Peki teşekkür ederim
Peki teşekkür ederimBence hiç bulaşmayın hem size göre düşünceleri de uymuyor tamamen yok sayın arada bir telefonla konuşun görüşün yeter o ona . Zaten kaçacak delik aramış ben olsam sevinirdim valla kendi yuvanizin huzuruna odaklanin
Ajitasyon yapıyorsunuz şimdi deBence aile olmak sadece iyi günde değil kötü günde de birlikte olmak demektir. Birbirine güven vermek demektir. Her hangi bir sağlık maddi manevi sıkıntı yokken benim torunum olacak oğlum depresyona girecek ben gidip gelinime destek olmak istemeyeceğim evimde bulaşığım var yemeğim var diyeceğim! Bu hoş bir hareket değil. Kaldı ki ben eşimle herşeyimizi birlikte yaotık yada ailemin desteğiyle ondan da elinden gelen bir şey bekledim.
Yani hala da içiçe girme derdindesiniz bu kadınla. Aman aile olalım bir arada olalım diye. Eşiniz sizin yerinize de size saygı duymuş.Bana ettiği hakaretler yüzünden tartıştılar ve şu an konuşmuyorlar
Hayır iç içe girmek istemem, küs kalınması konusunda fikirler almak istemiştimYani hala da içiçe girme derdindesiniz bu kadınla. Aman aile olalım bir arada olalım diye. Eşiniz sizin yerinize de size saygı duymuş.
Bana ettiği hakaretler yüzünden tartıştılar ve şu an konuşmuyorlar
Küs kalın yahu zaten. Hatta bu sizin talebiniz olsun. Ben yüzüme karşı içini kusan birinin her hafta arayıp halini hatrını sormam.Hayır iç içe girmek istemem, küs kalınması konusunda fikirler almak istemiştim
Hayır iç içe girmek istemem, küs kalınması konusunda fikirler almak istemiştim
Küs kalın yahu zaten. Hatta bu sizin talebiniz olsun. Ben yüzüme karşı içini kusan birinin her hafta arayıp halini hatrını sormam.
keşke yakınına taşınmasaydınız ... Söyleyeceklerim bu kadarKızlar merhaba , 3 yıllık evliyim 1 tane oğlum var. Kayınvalidemle yaşadığım sıkıntılardan bahsetmek istiyorum. Nişanlıyken farketmiştim eşimin ailesiyle ilişkilerinin soğuk olduğunu. Neden diye sorduğumda çok konuşuyor demişti. Ben bu lafı yadırgamiştım o zamanlar ne olacak sende konuş dinle dedim . Başka çocuğu yok kızı da yok demek senle konuşuyor demiştim.. evlendikten sonra eşimin ailesiyle hal hatır sorma dışında hiç ailesiyle bir paylaşiminın olmadığını gördüm.kayın validem sürekli oğlunu da beni de arardı ama bunaltacak kadar çok arardı. Ben mğsait olmasam hemen eşimi arardı o saniye yada eşim açamasa hemen benimarardı nerde oğlum diye? Sürekli bana akıllar vermeye çalışıyordu dışarı gönderme , spora gönderme evde otursun söyle sakalını kesain hiç sevmem ben. Bende eşimin30 yaşında insan olduğunu sigara saç sakal vs gb konularda kendi karar vereceğini benim dır dır yapmak gb bşr niyetim olmadığını defalarca belirttim. Evliliğimizin il gününden beri her gün konuşmaktan sıkılyıdum çümkü gerçekten konuşmalar yorumlar çok cahilceydi. Eşime sorup aynı şeyi banada soruyordu. Watsaptan son görülme tarihlerimizi kontrol ediyordu. Telefonunaçamask açana kadar 15-20 defa arıyordu. Ne zaman konuşsak sürekli acıtasyon yapıyordu. Sürekli maddi sıkıntılardan geçin sıkıntısından bahsediyordu. Ben baktım eşim yok durumları iyi kendilerini idare ediyorlar o annemin huyudur illah söylenecek o konularda diyordu. Ki bizimde düğün borcumuz olduğundan zaten ufak tefek şeyler dişinda büyük yatdımlar yapacak durumumuz yoktu. Telefon işini de ben sınır koyarak