- 24 Ekim 2014
- 59.286
- 336.221
Eşiniz zaten mesafeliyken siz neden mesafeli duramıyorsunuz? Kadın size bakmak zorunda değil koskoca insansınız. Koyun mesafenizi olsun bitsin. Ne bu drama queen lik
Eşiniz zaten mesafeliyken siz neden mesafeli duramıyorsunuz? Kadın size bakmak zorunda değil koskoca insansınız. Koyun mesafenizi olsun bitsin. Ne bu drama queen likKızlar merhaba , 3 yıllık evliyim 1 tane oğlum var. Kayınvalidemle yaşadığım sıkıntılardan bahsetmek istiyorum. Nişanlıyken farketmiştim eşimin ailesiyle ilişkilerinin soğuk olduğunu. Neden diye sorduğumda çok konuşuyor demişti. Ben bu lafı yadırgamiştım o zamanlar ne olacak sende konuş dinle dedim . Başka çocuğu yok kızı da yok demek senle konuşuyor demiştim.. evlendikten sonra eşimin ailesiyle hal hatır sorma dışında hiç ailesiyle bir paylaşiminın olmadığını gördüm.kayın validem sürekli oğlunu da beni de arardı ama bunaltacak kadar çok arardı. Ben mğsait olmasam hemen eşimi arardı o saniye yada eşim açamasa hemen benimarardı nerde oğlum diye? Sürekli bana akıllar vermeye çalışıyordu dışarı gönderme , spora gönderme evde otursun söyle sakalını kesain hiç sevmem ben. Bende eşimin30 yaşında insan olduğunu sigara saç sakal vs gb konularda kendi karar vereceğini benim dır dır yapmak gb bşr niyetim olmadığını defalarca belirttim. Evliliğimizin il gününden beri her gün konuşmaktan sıkılyıdum çümkü gerçekten konuşmalar yorumlar çok cahilceydi. Eşime sorup aynı şeyi banada soruyordu. Watsaptan son görülme tarihlerimizi kontrol ediyordu. Telefonunaçamask açana kadar 15-20 defa arıyordu. Ne zaman konuşsak sürekli acıtasyon yapıyordu. Sürekli maddi sıkıntılardan geçin sıkıntısından bahsediyordu. Ben baktım eşim yok durumları iyi kendilerini idare ediyorlar o annemin huyudur illah söylenecek o konularda diyordu. Ki bizimde düğün borcumuz olduğundan zaten ufak tefek şeyler dişinda büyük yatdımlar yapacak durumumuz yoktu. Telefon işini de ben sınır koyarak haftada 1-2 ye zorlukla indirdim.bunarada benim ailemle ilişkilerim sıcak. Eşimde alıştı aileme ve kendi ailesi gb sık boğaz etmeyen anlayışlı her konuda destek oldukları için eşim zaten ailemi çok seviyordu. Eşim kendi ailesine gitmek istemiyordu. Ben de o nasıl davrandıysa öyle yaptım. Gençliğinden beri evinde büyümemiş sürekli çalışmaya gitmiş sürekli dışarsaymiş. Bayramlarda ailesi hiç çağırmamiş gel diye ondada öyle alışkanlıklar olmamiş. Ama ben her tatilimde ailemin yanına giderdim. Zaten şehşr de uzak olduğu için kayın validemlere senede 2 defa gidiyorduk. Eşime bir kaç defa gidelim istiyorsan diye dedipimde yook ben zaten bekarken de gitmezdim diyordu. Sonradan annesiyle ne kadar az görüşsek o kadar az sıkıntı çıkacağını düşündüğünden böyle yaptığını da söyledi. Ben bu aile ilişkilerine çok üzüldüm fakat baktım kafa dengi de değil benim düzeltebileceğim bir şey yok.... sonra hamile kaldım kayınvalşdem hamileliğim boyunca hiç gelip yardım etmekten destek olmaktan bahsetmedi yada toruna bana bakmaya gönlü yoktu. Her konuşmasında 1 çocuk yeter ben fazla çocuk sevmem diyordu. Bebeklere hiç yüreğim yok ben oğlumada dedim ilerde bi şey olursa sen bakacaksın biz gelip yapamayız diyordu. Sürekli eşimi eleştirip kötülüyodu. Sürekli