15 yaşında yatılı liseye gittim ben de, odalar 4-8 kişilikti. (askerlik geliyor aklıma hep bu noktada, erkek çocuk olsa göndermek zorunda kalacaktınız.) sonrasında 18 yaşımdan bugüne, önceden ev arkadaşlarıyla, şimdilerde tek başıma başka şehirde yaşıyorum. eskiden de annem çalıştığı için küçük yaştan itibaren evde tek başıma kalırdım. yaşım 26 yani 10 senedir kendi işimi kendim görüyorum. maddi olarak yardım aldığım oldu ama işin kişilik gelişimi ve kendini gerçekleştirme kısımdan söz ediyorum. başıma belalar açtığım da oldu ama hepsinden bir şeyler öğrendim ve iyi ki de yapmışım. aile olarak birbirinize bağlı olmanız güzel bir şey benim ailem öyle değildi fakat önceden beri özgür olmak beni birçok insandan ileri taşıdı bunu biliyorum. duygusal olarak çoğu konuda yaşıtlarımdan önde olduğumu görüyorum. hayat bu, bir şeylere üzülüp kızmamızın önüne geçecek hiçbir öğreti yok. mesele tüm duyguları ve deneyimleri sindirerek yaşamak ve o duygudan dışarıya kendini çıkarabilmeyi öğrenmek. mesela çoğu insanda kendini negatif duygulardan çıkarabilme yetisi yok, onu da geçtim negatif duygunun içinde oturup onu kabul edebilme ve onu kendi yararına deneyimleyebilme yetisi bile yok, çünkü çoğu insan kötü durumlar yaşamış insanlara acıyor ama kimse burada kalamazsın, bunun sebebi sensin vb. diyemiyor, böylece herkes hasta yaşamaya devam ediyor. insanlar kendini gerçekleştiremiyor, bunun parayla, mevkiyle, meslekle, statüyle ilgisi yok gerçekten. kendini gerçekleştirmek ve "başarmak" bunlar değil. amacım en doğrusunu bilirimcilik de değil elbette öyle bir şey yok ama 2-3 mesajınızdan gözlemlenen bazı şeyler var: kızın babasını sizden kıskanması (jung elektra kompleksi diye isimlendirmiş), sizin 20 yaşında kızı 3-5 günlüğüne başka şehre gönderememeniz, sizin anksiyetenize ailedeki herkesin uyum sağlaması vs. bunların üstüne gitmeniz lazım bence farkında değil gibisiniz zararın. özellikle kız çocukları aşırı korumacılıktan zarar görüyorlar bakınca ve hayatının her noktasına etki ediyor bu, iş ve evlilik hayatı dahil. normalde hep her konuda terapiste gidilmez ilaç kullanılmaz karşıyım vs. diyordum ama bu site bana insanların kendi kendini fark edemediğini düşündürtmeye başladı. bence siz de uzman birine danışıp dışarıdan bir görüş alabilirsiniz. iyi günler
Son düzenleme:
(Arkadaşlarını tanimiyorum bu arada gerçi okul gezisi gibi genelde öğrenciler olacak)
başıma bir işte gelmedi ailem gönderdi beni okul gezisi gibi bir şeydi ama başka bir okulun gezisi olduğu için öğretmenleri bile tanımıyorlardı doğru düzgün.4 yakın arkadaş katılmıştık ve grubun en küçükleriydik biz ama tanımadığımız bir sürü kişi vardı.çok eğlenmiştik güzel anı olarak kaldı.20 yaşında kız 4 gün için bence abartmayın fazla sonuçta bu kız ileride kendi başına bir sürü şey yapacak artık çok küçük sayılmaz.
