- 16 Mart 2019
- 1.541
- 3.229
- 133
- Konu Sahibi sevgikumru
-
- #61
Konuyu açıp gitmek moda mı oldu. Püfff
Görümcenim lafına nişanlın sessiz kalıyorsa evlenmeHerkese merhaba. Nişanlımla 4 yıldır beraberiz. Son 2, 3 yıldır da ailesiyle tanışıyorum. İlk başlarda özellikle annesi çok iyi davranıyordu. Fakat nişanımızdan sonra çok hızlı bir şekilde değişti. Olur olmadık her konuda laf sokuyor. Mesela nişanımında saçımın kötü olduğunu söyledi. Nişandan sonra ne bana ne aileme her şey çok güzeldi teşekkür ederiz demediler. Kayınvalidemler nişandan erken kalktılar bende gitmeyin biraz daha kalın dediğimde yorulduk gidelim dedi. Annem ısrar ettiğimi görünce “kadıncağız yoruldu demek ki gitsinler ısrar etme” dedi ama tamamen iyi niyet ile. Ertesi gün nişanlıma ağlayarak beni nişandan kovdular diye anlatmış. Düğün yeri bakmaya gittik, mekanı beğenmedi, devamlı her şeye bir kulp buldu. Bekarlığa veda için mekanlardan bahsettiğimde nişanlıma bak bak nasıl mekanları biliyor benim oğlum hiç bilmez diyor. Nişanlımla dışarı çıktığımızda devamlı onu arıyor kahve yapacağız hadi gel diyor. Beni hiç çağırmıyorlar. Bana karşı yaptığı hiçbir davranışı samimi gelmiyor. Şimdi de çocuk mevzuna takılmış. Bana inşallah evlendiğiniz ilk geceden çocuğunuz olur dedi. Bende evliliğimi oturtmadan çocuk düşünmüyorum lütfen sizde böyle dualar etmeyin dedim. Görümcem bana “sen niye böyle konuşuyorsun anneme ne istiyorsun ne olur ölür müsün tamam çocuk yapacağım desen” dedi. Bende istemediğim bir şeyi belirttiğimi söyledim. Israrla “ölür müsün hayır ölür müsün yani söyle ölüyor musun” diyerek üstüme geldi. Bende biraz yüksek bir ses tonuyla ben senin kardeşin değilim benimle böyle konuşamazsın dedim. Birden triplere girdi. Bana ahlaksız terbiyesiz sen benim hiçbir şeyim olamazsın zaten ben senin ne olduğunu anladım diyerek çıkıştı. Nişanlımın sonuçta ailesi olduğu için o an birşey söyleyememesi normal mi? Ben de yine büyüklük bende kalsın diye özür diledim o kesinlikle dilemedi. Üstünden neredeyse 1 ay geçti o gün bugündür kendilerinden ses seda yok. Kandil zamanı annesini aramıştım onda da “sağol tamam bir şey diyor musun tamam” diye geçiştirdi beni. Sizce adım atan ben mi olmalıyım? Yoksa beklemeli miyim? Ben onlara bugüne kadar hiç saygısızlık yapmadım. Her zaman siz diye hitap ettim. Niye böyle yapıyorlar anlamıyorum.
bebemi uyuttum kahvemi yaptım bu arkadaşı uzun uzun uyarmaya geldim. tıpatıp aynı model bir eş ve ailesinden bende var. dört yıllık evliyim dört yılımın abartısız her gününün her anının içine ettiler. eşimin annesi (o zamanlar sevgiliydik) annemle tanışmaya geldiği gün eşimi doldurmaya başladı. eşimin kızkardeşi daha kına gecemde gereksizce kendini ön plana çıkarmaya çalıştı. ben kıyafetimi değiştirip bindallımı giymeye giderken o da kıyafetini değiştirmiş, çok abes kadınlar arasında bile giyilmeyecek derecede açık bir elbise giymişti. videoları izliyorum hep kameranın önün geçip geçip oynamışHerkese merhaba. Nişanlımla 4 yıldır beraberiz. Son 2, 3 yıldır da ailesiyle tanışıyorum. İlk başlarda özellikle annesi çok iyi davranıyordu. Fakat nişanımızdan sonra çok hızlı bir şekilde değişti. Olur olmadık her konuda laf sokuyor. Mesela nişanımında saçımın kötü olduğunu söyledi. Nişandan sonra ne bana ne aileme her şey çok güzeldi teşekkür ederiz demediler. Kayınvalidemler nişandan erken kalktılar bende gitmeyin biraz daha kalın dediğimde yorulduk gidelim dedi. Annem ısrar ettiğimi görünce “kadıncağız yoruldu demek ki gitsinler ısrar