baskı yapıyordu.. ben yavaş yavaş neden ailesinden kaçtığını anlamaya başladım. Sonra doğum oldu. Ben annemde doğumu yapıp biraz toparlayıp kendi evime geçecektim ve kaynanam sözde gelecekti. Sonra bi anda vazgeçt biz gelemiyoruz komşunun düğünü var dedi. Ben de buna orda tavır aldım. Sen bilirsin ilk torun bu sana kalmiş dedim. Doğumdan 1 gün sonra eşim hem doğum stresi heö ailesinşn gelmemesi ve bazı başka sebeplerin birleşimi ile depresyona girdi. O lohusa halimle eşimi psikolog pskiyatri gezdirdim ... çok köyü günler geçirdik. Bebeğimizin sevincini yaşayamadık eşşm ne yese kusuyor 15 kg vermişti. Kaynanam bunu duyunca 10 gün bekledi belki iyileşir diye ama sonra mecburen kaşktı geldi. Geldiğinde de bi umut bize destek olacak sandım ama evime temizliğe laf söyledi. Oğluyla tartıştı yine gençken ders çalışmadığınve. Sürekli dişarda oynadığı vs şikayetlersaçma sapan şeyler... akıl vermeler... paranı toplamıyorsunlar... ben sizin yernizde olsam nelerim olurdular... bana sorun problemlerniz getirmeyin ne yaprsanız yapın... ben size bakamam lar.... çok ama çok kırıldım eşim hasta diye ben kötü bir şey söylemek istemedim ...ben zaten lohusayım sürekli ağlıyorum..kaynanaö oğluyla hiç bşr zaman ana oğul gb olamadıklarını bir aile gb olamadıklarını anlattı. 3-5 gün durup ben dayanamıyorum evimi özledim gideceö siz iyisiniz idare edersiniz dedi. Biletini aldırdı zorla illah gidecem diye.. sonra kayınbabam telefonla araya girdi ısrar etti kalması için... bir kaç gün daha durup gitti...sonra biz ağlayarak sıkıntılarla bi şekilde o dönemleri atlattık . Kendinşzde onları ziyarete gittik bqzı şeylere sünger çektik ama benim içim çok soğumuştu. Bir anneye yakıştıramadım bu hateketleri. Sonra biz kayınvalideme yakın bir yere taşındık. Kayınvalşdem yine yardım edecem diyip gelmedi. Yine en zor anımızda bizi yalnız bıraktı. Ve bende artık aramadım. Kendisi arayıp bir sürü hakaret etti bana . Bende cevap versim ve artık görüşmüyoruz. Sizce böyle bşr kaynana ile barışmaya değer mi?
Beklentimi yersiz bulanlarda olmuş , fakat bizim gelenek göreneklerimiz aile yapımız bu değil mi , bizde hastaya doğum yapana yaşlıya bakılır ben böyle gördüm belkide çok şey bekledim ama artık beklemiyorum... herşeye rağmen tek çocuk olan eşimin annesiyle küs olmasına onun adına üzülüyorum yoksa ben zaten şu an çok rahatım
Hanımefendi bu nasıl bir çarpıtmadr olayı? Çocuğuma tabiki ben bakacağım gelip baksın demiyorum ki ... yani hastalık zamanımda gelip bakmak istemediği ve gelmek zorunda kalıncada burnumuzdan getirdipi için alınmiş olmam çok mu garipHer geleneği göreneği koşulsuz şartsız yerine getiriyor musunuz? Evin oğlu aileyle oturur mesela, kayınvalidenin işini gelin görür gibi geleneklerimiz mevcut. Yapıyor musunuz bunları ve benzerlerini? Cevabınız hayırsa işinize gelen gelenekleri almışsınız demektir.
Yoo aile yapımız da bu değil, tek tip bir aile yok çünkü. Kilit cümle siz böyle görmüşsünüz evet ama bu demek değil ki her aile sizinki gibi olmalı. Çocuğa bakmak sizin sorumluluğunuzda siz dünyaya getirdiniz. Siz ve eşiniz dışında kimse bakmak mecburiyetinde değil.
Eşiniz adına niye üzülüyorsunuz ki? Belki eşiniz üzülmüyordur. Onun annesi onun hayatı.
