Haklısınız,evet şükürler olsun ki ailemiz sevdiklerimiz iyi ve güvendeler.Bu en büyük şansımız ama nereden bakarsak bakalım zor işte şu kapalı kalma süreci.Rahatız evet ama bunalmak da gayet normal.Gayet normal hissettiklerin. Evde dört kişiyiz iki öğrenci iki çalışan. Hepimiz evden çalışıyoruz ve kafayı yemek üzereyim. Sadece eşim ve ben olsam sıkıntı değil ama çocukları beni delirtme noktasına getirdi. Bir an önce biter inşallah bu süreçte sosyal hayatıma kavuşurum
Aynen öyle,çünkü süreç gittikçe uzuyor (şu şartlar altında uzamalı da) herkes üstüne düşeni yapmalı.Ben once kendi sagligimi sonra da insani duygularla (vicdan) diger insanlarin sagligini dusunup disari cok zorunlu kalmadikca cikmiyorum hatta haftada sadece 1 kere disari cikiyorum onda da ise gidip alisverisimi yapip eve donuyorum. Calisanlar malesef disari cikmak zorunda kaliyorlar. Ama insanlar binbir bahane uydurup sokaklardalar... Ha birde sen dikkat ediyorsun diye laf yiyorsun,suclu oluyorsu, dalga geciliyor.
Ozellikle “O kadar korkma canim” diyenlerin akil tutulmasi yasadiklarini dusunuyorum.
Nasil gecirecegimi bilsem korkmam ama malesef bilmiyorum... ister ciksinlar ister cikmasinlar. Vicdanlari rahatsa sorun yok herkes kendinden sorumludur.
Ozgurluk benim ozgurlugu ihlal etmedigin kadar senin de ozgurlugundur. Tedbirli olursalar,salgini yaymazlarsa istedikleri yerde gezsinler. Yeter ki benim disari cikma ozgurlugumu daha da uzun sure engellemesinler ve bir an once ozgurce sokaklarda eskisi gibi dolasayim.
Aynen öyle,evet sevdiklerimizin yanımızda olması en büyük şans ama şu kapalı kalma durumu da insanı bunaltıyor.Rahatız ama bir yerden sonra sıkıyor.Gecmis olsun Allah sifa versin. Konu sahibinin de bir sure sonra boyle hissetmesi normal.. herkes ayni sartta degil hastalansalar o da oyle der. Hastalanmasalardi sizde boyle derdiniz ilerde
Geçmiş olsun,biliyorum sizinki daha zorAnnem babam korona tedavisinden hastanese konuyu okuyunca yüreğim cız etti keşke yanımda olsalar da evde olsak
Evet doğru ama insan okuluna gitmeyi arkadaşlarıyla bir şeyler paylaşmayı hep aynı ortamdan uzaklaşmayı da istiyor.Biliyorum bizimki asla o saydığınız sorunlar kadar büyük değil tabii.Evet rahat batıyor.
Herkesin gerçeği bu artık.
Bu süreçte bir de işinden olup geçim derdiyle eve tıkılanlar var. Sizin tek sorumluluğunuz şu an okul, o da online önünüzde.
Sıkılabilirsiniz, elinizin altında fırın, market, önünüzde internet; ailenize akşam yemeği/tatlısı hazırlama görevini alın, yapın. Hobi gibi, beğenildikçe de hoşunuza gider, tarif deneyin.
Sağlığınız yerinde, saçlarınıza, tırnaklarınıza bakım yapın artan vakitte, nail art öğrenin mesela nolacak? Çekin fotolarını koyun sosyal medyanıza eğlenin.
Bir şeyler boyayın, online resim dersi bakın yetenek varsa parlatın.
Okunacak çok kitap, izlenecek çok dizi var; bu dönemi dinlence, bilgi depolama dönemi olarak yaşayın.
Serbest saatlerde maskenizi takın, yürüyüş yapın müzikle, telde arkadaşınızla sohbet ederek.
