Doğuluysa görgüsüz olma ihtimali % 80,
Egeliyse %30
Karadenizde % 50
Töbe ya rabbim yaaa.Kim çıkarıyo bunları.
Kaç tane doğulu kaç tane batılı tanıyosunuz bilmiyorum ki.
Anlamıyorum bu ön yargıyı hiçbi zaman da anlamicam
ben kadının,kızın o ailede kültürlerinde değeri var mı ona bakarım gerisi hikaye!
allah allah,bu görgülü evlatları,görgüsüz aileler nasıl yetiştirmiş acaba:26:
Merhabalar;
Uzun süredir burayı takip ediyorum. Ve artık ben de yazma ihtiyacı duydum. Öncelikle kendimden bahsedeyim. Ankarada yaşıyorum,26 yaşındayım,üni mezunuyum ve özel bir şirkette yazılım destek uzmanıyım.1,5 yıllıkta evliyim ve şu anda 5 aylık hamileyim,Allah nasib ederse kızım olacak. Sorunlara gelecek olursam.
Eşimle tanışarak evlendik. Ben aslen bolu o aslen maraşlı. orta okul ve liseyi ailesinden uzakta yatılı okumuş üni içinde Ankaraya gelmiş ve 7 yıl üniversite eğitimini Ankara da aldı.7 yıl çok uzun gelebilir ama eşim tıp eğitimi aldı şu anda asistanlık yapıyor. Her neyse biz evlenirken ailesi maddi açıdan destek vermedi,vermeleri şart değil,biz çalışıyorduk şükür Allah'a borç harç bir şekilde hallettik. Maddi desteklerini beklemiyordum ama manevi desteklerini hep istedim,en azından nasıl gidiyor hazırlıklar naptınız ne aldınız,ne eksiğiniz var bile demediler. Şimdiye kadar kayın validemden de kızım kelimesini duymadım ne yazık ki. Zamanla der diyebilirsiniz ama bir yıldan fazla nişanlı kaldım ve 1,5 yıllıkta evliyim. Bunlardan da geçtim,biz Ankaradayız onlar maraşta olduğu için hep bir dokundurma var. Sanki oğulları benim yüzümden Ankarada gibi,üni hayatını eşimin ben onlardan daha iyi bilirim.Burslu okudu ve tıp okumak kolay değildir pek çok maddi zorluklarla okudu ve o vakit çok arayıp sormadıkları oğulları şimdi gürbette ki evlat oldu. Geçen ay eşim bir operasyon geçirdi kalbiyle ilgili,ciddi bir operasyondu,öncesinden haberleri olduğu halde noldu nasılsın demediler,ameliyat gününden bir gün önce geldiler. İyi hoş ağarladım riskli bir hamileliğim olduğu halde elimden geleni yaptım. Yoğun bir misafir dönemi geçirdik,yoruldum demedim. 10 gün sonunda ev boşaldı,herkes evine gitti. Şimdi eşim arıyor var mı bir isteğiniz diye,ordan ne yapabilirsin ki oradan diyorlar . Eşim üzülüyor haliyle, ki kalbinden sıkıntısını bilen bir anne,evladını üzmemeye çalışır. Ne istiyor bilmiyorum,aylık onlara maddi yardım da yapıyoruz,bunlar söylenmez ama bildiğiniz bir maaş gibi para gönderiyoruz,ama Allah razı olsun dedikleri yok.