etme” dedi ama tamamen iyi niyet ile. Ertesi gün nişanlıma ağlayarak beni nişandan kovdular diye anlatmış. Düğün yeri bakmaya gittik, mekanı beğenmedi, devamlı her şeye bir kulp buldu. Bekarlığa veda için mekanlardan bahsettiğimde nişanlıma bak bak nasıl mekanları biliyor benim oğlum hiç bilmez diyor. Nişanlımla dışarı çıktığımızda devamlı onu arıyor kahve yapacağız hadi gel diyor. Beni hiç çağırmıyorlar. Bana karşı yaptığı hiçbir davranışı samimi gelmiyor. Şimdi de çocuk mevzuna takılmış. Bana inşallah evlendiğiniz ilk geceden çocuğunuz olur dedi. Bende evliliğimi oturtmadan çocuk düşünmüyorum lütfen sizde böyle dualar etmeyin dedim. Görümcem bana “sen niye böyle konuşuyorsun anneme ne istiyorsun ne olur ölür müsün tamam çocuk yapacağım desen” dedi. Bende istemediğim bir şeyi belirttiğimi söyledim. Israrla “ölür müsün hayır ölür müsün yani söyle ölüyor musun” diyerek üstüme geldi. Bende biraz yüksek bir ses tonuyla ben senin kardeşin değilim benimle böyle konuşamazsın dedim. Birden triplere girdi. Bana ahlaksız terbiyesiz sen benim hiçbir şeyim olamazsın zaten ben senin ne olduğunu anladım diyerek çıkıştı. Nişanlımın sonuçta ailesi olduğu için o an birşey söyleyememesi normal mi? Ben de yine büyüklük bende kalsın diye özür diledim o kesinlikle dilemedi. Üstünden neredeyse 1 ay geçti o gün bugündür kendilerinden ses seda yok. Kandil zamanı annesini aramıştım onda da “sağol tamam bir şey diyor musun tamam” diye geçiştirdi beni. Sizce adım atan ben mi olmalıyım? Yoksa beklemeli miyim? Ben onlara bugüne kadar hiç saygısızlık yapmadım. Her zaman siz diye hitap ettim. Niye böyle yapıyorlar anlamıyorum.
Aslında ne kadar büyük bir yanlış, anneniz sanırım benim jenerasyon çünkü sizinle yaşıt kızım var, biz annelerimizden her zaman sözle olmasa bile davranışlarıyla büyüyünce gelin olacağımız mesajını aldık, eskiler kız beşikte çeyiz sandıkta dediği için bir kız çocuk doğduğunda o daha beşikteyken çeyiz hazırlıkları başlardı, çeyizi yapılan kız ona göre eğitilirdi, yemek yapmayı öğren, gelin kız gibi giyinmeyi öğren, hizmet etmeyi öğrenİyi gelin olmamız gerektiği kodlanıyor çünkü hep. 27 yaşındayım, yeni farkediyorum. Annem hep birilerine yaranalım diye yetiştirmiş bizi. Hep başkalarını memnun edelim diye. O da öyle gördü de ondan yaptı belki bilemiyorum. Çok yanlış buluyorum. Bu sensin, senin karakterin, kimse için değişmemelisin demek yerine tam tersi büyütmek çok hatalı.
Evet aynı jenerasyonsunuz. Çok yanlış ben farkındayım ama o farkında olmayabilir. Beni hep iyi gelin olmam gerektiği konusunda öğütledi. Başarılı bir öğrenciydim. İyi bir mesleğim olacağını çalışan bir kadin olacağımı söyler, temizlik için bir yardımcı alırım derdim ve ayıplanırdım.Aslında ne kadar büyük bir yanlış, anneniz sanırım benim jenerasyon çünkü sizinle yaşıt kızım var, biz annelerimizden her zaman sözle olmasa bile davranışlarıyla büyüyünce gelin olacağımız mesajını aldık, eskiler kız beşikte çeyiz sandıkta dediği için bir kız çocuk doğduğunda o daha beşikteyken çeyiz hazırlıkları başlardı, çeyizi yapılan kız ona göre eğitilirdi, yemek yapmayı öğren, gelin kız gibi giyinmeyi öğren, hizmet etmeyi öğren
Belki o dönemler için normal bir şeydi bu zira annenizle aynı yaşlardaysak anneanneniz babaannenizde 70 yaş üzeridir, onların anneleri de yaşıyorsa 90 yaş üzeri kadınlardır, onlar öyle görmüş doğrusu bu deyip kabul etmiş, bizim jenerasyon sonrası kadınların bakış açısının değişmesi, kızlarını kendileri gibi yetiştirmemesi gerekiyordu aslında.
