merhaba arkadaşlar.ağlaya ağlaya yazıyorum bu yazıyı içimi dökmem lazım.hemen konuya gireyim.
25 yaşındayım,2 yıldır çok güzel ilerleyen bir birlikteliğim var.aramız o kadar iyiki beni hiç üzmez kalbimi kırmaz.çok seviyorum seviliyorum aşkımıza çok güveniyorum.sevdiğim kasım ayında askere gitti ve uzun dönem yapacak.şuan 8inci aydayız.askere gitmeden önce ailelerimiz tanışmak istedi tanıştılar.zaten bir mahalle var aramızda sima olarak birbirlerini tanıyorlardı aileler.benim babam 15 sene önce vefat etti,sevdiğiminde babası vefat edeli 4 sene oldu.benim problemim sevdiğimin annesiyle..kısaca anlatıyım;
sevdiğimle evlilik kararı aldığımızda kendi oturdukları evin aşağısındaki evi annesi kendisine vereceğini ve orada oturmayı teklif etti bana.zorluklarını biliyorum aynı apartmanda oturmanın ama ön yargılı olmamak için annenle tanıştıktan sonra karar vereceğim dedim ve annesiyle tanıştıktan sonra şimdilik tamam dedim.sevdiğim askere gidince işler tamamen değişti.beni sürekli aradı annesi görüşelim bize gel çaya gel vs..ben kıramadım ve gittim.haftada görüştük.aslında istemedim o kadar sık görüşmeyi ama aradığındada kıramadım.belki atlatmam lazımdı onuda yapamadım.belkide bu sık görüşmeler iyi oldu ben gerçek yüzünü gördüm.görüşmelerimizde konu evlilikten açıldığında "evlenince her akşam birlikte yemek yiyeceğiz" dedi.ne ben nede sevdiğim böyle bişey istemiyorduk."ama insan bazen eşine özel yemek yapmak ister başbaşa olmak ister" dediğimdede "yok öyle bi lüks" dedi.bana dank etti bu laftan sonra ve uzak durmaya başladım.aradan uzun bi süre geçti ve tekrar görüştük."sizin aşağı evin oturma odasını şuraya yapacağım,yatak odasını buraya" gibi sözler söyledi.benim yaşayacağım evi kafasına göre planması inanılmaz sinirimi bozdu ve gerildim.sabır ettim eşyalar gelince belli olur oda düzeni dedim konuyu kapattım.aradan on dakika geçti geçmedi gene sinir etti.evinde çok fazla yapma çiçek var."şu çiçekleri senin evine koyacağım" dedi.ben normaldede yapma çiçekten hiç hoşlanmam ve bunu söyledim.öteki gelinede dedim beğenmedi almadı dedi.bende dayanamadım "onun beğenmediklerini bana mı veriyorsun" dedim bozuldu.bozuldu bozulmasına ama durmakta bilmedi.evindeki eski eşyaları senin kullanmadığın odana yığacağım dedi.hep emri vaki.çiçekleri beğenirsen al dese,eşyaları evine koyabilirmiyim dese bu kadar sinirlenmem ama bu emri vakiler beni bezdirdi.bizim oturacağımız evin bahçesi vardı "her sabah gelirim bahçeye akşama kadar çıkmam,evin anahtarını bana ver" bile dedi..
dayanamadım sevdiğime söyledim.oda sinirlendi.annesini uyardı.zaten iplerde burada koptu."satıyorum aşağıdaki evi oturmayın buraya istemiyorum" dedi.bizimde işimize geldi zaten vazgeçmiştik orada oturmaktan.sonra evi satmaktan vazgeçti kirasını alacağım sanada bir kuruş yok dedi.sevdiğimin abisi geçen yıl evlendi o evleneceğinde başka bir ev ve araba (babadan kalma) satmışlardı yaşadığı şehirden ev alacaktı.bizim aşağıdaki evde oturmamız iptal olunca abiside ev almaktan vazgeçmişti,paraları kardeşler arası pay ederiz sende yuvanı kurarsın dediler.abisi böyle deyip o haftada kendine ev aldı.hem araba hem ev arabasını kullandı.biz bunu duyunca yıkıldık.son kararlarıda paranın 3\1 peşin ödeyecek,geri kalanınıda senet yapacak mağdur bırakmayacakmış bizi..anneside abin ödemezse ben öderim diye söz vermiş ama ne kadar güvenilir sözlerine bilmiyorum.
