merhaba arkadaşlar çok düşündüm buraya yazıp yazmamak konusunda ama en sonunda objektif yorumlara ihtiyacım olduğunu düşündüm ve yazmaya karar verdim
1 buçuk yıllık bi ilişkim var onunla bi oyun sitesinde tanıştım ilk başlarda olan arkadaşlığımız zamanla ilerledi ve birbirimizi tanımak istemeye karar verdik..o kayseride oturuyo ben istanbulda buraya geldi benmle tanışmaya birbirimizen etkilendik ve görüşmeye karar verdik.. zaman zaman yine buraya gelmeyi sürdürdü birbirimizi tanıdık ve evlenmeye karar verdikk..
ben bu konuyu anneme açtım ilk olarak tabii annem çok karşı çıktı..ben ailenin tek kızıyım o yüzden annem yanında olayım istiyo beni şehir dışına göndermek istemiyo..tabi başka düşünceleride var tanımıyoruz onları diyo nasıl insanlar bilmiyoruz diyo o da ailenin tek erkeği sende tek kızsın diyo ezilirsin orda bi başına yanında kimsede olmayacak diyo..ben istediğinde orda olamam sen istediğinde burda olamazsın gurbet zor diyo..anneme çok ısrar ettim anne o zaman bi tanı eğer tanıdığın halde yok dersen bende yok dşycem ama biliyorum hem aile hem kişilik olarak senin istediğin tarz biri ama annem her defasında dünyanın en iyisi olsa seni yine vermem ona iyide olsan kötüde olsan benim yanımda olacaksın diyo... ailedeki babam dışında bi çok kişiye bu konuyu açtım ama onlarda sırf gurbet söz konusu olduğu için istemiyolar
bende yüreğime söz geçiremiyorum kızlar açıkçası hayatımda ilkkez birini sevdimm ve herşeyimi paylaştım onla yaşımız çok ufakta değil ben 24 o 28 yaşında hani olgun değiliz çozukça bi aşk da diyemyorum..karakteri tam bana uygun ve başından beri niyeti ciddi beni babası dışında tüm ailesi ile tanıştırdı.. onlarda gördüğüm kadarıyla bize uygun insanlar..
ama ben ailemi ikna edemiyorum.. ve annem bu duruma çok üzülüyo..biz kötü bişeyde yapmak istemiyoruz evlenmek istiyoruz gizli kapaklı görüşmekte istemiyoruz ama ne olursa olsun şiddetle karşı çıkıyo herkes.. hatta anneme daha önce yengem demiş size uygun bi çocukmuş bi tanı istersen diye annemde ben çocuğu zaten çok beğeniyorum ama asla bu iş olmaz demiş sırf uzaklık yüzünden
şimdi ben ne yapayım arkadaşlar kararsızım.. bazen sırf uzaklık yüzünden sevdiğim insanı kaybetmeyim diyorumm..bazende hadi olduda ikna ettim ailemi gerçekten oraya gittiğimde çok zorluklarla karşılırım dayanamamm o zaman aileme karşı yüüzm olmaz diye korkuyorumm.. kimseyi üzmekte istemiyorum..şu an bitirip bitirmemektede kararsızım bu ilişkiyi
sizlerin düşünceleri benim için çok önemli arkadaşlar gerçekten objektif fikirlere ihtiyacımm var.. ama lütfen acımasız eleştirilerde bulunmayalımmm
1 buçuk yıllık bi ilişkim var onunla bi oyun sitesinde tanıştım ilk başlarda olan arkadaşlığımız zamanla ilerledi ve birbirimizi tanımak istemeye karar verdik..o kayseride oturuyo ben istanbulda buraya geldi benmle tanışmaya birbirimizen etkilendik ve görüşmeye karar verdik.. zaman zaman yine buraya gelmeyi sürdürdü birbirimizi tanıdık ve evlenmeye karar verdikk..
ben bu konuyu anneme açtım ilk olarak tabii annem çok karşı çıktı..ben ailenin tek kızıyım o yüzden annem yanında olayım istiyo beni şehir dışına göndermek istemiyo..tabi başka düşünceleride var tanımıyoruz onları diyo nasıl insanlar bilmiyoruz diyo o da ailenin tek erkeği sende tek kızsın diyo ezilirsin orda bi başına yanında kimsede olmayacak diyo..ben istediğinde orda olamam sen istediğinde burda olamazsın gurbet zor diyo..anneme çok ısrar ettim anne o zaman bi tanı eğer tanıdığın halde yok dersen bende yok dşycem ama biliyorum hem aile hem kişilik olarak senin istediğin tarz biri ama annem her defasında dünyanın en iyisi olsa seni yine vermem ona iyide olsan kötüde olsan benim yanımda olacaksın diyo... ailedeki babam dışında bi çok kişiye bu konuyu açtım ama onlarda sırf gurbet söz konusu olduğu için istemiyolar
bende yüreğime söz geçiremiyorum kızlar açıkçası hayatımda ilkkez birini sevdimm ve herşeyimi paylaştım onla yaşımız çok ufakta değil ben 24 o 28 yaşında hani olgun değiliz çozukça bi aşk da diyemyorum..karakteri tam bana uygun ve başından beri niyeti ciddi beni babası dışında tüm ailesi ile tanıştırdı.. onlarda gördüğüm kadarıyla bize uygun insanlar..
ama ben ailemi ikna edemiyorum.. ve annem bu duruma çok üzülüyo..biz kötü bişeyde yapmak istemiyoruz evlenmek istiyoruz gizli kapaklı görüşmekte istemiyoruz ama ne olursa olsun şiddetle karşı çıkıyo herkes.. hatta anneme daha önce yengem demiş size uygun bi çocukmuş bi tanı istersen diye annemde ben çocuğu zaten çok beğeniyorum ama asla bu iş olmaz demiş sırf uzaklık yüzünden
şimdi ben ne yapayım arkadaşlar kararsızım.. bazen sırf uzaklık yüzünden sevdiğim insanı kaybetmeyim diyorumm..bazende hadi olduda ikna ettim ailemi gerçekten oraya gittiğimde çok zorluklarla karşılırım dayanamamm o zaman aileme karşı yüüzm olmaz diye korkuyorumm.. kimseyi üzmekte istemiyorum..şu an bitirip bitirmemektede kararsızım bu ilişkiyi
sizlerin düşünceleri benim için çok önemli arkadaşlar gerçekten objektif fikirlere ihtiyacımm var.. ama lütfen acımasız eleştirilerde bulunmayalımmm