Aslında herkes bunun bir yolu olmadığını, bir yolu olsa da size iyi gelmeyeceğini yazmış. Kızdınız mı anlamadım?Sizlerden de durumu anlatarak arayı düzeltmenin mümkün olup olmayacağı konusunda fikir alış verişi istedim yoksa ben barışmak istiyorum siz beni engelleyin vqzgeçirin diye yazmadım
Çok haklısınız. Benim için de aile bu demek, ama herkes bizim gibi değil. Sizin için olması gerekeni başkası yapmıyor işte. Insanları kabullenip beklentimizi azaltırsak biz hayal kırıklığına uğramayız. Insana bu aydınlanma 30lu yaşlarda geliyor sanırım. Yani bana öyle oldu. Ben de kabullenemezdim insanların kötülüğünü ama gördükçe gördükçe kabullenmem gerektiğini anladım. Aksi bana zarar oldu çünkü. Siz de lohusa halinizle onun yapmadığı annelik için üzülmeyin, akışına bırakın, o kadın yok gibi davranın. Kimsenin güzel günlerinizin tadını kaçırmasına izin vermeyinAile demek destek demek , iyi ve kötü gününde arkanda dağ gibi duran demek . Benim beklentim buydu ve çok garip de değil olması gereken bu.
Evet olmayacağını söylemişler , sizin gibi kibar veya iğneleyici dille söyleyenler olmuş.... ben çok şey istediğimi söyleyen insanlara şaşırdım sadece inanın kimseye kızmıyorum . çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için... artık kabul ediyorum ve bu insandan bir şey beklemem gerektiğini anladımAslında herkes bunun bir yolu olmadığını, bir yolu olsa da size iyi gelmeyeceğini yazmış. Kızdınız mı anlamadım?
Çok haklısınız. Benim için de aile bu demek, ama herkes bizim gibi değil. Sizin için olması gerekeni başkası yapmıyor işte. Insanları kabullenip beklentimizi azaltırsak biz hayal kırıklığına uğramayız. Insana bu aydınlanma 30lu yaşlarda geliyor sanırım. Yani bana öyle oldu. Ben de kabullenemezdim insanların kötülüğünü ama gördükçe gördükçe kabullenmem gerektiğini anladım. Aksi bana zarar oldu çünkü. Siz de lohusa halinizle onun yapmadığı annelik için üzülmeyin, akışına bırakın, o kadın yok gibi davranın. Kimsenin güzel günlerinizin tadını kaçırmasına izin vermeyin
Hanımefendi bu nasıl bir çarpıtmadr olayı? Çocuğuma tabiki ben bakacağım gelip baksın demiyorum ki ... yani hastalık zamanımda gelip bakmak istemediği ve gelmek zorunda kalıncada burnumuzdan getirdipi için alınmiş olmam çok mu garip
Her hastalandığınızda gelip çocuğa bakmak zorunda değil. Benim ananemler de babanemler de memlekette. Annem beni ve kardeşimi tek başına büyüttü bi kere bile 3. kişi yardımı almadı. Bakamayacağınız çocuğu yapmayın niye insanlardan yardım talep ediyorsunuz sürekli. Çocuğu büyütmek annenin ve babanın görevidir, siz hastaysanız babası baksın çocuğa biraz da. anneannenin veya babanenin böyle bir yükümlülüğü yok istemezse yapmaz bu kadar basitHanımefendi bu nasıl bir çarpıtmadr olayı? Çocuğuma tabiki ben bakacağım gelip baksın demiyorum ki ... yani hastalık zamanımda gelip bakmak istemediği ve gelmek zorunda kalıncada burnumuzdan getirdipi için alınmiş olmam çok mu garip
Gerçekten anlamıyorsunuz ve her şeyi kendi kafanızda kurup öyle yorum yapıyorsunuzÇarpıtma mı, işinize gelmeyen mesajlar çarpıtma oldu demek. Siz ne yazdığınızı bilmiyorsunuz galiba. Hatırlayın diye sizden alıntılıyorum “Sonra doğum oldu. Ben annemde doğumu yapıp biraz toparlayıp kendi evime geçecektim ve kaynanam sözde gelecekti. Sonra bi anda vazgeçt biz gelemiyoruz komşunun düğünü var dedi. Ben de buna orda tavır aldım. Sen bilirsin ilk torun bu sana kalmiş dedim.”
Burda hastalık vs nerde yazıyor? Gayet gelip baksın diye beklemişsiniz gelmeyince de ilk torun diye laf sokmuşsunuz.