haftada 1-2 ye zorlukla indirdim.bunarada benim ailemle ilişkilerim sıcak. Eşimde alıştı aileme ve kendi ailesi gb sık boğaz etmeyen anlayışlı her konuda destek oldukları için eşim zaten ailemi çok seviyordu. Eşim kendi ailesine gitmek istemiyordu. Ben de o nasıl davrandıysa öyle yaptım. Gençliğinden beri evinde büyümemiş sürekli çalışmaya gitmiş sürekli dışarsaymiş. Bayramlarda ailesi hiç çağırmamiş gel diye ondada öyle alışkanlıklar olmamiş. Ama ben her tatilimde ailemin yanına giderdim. Zaten şehşr de uzak olduğu için kayın validemlere senede 2 defa gidiyorduk. Eşime bir kaç defa gidelim istiyorsan diye dedipimde yook ben zaten bekarken de gitmezdim diyordu. Sonradan annesiyle ne kadar az görüşsek o kadar az sıkıntı çıkacağını düşündüğünden böyle yaptığını da söyledi. Ben bu aile ilişkilerine çok üzüldüm fakat baktım kafa dengi de değil benim düzeltebileceğim bir şey yok.... sonra hamile kaldım kayınvalşdem hamileliğim boyunca hiç gelip yardım etmekten destek olmaktan bahsetmedi yada toruna bana bakmaya gönlü yoktu. Her konuşmasında 1 çocuk yeter ben fazla çocuk sevmem diyordu. Bebeklere hiç yüreğim yok ben oğlumada dedim ilerde bi şey olursa sen bakacaksın biz gelip yapamayız diyordu. Sürekli eşimi eleştirip kötülüyodu. Sürekli baskı yapıyordu.. ben yavaş yavaş neden ailesinden kaçtığını anlamaya başladım. Sonra doğum oldu. Ben annemde doğumu yapıp biraz toparlayıp kendi evime geçecektim ve kaynanam sözde gelecekti. Sonra bi anda vazgeçt biz gelemiyoruz komşunun düğünü var dedi. Ben de buna orda tavır aldım. Sen bilirsin ilk torun bu sana kalmiş dedim. Doğumdan 1 gün sonra eşim hem doğum stresi heö ailesinşn gelmemesi ve bazı başka sebeplerin birleşimi ile depresyona girdi. O lohusa halimle eşimi psikolog pskiyatri gezdirdim ... çok köyü günler geçirdik. Bebeğimizin sevincini yaşayamadık eşşm ne yese kusuyor 15 kg vermişti. Kaynanam bunu duyunca 10 gün bekledi belki iyileşir diye ama sonra mecburen kaşktı geldi. Geldiğinde de bi umut bize destek olacak sandım ama evime temizliğe laf söyledi. Oğluyla tartıştı yine gençken ders çalışmadığınve. Sürekli dişarda oynadığı vs şikayetlersaçma sapan şeyler... akıl vermeler... paranı toplamıyorsunlar... ben sizin yernizde olsam nelerim olurdular... bana sorun problemlerniz getirmeyin ne yaprsanız yapın... ben size bakamam lar.... çok ama çok kırıldım eşim hasta diye ben kötü bir şey söylemek istemedim ...ben zaten lohusayım sürekli ağlıyorum..kaynanaö oğluyla hiç bşr zaman ana oğul gb olamadıklarını bir aile gb olamadıklarını anlattı. 3-5 gün durup ben dayanamıyorum evimi özledim gideceö siz iyisiniz idare edersiniz dedi. Biletini aldırdı zorla illah gidecem diye.. sonra kayınbabam telefonla araya girdi ısrar etti kalması için... bir kaç gün daha durup gitti...sonra biz ağlayarak sıkıntılarla bi şekilde o dönemleri atlattık . Kendinşzde onları ziyarete gittik bqzı şeylere sünger çektik ama benim içim çok soğumuştu. Bir anneye yakıştıramadım bu hateketleri. Sonra biz kayınvalideme yakın bir yere taşındık. Kayınvalşdem yine yardım edecem diyip gelmedi. Yine en zor anımızda bizi yalnız bıraktı. Ve bende artık aramadım. Kendisi arayıp bir sürü hakaret etti bana . Bende cevap versim ve artık görüşmüyoruz. Sizce böyle bşr kaynana ile barışmaya değer mi?
