Merhaba,öncelikle sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim,durum oldukça karışık ama dürüstçe paylaşmak,fikir almak istiyorum..Üniversiteyi ilk kazandığım sene tıp fakültesinde son sınıfta okyna biriyle tanıştım.2 yıl boyunca oldukça düzeyli bir ilişkimiz oldu.Gerçekten aşıktım,seviliyordum,2 yıl boyunca bana bakmaya kıyamayan ,arkadaşlarımın hayranlık duyduğu bir sevgilim oldu.Hergün daha çok bağlanıyorduk.Daha sonra farklı bir şehire gitti ve ben ne yazık ki kskançlık krizlerine başladım.Sadıktı biliyordum ama küçüktüm,özlüyordum.Ayrıldım.Aradı,yalvardı ama istedim ki gelsin,geri dönsün,bekle dedi.Bende inat ettim ve bitirdim.Yaklaşık 1 yıl kimse girmedi hayatıma,ortak arkadaşlardan duydum o da yalnızmış.Bir yılın sonunda annemin ısrarıyla son sınıftayken sevmedğim bir adamla evlendim.Çalkantılı bir evlilik geçirdim,evlenmeden bir gün önce aradı,yapma dedi ama herşey ayarlanmıştı,ailemi rezil edemezdim.Eski eşim sorumsuz,kötü niyetli bir adamdı.Bencildi.Daha önceki sevgilimde bulduğum insanlıktan çok uzaktı.Yinede düzelir dedim,hamile kaldım.Bebek doğduktan sonra işler iyice kötüleşti ve ayrılmak istedim.İki yıl boyunca ayrıydım ama boşanmak istemedi,boşanamdık.Aileler araya girdi sürekli ve süreç ertelendi ama asla karı-koca hayatımız olmadı.Eşimden resmi olarak boşandıktan 9 ay sonra ilk aşkım tekrar karşıma çıktı.Beni bulmuş.Evli olduğum müddetçe yaklaşmak istememiş,daha sonra çocuk olunca da benden haber almak istememiş,ayrıldığımı yeni öğrenmiş.Seviyorum evlenelim dedi.Kafam karışıktı,sandım ki eğer onunla olursam herkes eşimi onun için bıraktığımı düşünecek,aielem ,bana leke sürülecek.Çünkü daha önceki erkek arkadaşım olduğu biliniyordu.Daha çok eski eşimden çekindim,iftira atardı.Çünkü ayrılmamak için çevirmediği dolap kalmamıştı.Gelgitlerle ilk aşkımla 3 ay görüştük.Daha sonrasında kızımı da düşünerek ilişkiyi bitirdim.Bu 3 ay boyunca elimi bile tutmadı,sadece gözlerindeki sevgiyi gördüm.İlişkiyi bitirdiğimde günlerce ağladım,o ise bu sefer peşimi bırakmadı..Aylarca hergün aradı,mesajlar attı,işyerimin yakınında dolandı,arkadaşlarıma haber saldı.Ama korktum.Htalarım vardı,terketmeiştim,evlenmiştim şimdi beni geri istiyordu ama ben korktum.İftiradan ,dedikodudan korkum..4-5 ay boyunca hıç usanmadı,gönlüm eridi,içim buruldu ama dedim ki sabret kızım,kızın için yapma..Depresyona girdim o aylarda ,işi bıraktım,evden çıkmadım,14 kilo verdim ,Artık yaşama sevincim kalmamıştı.O da işini bıraktı ve çekti gitti şehrimden.Artık yalnız kalmayı kabullnemiştim..Yaklaşık 1 yıl sonra kızımı acile götürdüğüm bir akşam karşılaştım onunla.Arkadaşını ziyarete gelmişti hastanye.Kardeşim tanıdı hemen.Bne dondum kaldım.Klbim duracaktı sanki..Numaramı değiştirmiştim,içimdennumaramı verip beni ara demek geldi ama daha önce 2 defa yüzsütü bırakmıştım tekrar cesaret edemedim,tersler diye korktum..Artık hazırdım oysa ve yıllardır deli gibi aşıktım ona.Ynıma geldi,gözlerime baktı,ikimizinde gözleri doldu.Eve dönünce ararmısın dedi,ararım dedim.Eve nasıl attım kendimi bilmiyorum.Numarasını silmiştim kendime engel olamam diye,kafamı duvarlara vurdum nasıl almadım dedim.Sildiğimi unutmuşum.oYsa hiç değiştirmemiş numarasını.Ama rabbim nasıl bir kader vermişse bir anda aklıma geldi.Yemin ederim daha önce ezberlememiştim.N asıl oldu anlamadım.Aradım konuştuk,sabaha kadar.Görüşmek istedi,konuşacakları varmış ama acaba aynı kişimi,sevdiğim adammı hala bilemiyordum.Bahane buldum,öteledim ama onunla 3 hafta boyunca hiç görüşmedim.Ama hergece saatlerce konuştuk,eskilerden bahsettik,güzel günlerimizden..Sürekli konuşmak istediğini söylüyordu ama