Kadın en baştan gelmeyeceğini zaten ben çocuk sevmem, ben bakamam diyerek belli etmiş. Bakmak zorunda da değil zaten. Hayır kocanız zaten en baştan huyunu bildiği annesinin gelmemesi sebebiyle nasıl depresyona girdi ben hala orayı anlamadım. Kadın gelmek istememiş siz bunu kabullenip saygı gösterseniz ortada problem olmayacakmış aslında
Okurken gıcık oldum ama daha çok size.Tirnaginiz varsa başınızı kasirsiniz,neden yardım bekleyip duruyorsunuz ki.Ustelik ailesi ile ilişkisi de belli eşinizin gücüne gidebilir,uzulebilir ama deprisyona girip 15 kilo verilecek bir durum değil.cidden garipsiniz huyunu bildiğiniz insanlardan beklenti içine girmeyin derim.Kızlar merhaba , 3 yıllık evliyim 1 tane oğlum var. Kayınvalidemle yaşadığım sıkıntılardan bahsetmek istiyorum. Nişanlıyken farketmiştim eşimin ailesiyle ilişkilerinin soğuk olduğunu. Neden diye sorduğumda çok konuşuyor demişti. Ben bu lafı yadırgamiştım o zamanlar ne olacak sende konuş dinle dedim . Başka çocuğu yok kızı da yok demek senle konuşuyor demiştim.. evlendikten sonra eşimin ailesiyle hal hatır sorma dışında hiç ailesiyle bir paylaşiminın olmadığını gördüm.kayın validem sürekli oğlunu da beni de arardı ama bunaltacak kadar çok arardı. Ben mğsait olmasam hemen eşimi arardı o saniye yada eşim açamasa hemen benimarardı nerde oğlum diye? Sürekli bana akıllar vermeye çalışıyordu dışarı gönderme , spora gönderme evde otursun söyle sakalını kesain hiç sevmem ben. Bende eşimin30 yaşında insan olduğunu sigara saç sakal vs gb konularda kendi karar vereceğini benim dır dır yapmak gb bşr niyetim olmadığını defalarca belirttim. Evliliğimizin il gününden beri her gün konuşmaktan sıkılyıdum çümkü gerçekten konuşmalar yorumlar çok cahilceydi. Eşime sorup aynı şeyi banada soruyordu. Watsaptan son görülme tarihlerimizi kontrol ediyordu. Telefonunaçamask açana kadar 15-20 defa arıyordu. Ne zaman konuşsak sürekli acıtasyon yapıyordu. Sürekli maddi sıkıntılardan geçin sıkıntısından bahsediyordu. Ben baktım eşim yok durumları iyi kendilerini idare ediyorlar o annemin huyudur illah söylenecek o konularda diyordu. Ki bizimde düğün borcumuz olduğundan zaten ufak tefek şeyler dişinda büyük yatdımlar yapacak durumumuz yoktu. Telefon işini de ben sınır koyarak haftada 1-2 ye zorlukla indirdim.bunarada benim ailemle ilişkilerim sıcak. Eşimde alıştı aileme ve kendi ailesi gb sık boğaz etmeyen anlayışlı her konuda destek oldukları için eşim zaten ailemi çok seviyordu. Eşim kendi ailesine gitmek istemiyordu. Ben de o nasıl davrandıysa öyle yaptım. Gençliğinden beri evinde büyümemiş sürekli çalışmaya gitmiş sürekli dışarsaymiş. Bayramlarda ailesi hiç çağırmamiş gel diye ondada öyle alışkanlıklar olmamiş. Ama ben her tatilimde ailemin yanına giderdim. Zaten şehşr de uzak olduğu için kayın validemlere senede 2 defa gidiyorduk. Eşime bir kaç defa gidelim istiyorsan diye dedipimde yook ben zaten bekarken de gitmezdim diyordu. Sonradan annesiyle ne kadar az görüşsek o kadar az sıkıntı çıkacağını düşündüğünden böyle yaptığını da söyledi. Ben bu aile ilişkilerine çok üzüldüm fakat baktım kafa dengi de değil benim düzeltebileceğim bir şey yok.... sonra hamile kaldım kayınvalşdem hamileliğim boyunca hiç gelip yardım etmekten destek olmaktan bahsetmedi yada