çok uzun oldu ama tavsiyenize ve objektifliğinize ihtiyacım var
kaynanamla sorun yaşıyoruz. hemen bi üst katımda oturuyor. en başından beri anlaşamayacağımızı biliyordum bu yüzden bi süre arada sırada çıkıyordum haftada 1-2 şeklinde. o da sürekli gelip gitmemizi istiyordu. cümlelerini tartmadan konuşuyor ve çıktığımda elbet kıralacağım cümleler kuruyordu. başta bunu hep içime attım sonra ona karşı en ufak bir şeyden bile sinirlenmeye irite olmaya başladım. eşimi de çok seviyorum. onunla annesinden dolayı sürekli tartışıyoduk. sonra artık kaynanama söyleyerek bişileri halletmeyi denedim. beni kırdığında bundan kırıldım diye konuştuk. bazen sesli tartıştık bazen konuştuk. ama genelde bi sonuca varamadık. sonra hamile olduğumu öğrendim. bana bebek ağlayınca sende ağlarsın vs diye söylemleri olmuştu. ben hala iyi kalmak için sonraki gün neden böyle söylediniz dedim. açıklama yaptı o an için geçerliydi açıklaması. hatırlamıyorum ne dediğini. sonra bana ismimle hitap etmeye başladı ben ona anne diyordum. ama bazen o kadar ayaklarım geri geri gidiyordu ki keşke anne demesem diyordum. artık sürekli ismimle hitap etmeye başlayınca bende ona x anne demeye başladım. hamileyken 2 kere çok ağır hastalık geçirdim. ilaç kullanamadığımdan yatak döşektim. bana bi kere bile geçmiş olsun demedi. artık 2. de ben söyledim bana bi ses kaydı bile atıp geçmiş olsun demediniz diye. açıklaması yoktu. şuan oturduğumuz evde eskiden diğer oğlu ve eşi yaşıyordu. 10 sene oturmuşlar. gelin kaynanamlarla tartışmış ve taşınmışlar. oğluyla görüşmüyor. önceden barışmış oğluyla arada gidip geliyordu ama bizim buraya taşındığımızı duyunca yine gelmeyi kesmişti. kaynanamla konuşurken bi yerden konu açıldı ben arkadaşlarımla eşimle sorun yaşıyorum bunlar beni etkiliyor kafama takıyorum demiştim. tiroid hastasıyım konu ordan açılmıştı galiba. o da bana sürekli bunların kafaya takılmayacak şeyler olduğunu söyleyip bunları kafaya takıyor oluşumu küçümsüyor gibi konuşuyordu. zaten o sıra hamileyim çocuğumdan imtihan olamayacağıma göre ya eşimden ya arkadaşlarımdan imtihan olacağım. o böyle küçümseyince ben de siz oğlunuzu kafaya takmasanız olur mu dedim. buna çok alındı. arkadaş ile evlat bir değil dedi. ben de örnek verdiğimi söyledim. ama buna çok alınmış. neyse geçti o gün. diğer gelini ile çok sıkı fıkılarmış. çok severmiş kendisini. bi gün benim saçımı açık gördü aynı gelinime benzemişsin dedi. ben buna üzüldüm sonraki gün neden böyle söylediniz kırıldım dedim. bana diğer gelininin artık hikayelerine bakmaya başladığından bahsetti. ne demek istiyosun onu daha mı çok seviyorum yani dedi. zaten o cümleden sonra ben de kayış koptu. içimden dedim ki ben bişileri konuşarak da çözemiyorum. bebeğin cinsiyetni öğrendiğimiz gün bi kutuya kız bebek koyduk heyecanla çıktık yukarı. kaynanamın suratı düşük. ama biz heyecanlıyız cinsiyet müjdesi vericez. verdik kutuyu asla gülümsemedi aynı suratsızlık. akşam boyu gülmedi mutlu olmadı. benim üzüldüğümü görünce bi iki bişe dedi ama hatırlamıyorum. ama neden mutlu olmazsın ki? eşimle bile konuşamadım bu konuyu o kadar üzüldüm. sonraki gün eşim dediki abime üzülmüş babamla da tartışmışlar ondan öyleymiş ama ben dedim biz ayrıyız onlardan üzüldü eşim diye. ben bunu içime o kadar dert ettim ki konusunu bile açmadım beni kırdınız diye. sonra ben doğurdum. annemin 1 hafta sonra köye babamın yanına gitmesi gerekti. kaynanam çok yardımcı oldu sürekli bizde gece bebeği susturamıyoruz onu arıyoruz iniyo. yani asla hakkını yiyemem o kadar