Kardeşlerimi aramalı mıyım?

nomunomuchua

Susaysan sus, susmaysan afkur!
Pro Üye
3 Eylül 2012
21.892
57.794
798
Merhaba hanımlar.

Bu yaz ailemin yanına gittiğimde kardeşlerimle türlü türlü tartışmalarım oldu, tatil burnumdan geldi.
Annem olmasa hayatta durmam da bir daha bu eve gelmem diye düşündüm ve söylemiştim onlara bunu.

Tartışma sebebim ise şuydu.
Babam rahmetli benim 6 kız kardeşiz.
En küçüğümüzün yaşı 25, hiç birimizin derdi de bitmez.

Çok bencil olduklarını, koca kazık oldukları halde annemi hiç düşünmediklerini düşünüyorum.
Ayaklarına kadar hizmet, iş beklerler en ufak şeyde anneme seslerini yükseltirler.
Kendi hayatlarında sorunlar var (Boşanma, genç yaşta çocukla dul kalma, iş hayatı zorlukları) gibi gibi.
Bu bahanelerin ardına sığınıp 60 yaşındaki kadını kendilerine stres topu yapmalarına tahammül edemiyorum.

Bir zamanlar o evde onlarla yaşarken herkesin evinde böyle huzursuzluklar olur sanıyordum belki.
Yine bu konu benim için sorundu ama bazı şeyleri görmezden gelebiliyordum.

Ama annemden ayrı şehre düşünce yılda iki de görmeye başlayınca o evin o huzursuz, kavgalı halleri her gittiğimde bana batar oldu. Ne huzurlu hayatlar var benim annem niye bu hayatı yaşıyor diye düşünüp
susamıyorum.

Ve bu gidişimde de yine anneme gereksiz bağırmaları üzerine tahammül edemedim.
Kavga ettim annemi savundum diye yalaka oldum.

Tatile geldin, ortalığı karıştırma bu ev hep böyle bilmiyor musun sanki, ne diye karışıyorsun
beğenmiyorsan git kendi evine bile dediler.

En son gecemde bile bunlar konu oldu. İçlerinden biri sen uzaktasın diye tatlısın tabi annem seni özlüyor, kayırıyor, ayrımcılık yapıyor diye konu attılar ortaya, ağlamalı saçma sapan bir akşam oldu.

Ben de bencilsiniz, benim annemden meleği yok ama onun kadar değersizi de yok.
Sizin gibi evlat verecekse Allah bana ciddi söylüyorum evlatsız kalmaya razıyım.

Bu kadın anneyim diye çekiyor ama ben olsam sizin belanızı hayatta çekmem yemin ederim.
Ben o olmasa gelmem bile bu eve size meraklı değilim zaten ama benim önümde benim annemi üzdüğünüz her b.ktan mesele için ben tatile geldim bu evin düzeni bu demeyeceğim.
Bu kavgaları hep edeceğim beni karşınızda hep bulacaksınız haberiniz olsun dedim.

Huzur bozuyorum ortalık karıştırıyorum madem gidiyorum işte huzurla yaşayın.
Bir tek kavga, annemin bir ağlamasını duyarsam sorarım ama o huzur hani diye hadi bakalım diyerek öyle küskün, kırgın ayrıldım..

1 aydan fazla oldu annemi arıyorum ama onlarla muhattap olmuyorum pek.
Onlar bir kaç kez aradı o kadar.

Dün biri demiş anneme aramıyor bizi hiç diye.

Ben de anneme onlara söyle huzurları bozulmasın diye aramıyorum dedim.

Ama annem üzgün mü ne sanki kin tutmama bilemedim.
Ara demedi illa, böyle diyorlar dedi sadece.

Ben de böyle deyince tamam dedi hafif gülerek..

Bilemiyorum ben çok kinci biriyim, bana dedikleri değil annemi ağlatmaları sorun en çok aslında.
Unutamadığım bu öncelikle.