Kaynanamı kendi rızamla en son geçen bayramda aramıştım. En son yazın da yeğenin düğününe gittik orda yüzyüze geldik zaten. Eşim bir nedenden kızdı ve konuşmuyordu. Zorla yeğenin düğünü diye barıştırdık, düğün hatrına. Yoksa işim olmazdı, bana ne. Her ailenin yapısı birbirini tutmuyor. Bir şekilde içine girdin ve çıkmıyorsan kabul edeceksin. 2 günde gelip 40 yıllık düzeni yıktırmazlar öyle sana.üstelik barışmak isteyen bir kv yok ortada
Kaynanamı kendi rızamla en son geçen bayramda aramıştım. En son yazın da yeğenin düğününe gittik orda yüzyüze geldik zaten. Eşim bir nedenden kızdı ve konuşmuyordu. Zorla yeğenin düğünü diye barıştırdık, düğün hatrına. Yoksa işim olmazdı, bana ne. Her ailenin yapısı birbirini tutmuyor. Bir şekilde içine girdin ve çıkmıyorsan kabul edeceksin. 2 günde gelip 40 yıllık düzeni yıktırmazlar öyle sana.
Allah aşkına rahat bırakın kadını, böyle insandan ne medet umuyorsunuz, birde evi yanına taşımışsın, sorun sizde , onlar yokmuşcasına yaşayıp gitseydiniz işte, millet kayın aileden kaçıyor siz yapışıyorsunuz resmenKızlar merhaba , 3 yıllık evliyim 1 tane oğlum var. Kayınvalidemle yaşadığım sıkıntılardan bahsetmek istiyorum. Nişanlıyken farketmiştim eşimin ailesiyle ilişkilerinin soğuk olduğunu. Neden diye sorduğumda çok konuşuyor demişti. Ben bu lafı yadırgamiştım o zamanlar ne olacak sende konuş dinle dedim . Başka çocuğu yok kızı da yok demek senle konuşuyor demiştim.. evlendikten sonra eşimin ailesiyle hal hatır sorma dışında hiç ailesiyle bir paylaşiminın olmadığını gördüm.kayın validem sürekli oğlunu da beni de arardı ama bunaltacak kadar çok arardı. Ben mğsait olmasam hemen eşimi arardı o saniye yada eşim açamasa hemen benimarardı nerde oğlum diye? Sürekli bana akıllar vermeye çalışıyordu dışarı gönderme , spora gönderme evde otursun söyle sakalını kesain hiç sevmem ben. Bende eşimin30 yaşında insan olduğunu sigara saç sakal vs gb konularda kendi karar vereceğini benim dır dır yapmak gb bşr niyetim olmadığını defalarca belirttim. Evliliğimizin il gününden beri her gün konuşmaktan sıkılyıdum çümkü gerçekten konuşmalar yorumlar çok cahilceydi. Eşime sorup aynı şeyi banada soruyordu. Watsaptan son görülme tarihlerimizi kontrol ediyordu. Telefonunaçamask açana kadar 15-20 defa arıyordu. Ne zaman konuşsak sürekli acıtasyon yapıyordu. Sürekli maddi sıkıntılardan geçin sıkıntısından bahsediyordu. Ben baktım eşim yok durumları iyi kendilerini idare ediyorlar o annemin huyudur illah söylenecek o konularda diyordu. Ki bizimde düğün borcumuz olduğundan zaten ufak tefek şeyler dişinda büyük yatdımlar yapacak durumumuz yoktu. Telefon işini de ben sınır koyarak haftada 1-2 ye zorlukla indirdim.bunarada benim ailemle ilişkilerim sıcak. Eşimde alıştı aileme ve kendi ailesi gb sık boğaz etmeyen anlayışlı her konuda destek oldukları için eşim zaten ailemi çok seviyordu. Eşim kendi ailesine gitmek istemiyordu. Ben de o nasıl davrandıysa öyle yaptım. Gençliğinden beri evinde