Ne bileyim evde çocuk mu eğliyorsunuz zapt etmeye çalışıyorsunuz, geçim derdinde misiniz aile mi geçindiriyorsunuz? Nedir yani?
Yaa öyle demeyin evet sevdiklerimiz yanımızda ve sağlıklı bu en büyük şansımız ama cidden karantina süreci her şekilde zor.Batmış, en rahatından batmış hem de...
Yan gel yat osman tadında hayatınız var, daha ne istiyorsunuz...
Bence de,ama yine de dayanmamız lazım kendimiz için sevdiklerimiz için ve diğer insanlar için.Haklısın ben de çok bunaldım. Gayet normal, hayatın kısıtlanıyor çünkü özgürlük gibisi yok.
Yaa öyle demeyin evet sevdiklerimiz yanımızda ve sağlıklı bu en büyük şansımız ama cidden karantina süreci her şekilde zor.
Yoksa haklısınız rahatız.Korona dolayısıyla gelen büyük bir derdimiz yok.
Okul,arkadaşlar,sorunlarınızı paylaşıp stres atabileceğimiz ortamlar..Karantina yokken sosyal hayatınızda ne vardı ?
bence yat kalk dua et ben ailemi 1 sene göremedim yazlıga gitmişlerdi sora corona patladi bidaha dönmediler.. marttan beri eşimle evden calısıyoruz..ben agustosda hamile kaldim... zatn marttan beri kimseyle dogru düzgün görüşmemiştik arada bi iki kaynvalderi görmüştm hamile kalinca üc ay da düşük riskim olunca kimseyle görüşmedim 4 ay tuvalet dışında kalkmadim yerimden daha yeni ayaklandim ve geçen gün aylar sora kaynvaldeleri gördüm bir sene sora dışarida ailemle kapıdan görüştük 10 dk onlarda coronayi yeni atlatmişti.. eve okadr cok kapandimki yakında dışari cikma fobim oluşur diye korkuyorum o sebeple yürüyüşe baslamak istedim ama haftasonu yasaklari geldi .. hafta ici iş geç bitiyor sora yine yasaklar geliyorGerçekten delireceğim artık.Corona Türkiye’ye martta girdi şimdi aralıktayız ve biz hâlâ karantinadayız ailecek.
Üniversiteler online,bu durumdan çok memnunum ama ailem de evden çalışıyor.Onlar da işe gitmiyor yani.Sizin anlayacağınız herkes sürekli evde.Arada 1-2 saatlik kaçamaklar ve market hariç kimsenin dışarı çıktığı yok.
Benim arkadaşlarım üniversite okuduğum şehirdeler burada değiller,yurt dışından da arkadaşlarım ve çevrem var.Yani arkadaşlarımla yüz yüze görüşemiyorum sürekli elimizde telefon mesajlaşma ve arama.Bir de ders çalışma,müzik dinleme,arada film izleme,kitap okuma.Günlük aktivitelerim bunlar.
Bu şehirde 2-3 arkadaşım var sadece,onlar tekrar üniversite sınavına hazırlanıyorlar.Sürekli ders çalışıyorlar ve ben yazmasam hiç arayıp sormuyorlar yani onlarla da görüşemiyorum.
Ailem de arkadaşlarıyla görüşmüyor coronadan dolayı sadece akrabalarla arada görüşüyorlar ki onlara da hep beraber gidiyoruz zaten.
Normalde evde olmayı severim,rahatım eğleniyorum.Evde yaşarım yani bir ömür.
Ama aile evi olunca çok bunalıyorum.Bu arada hiç ailemden ayrı yaşamadım,önceden tek yaşayıp buna alışıp sonra aile evine dönünce bunalanlardan değilim.
Ama yine de ben karantinada sürekli aileyle bunaldım.Doğal mı bu durum sizce,rahat mı batıyor bana ? Evde hep yalnız olsam da kimsenin sesini duymadığımdan hareket olmadığından dolayı sıkılırdım ama bu kadar değil.Bu arada ailemle aramız iyi evde kavga gürültü yok ama pek rahat konuşamayız yani gündemimi,sorunlarımı rahat anlatamam.