Uzun oldu yine kusura bakmayın.
Fikirleriniz önemli benim için..
 
belliki anneniz sessis sakin,masum biri.
o'da kızlarına laf geciremiyor demekki.sizde buna dayanamıyorsunuz ve haklı olarak annenizi korumaya calışıyorsunuz. ki ben olsam bende aynı seyi yapardim ama asla kardeşlerimle küs kalamazdim.
bende ailemden uzakta gurbette yaşıyorum.ailemin yanına gelince benimde kiz kardeşimle tartişmam oldu benzer bi konu yuzunden.o an okadar sinirlendim bGırdım cagırdımki sen kardesim degilsin artık benimle sakın birdaha konuşma bike dedim o sinirle.
ama daha akşam olmadan okadar uzuldumki; kendi kendime dedim zaten aylarca kardeşlerimden ayrı kalıyorum,gurbette onlarınasıl özluyorum diye nasil üzüldüm.
gittim kız kardesimin yanına canım niye böyle yapıyosun ben seni çok seviyorum.isterimki hep mutlu ol ama boyle olmayalım biz kardeşiz dedim.
( kız kardeşimde cok iyi cok temiz cok başarılı bi öğretmen) ( görev yaptıgı yer nedeniyle psokolijisi bozuk resmen teroristlerin içinde okula gidiyo.bu yuzden sinirleri cok yıprandı.ve cok uzak bi bolgede) boylede dusunerek onun için cok üzüldüm.
sizde kardeşlerinizi alın karşınıza guzelce anlatın uyarın.
 
Olay annede biter aslında, durumlar karşısında şikayetçi oluyorsa kendisinin söylemesi gerekli bence, söylemiyorsa da karışılmamalı kendi tercihidir.
katılıyorum. görümcemde annesıne etmedıgını bırakmıyor, ondan da kıymetlısı olmuyor. arkasından bize şikayet edıyor ama davranıslarına da sessız kalıyor kayınvalıdem.
gercekten rahatsız olan biri ciddi şekilde uyarır dıye düşünüyorum
iş gercekten anne de bıtıyor.
 
Olay annede biter aslında, durumlar karşısında şikayetçi oluyorsa kendisinin söylemesi gerekli bence, söylemiyorsa da karışılmamalı kendi tercihidir.

Annem tabi ki durumdan şikayetçi, ne analar güldü ben şu hayatta gülemedim diye yaşıyor.

Bıktım sizden, bir gün alıp başımı memlekete gideceğim diyor.

Kaç yaşına geldiniz millet için bile beni eziyorsunuz, benim düzenimi beğenmiyorsanız yaşamayın
benle bile demişliği var.

Tabi ki kızgınlıkla, kavga sırasında ağlayarak söylüyor bunları.

Sonra yine klasik fedakar anne rolüne dönüp ben gidersem bu evi birbirlerinin başına yıkar bu geçimsizler diye
katlanmaya devam ediyor.

Bu huzursuzluklara o da alışmış gibi, benim sınavımda buymuş diyerek yaşıyor hayatını aslında.

Bense artık annem bu yaşından sonra rahat etmeyecek de ne zaman edecek diye delirip saldırıyorum.
Kardeş sevgisi falan kalmıyor içimde gerçekten.
İyi huyları yok mu bunların elbette ki var..

Ama şu annemi üzme, bunaltma konusu nefret duymama yetiyor.

Annemin kıymetini kaybedince mi anlayacaklar Allah korusun?

Üzülüyorum hem de çok..

Bu nedenle aramayayım biraz hatalarını anlasınlar, kendilerini değiştirsinler modundayım.

Ne yalan söyleyeyim nasıllar merak bile etmez oldum bu son kavgadan sonra.
Tek düşündüğüm annem oldu.
 
Benim kayınvalidem de kendini çok yıpratıyor ve arada eşim ablalarıyla kötü oluyor. Kullanan razı kullandıran razı sen karışma diyorum... Bir susuyor iki susuyor üçüncüye kıyamayıp yine söyleniyor ama herkes hayatından memnun.
 
Karşındaki hatasını kabul edip özür dilese bile unutamaz mısın? Kinciyim yazdığın için soruyorum.
 