büyümemiş sürekli çalışmaya gitmiş sürekli dışarsaymiş. Bayramlarda ailesi hiç çağırmamiş gel diye ondada öyle alışkanlıklar olmamiş. Ama ben her tatilimde ailemin yanına giderdim. Zaten şehşr de uzak olduğu için kayın validemlere senede 2 defa gidiyorduk. Eşime bir kaç defa gidelim istiyorsan diye dedipimde yook ben zaten bekarken de gitmezdim diyordu. Sonradan annesiyle ne kadar az görüşsek o kadar az sıkıntı çıkacağını düşündüğünden böyle yaptığını da söyledi. Ben bu aile ilişkilerine çok üzüldüm fakat baktım kafa dengi de değil benim düzeltebileceğim bir şey yok.... sonra hamile kaldım kayınvalşdem hamileliğim boyunca hiç gelip yardım etmekten destek olmaktan bahsetmedi yada toruna bana bakmaya gönlü yoktu. Her konuşmasında 1 çocuk yeter ben fazla çocuk sevmem diyordu. Bebeklere hiç yüreğim yok ben oğlumada dedim ilerde bi şey olursa sen bakacaksın biz gelip yapamayız diyordu. Sürekli eşimi eleştirip kötülüyodu. Sürekli baskı yapıyordu.. ben yavaş yavaş neden ailesinden kaçtığını anlamaya başladım. Sonra doğum oldu. Ben annemde doğumu yapıp biraz toparlayıp kendi evime geçecektim ve kaynanam sözde gelecekti. Sonra bi anda vazgeçt biz gelemiyoruz komşunun düğünü var dedi. Ben de buna orda tavır aldım. Sen bilirsin ilk torun bu sana kalmiş dedim. Doğumdan 1 gün sonra eşim hem doğum stresi heö ailesinşn gelmemesi ve bazı başka sebeplerin birleşimi ile depresyona girdi. O lohusa halimle eşimi psikolog pskiyatri gezdirdim ... çok köyü günler geçirdik. Bebeğimizin sevincini yaşayamadık eşşm ne yese kusuyor 15 kg vermişti. Kaynanam bunu duyunca 10 gün bekledi belki iyileşir diye ama sonra mecburen kaşktı geldi. Geldiğinde de bi umut bize destek olacak sandım ama evime temizliğe laf söyledi. Oğluyla tartıştı yine gençken ders çalışmadığınve. Sürekli dişarda oynadığı vs şikayetlersaçma sapan şeyler... akıl vermeler... paranı toplamıyorsunlar... ben sizin yernizde olsam nelerim olurdular... bana sorun problemlerniz getirmeyin ne yaprsanız yapın... ben size bakamam lar.... çok ama çok kırıldım eşim hasta diye ben kötü bir şey söylemek istemedim ...ben zaten lohusayım sürekli ağlıyorum..kaynanaö oğluyla hiç bşr zaman ana oğul gb olamadıklarını bir aile gb olamadıklarını anlattı. 3-5 gün durup ben dayanamıyorum evimi özledim gideceö siz iyisiniz idare edersiniz dedi. Biletini aldırdı zorla illah gidecem diye.. sonra kayınbabam telefonla araya girdi ısrar etti kalması için... bir kaç gün daha durup gitti...sonra biz ağlayarak sıkıntılarla bi şekilde o dönemleri atlattık . Kendinşzde onları ziyarete gittik bqzı şeylere sünger çektik ama benim içim çok soğumuştu. Bir anneye yakıştıramadım bu hateketleri. Sonra biz kayınvalideme yakın bir yere taşındık. Kayınvalşdem yine yardım edecem diyip gelmedi. Yine en zor anımızda bizi yalnız bıraktı. Ve bende artık aramadım. Kendisi arayıp bir sürü hakaret etti bana . Bende cevap versim ve artık görüşmüyoruz. Sizce böyle bşr kaynana ile barışmaya değer mi?