Ve artık benim de canım sıkılıyor,bebeğim olunca çalışamıcam çünkü bakacak kimse yok.Kayınvalideme gel bebeğe bak demedim ama doğum yapınca bebeği görmeye gelirsiniz dedim,gelmem dedi. Bir şey demedim,kısaca demek istediği başının çaresine bak demekti.Herneyse doğumdan sonra çalışamıcam ve eşimin maaşına kalıcaz,bu insanlarda eminim ki demicekler sizin masrafınız çok bize para yollamayın. Ama artık gönül rızam yok,maddi anlamda değil manevi olarak biraz anne baba gibi davransalardı,o para hiç aklıma takılmazdı. Şimdi eşime bebek ertesi masraflarımızla bu parayı gönderemeyiz de diyemiyorum çünkü arada kalan o olacak ve ben üzülsün istemiyorum.Bu insanlarla nasıl diyalog kurmalı,illa bir sinirle bütün biriktirdiklerimi kusmam mı gerek. Telefonda bile bazen konuşasım gelmiyor hoş beni de telefona istemez annesi,mecbur kalınırsa konuşur. Sıkıldım artık,hamileliğin verdiği bir hassasiyette var. Fikirlerinizi bekliyorum
işte bende bunu anlamıyorum siz tecrübelisiniz daha iyi anlarsınız, ama eşimin annesi görgüsüz, babası gayet efendi bir beydi ayrıca eşim senelerce onlardan ayrı büyümüş oğlu evlenince kıymete bindi bizimkinin eşim 10 yıldan fazla bekar hayatı yaşamış kadın 1 kere olsun gelmemiş gitmemiş oğluna tabi evin işi olucakya, size daha öncede söylemiştim kabul edin herkes sizin gibi olmayabilir her kaynanayı yada kaynana adayını kendiniz gibi zannetmeyin
allah allah,bu görgülü evlatları,görgüsüz aileler nasıl yetiştirmiş acaba:26:
insanların hepsi aynı şartlarda,aynı gelir düzeyiyle yaşamıyorlar.herkesin imkanı aynı değil.yetişme şartları farklı.herkesin iyisi,kötüsü vardır.birde art niyet varsa her şey kötüye gidiyor.benim kaynanamlarda köyde yaşamışlar.okuma yazması olmayan insanlar.kayınpederim askerde az okumayı öğrenmiş.ilçeye taşınmışlar.para pul yok.kaynanam da kayınpederimde tarlalara işe gitmişler.2 kardeşinin sorumluluğunu küçücük yaşında eşime yüklemişler.akşama kadar çocuklarla ilgilenmiş,evde su yokmuş,çeşmeden su taşımış.bunları yaparken 5-6 yaşındaymış.okulda başarılı olmuş ama maddiyattan dolayı okutmak istememişler, ilkokuldan sonra sanayiye çıraklığa vermişler.zorla ikna ederek ortaokula gitmiş.lise sınavını kazanarak büyük ,ile gitmiş.kendi başına okumuş.üni yi kazanıp başka bir ile gitmiş,hem okumuş hem çalışmış.ailesi imkansızlıklardan dolayı yanına gitmemişler.şimdi bu eşimin ailesini yok sayması için geçerli bir sebep mibazen eşim annesine derdi.ne yaptınız diye,bende kızdım.seni iyi kötü bu yaşa getirmişler,zor da olsa okumuşsun.böyle söylemen yanlış dedim.eşimin ailesi cahil ama ne yapsınlar oxford vardı da onlar mı okumamış
birazcık iyi niyetli olun lütfen,çocukların kişiliği zaten 2-6 yaş arasında gelişir.eşinizin ailesi bu temeli vermiş ki şimdi eşiniz bu durumda
Ne kadar çok bireyselleştik ,konu sahibi şimdi evlenirken kimse kimseye yardım edemiyor insanlar sadece okutabiliyor iş güç sahibi yapabiliyorlar çocuklarını ,öyle bir anlatılıyor ki çocuğu aile okutmamış kızın ailesi okutmuş nerdeyse elinsaf 7 sene kolay mı çocuk okutmak Allah aşkına ,neden şikayet ediliyor ki siz ailenizin yanındasınız o zaman şöyle yapın eşinizi seviyorsanız üzülmesin diyorsanız ,'canım ailen yanında görmek istiyor seni bu zamana kadar benimkilerin yanındaydık 1-2 senede senin ailenin yanında kalalım' fedakarlık buna derim ben,sizin ailenizi eşiniz görmek istiyor ya siz eşinizin ailesini görmek istemiyor musunuz ,eşiniz aramadığında ,özledik bir arayalım diyor musunuz ,hep tek taraflı düşünülüyor ,bir sürü insanda onaylayan yorumlar yapıyor ,hamilesiniz bir evlat karına düştüğünde çileside başlıyor ,lütfen biraz daha empati..(Ha bu arada ben asla ailesinin yanında oturmalısınız demiyorum.)
Birde herkes biliyor ki doktorların geliri üst seviyede ne olur kendisini bu güne getirmiş aileye bir miktar gönderse..
