Kız kardeşim benden küçük. Çok asabi dediğim dedik bir kız. Yanlış bildiğini bile öyle bir eminlikle savunur ki, insan bildiğinden bile şüpheye düşer. Uzun yıllar ona karşı kendimi hep ezik, hep suçlu hissettim. Şimdi şimdi anlıyorum. Aslında ben suçlu değilmişim. O herkesi kendi istediği gibi yönlendirebilmek için o şekilde davranıyor. Arkadaşına bile yıllarca kendi istediği gibi olması için bir sürü baskı yaptı. Kızı Gora'daki çipli oğlana çevirdi.
Bana çok diş geçiremiyordu. Ama yaptıkları suçlu hissetmeme yetiyordu. Benim evlilik konumda benden önde oldu hep. Bir karar verilecek, benim hayatım. Ama benden çok o konuştu. Baskı yaptı. Hayatımla ilgili benden küçük kardeşimi dinleyecekmişim. Pabuç bırakmadım tabi. Mücadele ettim ve benim istediğim oldu. Ama çok zorla oldu. Annemle 2 kerede anlaşacaksam, kardeşim yüzünden 10 kerede anlaştım, kavga gürültü. Konuşma tarzı çok kaba. Normal bir konuşmanın içine bile öyle bir giriyor ki annemle kavga ediyoruz onun yüzünden.
Bazı konularda yardımcı oldu bana olmadı değil ama zorlaştırdığı da çok oldu.
Yakın zamanda nişanlandı. Benim sürecimde bana eziyet ettiği konular, onun işinde hiç sorun olmadı. Ben sesimi çıkarıp haksızlık yaptıklarını belirttiğimde 'sen niye böyle çıkış yapıyorsun' diye laf söyleme yüzsüzlüğünde bulundu.
Benim ilk zaman ayrılmam için ortalığı ayağa kaldırdı. Nişanlımla ilgili başta yanlış anlaşılmalar olmuştu. O kadar sert çıkmıştı bu iş olmasın diye. Şimdi kendisi zamanında beğenmediği nişanlımdan daha sıkıntılı biriyle nişanlı. Çocuğun görgüsü bile sıkıntılı. Ama toz kondurmuyor.
Daha böyle bir sürü örnek var. Ben kardeşime karşı yine kendimi suçlu hissedip ayrılsaydım, şimdi kendimi hiç affetmezdim. O benim annem değil, ama annemden daha çok müdahale ediyor.
Şimdi buraya bu konuyu açtığım için bile kendimi suçlu hissediyorum. Çünkü en ufak bir fırsatta bana evin hayırsızı muamelesi yapar. Düşüncesiz, bencil muamelesi yapar. Böyle böyle bastıra bastıra bana bütün işlerini yaptırıyor. Yattığı yatağı bile ben yapıyorum. Yapınca sen iyi bir ablasın diyor çünkü. Önceden iyi bir abla olmadığımı söylüyordu. Ne kadar işine yararsam o kadar iyiyim.
Çevremizde bu sıkıntılarımızı bilmeyenler bile farkında. Herkes bana 'sen ailenin içinde farklısın' diyor. Kardeşim tam aksine benim çok asabi kendinin çok uysal olduğunu söylüyor. Kendini sakin sanıyor. Bir kere akraba ortamında ben çok uysalım dedi. Amcam kahkaha attı.
Arada dertleştiğimizde de kendinden nefret ettiğini söylüyor. Aslında kendi de farkında galiba.
Çok doldum biraz konuşmaya ihtiyacım vardı. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bana çok diş geçiremiyordu. Ama yaptıkları suçlu hissetmeme yetiyordu. Benim evlilik konumda benden önde oldu hep. Bir karar verilecek, benim hayatım. Ama benden çok o konuştu. Baskı yaptı. Hayatımla ilgili benden küçük kardeşimi dinleyecekmişim. Pabuç bırakmadım tabi. Mücadele ettim ve benim istediğim oldu. Ama çok zorla oldu. Annemle 2 kerede anlaşacaksam, kardeşim yüzünden 10 kerede anlaştım, kavga gürültü. Konuşma tarzı çok kaba. Normal bir konuşmanın içine bile öyle bir giriyor ki annemle kavga ediyoruz onun yüzünden.
Bazı konularda yardımcı oldu bana olmadı değil ama zorlaştırdığı da çok oldu.
Yakın zamanda nişanlandı. Benim sürecimde bana eziyet ettiği konular, onun işinde hiç sorun olmadı. Ben sesimi çıkarıp haksızlık yaptıklarını belirttiğimde 'sen niye böyle çıkış yapıyorsun' diye laf söyleme yüzsüzlüğünde bulundu.
Benim ilk zaman ayrılmam için ortalığı ayağa kaldırdı. Nişanlımla ilgili başta yanlış anlaşılmalar olmuştu. O kadar sert çıkmıştı bu iş olmasın diye. Şimdi kendisi zamanında beğenmediği nişanlımdan daha sıkıntılı biriyle nişanlı. Çocuğun görgüsü bile sıkıntılı. Ama toz kondurmuyor.
Daha böyle bir sürü örnek var. Ben kardeşime karşı yine kendimi suçlu hissedip ayrılsaydım, şimdi kendimi hiç affetmezdim. O benim annem değil, ama annemden daha çok müdahale ediyor.
Şimdi buraya bu konuyu açtığım için bile kendimi suçlu hissediyorum. Çünkü en ufak bir fırsatta bana evin hayırsızı muamelesi yapar. Düşüncesiz, bencil muamelesi yapar. Böyle böyle bastıra bastıra bana bütün işlerini yaptırıyor. Yattığı yatağı bile ben yapıyorum. Yapınca sen iyi bir ablasın diyor çünkü. Önceden iyi bir abla olmadığımı söylüyordu. Ne kadar işine yararsam o kadar iyiyim.
Çevremizde bu sıkıntılarımızı bilmeyenler bile farkında. Herkes bana 'sen ailenin içinde farklısın' diyor. Kardeşim tam aksine benim çok asabi kendinin çok uysal olduğunu söylüyor. Kendini sakin sanıyor. Bir kere akraba ortamında ben çok uysalım dedi. Amcam kahkaha attı.
Arada dertleştiğimizde de kendinden nefret ettiğini söylüyor. Aslında kendi de farkında galiba.
Çok doldum biraz konuşmaya ihtiyacım vardı. Okuduğunuz için teşekkür ederim.