Kadın iyi gelin olmak için değil, kendisine saygı duyan iyi bir insan olmak için yetiştirilmeli.
Sizi niye sevmelerini istiyorsunuz sallamayın naparlarsa yapsınlar bir de neden özür diliyorsunuz ne büyüklük sizde kalması nişanlınız haddini bildiremedi miHerkese merhaba. Nişanlımla 4 yıldır beraberiz. Son 2, 3 yıldır da ailesiyle tanışıyorum. İlk başlarda özellikle annesi çok iyi davranıyordu. Fakat nişanımızdan sonra çok hızlı bir şekilde değişti. Olur olmadık her konuda laf sokuyor. Mesela nişanımında saçımın kötü olduğunu söyledi. Nişandan sonra ne bana ne aileme her şey çok güzeldi teşekkür ederiz demediler. Kayınvalidemler nişandan erken kalktılar bende gitmeyin biraz daha kalın dediğimde yorulduk gidelim dedi. Annem ısrar ettiğimi görünce “kadıncağız yoruldu demek ki gitsinler ısrar etme” dedi ama tamamen iyi niyet ile. Ertesi gün nişanlıma ağlayarak beni nişandan kovdular diye anlatmış. Düğün yeri bakmaya gittik, mekanı beğenmedi, devamlı her şeye bir kulp buldu. Bekarlığa veda için mekanlardan bahsettiğimde nişanlıma bak bak nasıl mekanları biliyor benim oğlum hiç bilmez diyor. Nişanlımla dışarı çıktığımızda devamlı onu arıyor kahve yapacağız hadi gel diyor. Beni hiç çağırmıyorlar. Bana karşı yaptığı hiçbir davranışı samimi gelmiyor. Şimdi de çocuk mevzuna takılmış. Bana inşallah evlendiğiniz ilk geceden çocuğunuz olur dedi. Bende evliliğimi oturtmadan çocuk düşünmüyorum lütfen sizde böyle dualar etmeyin dedim. Görümcem bana “sen niye böyle konuşuyorsun anneme ne istiyorsun ne olur ölür müsün tamam çocuk yapacağım desen” dedi. Bende istemediğim bir şeyi belirttiğimi söyledim. Israrla “ölür müsün hayır ölür müsün yani söyle ölüyor musun” diyerek üstüme geldi. Bende biraz yüksek bir ses tonuyla ben senin kardeşin değilim benimle böyle konuşamazsın dedim. Birden triplere girdi. Bana ahlaksız terbiyesiz sen benim hiçbir şeyim olamazsın zaten ben senin ne olduğunu anladım diyerek çıkıştı. Nişanlımın sonuçta ailesi olduğu için o an birşey söyleyememesi normal mi? Ben de yine büyüklük bende kalsın diye özür diledim o kesinlikle dilemedi. Üstünden neredeyse 1 ay geçti o gün bugündür kendilerinden ses seda yok. Kandil zamanı annesini aramıştım onda da “sağol tamam bir şey diyor musun tamam” diye geçiştirdi beni. Sizce adım atan ben mi olmalıyım? Yoksa beklemeli miyim? Ben onlara bugüne kadar hiç saygısızlık yapmadım. Her zaman siz diye hitap ettim. Niye böyle yapıyorlar anlamıyorum.
