Ayy nasil bir hikaye bu.Evine cagirmayan kadin hayat boyu etkisinden kurtulamaz bunun.Cok uzuldum kendini asana yazik
Evine çağırmayan kadın bunu bilerek yapmıyor aslında unutuyor. Daha doğrusu onun evi biraz daha uzakta kalıyor. Kadın sadece mahalleden kendi evine çok yakın komşularını çağırıyor.
Kendini asan kadın eskiden çok şen şakrak çok tatlı biriydi hatta bize gelirdi babam o dönemler full haberleri izlerdi bizde Ayşecik diye bir dizi vardı onu izlemek isterdik o kadında bize gelirdi o olunca babam ona saygısından bize diziyi izletirdi... Ve geceleri de bizimle kalsın diye abimle yalvarirdik benim bir evim ve bekleyen bir kocam var derdi giderdi
Yıllar geçtikçe bu kadın içine kapanmaya başladı bir dönem hiç kimsenin evine gitmez oldu sonra psikolojik olarak iyi olmadığını ilaçlar kullanmaya başladığını duyduk. Artık yolda sokakta görse hiç seslenmezdi. Bir dönem yine hergün bize ve komşulara gitmeye başladı o şen şakrak temiz kadın gitti yerine asık suratlı, hiç konuşmayan, çay içerken ağzına çay tanesi gelince ortalığa tükürüveren ve tuvalete girince suyu açmayan çıkınca da elini yıkamayan bir kadın oluverdi...
Mesela bize geldiğinde hoşgeldin derdik elinin pis olduğunu bile bile elini tutar çenemize koyar alnımıza götürürdük yanlış anlamasın diye elini öpmüş olurduk falan...
İntihar ettikten sonra öğrendik ki ilaçlarını artık içmeyi bırakmış yani o gün zaten intihar edecekti o gün olmasa ertesi gün.
Diğer komşumuz da çok ağladı bilerek yapmadım ben diye ama onunla alakalı bir durum değildi...
Bu intihar edenin kız kardeşi de intihar etti hap içerek, yeğeni de intihara kaç kere teşebbüs etti yani bunlarda genetik mi ne bilemiyorum... Allah korusun kimseyi o durumlara düşürmesin... Kadın da yaşlıydı