bu eylülde bizim nişanımız olacak.2013 haziran düğün diye konuştuk.annem sevdiğimi çok seviyor ve mutlu olmamız için hep destek veriyor.
kızlar bide şöyle bir durum var..annesi sürekli benim kiloma takıntılı.insanları çok küçük gören,eleştiren bi insan.benim boyum 1.80 ve kilom 62.ama bana kilolusun deyip duruyor.bugün yolda karşılaştık yanında komşusu vardı.komşusu "maşallah manken gibisin" dedi.anneside "kızz neresi manken fazlası var,bak ben 4 kilo verdim 84 kilo oldum rejim yap" dedi bana.daha öncede buna kilo takıntıları yaptı hep.birisi beni övünce hemen küçük düşürmeye çalışıyor.bende çok üzülüyorum bugün sevdiğime söyledim yarın ben annemle konuşurum bidaha sana öyle bişey diyemeyecek emin olabilirsin,ben seni her halinle severim annemi takma dedi.sevdiğimin saçları az ve "iyice kel oldu" diye oğlunu bile eleştiriyor.sevdiğimin teyzesi beyaz tenli hoş birisi.ben bunu önceden dile getirdiğimde kadının yüzüne "beyaz tenli olacağıma kıllı olurum daha iyi" dedi.yani huyu insanları küçük görmek..sevdiğimde seni üzmeye devam ederlerse evlendikten sonra asla görüşmem ben ailemle dedi yemin etti.bunun olmasınıda istemiyorum ama görüşüp huzursuz mutsuz olmakta istemiyorum.sevdiğim iki ay önce koluna adımı yazdırdı kalıcı dövme yaptırdı.annesi çılgına döndü ve beni aradı "oğlum kendini sana iyice kaptırmış" diye bağırdı bana
benim sinirlerim alt üst oldu.yazmak istedim işte
25 yaşındayım,2 yıldır çok güzel ilerleyen bir birlikteliğim var.aramız o kadar iyiki beni hiç üzmez kalbimi kırmaz.çok seviyorum seviliyorum aşkımıza çok güveniyorum.sevdiğim kasım ayında askere gitti ve uzun dönem yapacak.şuan 8inci aydayız.askere gitmeden önce ailelerimiz tanışmak istedi tanıştılar.zaten bir mahalle var aramızda sima olarak birbirlerini tanıyorlardı aileler.benim babam 15 sene önce vefat etti,sevdiğiminde babası vefat edeli 4 sene oldu.benim problemim sevdiğimin annesiyle..kısaca anlatıyım;
sevdiğimle evlilik kararı aldığımızda kendi oturdukları evin aşağısındaki evi annesi kendisine vereceğini ve orada oturmayı teklif etti bana.zorluklarını biliyorum aynı apartmanda oturmanın ama ön yargılı olmamak için annenle tanıştıktan sonra karar vereceğim dedim ve annesiyle tanıştıktan sonra şimdilik tamam dedim.sevdiğim askere gidince işler tamamen değişti.beni sürekli aradı annesi görüşelim bize gel çaya gel vs..ben kıramadım ve gittim.haftada görüştük.aslında istemedim o kadar sık görüşmeyi ama aradığındada kıramadım.belki atlatmam lazımdı onuda yapamadım.belkide bu sık görüşmeler iyi oldu ben gerçek yüzünü gördüm.görüşmelerimizde konu evlilikten açıldığında "evlenince her akşam birlikte yemek yiyeceğiz" dedi.ne ben nede sevdiğim böyle bişey istemiyorduk."ama insan bazen eşine özel yemek yapmak ister başbaşa olmak ister" dediğimdede "yok öyle bi lüks" dedi.bana dank etti bu laftan sonra ve uzak durmaya başladım.aradan uzun bi süre geçti ve tekrar görüştük."sizin aşağı evin oturma odasını şuraya yapacağım,yatak odasını buraya" gibi sözler söyledi.benim yaşayacağım evi kafasına göre planması inanılmaz sinirimi bozdu ve gerildim.sabır ettim eşyalar gelince belli olur oda düzeni dedim konuyu kapattım.aradan on dakika geçti geçmedi gene sinir etti.evinde çok fazla yapma çiçek var."şu çiçekleri senin evine koyacağım" dedi.ben normaldede yapma çiçekten hiç hoşlanmam ve bunu söyledim.öteki gelinede dedim beğenmedi almadı dedi.bende dayanamadım "onun beğenmediklerini bana mı veriyorsun" dedim bozuldu.bozuldu bozulmasına ama durmakta bilmedi.evindeki eski eşyaları senin kullanmadığın odana yığacağım dedi.hep emri vaki.çiçekleri beğenirsen al dese,eşyaları evine koyabilirmiyim dese bu kadar sinirlenmem ama bu emri vakiler beni bezdirdi.bizim oturacağımız evin bahçesi vardı "her sabah gelirim bahçeye akşama kadar çıkmam,evin anahtarını bana ver" bile dedi..