Nasıl anlatıyım ki yani hoşlandığım çocuğu,flörtleştiğim kişiyi mi söyleyeyim arkadaşımın tanıştırdığı yabancı arkadaşımı mı söyleyeyim sopayla kovalarlar beni.O yüzden genelde içime kapanığımdır evde,odamdan pek çıkmam.
Gerçekten doğal mı bu durum ? Bende bir anormallik varsa nasıl çözmeliyim bunu ? Ne yapabilirim ? Benim gibi olan var mı ?
Çok rahatsın valla bak.Yaa öyle demeyin evet sevdiklerimiz yanımızda ve sağlıklı bu en büyük şansımız ama cidden karantina süreci her şekilde zor.
Yoksa haklısınız rahatız.Korona dolayısıyla gelen büyük bir derdimiz yok.
Ne garip bende yalnız olmaktan bunaldm en iyisi yaşadığımiza şükretmek evdeyz ve okdr şanslısın ki ailende evdeymis virüs bulastirck pek kimse de kalmyr benim eşim hastanede calsyr sürekli nöbeti var eve gelince de uyuyor dinlenyr virüs taşıyor diye sürekli tedirginlik aylardır hastalandık mi diye düşünüyoruzGerçekten delireceğim artık.Corona Türkiye’ye martta girdi şimdi aralıktayız ve biz hâlâ karantinadayız ailecek.
Üniversiteler online,bu durumdan çok memnunum ama ailem de evden çalışıyor.Onlar da işe gitmiyor yani.Sizin anlayacağınız herkes sürekli evde.Arada 1-2 saatlik kaçamaklar ve market hariç kimsenin dışarı çıktığı yok.
Benim arkadaşlarım üniversite okuduğum şehirdeler burada değiller,yurt dışından da arkadaşlarım ve çevrem var.Yani arkadaşlarımla yüz yüze görüşemiyorum sürekli elimizde telefon mesajlaşma ve arama.Bir de ders çalışma,müzik dinleme,arada film izleme,kitap okuma.Günlük aktivitelerim bunlar.
Bu şehirde 2-3 arkadaşım var sadece,onlar tekrar üniversite sınavına hazırlanıyorlar.Sürekli ders çalışıyorlar ve ben yazmasam hiç arayıp sormuyorlar yani onlarla da görüşemiyorum.
Ailem de arkadaşlarıyla görüşmüyor coronadan dolayı sadece akrabalarla arada görüşüyorlar ki onlara da hep beraber gidiyoruz zaten.
Normalde evde olmayı severim,rahatım eğleniyorum.Evde yaşarım yani bir ömür.
Ama aile evi olunca çok bunalıyorum.Bu arada hiç ailemden ayrı yaşamadım,önceden tek yaşayıp buna alışıp sonra aile evine dönünce bunalanlardan değilim.
Ama yine de ben karantinada sürekli aileyle bunaldım.Doğal mı bu durum sizce,rahat mı batıyor bana ? Evde hep yalnız olsam da kimsenin sesini duymadığımdan hareket olmadığından dolayı sıkılırdım ama bu kadar değil.Bu arada ailemle aramız iyi evde kavga gürültü yok ama pek rahat konuşamayız yani gündemimi,sorunlarımı rahat anlatamam.
Nasıl anlatıyım ki yani hoşlandığım çocuğu,flörtleştiğim kişiyi mi söyleyeyim arkadaşımın tanıştırdığı yabancı arkadaşımı mı söyleyeyim sopayla kovalarlar beni.O yüzden genelde içime kapanığımdır evde,odamdan pek çıkmam.
Gerçekten doğal mı bu durum ? Bende bir anormallik varsa nasıl çözmeliyim bunu ? Ne yapabilirim ? Benim gibi olan var mı ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?