destek oldu ki. ben ve eşim ilk kez bebek almışız elimize hiç bişe bilmiyoruz. ama şöyle bi sorun var en başından dedimki bişe bilmiyorum bana gösterin. ama kaynanam her ağladığında aldı elimden bebeği. ben sadece emziriyodum. susturmayı bile bilmiyordum. sonra kendimi yetersiz hissetmeye başladım. araştırdım ne yapabilirim diye artık biliyorum Allah a şükür bebek bakmasını. kaynanam bişilere biraz karışır. bi gün akşam uykum var diyip uyumaya gittim tam dalıcam eşim mutfağı çok sesli bi şekilde toparlıyor. uyuyamadım sinirlendim. sonra doktorlar ilk zamanlar uyandırıp emzirin diyorlar kızımı uyandırdım. eşimde yanımdaydı kaynanamda. uyandı ama ağlamaya başladı. kaynanamda gülerek uyuyan bebeği uykusundan uyandırılmaz mı öyle bişi dedi ben de hem lohusayım hem uyuyamadığımdan sinirliyim. zaten bebeği sadece emziriyorum elimden alıyolar. ittim ana kucağını alın siz bakın o zaman dedim. darıldı buna uzaklaştı biraz. sonra bebeği emzirmem gerekiyodu bizim binalar bitişik balkon kapısından içerisi perde olsa da gözüküyor. kapı açıktı. kaynanam oturuyodu eşim mutfaktaydı. ben de eşimi çağırdım kapıyı kapatır mısın diye. sonraki gün kayın babam yoktu kaynanam bizde kalacaktı. eşime gelmicem demiş. eşim de zorla getirtti. balkonda çay içiyoruz ama suratı beş karış. bende bişe demiyorum soğuğum. ben dedi eve çıkıcam. ben de durdurdum durun bi konuşalım dedim yok dedi. neyse ikna ettik oturdu koltuğun ucuna. ağladı ağlicak. eşim uyumama müsade etmedi sinirliydim diye açıklama yapıyorum. lohusayım diyorum. neyse konu en son bebek ağlayınca gelip elinden alıcaktım demesine geldi. ben artık kendimi tutamadım zaten bebeği ağladığı an alıyosunuz ben sadece emziriyorum yetersiz hissediyorum diye sinir krizi geçirdim. balkonun kapısını ona söylemek yerine eşime söylemişim diye alınmış. ben hiç bi zaman ondan yaşlı olduğu için şunu yapar mısınız bile demedim. eşimin ablasına da bu sıcakta balkonun kapısını kapattırdı demiş. yani o gün baya ben sinir krizi geçirdim tartıştık. neyse bişiler normale döndü bi şekilde. bu sefer kızıma bakmayı öğrendim ona ihtiyacım kalmadı. görüşmekte pek istemiyodum. haftada 2-3 kere kızımı çıkarıyodum. eşimle de sorunlar yaşıyorduk annesinden dolayı . bi kaç hafta çok fazla dışarı çıktığımdan yukarı götüremedim bebeği. hemen bebek bizi unuttu demeye başladılar. kızımda benim duygularımı hissettiğinden midir bilmiyorum. gerçekten de durmuyordu yukarıda. bana gelince susuyo onlara gidince ağlıyodu. ben de dedim unutsa görümcemi unutur abimleri unutur. 3 aylık bebek neyi unutsun dedim. görmek istiyosanız gelin aşağı özledim diyin sevin ya da benim evde işlerim oluyo unutuyorum getirmeyi ses atın getirin diyin hatırlatın bana dedim. kaynanam ısrar etti sen getireceksin bebeğin uyku rutinini sen bilirsin ben davet edilmeden bi yere gitmem. dedim ama bu sefer tüm yükü bana yüklüyorsunuz ve bunu benim görevim haline getiriyorsunuz. en başından beri ben onlar demeden sürekli çıkarıyodum ama dediğim gibi 1-2 hafta çok dışardaydım ve haftada 1-2 götürdüm onlarda da kızım durmayınca hemen inmek zorunda kaldım. görevin dedi bana. biz o gün bu konuyu tatlıya bağlayamadık hep sen getiriceksin dedi yani. eşime de bizi unuttu dediklerinde eşimle sürekli tartışır olduk artık annesinin tarafını tutup bana tavır alıyodu tartışıyoduk. eşimle aramızı düzeltmek için akşam kızımızı uyutup kaynanamı çağırıyoduk o iniyodu evde beklerken biz 1 saat dışarda baş başa kalıyoduk. bunu eşim istiyodu yoksa ben hiç istemiyodum işimin düşmesini. en