Merhabalar;
Uzun süredir burayı takip ediyorum. Ve artık ben de yazma ihtiyacı duydum. Öncelikle kendimden bahsedeyim. Ankarada yaşıyorum,26 yaşındayım,üni mezunuyum ve özel bir şirkette yazılım destek uzmanıyım.1,5 yıllıkta evliyim ve şu anda 5 aylık hamileyim,Allah nasib ederse kızım olacak. Sorunlara gelecek olursam.
Eşimle tanışarak evlendik. Ben aslen bolu o aslen maraşlı. orta okul ve liseyi ailesinden uzakta yatılı okumuş üni içinde Ankaraya gelmiş ve 7 yıl üniversite eğitimini Ankara da aldı.7 yıl çok uzun gelebilir ama eşim tıp eğitimi aldı şu anda asistanlık yapıyor. Her neyse biz evlenirken ailesi maddi açıdan destek vermedi,vermeleri şart değil,biz çalışıyorduk şükür Allah'a borç harç bir şekilde hallettik. Maddi desteklerini beklemiyordum ama manevi desteklerini hep istedim,en azından nasıl gidiyor hazırlıklar naptınız ne aldınız,ne eksiğiniz var bile demediler. Şimdiye kadar kayın validemden de kızım kelimesini duymadım ne yazık ki. Zamanla der diyebilirsiniz ama bir yıldan fazla nişanlı kaldım ve 1,5 yıllıkta evliyim. Bunlardan da geçtim,biz Ankaradayız onlar maraşta olduğu için hep bir dokundurma var. Sanki oğulları benim yüzümden Ankarada gibi,üni hayatını eşimin ben onlardan daha iyi bilirim.Burslu okudu ve tıp okumak kolay değildir pek çok maddi zorluklarla okudu ve o vakit çok arayıp sormadıkları oğulları şimdi gürbette ki evlat oldu. Geçen ay eşim bir operasyon geçirdi kalbiyle ilgili,ciddi bir operasyondu,öncesinden haberleri olduğu halde noldu nasılsın demediler,ameliyat gününden bir gün önce geldiler. İyi hoş ağarladım riskli bir hamileliğim olduğu halde elimden geleni yaptım. Yoğun bir misafir dönemi geçirdik,yoruldum demedim. 10 gün sonunda ev boşaldı,herkes evine gitti. Şimdi eşim arıyor var mı bir isteğiniz diye,ordan ne yapabilirsin ki oradan diyorlar . Eşim üzülüyor haliyle, ki kalbinden sıkıntısını bilen bir anne,evladını üzmemeye çalışır. Ne istiyor bilmiyorum,aylık onlara maddi yardım da yapıyoruz,bunlar söylenmez ama bildiğiniz bir maaş gibi para gönderiyoruz,ama Allah razı olsun dedikleri yok.
Ve artık benim de canım sıkılıyor,bebeğim olunca çalışamıcam çünkü bakacak kimse yok.Kayınvalideme gel bebeğe bak demedim ama doğum yapınca bebeği görmeye gelirsiniz dedim,gelmem dedi. Bir şey demedim,kısaca demek istediği başının çaresine bak demekti.Herneyse doğumdan sonra çalışamıcam ve eşimin maaşına kalıcaz,bu insanlarda eminim ki demicekler sizin masrafınız çok bize para yollamayın. Ama artık gönül rızam yok,maddi anlamda değil manevi olarak biraz anne baba gibi davransalardı,o para hiç aklıma takılmazdı. Şimdi eşime bebek ertesi masraflarımızla bu parayı gönderemeyiz de diyemiyorum çünkü arada kalan o olacak ve ben üzülsün istemiyorum.Bu insanlarla nasıl diyalog kurmalı,illa bir sinirle bütün biriktirdiklerimi kusmam mı gerek. Telefonda bile bazen konuşasım gelmiyor hoş beni de telefona istemez annesi,mecbur kalınırsa konuşur. Sıkıldım artık,hamileliğin verdiği bir hassasiyette var. Fikirlerinizi bekliyorum
Konu sahibi ne demiş siz ne demişsiniz, biz mi okuttuk 7 yıl demiş???
Iyy onlar tü kaka yüzlerini görmek istemiyorum mu demiş???
Oraya gitme şansımız var ama asla gitmem mi demiş???
