2 temmuz 2012 pazartesi...
insanlar bazı anları bazı şeyleri hiç unutmaz ya ben de bu günü hiç unutmayacağım hiç affetmeyeceğim... an an saniye saniye hatırlayacağım.. 3temmuz eşimin doğum günüydü halbuki ona hediye alıcaktım bir de lezzetli bir pasta 3 kişilik gece 12 de eşime sürpriz yapıp kutlayacaktık kızım ben ve eşim... öğleden sonra karnım yamulmaya basladı kızım kafasını uzattı ve oksadım oksadım onu ve mutluluktan ucarak biraz uyumak için yataga yattım... kızımla keyif yapıp yatıp uyanıp babamıza hediye almaya gidecektik... 30 dakka sonra ani bir su gelmesi uykumu böldü ve uyandım ayakta beklerken telime sarıldım hemen eşimi aradım yetiş suyum geldi dedim... eşim hızlıca eve geldi... ben telaş ve korkuya kapıldım, oysa korkaacak birsey yoktu daha yarım saat önce kızımın o güzel basını oksamıstım.. eşim hastane cantamıızı(kızımla benim) aldı bir havlu aldık ve hemen hastaneye doğru yola cıktık. ucarak gidiyorduk.. eşim korkma diiyordu ve bu söz bana çok iyi geliyordu söyle sürekli dedim... bir yandan da kızımı hissetmeye calısıyordum... hastaneye vardığımızda hemen bizi doktor muayeneye aldı acılman yok bebeğin kilosu iyi sıkıntı yok dedi, seni nst ye sokucaz eger bbeklerse bebek aksam sezeryana alıcaz dedi,aç olmam gerekiyordu çünkü, normal doğum baslamamıs dedi, ama bebek kaka yapmıs dedi, defalarca tekrarladım hocam 2 bebek kaybettim bebeğim iyimi dedim, iyi iyi korkma dedi, nst den sonra sezeryan olacaksın dedi..
hemşireler beni aldı eşim ben 4 kişi alt kata indik cok mutluydum, nst odasına girmeden önce bir bebek vardı tombik mi tombikk güzeller güzeli ayagına dokundum, mutlu oldum... odaya girdik,herkes ne rahatsın aferin dedi. mutluyum dedim kızıma kavusucam dedim. eşim odamızı ayarlamıstı, canım oda süsü de varmıs dedi, yasasın dedik. önce genc bir hemşire geldi baktı donuk donuk ama, ne oldu neden öyle bakıyosun sıkıntımı var dedim yok dedi, kan almaya calıstı beceremedi defalrca elimi deldi, sonra baska biri geldi, o da baktı baktı nst de, baska birini cağırdı, sonra baska biri geldi, hadi bakalım nazlı kız nerdesin dedi gülerek.. o an sanki içimde fırtınalar koptu, çooook bunaldım klima acın lütfen sıkıldım dedim, hayatımda hiç öyle birsey olmamıstı, biri beni öldürse rahatlayacaktım sanki, ebe dediki haklısın bunalttık seni dedi, cekilin kızın basından anneyi rahat bırakın dedi gülerek... yok yok bunalmıstım ama neden bilmyordum kızım iyi mi diyordum sürekli, 37 haftadır benleydi iyi mi kızım diyordum, ultrason ciihazı getirdiler ve kadın doğumcu geldi, uzun uzun baktı ve ben sıkılmaya devam ediyordum, hiç bilmediğim bir his sanki deprem altında göçükte kalmıstım nefes alamıyordum, ve doktor donuk soğuk bir sesle sessizce KONUSMAMIZ LAZIM dedi, o soğuk ve korkunc ses devam etti BEBEĞİN KALBİ DURMUŞ dedi fısıldayarak, öyle bir fısıltıydı ki o çınladı kulaklarım, eşim BU OLMAMALI dedi defalarca BU OLMAMALı, bense bir doktora bir eşime baktım dondum kaldım, ve çığlıklar attım kendimi sedyede vuruyordum sağa sola, eşimle sarılıyorduk ayrıl benden dedim bırakmam seni dedi, sen daha önemlisin dedi, hemen koluma sakinleştirici yaptılar, tekerlekli sandalyeye bindirdiler az önce mutlu bindiğim o sandalye artık mezardı bize, odada kızıımın suyunun kakasının olduğu havluyu öptüm buna mı kaka yaptın annem ben yeseydim o kakayı dedim bağırarak, beni yukarı odaya götürüyorlardı, cığlık cığlık içinde gözyasları sel oldu o an, odanın yanındaki odalar da bebekler için kapı süsü vardı, baktım ve cığlık attım, isterseniz baska kata alalım dediler evet görmek istemiyoruz dedik, hemşire üstümü giydirdi, ameliyathaneye götürdüler, eşimle sarıldık son defa kızımla beraber,kızım elvada babacığım dedi sessizce, ameliyat masasına oturdum, annem o kakayı ben yeseydim o kordon bana dolansaydı diyordum, lütfen gösterin bana yavrumu dedim ve .......
uyandığımda büyük bir acı vardı artık bedenimde ama o gececekti, kalbimdeki acı artık hiç gecmeyecek, bir sürü sakinleştirici yaptılar uyutucu ilaçlar ama ben o gece hiç uyumadım, bebek cığlıklarını duydukca agladım sanki doktor kapıdan girip şaka senin bebeğin işte burda diyecekti bütün gece onu bekledim ama doktor gelmedi, sabah olmustu, offf ların ahhh ların içinde.. eşim doğum gününde bebeğinin ölümüne uyanmıstı... doktor sabah geldi, evet bebeğim gelecek dedim, ama yoktu yanlızdı, bende yanlızdım artık... 9 ay ya koskoca 9 ay tasımıstım kızımı, neden ama neden sebep neydi, kızım acı cekmşmiydi, o soğuk mezarda yatıyorken uykular haram bana artık, 1 hafta hep bebek cığlıkları duydum geceleri, şimdi tam 5 ay oldu kızım sensiz, ne zaman geçti bu 5 ay bilmiyorum, ama sanki ben dün gibi yasıyorum arada baska olay olmamıs gibi, seni özlüyorum yavrum...
teyzelerinin melekleriyle mutlu olun cennette, Rabbim hepinizi korusun, sizler birer meleksiniz, biz anneleriniz sizleri asla unutmayacağız, sizi cok seviyoruz, nurlar yagsın üstünüze..
seni melek kızım diye seve seve melek ettim canım kızım affet beni... seni şimdiden cok özledim.. cennette gel tut elimden, gir rüyama sil gözyaslarımı anne ben mutluyum aglama canım annem de, seni seviyorum meleğim canım kızım...
nurlar içinde yat yavrum
(benim 2 bebeğimde 7 ve 11.haftalarında karnımda kalp atısları durduğundan mecburi kürtaj oldum,bu 3. bebeğimdi malesef o da nasip olmadı)