son hastayım dinlenmek istiyorum kızım durmuyo. ev işlerini halledip uzatmak istiyodum. nedense o 2-3 gün de kızım sürekli ağlıyodu. eşime ses attım durmuyo diye. o da bana annemi çağır o bakarken sen soluklan yazmış mesajı gördüm ama cevap yazmadım çünkü istemiyodum. sonra kızımı uyutmaya çalışırken eşim aradı hala ağlıyodu. annemi çağır dedi istemiyorum dedim bişiler daha dedi kızımın ağlamasından duyamadım kapatıyorum dedim. sonra kucağımda uyuya kaldı ama eşim annesine söylemiş. kapıyı çaldı. başta açmak istemedim çünkü huzursuzdum. sonra bu sefer kapıyı açmadı dicekler diye açmak zorunda kaldım ama giderken eşime söyledim çağırma dedim diye. zaten kucağımda uyuyodu hareket etsem uyanıp huzursuzlanır diye de sinir oldum eşime. sonra kapıyı açar açmaz dedim anne duruyo uyuyo kucağımda biraz sinirle söyledim ama ona değildi. sonra yatak odasına gittim peşime geldi. dedim eşime yardım istemiyorum diye dedim sinirle konuşuyroum hala. yalnız kalmak istiyorum dedim. rahatsızlık verdiysem kusura bakma dedi eşime küfür ede ede gitti. sonra ses attı senin zorun ne ben sana hep kızım diyorum sen bana x anne diyosun. geçen seni çağırdım arkadaşım gelicek dedin gelmedin. beni ağlattınız kahvaltı yapıyorum ağlayarak neden tadımı kaçırdınız 2 gündür ağlıyo bu bebek duyuyorum sesini bebeğin gelicektim iyi ki gelmemişim dedi. ben de ona sana değil eşimeydi sinirim haklısıj öyle açmamam gerekirdi ama oldu dedim. artık olayları büyütmesinden sıkıldığımdan ben şimdiye kadar 2 kere sizinle bişi yaşadım siz hep büyüttünüz ama beni çok kırdığınız an oldu ben hiç büyütmedim dedim. kızımın cinsiyetini söylerken verdiği tepkiden gelinime benzemişsin demesinden ev düzerken benden habersiz evime halı almasından bahsettim bunları büyütmedim ben. eşime de söylendiğinden eşimle de tartışıyoduk o ara anneme değil bana hakaret ettin senin için çabalıyoruz anlayış gösterip senin için geldi falan dedi. ben de yardımı ben istemedim anlayış gösterilcek bi talep de bulunan ben değildim dedim baya tartıştık. hem kaynanam hem eşimle. dün de kaynanamın yanına çıktım bebeğimle suratsız açtı kapıyı bunu bekliyodum haklı da bi yandan. ama bana hep çok iyi davranmış gibi konuşmasından sıkılmıştım.kızıma bi gülümseme bile kondurmadı geçtik içeri. çok da sever kızımı ama almadı ona da bana olduğunu gibi tepkisizdi. geçen yaşadığımız olay için geldim özür dilerim dedim. bana o gün olayın nasıl ilerlediğini anlattı ben de sizinle 2 senedir evliyim 2 kere böyle bi durum yaşadım siz 2sinide çok büyüttünüz bana onca şey yaptınız kimini sizinle çözmeye çalıştım kimini içime attım dedim. seninki 2 değil sen çok şey yaptın dedi bana. nedir dedim? oğluyla ilgili örnek verip onu kafaya takmasanız olur mu dememmiş bi tanesi de. ağlamaya başladı. ben dedim onu örnek olarak söyledim. yanı kısaca yine tartıştık. o bana bir sürü şey yaptı ben büyütmedim keşke büyütseydim ama ben bu 2 olay dışında bişi yapmış olsam hatırlardım çnkü büyütürdü. bunların dışında ne yaptım dediğimde bişe diyemedim 3değil 4 değil yaptıkların dedi sadece. en son ben artık mesafeli olalım anlaşamıyoruz dedim. neden vermedin torunumu girince kucağıma dedi dedim almadınız. almam sen vermedikçe dedi. al senin olsun çocuğun dedi. ben de sinirlendim sadece benim çocuğum değil ki sizin oğlunuzunda çocuğu benimle olan sorununuzu çocuğuma yansıtamazsınız dedim. geçen arabada neden kucağıma vermedin bebeği dedi. yani istemedi ki. ben de tutmak istemişim tutmuşum kucağımda dedim. olay benim çocuğuma geldiği an sinirlerim bozuldu onunla ilgisi yok ama ona yansıtıp uzak davranıyor. bunu yapamaz
