Kardeşlere annelik yapan ilk kız çocuğu

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

27haziran

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Ekim 2015
79
107
93
39
Kardeşlerime anne gibi olmaktan çok yoruldum ama bu o kadar takdir edilerek normalim haline getirildi ki yapmadığım zaman kendimi çok kötü bir insanmışım gibi hissediyorum artık. Mesela annemiz pek sevgi dolu değil sevgisini hiç gösteremez ve ben çok zorlandım büyürken, kardeşlerim ile aramızda çok yaş var biri 8 diğeri 19 yaş küçük. Onlar da benim kadar zorlanmasın acı çekmesin diye onlara gereğinden fazla sevgi gösteriyorum, paraları yoksa harçlık veriyorum yeme içme gezme her şeyde destek oluyorum dertlerini can kulağıyla dinleyip elimden geleni yapıyorum iyi hissetmeleri için. Şimdilerde o kadar yapmasam da hala görevimmiş ve ben bu görevden kaçıyormuşum gibi geliyor. Artık bu kalıptan çıkmaya çalışıyorum ama bunu yaparken çok kötü hissediyorum. Sanki “o eskisi gibi değil artık iyi bir insan değil” diyeceklermiş ve beni dışlayacaklarmış gibi.
İlk kız çocuğu olmak zor. Bu kötü hisse rağmen devam etmeye çalışıyorum ama bugün erkek kardeşimleydim ve ona fazla fedakar olmamaya çalışırken stresten hasta oldum şu an evde ateşlendim yatıyorum. Terapiye de gidiyorum bu arada.
Sizin aranızda da geçmişte bu durumda olup kendini kurtarabilen var mı? Bu aşamaları geçen ve rahatlayan var mı?
40 yaşında bekarım ve aileme yakın oturuyorum onlardan kopamıyorum sanki o kadar kendimi şartlamışım ki yanlarında olup destek olmaya. Bilinçaltımı bilemiyorum ama bu durumun hayatımı bloke ettiğini düşünüyorum. Tavsiyelerinize açığım umarım kendimi ifade edebilmişimdir.
 
Neden birini bulup hayatınız kurmuyorsunuz?
Bunu ben de soruyorum kendime, bilmiyorum olmuyor. Evlilikten korkuyorum sanırım çok devam etmeden ayrılıyorum, talip de pek yok zaten artık
Kızkardeşim evlendi ama ben yapamadım

Ben aslında şöyle düşünüyorum, sorumluluk almaktan o kadar bunaldım ki evlilik sorumluluğunu gözüm yemiyor.
 
İyi bir ablasınız,ama onların annesi değilsiniz.Hayatınızı onlar için feda etmenin mantığı ne?Siz annelik anneniz ablalık mı yapıyor??? Peki bu nereye kadar devam edecek???? Tüm yükü sırtlanmak yerine annenize biraz sorumluluk verseydiniz o da annelik yapmayı öğrenseydi size annelik yapmamış yapamamış fırsat verseniz belki kardeşlerinize yapacaktı.Kadının olumsuz tarafını beslemiş durmuşsunuz....
 
Kalabalık ailede doğdum ve annem evin hizmetçisi gibiydi bana zaman ayırmıyordu ve kardeşlerim olduğunda da hep beni görevlendirdiler annemle babam, dediklerini yaptığımda ise sevgi verdiler. Nasıl direnebilirdim ki
 

Evlilik kardeşlerinizle uğraşmaktan daha zor değil. Ayrıca korkmanıza gerek yok. Evlilik iyi gitmedimi en fazla boşanırsınız olur biter. Bak bugün hasta olup yatağa düşmüşsünüz buna değer mi ? Tâbi ki hayır.
 
Arkadaşlar beni yargılayın eleştirin diye yazmadım tavsiye verebilecek olan varsa diye yazdım lütfen faydalı bir şey söylemeyecekseniz yorum yapmayın daha iyi ben zaten kendimi yeterince eleştiriyorum
 
Farkındayım söylemesi kolay inanın dediklerinizin hepsini biliyorum. Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar. Lütfen damdan düşenler yazsın.
 
Hadi o zaman küçüktünüz,Sevginin dilenince verilen bir şey olmadığını kardeşlerinize olan saf sevginizden anlamalıydınız yoksa onlarda siz fedakârlık yaptıkça mı sevgi verdiler ???
 
Farkındayım söylemesi kolay inanın dediklerinizin hepsini biliyorum. Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar. Lütfen damdan düşenler yazsın.

Ne yazmamı istiyorsunuz mesela? Kardeşlerinle uğraşmayı bırak desem ise yaramayacak gibi. Size yaptığım yorumları bile olumsuz yorumladınız.
 
Ne yazmamı istiyorsunuz mesela? Kardeşlerinle uğraşmayın bırak desem ise yaramayacak gibi. Size yaptığım yorumları bile olumsuz yorumladınız.
Örneğin , ben de böyleydim kendime odaklanmak için şöyle şeyler yaptım, onlara yetemiyormuş gibi onları terk ediyormuş gibi düşünmemek için kendime şöyle telkinlerde bulundum gibi şeyler mesela…
 
Evlenebilsem zaten evlenirdim evlenmek kaçış burda problemi çözmek istiyorum önce ben

Bir anda fedakarlık yapmayı bırakmak sizin durumunuzdaki biri için zor olur, ama yavaş yavaş yaptığınız fedakarlıkları azalarak bunu çok rahat yapabilirsiniz. Kardeşlerinizin ne düşündüğünü önemsemeyen. Sonuçta onların anneleri değilsiniz.
 
Sevginin dilenince verilen bir şey olmadığını 7 yaşında mı anlamalıydım
Hayır tabi ki ama bunu 40 yaşında artık idrak edersiniz.Herşeyi bırakın kendi kalbinizde doğruları fısıldamadı mı? Siz onları bir sey yaptıklarında mı sevdiniz yoksa içten gelen bir bağla mı,ne yaparlarsa yapsınlar fedakârlık yapmaktan vazgeçmeyen siz ilk tökezlemede deli gibi eleştirilince bir uyanmadınız mı???? Anneniz size nasıl davrandıysa kardeşlerinizinde aynı davranmasını öğretmişse ne olacak peki????
 
Bu hikayede yanan ben olacağım ki oldum da zaten
 
Mesajlara sakin cevap veremememin sebebi bile bugün iyi abla olmadım gibi hissetmem zaten. Beynimdeki ses bana kızıyor sürekli kötüsün diye, neden feda etmedin kendini diye
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…