dayanamadım sevdiğime söyledim.oda sinirlendi.annesini uyardı.zaten iplerde burada koptu."satıyorum aşağıdaki evi oturmayın buraya istemiyorum" dedi.bizimde işimize geldi zaten vazgeçmiştik orada oturmaktan.sonra evi satmaktan vazgeçti kirasını alacağım sanada bir kuruş yok dedi.sevdiğimin abisi geçen yıl evlendi o evleneceğinde başka bir ev ve araba (babadan kalma) satmışlardı yaşadığı şehirden ev alacaktı.bizim aşağıdaki evde oturmamız iptal olunca abiside ev almaktan vazgeçmişti,paraları kardeşler arası pay ederiz sende yuvanı kurarsın dediler.abisi böyle deyip o haftada kendine ev aldı.hem araba hem ev arabasını kullandı.biz bunu duyunca yıkıldık.son kararlarıda paranın 3\1 peşin ödeyecek,geri kalanınıda senet yapacak mağdur bırakmayacakmış bizi..anneside abin ödemezse ben öderim diye söz vermiş ama ne kadar güvenilir sözlerine bilmiyorum.
bu eylülde bizim nişanımız olacak.2013 haziran düğün diye konuştuk.annem sevdiğimi çok seviyor ve mutlu olmamız için hep destek veriyor.
kızlar bide şöyle bir durum var..annesi sürekli benim kiloma takıntılı.insanları çok küçük gören,eleştiren bi insan.benim boyum 1.80 ve kilom 62.ama bana kilolusun deyip duruyor.bugün yolda karşılaştık yanında komşusu vardı.komşusu "maşallah manken gibisin" dedi.anneside "kızz neresi manken fazlası var,bak ben 4 kilo verdim 84 kilo oldum rejim yap" dedi bana.daha öncede buna kilo takıntıları yaptı hep.birisi beni övünce hemen küçük düşürmeye çalışıyor.bende çok üzülüyorum bugün sevdiğime söyledim yarın ben annemle konuşurum bidaha sana öyle bişey diyemeyecek emin olabilirsin,ben seni her halinle severim annemi takma dedi.sevdiğimin saçları az ve "iyice kel oldu" diye oğlunu bile eleştiriyor.sevdiğimin teyzesi beyaz tenli hoş birisi.ben bunu önceden dile getirdiğimde kadının yüzüne "beyaz tenli olacağıma kıllı olurum daha iyi" dedi.yani huyu insanları küçük görmek..sevdiğimde seni üzmeye devam ederlerse evlendikten sonra asla görüşmem ben ailemle dedi yemin etti.bunun olmasınıda istemiyorum ama görüşüp huzursuz mutsuz olmakta istemiyorum.sevdiğim iki ay önce koluna adımı yazdırdı kalıcı dövme yaptırdı.annesi çılgına döndü ve beni aradı "oğlum kendini sana iyice kaptırmış" diye bağırdı bana
benim sinirlerim alt üst oldu.yazmak istedim işte
Son düzenleme: