Merhaba kızlar artık ne yapacağımı bilmediğim için sıkıntımı sizinle paylaşmak istedim.
lütfen bana bir akıl verin..
Eşimle üniversitede tanıştık 3yıllık bir beraberlikten ve mezun olduktan sonra evlenmeye karar verdik. Eşimin annesi ilk tanışmamızdan beri, ona tek bir hatam ve saygısızlığım olmamasına rağmen bir türlü beni sevmedi. Ona rağmen artık nişanlıydık. Nişanlılık süresi ve ailemizde beni o kadar yordu ki anlatamam bir yıl nişanlı kaldım bir yılın altı ayı bana küs ne arar ne sorar asla gelinimdir diyip ilgilenmedi ne nişan alışverişine geldi ne düğün.Tek oğlu ve bende tek geleniyim ama hiç ilgilenmedi. Yaptığı tüm olumsuzluklara rağmen sevdiğim adam için sabrettim çok bitirmeye kalktım ama sevdiğim adama ve emeklerinize kıyamadım eşim çok çaba gösterdi bitmesin diye çok uğraştı. Onun sayesinde tüm olumsuzluklara rağmen artık evliydik. Ben ailemide bırakıp hiç bilmediğim bir şehre gelmiştim artık ve burda eşimden başka tanıdığım kimse yok. Eşimin babasının durumu çok iyi bunu özellikle belirtmek istiyorum. Şimdi anlatacaklarım ise asıl zoruma gidenler..
Bana yaptığı onca kötülüğe rağmen eşimin ailesidir dedim affettim asla surat asmadım tüm güler yüzlülügümle evimde ağırladın daha bir günlük evliyim annesini almaya gittik düğünde takılan bütün takıların hepsini alıp düğün masrafları için yapılan borçlar ödendi asla sesimi çıkarmadım eşimin vardır bir bildiği dedim elimizde bir kuruş paramız kalmadı bu arada eşimin işi yok. Babası mütahit ve babasının yanında iş oldukça günlüğü yüz liraya çalışıyor o da her zaman iş olmuyor. Kolumada gelinleri olarak sadece dört tane bilezik takmışlardı ben altın filan istememiştim zaten. Neyse sonra evliliğimizin Üçüncü günüde o dört bilezik istendi alınan eşyaları ödemek için onuda verdim. Hiç birşeyimiz kalmadı. Yaşadığımız yer kırsal bir yer ben mezun olduğum bölümün işini bulamıyorum eşimde aynı şekilde iş bulamıyor. Şimdi yeniden üniversite okumaya başladım. Sağlık bölünü yazıp tekrar okuyorum iş sahibi olabilmek için.
Şimdi kızlar olay şu evliliğimin on beş günü gayet iyiyiz sürekli benim evimde annesi ve babası yiyoruz içiyoruz aramızda hiç bir sorun yok. Bu arada balayına bile gidemedim o da içimde kaldı.Eşimle ailesi bir tartışma yaşadı . Annesi o kadar kötü oldu ki evimizden ayrılırken onu öyle görünce aklım kaldı merak ettim ve aradım bana ağıza alınmıycak hakaretler etti. Şok oldum benim onca iyi niyetim hepsi boşuna oysa daha iki hafta önce ailem onlara emanet ederek gitmişti. Telefonu suratıma kapattı ve o günden sonra ne arardı ne sordu evleneli dört ay oldu ne gelen var ne giden eşimin kız kardeşi bile benimle konuşmuyor ve kıza yaptığım hiç birşey yok bir kere evime gelmişliği bile yok kardeşinin. Şimdi ikimizde işsiziz elimizde kötü gün için bir birikim de kalmadı. Eşim babasının yanına günlüğü yüz lira ya çalışmaya gidiyor. Zoruma giden şu bir anne baba çocuğunu eşine nasıl böyle mahcup eder nasıl kötü kalpli insanlar var anlamıyorum ailemi özledim yanına gidemiyorum babası eşime çok masraflı oluyor demiş. Kendi kızı ve damadıyla da nerdeyse beraber yaşıyorlar diyebilirim. O kadar zoruma gidiyor ki bu durum daha ne kadar sabrederim bilmiyorum. Bu anlatımlarım sadece özet detaylara insem neler neler var.
kızlar sakın beni yanlış anlamayın asla maddiya önem veren biri değilim ama evlenir evlenmez bu kadar sıkı yılı bir hayatın içine düşeceğimi beklemiyordum. Biz o takılarla iş filan kurmayı düşünüyorduk eşim o kadar saf ki babasının ona iş kuracağını düşünerek verdi elimizde ne var ne yok şimdi başına vuruyo keşke vermeseydim diye. Amaç ne bilmiyorum. Banası dışardan bir çalışan neyse onada o muameleyi yapıyor kendimi geçtim gelinleri olarak ama zor zamanında bir anne bir baba nasıl bu kadar acımasız olabilir. Eşimin benden önce ki hayatı o kadar rahattı ki şimdi herşeyi suçlusu benmişim gibi hissediyorum. Sanırım amaçları şu benim evlenmeden önce ki hayatımda ekonomik problemlerim olmadığı için rahata alışık olduğumu düşünüp eşimi bırakmam için yapılıyor. Maddiyat değilde en çok bu yalnızlık ve kimsesizlik beni yoruyor hasta oldum yataktan kalkamadım eşim annesinden çorba yapmasınınistedi onu bile yapmadı oğlu aç kalmasın diye sadece ona kadar onun yiyebileceği bir yemek gönderdi o kadar ağladım ki insanın kendi ailesi gibi yok çok pişmanım kızlar ailemden uzakta artık gücüm kalmadı.
Lütfen bana akıl verin siz olsanız napardınız?
lütfen bana bir akıl verin..
Eşimle üniversitede tanıştık 3yıllık bir beraberlikten ve mezun olduktan sonra evlenmeye karar verdik. Eşimin annesi ilk tanışmamızdan beri, ona tek bir hatam ve saygısızlığım olmamasına rağmen bir türlü beni sevmedi. Ona rağmen artık nişanlıydık. Nişanlılık süresi ve ailemizde beni o kadar yordu ki anlatamam bir yıl nişanlı kaldım bir yılın altı ayı bana küs ne arar ne sorar asla gelinimdir diyip ilgilenmedi ne nişan alışverişine geldi ne düğün.Tek oğlu ve bende tek geleniyim ama hiç ilgilenmedi. Yaptığı tüm olumsuzluklara rağmen sevdiğim adam için sabrettim çok bitirmeye kalktım ama sevdiğim adama ve emeklerinize kıyamadım eşim çok çaba gösterdi bitmesin diye çok uğraştı. Onun sayesinde tüm olumsuzluklara rağmen artık evliydik. Ben ailemide bırakıp hiç bilmediğim bir şehre gelmiştim artık ve burda eşimden başka tanıdığım kimse yok. Eşimin babasının durumu çok iyi bunu özellikle belirtmek istiyorum. Şimdi anlatacaklarım ise asıl zoruma gidenler..
Bana yaptığı onca kötülüğe rağmen eşimin ailesidir dedim affettim asla surat asmadım tüm güler yüzlülügümle evimde ağırladın daha bir günlük evliyim annesini almaya gittik düğünde takılan bütün takıların hepsini alıp düğün masrafları için yapılan borçlar ödendi asla sesimi çıkarmadım eşimin vardır bir bildiği dedim elimizde bir kuruş paramız kalmadı bu arada eşimin işi yok. Babası mütahit ve babasının yanında iş oldukça günlüğü yüz liraya çalışıyor o da her zaman iş olmuyor. Kolumada gelinleri olarak sadece dört tane bilezik takmışlardı ben altın filan istememiştim zaten. Neyse sonra evliliğimizin Üçüncü günüde o dört bilezik istendi alınan eşyaları ödemek için onuda verdim. Hiç birşeyimiz kalmadı. Yaşadığımız yer kırsal bir yer ben mezun olduğum bölümün işini bulamıyorum eşimde aynı şekilde iş bulamıyor. Şimdi yeniden üniversite okumaya başladım. Sağlık bölünü yazıp tekrar okuyorum iş sahibi olabilmek için.
Şimdi kızlar olay şu evliliğimin on beş günü gayet iyiyiz sürekli benim evimde annesi ve babası yiyoruz içiyoruz aramızda hiç bir sorun yok. Bu arada balayına bile gidemedim o da içimde kaldı.Eşimle ailesi bir tartışma yaşadı . Annesi o kadar kötü oldu ki evimizden ayrılırken onu öyle görünce aklım kaldı merak ettim ve aradım bana ağıza alınmıycak hakaretler etti. Şok oldum benim onca iyi niyetim hepsi boşuna oysa daha iki hafta önce ailem onlara emanet ederek gitmişti. Telefonu suratıma kapattı ve o günden sonra ne arardı ne sordu evleneli dört ay oldu ne gelen var ne giden eşimin kız kardeşi bile benimle konuşmuyor ve kıza yaptığım hiç birşey yok bir kere evime gelmişliği bile yok kardeşinin. Şimdi ikimizde işsiziz elimizde kötü gün için bir birikim de kalmadı. Eşim babasının yanına günlüğü yüz lira ya çalışmaya gidiyor. Zoruma giden şu bir anne baba çocuğunu eşine nasıl böyle mahcup eder nasıl kötü kalpli insanlar var anlamıyorum ailemi özledim yanına gidemiyorum babası eşime çok masraflı oluyor demiş. Kendi kızı ve damadıyla da nerdeyse beraber yaşıyorlar diyebilirim. O kadar zoruma gidiyor ki bu durum daha ne kadar sabrederim bilmiyorum. Bu anlatımlarım sadece özet detaylara insem neler neler var.
kızlar sakın beni yanlış anlamayın asla maddiya önem veren biri değilim ama evlenir evlenmez bu kadar sıkı yılı bir hayatın içine düşeceğimi beklemiyordum. Biz o takılarla iş filan kurmayı düşünüyorduk eşim o kadar saf ki babasının ona iş kuracağını düşünerek verdi elimizde ne var ne yok şimdi başına vuruyo keşke vermeseydim diye. Amaç ne bilmiyorum. Banası dışardan bir çalışan neyse onada o muameleyi yapıyor kendimi geçtim gelinleri olarak ama zor zamanında bir anne bir baba nasıl bu kadar acımasız olabilir. Eşimin benden önce ki hayatı o kadar rahattı ki şimdi herşeyi suçlusu benmişim gibi hissediyorum. Sanırım amaçları şu benim evlenmeden önce ki hayatımda ekonomik problemlerim olmadığı için rahata alışık olduğumu düşünüp eşimi bırakmam için yapılıyor. Maddiyat değilde en çok bu yalnızlık ve kimsesizlik beni yoruyor hasta oldum yataktan kalkamadım eşim annesinden çorba yapmasınınistedi onu bile yapmadı oğlu aç kalmasın diye sadece ona kadar onun yiyebileceği bir yemek gönderdi o kadar ağladım ki insanın kendi ailesi gibi yok çok pişmanım kızlar ailemden uzakta artık gücüm kalmadı.
Lütfen bana akıl verin siz olsanız napardınız?