Boşuna ozur dilemişsiniz ne alaka yani..adim atmissiniz zaten atmayin artik. Es ailrniz normal degil. Ilk geceden hamile kalirsin vs. Düpedüz terbiyesizlik. Bunlar ilkgun carşaf falan da ister kesin .Herkese merhaba. Nişanlımla 4 yıldır beraberiz. Son 2, 3 yıldır da ailesiyle tanışıyorum. İlk başlarda özellikle annesi çok iyi davranıyordu. Fakat nişanımızdan sonra çok hızlı bir şekilde değişti. Olur olmadık her konuda laf sokuyor. Mesela nişanımında saçımın kötü olduğunu söyledi. Nişandan sonra ne bana ne aileme her şey çok güzeldi teşekkür ederiz demediler. Kayınvalidemler nişandan erken kalktılar bende gitmeyin biraz daha kalın dediğimde yorulduk gidelim dedi. Annem ısrar ettiğimi görünce “kadıncağız yoruldu demek ki gitsinler ısrar etme” dedi ama tamamen iyi niyet ile. Ertesi gün nişanlıma ağlayarak beni nişandan kovdular diye anlatmış. Düğün yeri bakmaya gittik, mekanı beğenmedi, devamlı her şeye bir kulp buldu. Bekarlığa veda için mekanlardan bahsettiğimde nişanlıma bak bak nasıl mekanları biliyor benim oğlum hiç bilmez diyor. Nişanlımla dışarı çıktığımızda devamlı onu arıyor kahve yapacağız hadi gel diyor. Beni hiç çağırmıyorlar. Bana karşı yaptığı hiçbir davranışı samimi gelmiyor. Şimdi de çocuk mevzuna takılmış. Bana inşallah evlendiğiniz ilk geceden çocuğunuz olur dedi. Bende evliliğimi oturtmadan çocuk düşünmüyorum lütfen sizde böyle dualar etmeyin dedim. Görümcem bana “sen niye böyle konuşuyorsun anneme ne istiyorsun ne olur ölür müsün tamam çocuk yapacağım desen” dedi. Bende istemediğim bir şeyi belirttiğimi söyledim. Israrla “ölür müsün hayır ölür müsün yani söyle ölüyor musun” diyerek üstüme geldi. Bende biraz yüksek bir ses tonuyla ben senin kardeşin değilim benimle böyle konuşamazsın dedim. Birden triplere girdi. Bana ahlaksız terbiyesiz sen benim hiçbir şeyim olamazsın zaten ben senin ne olduğunu anladım diyerek çıkıştı. Nişanlımın sonuçta ailesi olduğu için o an birşey söyleyememesi normal mi? Ben de yine büyüklük bende kalsın diye özür diledim o kesinlikle dilemedi. Üstünden neredeyse 1 ay geçti o gün bugündür kendilerinden ses seda yok. Kandil zamanı annesini aramıştım onda da “sağol tamam bir şey diyor musun tamam” diye geçiştirdi beni. Sizce adım atan ben mi olmalıyım? Yoksa beklemeli miyim? Ben onlara bugüne kadar hiç saygısızlık yapmadım. Her zaman siz diye hitap ettim. Niye böyle yapıyorlar anlamıyorum.
Anneniz muhtemelen büyüdüğü çevre, annesi, kadın akrabaları ve babanızın ailesindeki kadınlar derken mahalle baskısına boyun eğmiş.Evet aynı jenerasyonsunuz. Çok yanlış ben farkındayım ama o farkında olmayabilir. Beni hep iyi gelin olmam gerektiği konusunda öğütledi. Başarılı bir öğrenciydim. İyi bir mesleğim olacağını çalışan bir kadin olacağımı söyler, temizlik için bir yardımcı alırım derdim ve ayıplanırdım.Neden, çünkü iyi gelin evini kendisi temizler, yemeğini muntazam yapar, çalışıyorsa çalışır ama bunlar da olur, asla eksik olmaz, sonra bir bakmışsın 40 yaşından sonra türlü hastaliklar gelmiş seni bulmuş. Gencecik yaşında bilekte kolda sinir sıkışmaları, temizlik ürünleri solumaktan solunum rahatsızlıkları daha niceleri... Kendini parçalayan kadının ödülü ne? Kim takdir ediyor, etse neye yarıyor? Bir de her durumda beğenmeyen, eleştiren, yaranilmayan tayfa var. Giden yalnızca senden gidiyor.
Çok büyük öğüt niteliğinde bir yorum. Büyüdükçe tecrübe ettikçe yaptığının yanlış olduğunu gördüm ve bir gün çocuğum olursa kesinlikle bunu yapmam. Kızınız çok şanslı.Anneniz muhtemelen büyüdüğü çevre, annesi, kadın akrabaları ve babanızın ailesindeki kadınlar derken mahalle baskısına boyun eğmiş.
Allah sağlıklı ömürler versin ama siz anneniz gibi olmayın, olmanız yönündeki baskılara öğütlere kulak asmayın.