Bu ısrarın sebebını anlayamadımKızlar merhaba , 3 yıllık evliyim 1 tane oğlum var. Kayınvalidemle yaşadığım sıkıntılardan bahsetmek istiyorum. Nişanlıyken farketmiştim eşimin ailesiyle ilişkilerinin soğuk olduğunu. Neden diye sorduğumda çok konuşuyor demişti. Ben bu lafı yadırgamiştım o zamanlar ne olacak sende konuş dinle dedim . Başka çocuğu yok kızı da yok demek senle konuşuyor demiştim.. evlendikten sonra eşimin ailesiyle hal hatır sorma dışında hiç ailesiyle bir paylaşiminın olmadığını gördüm.kayın validem sürekli oğlunu da beni de arardı ama bunaltacak kadar çok arardı. Ben mğsait olmasam hemen eşimi arardı o saniye yada eşim açamasa hemen benimarardı nerde oğlum diye? Sürekli bana akıllar vermeye çalışıyordu dışarı gönderme , spora gönderme evde otursun söyle sakalını kesain hiç sevmem ben. Bende eşimin30 yaşında insan olduğunu sigara saç sakal vs gb konularda kendi karar vereceğini benim dır dır yapmak gb bşr niyetim olmadığını defalarca belirttim. Evliliğimizin il gününden beri her gün konuşmaktan sıkılyıdum çümkü gerçekten konuşmalar yorumlar çok cahilceydi. Eşime sorup aynı şeyi banada soruyordu. Watsaptan son görülme tarihlerimizi kontrol ediyordu. Telefonunaçamask açana kadar 15-20 defa arıyordu. Ne zaman konuşsak sürekli acıtasyon yapıyordu. Sürekli maddi sıkıntılardan geçin sıkıntısından bahsediyordu. Ben baktım eşim yok durumları iyi kendilerini idare ediyorlar o annemin huyudur illah söylenecek o konularda diyordu. Ki bizimde düğün borcumuz olduğundan zaten ufak tefek şeyler dişinda büyük yatdımlar yapacak durumumuz yoktu. Telefon işini de ben sınır koyarak haftada 1-2 ye zorlukla indirdim.bunarada benim ailemle ilişkilerim sıcak. Eşimde alıştı aileme ve kendi ailesi gb sık boğaz etmeyen anlayışlı her konuda destek oldukları için eşim zaten ailemi çok seviyordu. Eşim kendi ailesine gitmek istemiyordu. Ben de o nasıl davrandıysa öyle yaptım. Gençliğinden beri evinde büyümemiş sürekli çalışmaya gitmiş sürekli dışarsaymiş. Bayramlarda ailesi hiç çağırmamiş gel diye ondada öyle alışkanlıklar olmamiş. Ama ben her tatilimde ailemin yanına giderdim. Zaten şehşr de uzak olduğu için kayın validemlere senede 2 defa gidiyorduk. Eşime bir kaç defa gidelim istiyorsan diye dedipimde yook ben zaten bekarken de gitmezdim diyordu. Sonradan annesiyle ne kadar az görüşsek o kadar az sıkıntı çıkacağını düşündüğünden böyle yaptığını da söyledi. Ben bu aile ilişkilerine çok üzüldüm fakat baktım kafa dengi de değil benim düzeltebileceğim bir şey yok.... sonra hamile kaldım kayınvalşdem hamileliğim boyunca hiç gelip yardım etmekten destek olmaktan bahsetmedi yada toruna bana bakmaya gönlü yoktu. Her konuşmasında 1 çocuk yeter ben fazla çocuk sevmem diyordu. Bebeklere hiç yüreğim yok ben oğlumada dedim ilerde bi şey olursa sen bakacaksın biz gelip yapamayız diyordu. Sürekli eşimi eleştirip kötülüyodu. Sürekli baskı yapıyordu.. ben yavaş yavaş neden ailesinden kaçtığını anlamaya başladım. Sonra doğum oldu. Ben annemde doğumu yapıp biraz toparlayıp kendi evime geçecektim ve kaynanam sözde gelecekti. Sonra bi anda vazgeçt biz gelemiyoruz komşunun düğünü var dedi. Ben de buna orda tavır aldım. Sen bilirsin ilk torun bu sana kalmiş dedim. Doğumdan 1 gün sonra eşim hem doğum stresi heö ailesinşn gelmemesi ve bazı