Doktorların hepsi über süper kazanmıyor, ihtisasına göre değişiyor, hele halen ihtisas yapıyorsa ayda en fazla 6000 tl geçer eline, ki ankara da 6 bin tl çok büyük bir meblağ değil tek çalışan için (doğumdan sonra çalışmayacağını belirten bir anne adayı konu sahibi dikkat lütfen)Ev kirası, çocuğun masrafları klasik ev giderleri derken mutlaka ancak onlara yetecektir, ama tabi sizin gibi düşünenler için " aaa keyiflerine harcamasınlar hiç aileye göndersinler" demek kolay gelir...
Parası olmadığından çok destek çıkamamış olabilir, ancak arayıp sormak, telefonda iki güzel söz sarf etmek sitemden kaçınmak da mı zor???
Sırf görüşünüzü haklı çıkarmak için mesnetsiz yorumlara şaşırıyorum doğrusu
Konu sahibi ne demiş siz ne demişsiniz, biz mi okuttuk 7 yıl demiş???
Iyy onlar tü kaka yüzlerini görmek istemiyorum mu demiş???
Oraya gitme şansımız var ama asla gitmem mi demiş???
Doktorların hepsi über süper kazanmıyor, ihtisasına göre değişiyor, hele halen ihtisas yapıyorsa ayda en fazla 6000 tl geçer eline, ki ankara da 6 bin tl çok büyük bir meblağ değil tek çalışan için (doğumdan sonra çalışmayacağını belirten bir anne adayı konu sahibi dikkat lütfen)
Ev kirası, çocuğun masrafları klasik ev giderleri derken mutlaka ancak onlara yetecektir, ama tabi sizin gibi düşünenler için " aaa keyiflerine harcamasınlar hiç aileye göndersinler" demek kolay gelir...
Parası olmadığından çok destek çıkamamış olabilir, ancak arayıp sormak, telefonda iki güzel söz sarf etmek sitemden kaçınmak da mı zor???
Sırf görüşünüzü haklı çıkarmak için mesnetsiz yorumlara şaşırıyorum doğrusu
Ne kadar çok bireyselleştik ,konu sahibi şimdi evlenirken kimse kimseye yardım edemiyor insanlar sadece okutabiliyor iş güç sahibi yapabiliyorlar çocuklarını ,öyle bir anlatılıyor ki çocuğu aile okutmamış kızın ailesi okutmuş nerdeyse elinsaf 7 sene kolay mı çocuk okutmak Allah aşkına ,neden şikayet ediliyor ki siz ailenizin yanındasınız o zaman şöyle yapın eşinizi seviyorsanız üzülmesin diyorsanız ,'canım ailen yanında görmek istiyor seni bu zamana kadar benimkilerin yanındaydık 1-2 senede senin ailenin yanında kalalım' fedakarlık buna derim ben,sizin ailenizi eşiniz görmek istiyor ya siz eşinizin ailesini görmek istemiyor musunuz ,eşiniz aramadığında ,özledik bir arayalım diyor musunuz ,hep tek taraflı düşünülüyor ,bir sürü insanda onaylayan yorumlar yapıyor ,hamilesiniz bir evlat karına düştüğünde çileside başlıyor ,lütfen biraz daha empati..(Ha bu arada ben asla ailesinin yanında oturmalısınız demiyorum.)
Birde herkes biliyor ki doktorların geliri üst seviyede ne olur kendisini bu güne getirmiş aileye bir miktar gönderse..
Konuyu nasıl okudunuz anlayamadım öncelikle. Ama yanlış anladığınız kesin, ailesinin maddi anlamda okurkende desteğini almayan bir eşim var ki maddiden geçtik manevi desteğini de alamayan bir eş. Hiç bir şartta eşime destek olmayan aile şimdi maddi destek bekliyor. Bu normal mi peki,aradığımız da sürekli sitem eden bir anne var ki evladı rahatsız. Hem benim arayıp aramadığımı nerden biliyorsunuz, siz kendinizce akıl vermişsiniz. Nerede yaşayacağımıza da biz karar veremiyoruz,az çok şartları biliyorsanız atama sistemi diye bir şey var. Eşim mezun olduğu okuloda asistanlık yapmak istedi ve TUS da Ankarayı kazanarak yine mezun olduğu okulda asistanlığa başladı. Asistanlık bitince mecburi hizmetimiz var ve bu kura sistemi ile olur,benim orda yaşayalım burda yaşayalım dememe bakmaz. Biraz daha düşünüp araştırıp yazın. Bilmiyorsanız da ahkam kesmeyin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?