kendimize iyi bakalım:
Bir gün
Babasıyla çocuğu dağlara doğru gezintiye çıkarlar.
Yürüdüğü yerde çocuğun ayağı taşa takılır ve
“Ahhhh” diye çığlık atar.
Dağlardan aynı şekilde cevap gelir: “Ahhhh”
Bu tepki karşısında şaşıran çocuk kızgınca bağırır:
“Sen de kimsin?”
Karşı taraf bir papağan misali dediğini tekrarlar:
“Sen de kimsin?”
Çocuk bu sefer “Korkak” diye haykırır.
Dağdan gelen cevap yine çocuğun dediğinin tekrarıdır :
“Korkak!”
Bunun üzerine babasına dönen çocuk:
“Neler oluyor?” diye sorar.
Babası “şimdi iyi dinle, oğlum” der ve dağa dönüp:
“Herşeyinle mükemmelsin” diye bağırır.
Ve aldığı cevap:
“Herşeyinle mükemmselsin” olur.
Çocuğun dikkatle izlediği babası açıklamaya başlar:
“İnsanlar bu olaya -yankı- der, evlat.
Ama gerçekte bu olay hayatın ta kendisidir.
Sana, söylediğin ve yaptığın şeylerin aynını geri verir.
Hayatımız
Yaptıklarımıza karşı aldığımız reflekslerden başka bir şey değildir.
Eğer dünyanda daha fazla sevgi istiyorsan,
Önce sevgiyi yüreğinde yarat.
Hayat,
Ona verdiğin her şeyi sana geri verecektir.
Bu karşılıklı ilişki hayatın her anında
Her saniyesinde geçerlidir. Hayat tesadüf değildir
Evlat…
Hayat sadece bir reflekstir!…”