başka sebeplerin birleşimi ile depresyona girdi. O lohusa halimle eşimi psikolog pskiyatri gezdirdim ... çok köyü günler geçirdik. Bebeğimizin sevincini yaşayamadık eşşm ne yese kusuyor 15 kg vermişti. Kaynanam bunu duyunca 10 gün bekledi belki iyileşir diye ama sonra mecburen kaşktı geldi. Geldiğinde de bi umut bize destek olacak sandım ama evime temizliğe laf söyledi. Oğluyla tartıştı yine gençken ders çalışmadığınve. Sürekli dişarda oynadığı vs şikayetlersaçma sapan şeyler... akıl vermeler... paranı toplamıyorsunlar... ben sizin yernizde olsam nelerim olurdular... bana sorun problemlerniz getirmeyin ne yaprsanız yapın... ben size bakamam lar.... çok ama çok kırıldım eşim hasta diye ben kötü bir şey söylemek istemedim ...ben zaten lohusayım sürekli ağlıyorum..kaynanaö oğluyla hiç bşr zaman ana oğul gb olamadıklarını bir aile gb olamadıklarını anlattı. 3-5 gün durup ben dayanamıyorum evimi özledim gideceö siz iyisiniz idare edersiniz dedi. Biletini aldırdı zorla illah gidecem diye.. sonra kayınbabam telefonla araya girdi ısrar etti kalması için... bir kaç gün daha durup gitti...sonra biz ağlayarak sıkıntılarla bi şekilde o dönemleri atlattık . Kendinşzde onları ziyarete gittik bqzı şeylere sünger çektik ama benim içim çok soğumuştu. Bir anneye yakıştıramadım bu hateketleri. Sonra biz kayınvalideme yakın bir yere taşındık. Kayınvalşdem yine yardım edecem diyip gelmedi. Yine en zor anımızda bizi yalnız bıraktı. Ve bende artık aramadım. Kendisi arayıp bir sürü hakaret etti bana . Bende cevap versim ve artık görüşmüyoruz. Sizce böyle bşr kaynana ile barışmaya değer mi?
Cocuktan önce esinizin bile mesafe koydugu annesinden neden gelip dogumda kalmasını beklediniz onu merak ediyorum?Kızlar merhaba , 3 yıllık evliyim 1 tane oğlum var. Kayınvalidemle yaşadığım sıkıntılardan bahsetmek istiyorum. Nişanlıyken farketmiştim eşimin ailesiyle ilişkilerinin soğuk olduğunu. Neden diye sorduğumda çok konuşuyor demişti. Ben bu lafı yadırgamiştım o zamanlar ne olacak sende konuş dinle dedim . Başka çocuğu yok kızı da yok demek senle konuşuyor demiştim.. evlendikten sonra eşimin ailesiyle hal hatır sorma dışında hiç ailesiyle bir paylaşiminın olmadığını gördüm.kayın validem sürekli oğlunu da beni de arardı ama bunaltacak kadar çok arardı. Ben mğsait olmasam hemen eşimi arardı o saniye yada eşim açamasa hemen benimarardı nerde oğlum diye? Sürekli bana akıllar vermeye çalışıyordu dışarı gönderme , spora gönderme evde otursun söyle sakalını kesain hiç sevmem ben. Bende eşimin30 yaşında insan olduğunu sigara saç sakal vs gb konularda kendi karar vereceğini benim dır dır yapmak gb bşr niyetim olmadığını defalarca belirttim. Evliliğimizin il gününden beri her gün konuşmaktan sıkılyıdum çümkü gerçekten konuşmalar yorumlar çok cahilceydi. Eşime sorup aynı şeyi banada soruyordu. Watsaptan son görülme tarihlerimizi kontrol ediyordu. Telefonunaçamask açana kadar 15-20 defa arıyordu. Ne zaman konuşsak sürekli acıtasyon yapıyordu. Sürekli maddi sıkıntılardan geçin sıkıntısından bahsediyordu. Ben baktım eşim yok durumları iyi kendilerini idare ediyorlar o annemin huyudur illah söylenecek o konularda diyordu. Ki bizimde düğün borcumuz olduğundan zaten ufak tefek şeyler dişinda büyük yatdımlar yapacak durumumuz yoktu. Telefon işini de ben