Bizde hep kadını kodluyorlar, fedakarlık, vericilik hep kadına öğütleniyor, sonra dediğiniz gibi 40 yaşına bir geliyorsunuz torba torba ilaç içen biri haline dönmüşsünüz, hastalıkları hakkında biraz konuşup deşseniz ben neler çektim, hastalıklarımın hepsi dert sahibi olduğumdan diyorlar, saçlarını süpürge ettiklerinden bahsediyorlar, kayınvalideye veryansın ediyorlar ama sizlere iyi gelin olun diyorlar :))
Annem 71 yaşında türlü türlü hastalığı var, hepsini babama ve babamın ailesine bağlıyor, doğumlara bağlıyor, niye yaptın yapmasaydın, azıcık kendini çekseydin diyorum, sana kim dedi peşpeşe 3 çocuk doğur diye diyorum abooooov bir kızıyor
Genç kadınlar iyi gelin olacağım, kayınvalide beni sevsin, eşimin ailesi beni kabul etsin diye kişiliklerinden ödün vermesin, haklı oldukları halde susup bir de üstüne özür dilemesin, sırf aşıklar seviyorlar diye her şeye tamam demesinler, çoğu konuda da yazıyorum millet okumaktan yıldı:))))
Sevgiliyken erkek arkadaşınızın ailesiyle tanışacağım isteklisi olmayın, sevgilinizin ailesinin evine gidip temizlik yapmayın, aman ne kadar marifetli olduğumu görsünler deyip elinizde kekle börekle gitmeyin, sonra bu sıkı fıkı ilişki karşı tarafta beklenti oluşturuyor, evlendikten sonra da evlerini temizleyin yemek yapın istiyorlar, artık evlendim deyip sınır çizmek istediğinizde kavga çıkıyor, sınırı baştan koyacaksınız.
Acil kurtulmalisin bu aileden. Cok acil. Hele ki nisanlin onlar sana saldirirken sessiz kaldiysa kesinlikle evlenmemelisin. Evlenince canina okurlar senin. Belli ki nisanlin da onlarin agzina bakiyo. Fragmani izledim resmenHerkese merhaba. Nişanlımla 4 yıldır beraberiz. Son 2, 3 yıldır da ailesiyle tanışıyorum. İlk başlarda özellikle annesi çok iyi davranıyordu. Fakat nişanımızdan sonra çok hızlı bir şekilde değişti. Olur olmadık her konuda laf sokuyor. Mesela nişanımında saçımın kötü olduğunu söyledi. Nişandan sonra ne bana ne aileme her şey çok güzeldi teşekkür ederiz demediler. Kayınvalidemler nişandan erken kalktılar bende gitmeyin biraz daha kalın dediğimde yorulduk gidelim dedi. Annem ısrar ettiğimi görünce “kadıncağız yoruldu demek ki gitsinler ısrar etme” dedi ama tamamen iyi niyet ile. Ertesi gün nişanlıma ağlayarak beni nişandan kovdular diye anlatmış. Düğün yeri bakmaya gittik, mekanı beğenmedi, devamlı her şeye bir kulp buldu. Bekarlığa veda için mekanlardan bahsettiğimde nişanlıma bak bak nasıl mekanları biliyor benim oğlum hiç bilmez diyor. Nişanlımla dışarı çıktığımızda devamlı onu arıyor kahve yapacağız hadi gel diyor. Beni hiç çağırmıyorlar. Bana karşı yaptığı hiçbir davranışı samimi gelmiyor. Şimdi de çocuk mevzuna takılmış. Bana inşallah evlendiğiniz ilk geceden çocuğunuz olur dedi. Bende evliliğimi oturtmadan çocuk düşünmüyorum lütfen sizde böyle dualar etmeyin dedim. Görümcem bana “sen niye böyle konuşuyorsun anneme ne istiyorsun ne olur ölür müsün tamam çocuk yapacağım desen” dedi. Bende istemediğim bir şeyi belirttiğimi söyledim. Israrla “ölür müsün hayır ölür müsün yani söyle ölüyor musun” diyerek üstüme geldi. Bende biraz yüksek bir ses tonuyla ben senin kardeşin değilim benimle böyle konuşamazsın dedim. Birden triplere girdi. Bana ahlaksız terbiyesiz sen benim hiçbir şeyim olamazsın zaten ben senin ne olduğunu anladım diyerek çıkıştı. Nişanlımın sonuçta ailesi olduğu için o an birşey söyleyememesi normal mi? Ben de yine büyüklük bende kalsın diye özür diledim o kesinlikle dilemedi. Üstünden neredeyse 1 ay geçti o gün bugündür kendilerinden ses seda yok. Kandil zamanı annesini aramıştım onda da “sağol tamam bir şey diyor musun tamam” diye geçiştirdi beni. Sizce adım atan ben mi olmalıyım? Yoksa beklemeli miyim? Ben onlara bugüne kadar hiç saygısızlık yapmadım. Her zaman siz diye hitap ettim. Niye böyle yapıyorlar anlamıyorum.
Bir umut belki parmaginiz yanlislikla 0 a dokunmustur dedim ama yanilmisimYarısı üvey anneden =) ama aynı evde büyümüşler, öz üvey ayrımı yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?