Şimdiye kadar hep olumlu oldum, dediğim gibi 26 Ocak'ta nişnlandık 28 Ocak günü ameliyat oldu ben kaldım yanında, 6 haftalık hamileydim burnundan
estetik ameliyat oldu ben kaldım yanında. Yazlığa gitti geldi evinde yemek yok diye akşam yemeklerine aldım, kahvaltılar hazırladım. 2-3 ayda bir mutlaka akşam davetleri yaptım. Doğum günlerinde mutlaka organizasyonlar yaptım. Hep annecim diye hitap ettim, kayınpederim ayak tırnağını çektirdi hastanede sabah koşa koşa yanlarına gittim birşeye ihtiyaç olur mu diye....
Anneler gününden 2 gün önce aradım, "annecim pazar günü anneler günü, hep beraber kahvaltıya çıkacağız,plan yapmayın sakın" dedim...Bana cevabı "bende salı günü yazlığa gidicem"....Ben şok oldum, babam daha iyileşmemişti, kızım ondaydı. Bürodan çıktım, gittim. Annecim keşke daha önce söyleseydin, hani "kızım ben yazlığa gitmek istiyorum ama, baban nasıl oldu? Annen bakabilecek mi? Nasıl yapalım" şeklinde sorsaydın keşke dedim. Ben sana kahvaltıya gideceğiz diyorum, sen bende salı yazlığa gidicem diyorsun,şok oldum dedim. İşte sonra başladı "ben sana mı sorucam, vay vayyy; ben tek orada dinleniyorum..Kimse bana gitme diyemez..." falan diye...
İnan, çok düşündüm. Acaba ne yaptım diye ama yok..Hadi ben birşey yaptım diyelim. EE annem ne yaptı, insan dünürünü aramaz mı ya, ölümden döndü kadın. Bir geçmiş olsun demek bu kadar mı zor. Hadi aramadın, bana sor..Her akşam görüyorsun ,insan sormaz mı annen nasıl oldu, ameliyat nasıl geçti, diye. Gerçekten dediğin gibi, çok büyük şeyler olması lazım bu tavırları hak etmemiz için. Ama yok, gerçekten yok.