toruna bana bakmaya gönlü yoktu. Her konuşmasında 1 çocuk yeter ben fazla çocuk sevmem diyordu. Bebeklere hiç yüreğim yok ben oğlumada dedim ilerde bi şey olursa sen bakacaksın biz gelip yapamayız diyordu. Sürekli eşimi eleştirip kötülüyodu. Sürekli baskı yapıyordu.. ben yavaş yavaş neden ailesinden kaçtığını anlamaya başladım. Sonra doğum oldu. Ben annemde doğumu yapıp biraz toparlayıp kendi evime geçecektim ve kaynanam sözde gelecekti. Sonra bi anda vazgeçt biz gelemiyoruz komşunun düğünü var dedi. Ben de buna orda tavır aldım. Sen bilirsin ilk torun bu sana kalmiş dedim. Doğumdan 1 gün sonra eşim hem doğum stresi heö ailesinşn gelmemesi ve bazı başka sebeplerin birleşimi ile depresyona girdi. O lohusa halimle eşimi psikolog pskiyatri gezdirdim ... çok köyü günler geçirdik. Bebeğimizin sevincini yaşayamadık eşşm ne yese kusuyor 15 kg vermişti. Kaynanam bunu duyunca 10 gün bekledi belki iyileşir diye ama sonra mecburen kaşktı geldi. Geldiğinde de bi umut bize destek olacak sandım ama evime temizliğe laf söyledi. Oğluyla tartıştı yine gençken ders çalışmadığınve. Sürekli dişarda oynadığı vs şikayetlersaçma sapan şeyler... akıl vermeler... paranı toplamıyorsunlar... ben sizin yernizde olsam nelerim olurdular... bana sorun problemlerniz getirmeyin ne yaprsanız yapın... ben size bakamam lar.... çok ama çok kırıldım eşim hasta diye ben kötü bir şey söylemek istemedim ...ben zaten lohusayım sürekli ağlıyorum..kaynanaö oğluyla hiç bşr zaman ana oğul gb olamadıklarını bir aile gb olamadıklarını anlattı. 3-5 gün durup ben dayanamıyorum evimi özledim gideceö siz iyisiniz idare edersiniz dedi. Biletini aldırdı zorla illah gidecem diye.. sonra kayınbabam telefonla araya girdi ısrar etti kalması için... bir kaç gün daha durup gitti...sonra biz ağlayarak sıkıntılarla bi şekilde o dönemleri atlattık . Kendinşzde onları ziyarete gittik bqzı şeylere sünger çektik ama benim içim çok soğumuştu. Bir anneye yakıştıramadım bu hateketleri. Sonra biz kayınvalideme yakın bir yere taşındık. Kayınvalşdem yine yardım edecem diyip gelmedi. Yine en zor anımızda bizi yalnız bıraktı. Ve bende artık aramadım. Kendisi arayıp bir sürü hakaret etti bana . Bende cevap versim ve artık görüşmüyoruz. Sizce böyle bşr kaynana ile barışmaya değer mi?
Ben bu sebepten kğsmedim zaten kendisinden , hem kendi sorumluluktan kaçıp bende anneme gidince bu seferde anneme daha çok gidip ona gitmediğim için bana laf söyledi kavga da burdan çıktı. Zaten bana yardım etsin diye yalvarmadım ona vaziyeti görünceBir de sevgili konu sahibi şunu eklemek istiyorum. Kayınvaliden aslında tipik bir kayınvalidepek etliye sütlüye elini değmeyen ama her şeye karışan. Ya da şöyle söyleyeyim arayıp sorunca üstüne düşeni yaptığını sanıyor olabilir. Normal. Çok üstüne düşünme. Mesela benim kayınvalidem de öyle hiç doğuma vs. Gelmez . İlk çocuğumda iznim biteceği zaman çocuk alışana kadar bakar mısınız kısa bir süre dedik olmaz dediler(başka şehirdeyiz) çok büyütmedim içimde çünkü mecbur değil. Düzenini bozmak istemedi. Bu arada onun da ilk torunu.
Ama sürekli ararlar iki doğumumda da hergun eşimi arayıp nasıl oldu ayaklandı mı Zeynep çocuklar duruyor mu gazı var mı uykusu nasıl yemekleri nasıl yapıyorsunuz vs. Yani onlara göre bu ilgilenmek.