sınır koyarak haftada 1-2 ye zorlukla indirdim.bunarada benim ailemle ilişkilerim sıcak. Eşimde alıştı aileme ve kendi ailesi gb sık boğaz etmeyen anlayışlı her konuda destek oldukları için eşim zaten ailemi çok seviyordu. Eşim kendi ailesine gitmek istemiyordu. Ben de o nasıl davrandıysa öyle yaptım. Gençliğinden beri evinde büyümemiş sürekli çalışmaya gitmiş sürekli dışarsaymiş. Bayramlarda ailesi hiç çağırmamiş gel diye ondada öyle alışkanlıklar olmamiş. Ama ben her tatilimde ailemin yanına giderdim. Zaten şehşr de uzak olduğu için kayın validemlere senede 2 defa gidiyorduk. Eşime bir kaç defa gidelim istiyorsan diye dedipimde yook ben zaten bekarken de gitmezdim diyordu. Sonradan annesiyle ne kadar az görüşsek o kadar az sıkıntı çıkacağını düşündüğünden böyle yaptığını da söyledi. Ben bu aile ilişkilerine çok üzüldüm fakat baktım kafa dengi de değil benim düzeltebileceğim bir şey yok.... sonra hamile kaldım kayınvalşdem hamileliğim boyunca hiç gelip yardım etmekten destek olmaktan bahsetmedi yada toruna bana bakmaya gönlü yoktu. Her konuşmasında 1 çocuk yeter ben fazla çocuk sevmem diyordu. Bebeklere hiç yüreğim yok ben oğlumada dedim ilerde bi şey olursa sen bakacaksın biz gelip yapamayız diyordu. Sürekli eşimi eleştirip kötülüyodu. Sürekli baskı yapıyordu.. ben yavaş yavaş neden ailesinden kaçtığını anlamaya başladım. Sonra doğum oldu. Ben annemde doğumu yapıp biraz toparlayıp kendi evime geçecektim ve kaynanam sözde gelecekti. Sonra bi anda vazgeçt biz gelemiyoruz komşunun düğünü var dedi. Ben de buna orda tavır aldım. Sen bilirsin ilk torun bu sana kalmiş dedim. Doğumdan 1 gün sonra eşim hem doğum stresi heö ailesinşn gelmemesi ve bazı başka sebeplerin birleşimi ile depresyona girdi. O lohusa halimle eşimi psikolog pskiyatri gezdirdim ... çok köyü günler geçirdik. Bebeğimizin sevincini yaşayamadık eşşm ne yese kusuyor 15 kg vermişti. Kaynanam bunu duyunca 10 gün bekledi belki iyileşir diye ama sonra mecburen kaşktı geldi. Geldiğinde de bi umut bize destek olacak sandım ama evime temizliğe laf söyledi. Oğluyla tartıştı yine gençken ders çalışmadığınve. Sürekli dişarda oynadığı vs şikayetlersaçma sapan şeyler... akıl vermeler... paranı toplamıyorsunlar... ben sizin yernizde olsam nelerim olurdular... bana sorun problemlerniz getirmeyin ne yaprsanız yapın... ben size bakamam lar.... çok ama çok kırıldım eşim hasta diye ben kötü bir şey söylemek istemedim ...ben zaten lohusayım sürekli ağlıyorum..kaynanaö oğluyla hiç bşr zaman ana oğul gb olamadıklarını bir aile gb olamadıklarını anlattı. 3-5 gün durup ben dayanamıyorum evimi özledim gideceö siz iyisiniz idare edersiniz dedi. Biletini aldırdı zorla illah gidecem diye.. sonra kayınbabam telefonla araya girdi ısrar etti kalması için... bir kaç gün daha durup gitti...sonra biz ağlayarak sıkıntılarla bi şekilde o dönemleri atlattık . Kendinşzde onları ziyarete gittik bqzı şeylere sünger çektik ama benim içim çok soğumuştu. Bir anneye yakıştıramadım bu hateketleri. Sonra biz kayınvalideme yakın bir yere taşındık. Kayınvalşdem yine yardım edecem diyip gelmedi. Yine en zor anımızda bizi yalnız bıraktı. Ve bende artık aramadım. Kendisi arayıp bir sürü hakaret etti bana . Bende cevap versim ve artık görüşmüyoruz. Sizce böyle bşr kaynana ile barışmaya değer mi?