassas olabileceği konularda espri yapıyo olabilirdim ya da kendi sinirimi onlardan çıkarıyo olabilirdim. Bunun tam tersine de mesele o kişilerle alakalı olabilir bunu hep aklınızda bulunsun. Böyle bir durum yaşandığında ben artık “buna sebep olacak kötü bir hareketim oldu mu?” Diye kendime soruyorum. Eğer cevabı hayırsa bu onların kişilik sorunu ve tek sizle değil herkese karşı sorunları olan kişilerdir
 
Aralarına girme sebebim aslında seviyodum geme onları ama bu küçük hareketler beni soğuttu. Ben sinirleniyorum bu olanlara sakin tepki veremiyorum. Bu seferde şöyle oluyo sinirlendiğimi görüp gülüyolar. Yada patronla sıkıntı yaşıyorum çünkü komşu sonuçta. Hele bitanesi bunu biliyo ve böle bişe yaparsam yapacağı ilk adım şu bak işte diyodum size böle bii gördünüzmü adım kadar eminim. Yani saygımı bozucam en son çok saygı gösterdim ama o saygımı haketmediniz diye
 
İşte dediğim gibi kendilerine eğlence arıyorlar. Bence sinirlerinizi bozup hiç çıkışmayın bu sefer de bununla dalga geçecekler. Sanırım sizin yerinizde olsam asla muhattap olmazdım ve uzak dururdum arkamdan istedikleri kadar konuşsunlar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…