Annenin direk sınırlarını koyması lazım, kavga sırasında değil normalde de dillendirmesi lazım. Siz bunları konuşurken annen ne dedi mesela? Muhtemelen evet haklı, istemiyorum dememiş susun kavga etmeyin gibi şeyler söylemiştir.
 

Peki yüzlerine şikayet edip yine de durumu düzeltemeyen anne ne yapmalı? :)
Benim annem yüzlerine haykırıyor bunları.

Kıymetliler olayı yok ama öyle de olsalar evlatlarım atamam Allah iyi etsin hepsini,
onlar kötü olsa yine bana dokunuyor ne yapayım modu var.

Kardeşlerim işi yüzsüzlüğe vurdular.

Annem anne çekiyor.
Bu ev de baba evi, ben buyum, düzenimiz bu olayı.

Tabi sorsanız annemi seviyorlar, bana bir hafta gelse ne zaman geliyorsun diye
zırt pırt eller telefonda rahat vermezler.

Ama kendilerini düzeltme konusunda çaba sıfır.
 
kesinlikle öyle oluyor. benımkı sesını bıle cıkarmıyor '' hak edıyor'' dıyor.
 
tabii bu kişiden kişiye göre degısıyor. sözünü gecırememıs olması elbette ayrı durum
açıkça rahatsızlıklarını söyluyorsa ve gerektıgınde trıbını de ciddi anlamda atmıssa, buna ragmen her sey aynıysa yapacak bişi yok..

sen söylemıssın söyleyecegını trip atmak ıstıyorsan at
ama degısen bişi olmayacak
 

Güzelce bir kez anlatırım, iki kez anlatırım huyumdur.
Koca kazıklar güzellikten anlamayıp sana ne deyince deliriyorum.

Ben onlara değil anneme üzülüyorum gerçekten.

Kardeş sevgisi görmez oldu gözüm.
Şu an inan onları hiç özlemedim aklım, fikrim annemde.

Evet onlar da çok sıkıntı yaşadı kendileri stresliler ve mutsuzlar.
Bu tahammülsüzlükleri ondan.

Ama biz zaten babamızı kaybettik annemizden değerli kimimiz var ki?
30 yaşından büyük insanlar bunu düşünemiyor mu?



Karşındaki hatasını kabul edip özür dilese bile unutamaz mısın? Kinciyim yazdığın için soruyorum.

Unutamam ama kardeşim olduğu için unutmaya çalışırım ararım en azından.

Ama bu konuda evet haklısın hiç demediler.
Bu evin düzeni bu sen kimseyi değiştiremezsin diyor benim bir küçüğüm bile.
Bir de anneme sabret anne onların sorunları var diye akıl veriyor.

Dedim sen sabret! Senin yaşın 27 kv nin küçük bir saçmalığına bile sabredemiyorsun.
Anneme ne güzel akıl veriyorsun. Onun sabretme zamanları daha bitmedi mi?

Siz sabredin bir şeylere artık benim annemin huzurlu yaşama zamanı ne zaman gelecek?


Hayır beni savundu.
Bana beğenmiyorsan evine deyince sen defol git asıl yeter bıktım sizden dedi.

Yanında olmam iyi hissettiriyor bunu hissediyorum.

Ama onlar benden büyük ve çok aksiler bana saldıracaklar diye de korkuyor bu yüzden tamam sushadi diye odadan
çıkarmaya çalıştığı çok oldu :)

Benim haklı olduğumu belirtse de bizimkiler pek yüzsüz babamın evi deyip geçiyor mesela..
 
Durum vahim o zaman. Kovuyorsun gitmiyorlar ama küsmeyi gerektirecek bir durum yok bence. Daha doğrusu küsünce elde edilecek bir şey yok, onlar yine orada annenin başının etini yemedeler, tek fark sen ablalarınla konuşmuyorsun. Nasıl çözülür bilemedim gerçekten.
 

Tribini de attı, kızıp gidin evimden de dedi, günlerce küs de kaldı.

Hep bir kısır döngü günler geçiyor, unutuluyor.
Onlar anne diye elinde bir poşetle geliyor mesela eve bir şey almış.
Ya da birinin selamını getiriyor.