yüzyüze..Bende sandımkı evlenme tekli edecek,ne bileyim önemli diyordu,o yuzden 3 hafta erteledim,u sefer kararımdan emin olmak,net bi cevap vermek istedim.3 haftanın sonunda dedimki kızım sen bu adama deliler gibi aşıksın,mutlu ol,bir gün olsun eksilmedi sevgin dedim.Buluştuk,oturduk bi cafede,biraz konuştuk,durgundu..Ben evlendim dedi.O an dünyam yıkıldı,gözlerim doldu ama ne güzel dedim.Eşim birbuçuk ay önce doğum yaptı dedi.Kızı varmış.Bişey diyemedim ama bir müddet,işim vardı benim dedim sonra.Ayağa kalmak istedim kalkmadım,o duyguyu rabbim bir daha yaşatmasın.Ölümden beterdi,tekrar ayaklandım ama sendeledim,tuttu kolumdan oturttu,bende aynısını hissetmiştim başkasıyla evlendiğinde dedi.Üstelik evliliğin senin seçimindi benimli ise çok farklı dedi.Anlatmaya başladı,kimse bilmiyormuş ailesi ve bir kaç dosttan başka.Bir bayan doktor varmış ,sınıf arkadaşı okuldan,hayal meyal hatırlyorum kadını,evlenmiş,eşi ölmüş,çok iyi arkadaşlarmış,yaklaşık 1 yıl önce ikisi beraber bir kongreye gitmişler antalyaya,orda yakınlaşmışlar ilk defa,bunlar çok eski arkadaşlarmış halbuki..Geçen 3 günün sonunda -bayanda 35 yaşında-pişman olmuşlar.Byan hala ölen eşine aşıkmış,o ise bana..Çok yanlış yaptık demişler ve dostluklarını dahı bitirmişler.Ancak 1,5 ay sonra bayan araryıp hamileyim demiş ve çocugu aldırmak ıstememıs kadın,o da destek olmuş.Dün tanıdıgım biri degildi,senden sonra kısa da olsa hayatıma giren ilk insandı dedi,sorumlulugumu kabullnedım dedi,evlenmişler apartopar..Ne mutlu dedim.Buraya kadar herşey iyi dedi ama eşi bir dahayanına yaklaştırmamış evlendikten sonra,ilk gece salonda yatmasını İstemiş,önceleri iyi olan dostlukları da zamanla bozulmuş İlk zamanlar cinsel bir paylaşım yoktu ama konuşurduk,eğlenirdik,iyi dosttuk diyor ama zamanla tahammül edemez olmuşlar.Ortada bir bebek var diyor,bebek için buna tahammül etmeliyim,üstelik kötu bir kadın dedğil dedi.Bne nasıl senı unutamadıysam o da eski eşini unutamıyor dedi.Eve gitmememk için gece nöbeti alyırum dedi,o da böyle muluymus,Peki dedim haftalarca benle konuştun nasıl yaptın bunu?Kötü birşey yapmadım,zaten salonda yatıyorum,üstelik umrunda değil,gecenin 4 ünde bagıra bagıra konuşuyorum içeri girip kimle konusuyorsun diye sormaz bile,o çocuk istiyordu,ben dost..o istediğini elde etti ben dostumu kaybettim dedi..Ne olursa olsun bebeği ve kagıt ustunde bıle olsa o kadını yzusutu bırakamam dedi.Üstelik anladı seninle konuştuğumu,ona seni buldugumu soylesem ayrılır ama bebek küçük,anne sütü alıyor dedi.Ben kalktım ordan ve yaşlı gözlerle eve döndüm.O ise aramadı beni,herşeyin yalan olabileceğini düşündüm,bu sıtede çok öyku okumsutum,evli erkekler yalan söylermış ama ben onu yıllardır tanıyordum,tanıdıgım en ınsan ınsandı,en erdemli,en durust,en mert..aradan 2 hafta geçti,bir akşam annesi aradı,evet annesi,kadın oğlum çok mutsuz dedi.Numaramı ondan almış,yanına çağırmış annesini,ne diyeceğimi bilemedim,anne benimde mutu olmaya hakkım yok mu demiş,dizlerimde agladı dedi...Gelinim çok ıyı ama be onların aynı sofrada oturduklarını bile görmedim,ama napım torunum var,ona kıyamıyorum dedi.Annesine demişki,anne nasıl yaşadığımı göruyorsun?napım..Kadıncagızda bana dıyorkı sabret 5-6 ay,hiç görüsmeyin ama sen olsanda olmasan da bu evlılık cocuk sutten kesılınce bıtacaktı,cunku ıkı tarafta mutsuz,ama sabret dedi.1 haftadır dusunuyorum,tamam sabrederım desem,görusmeden beklesem ya adamın ayrılacagı yoksa da ayrılırsa,yanı bebk ortada..yok beklemeyeyım desem durum ortada,annesı bıle bunu dıyor,oğlu ıcın kahroluyor..napmalıyım..lutfen ne kadar acımasız olursanız olun yazın,bı bebegın mı gunahına gırıcem...