- 11 Kasım 2019
- 1.484
- 1.503
- 63
- Konu Sahibi Yalnizbiranne
-
- #1
Merhaba hanımlar eşimin ailesiyle yürüme mesafesinde oturuyoruz benim annem izmir de ben istanbula gelin geldim.eşim annemi en son 3 ay önce gördü bi daha hiç aramadı.aramasın sorun değil ama o benim annemle böyle uzakken ben onun ailesiyle sürekli görüşmeye mecbur kalıyorum artık bundan sıkılmaya başladım.kayinvalidem gençliğinden beri evinde düzgün iş yapmamış annesi hep yanındaymış hala beraberler şimdi de bütün gün yatıyor bi seferinde 14 saat oradaydık toplam 13saati yatarak geçirdi tanıdığım en tembel kadın.bütün enerjisi çenesinde toplanmış hiç bir saniye sesi kesilmiyor nerdeyse.sürekli aynı şeyleri anlatıp duruyor aynı soruları soruyor defalarca açıklamasını yaptığım şeyleri her görüşümde yine soruyor başka insanların hayatlarını bana anlatıp duruyor kendini övmeye bayılıyor şimdiki gelinlerden şikayet ediyor eşime bana bunu bunu al diyor surekli maddi sıkıntılarını anlatıyor aklına bi şey gelmezse şarkı söylüyor.her gördüğümde bunların hepsi ve daha fazlası muhakkak yaşanıyor.çok zor sabrediyorum gitmek hiç istemiyorum torunlarını görmeleri için haftada1 olsun istiyorum ama 2 3 günde bir görüyorum istemesem de.ben davet etmeden sık geliyor mutlaka haftada 1 evimde kalıyor.bu kalmalar sırasında bana sıkıntı veren çok konuşmaları var artık o evimdeyken sıkıntıdan patlayacak oluyorum.eşime sert davranmaya başladım.ona karşı ilgim çok azaldı.çok severek evlenmistim 3.günden annesi ben bu akşam burdayım diyerek bana sormadan kalmaya başladı.1.5 seneden fazla oldu bu kalmalara bi şey diyemedim eşime kalmasın rahat edemiyorum ev yakın götür dediğimde annemi evden mi koviyim dedi.çok yıprandım.şimdi 2.ye hamileyim onu bahane edip kötüyüm diyorum gelip kalmasın istiyorum bu sefer şimdikiler böyle bizim zamanımız rahatlık yoktu hazır bez yoktu böyle değildik diyo.geçen kafamda hazırladım anne hamileliğim zor geçiyor uykum oluyor işim oluyor sen varken rahat etmiyorum gel torununu gör yemeğimizi yiyelim çay içelim akşam geri dön diye ona söylicektim bu sefer küser gidip annesine kardeşine söyler yine benim canım sıkılır diye soyleyemedim ama bi şekilde artık 1 gece bile kalmasına tahammülüm yok en son evelki gün bendeydi gece gitmiş çekiçle mutfak tezgahinda buz kırıyor çocuğumu uyutmaya çalışıyorum kapim kapalı gelip açıp giriyor basimda bağıra bağıra onla konuşuyor saat 11 olmuş uykusu yok ver diye aldı gitti.eşimle aramda büyük soğukluk var artık annesi yüzünden ben bütün güzel duygularımı kaybettim.nasıl uzak tutarım kendimden.ne diyebilirim evimde kalmaması için