Hiç bir şey olmasa eve bir misafir geliyor uzun süreli.
Küslük sonlanıyor onlar ders almıyor aynı tas aynı hamam.

Benden istedikleri oraya yılda iki gidiyorsam tatil gibi gitmem ve bu kavgaları görmemem, karışmamam.
Düzene müdahale etmemem.

Ben de diyorum ki ben oraya yılda iki geliyorsam annemi üzgün, mutsuz görmek istemem.
Madem öyle sen benim karışacağım durumlar yaratma.
Bari ben varken tut o çeneni..

Böyle böyle uyuşamadık.
 
Canım annen otoritesini kurmadıkça sen hiç bir şeyi değiştiremezsin. hatta hep kötü sen olursun buna emin ol. anneler evlatlarına ne olursa olsun kıyamıyor ben bunu anladım. Allaha bırakıyorlar her şeyi. evlat olunca akan sular duruyor her derdini çekiyorlar. kendini üzme annen bu kadar sorun etmiyor sen de etmemeye çalış..
not: bende bunlara benzer şeyler yaşadım. senin gibi davrandım ama elime hiç bir şey geçmedi. olan benim yıpranan sinirlerime oldu vallahi.
 
sen buna ciddi anlamda kırıldıysan telefonlarına bi müddet cevap verme o zaman.
 

Evet çok vahim bana göre.
Aslında geldiğimden beri bir kavga, huzursuzluk duymadım.

Acaba gerçekten olmuyor mu yoksa annem bana yansıtmamak için anlatmıyor mu bilemem.

Genelde morali bozuk olurdu ve amannn bıktım yaa ölsem de bitse bu işkence diye feryat ederdi.

Ya da diğer kardeşlerimden alırdım haberi yine evi birbirine kattılar diye şikayet ederlerdi.

1 aydır böyle bir olay gelmedi kulağıma.


Ben de acaba benim kavgam etkili mi oldu az daha uzatayım iyi iyi oldum belki :)
 

Otoritesini kuramıyor.
Babam varken korkarlardı, bir çekinilirdi evde.
Ondan sonra böyle oldu.

Evet annem evlat diye çekiyor ama ben kardeş diye çekemiyorum maalesef.
Kötü olsam da umrumda değil ben kötü olayım annem huzurlu olsun artık.

İyice dokunur oldu..

sen buna ciddi anlamda kırıldıysan telefonlarına bi müddet cevap verme o zaman.

Telefonlarına cevap veriyorum da ben aramıyorum, ,ilgilenmiyorum.

Tabi çok kırıldım ayrım yapıyor sana bile dendi.
Beni görünce gözü kimseyi görmüyormuş annemin.

İyi madem hiç gelmeyeyim de rahat edin. Anne özledikçe sen gel hem bunlardan kurtulmuş olursun dedim.

Böyle mi ayrılmalıydık?

Küçük değiller ki yaşlarına vereyim.

Biraz daha uzatayım bakayım.

Teşekkürler yorumun için bu arada..
 
yani olay sadece annen degıl, siz tartısmıssınız sonucta
bildiğin gibi yap
 
İnsan evlenince anne babanın kıymetini daha bir anlıyor. Ben de bu tatilde benzer bir sorun yaşadim. Kızkkardeşim bir şeyden dolayı babama kızdı babam icerdeydi ama duydu hepsini ve ben sürekli süs babam içerde dedim ama dinlemedi sonra babam hiç sesini çıkarmadı bana sordu noldu kızım kardeşinin bir sorunu mu var diye ben de başka sşeyleri bahane ederek seninle ilgili değil diye geçiştirmeye çalıştım. Ama çok üzüldüm. Babam da annem de evlatlarına hhiç sesini yükseltmez. Bakarken de kiyamazdim ama şimdi daha çok üzülüyorum. Gidince anne baba siz torununuzla vakit geçirin ben bütün işleri yaparım. Rabbim herkesi anne baba kıymeti bilmeyi nasib etsin. Onları başımızdaneksik etmesin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…