Şuan ne durumda olduğunuzu merak etmedim desem yalan olur.
İyi tahammül etmişsiniz.Sizin yerinizde olsam öncelikle eşimin ailesiyle aynı binada oturmayı bırak aynı sokakta olmayı bile kabul etmezdim.iyiyken kötü olmaya hiç gerek yok!Madem aynı binadasınız anahtar vermek de neyin nesi,ben ortalığı ayağa kaldırırdım.Bu tür konularda eşinden çekinen bayanları da anlamam.İnsan kendi evinde bile diken üstünde olacaksa nerede rahat edecek,nerede huzur bulacak?Kaldı ki yatak odası...En mahrem yer! Nasıl girer ya?Kapıyı kilitlemek en doğal hakkınız.ister kızsın ister küssün umrumda bile olmazdı,ortada bir saygısızlık var zaten.
Üniversitede okurken birlilkte kaldığım ev arkadaşım da sürekli benim odama girerdi.Bir şeyler alma bahanesiyle de karıştırırdı,kapının kilidi bozuktu ve kilitlenmediği için ev arkadaşım bile olsa huzursuz oluyordum.Bu tür şeylere hiç tahammül edemem.Hissettikten sonra her gün bir yerlere işaretler bırakır oldum.Kapıyı halının çizgilerine göre bir açıya ayarlayıp aralık bırakıyordum.Dolap çekmecelerini tam kapatmıyordum,herşeyi şifreliyordum ve inanmazsınız iğne yerinden oynasa anlıyordum.Bir süre sadece izledim,sabrettim ama en son kıyafetlerimi de izinsiz kullanıp (hatta yokluğumda eve kalmaya gelen arkadaşlarına kullandırdığını) görünce çıldırdım.Karşıma aldım bütün dolapların kapaklarını açtım ve bağırmaya başladım ne var ne var al bak işte,neyi merak ediyorsun,ne karıştırıyorsun eşyalarımı her gün dedim.Öyle sinirlendim ki hemen eşyalarını topla seni bu evde istemiyorum dedim,ne yaparsa yapsın umrumda bile değildi.Sürekli arkadaşları geliyordu ve benim ailemin yanına gittiğim zamanlarda evde partiler yapıyormuş erkek arkadaşları falan geliyormuş yönetici beni uyarınca tamam dedim bitti artık.Ben baştan uyarmıştım kendisi sadece valiziyle kurulu düzene geldi ve kuralları kabul etmişti.Akşama kalmadan bağırdım çağırdım attım evden.Bak şimdi bile anlatınca çok sinirlendim,gerildim.Bu tür şeylere hiç dayanamam,tahammül edemem.Kimseden de lafımı esirgemem.