lütfen tavsiye verirken nazik olun çünkü artık o kadar kafaya takıp o kadar tükendim ki sütüm azalmaya başladı bebeğimle artık eskisi gibi ilgilenemiyorum. Yirmili yaşlarımdayım ama çok tükenmiş hissediyorum
kaynanamla sorun yaşıyoruz. hemen bi üst katımda oturuyor. en başından beri anlaşamayacağımızı biliyordum bu yüzden bi süre arada sırada çıkıyordum haftada 1-2 şeklinde. o da sürekli gelip gitmemizi istiyordu. cümlelerini tartmadan konuşuyor ve çıktığımda elbet kıralacağım cümleler kuruyordu. başta bunu hep içime attım sonra ona karşı en ufak bir şeyden bile sinirlenmeye irite olmaya başladım. eşimi de çok seviyorum. onunla annesinden dolayı sürekli tartışıyoduk. sonra artık kaynanama söyleyerek bişileri halletmeyi denedim. beni kırdığında bundan kırıldım diye konuştuk. bazen sesli tartıştık bazen konuştuk. ama genelde bi sonuca varamadık. sonra hamile olduğumu öğrendim. bana bebek ağlayınca sende ağlarsın vs diye söylemleri olmuştu. ben hala iyi kalmak için sonraki gün neden böyle söylediniz dedim. açıklama yaptı o an için geçerliydi açıklaması. hatırlamıyorum ne dediğini. sonra bana ismimle hitap etmeye başladı ben ona anne diyordum. ama bazen o kadar ayaklarım geri geri gidiyordu ki keşke anne demesem diyordum. artık sürekli ismimle hitap etmeye başlayınca bende ona x anne demeye başladım. hamileyken 2 kere çok ağır hastalık geçirdim. ilaç kullanamadığımdan yatak döşektim. bana bi kere bile geçmiş olsun demedi. artık 2. de ben söyledim bana bi ses kaydı bile atıp geçmiş olsun demediniz diye. açıklaması yoktu. şuan oturduğumuz evde eskiden diğer oğlu ve eşi yaşıyordu. 10 sene oturmuşlar. gelin kaynanamlarla tartışmış ve taşınmışlar. oğluyla görüşmüyor. önceden barışmış oğluyla arada gidip geliyordu ama bizim buraya taşındığımızı duyunca yine gelmeyi kesmişti. kaynanamla konuşurken bi yerden konu açıldı ben arkadaşlarımla eşimle sorun yaşıyorum bunlar beni etkiliyor kafama takıyorum demiştim. tiroid hastasıyım konu ordan açılmıştı galiba. o da bana sürekli bunların kafaya takılmayacak şeyler olduğunu söyleyip bunları kafaya takıyor oluşumu küçümsüyor gibi konuşuyordu. zaten o sıra hamileyim çocuğumdan imtihan olamayacağıma göre ya eşimden ya arkadaşlarımdan imtihan olacağım. o böyle küçümseyince ben de siz oğlunuzu kafaya takmasanız olur mu dedim. buna çok alındı. arkadaş ile evlat bir değil dedi. ben de örnek verdiğimi söyledim. ama buna çok alınmış. neyse geçti o gün. diğer gelini ile çok sıkı fıkılarmış. çok severmiş kendisini. bi gün benim saçımı açık gördü aynı gelinime benzemişsin dedi. ben buna üzüldüm sonraki gün neden böyle söylediniz kırıldım dedim. bana diğer gelininin artık hikayelerine bakmaya başladığından bahsetti. ne demek istiyosun onu daha mı çok seviyorum yani dedi. zaten o cümleden sonra ben de kayış koptu. içimden dedim ki ben bişileri konuşarak da çözemiyorum. bebeğin cinsiyetni öğrendiğimiz gün bi kutuya kız bebek koyduk heyecanla çıktık yukarı. kaynanamın suratı düşük. ama biz heyecanlıyız cinsiyet müjdesi vericez. verdik kutuyu asla gülümsemedi aynı suratsızlık. akşam boyu gülmedi mutlu olmadı. benim üzüldüğümü görünce bi iki bişe dedi ama hatırlamıyorum. ama neden mutlu olmazsın ki? eşimle bile konuşamadım bu konuyu o kadar üzüldüm. sonraki gün eşim dediki abime üzülmüş babamla da tartışmışlar ondan öyleymiş ama ben dedim biz ayrıyız onlardan üzüldü eşim diye. ben bunu içime o kadar dert ettim ki konusunu bile açmadım beni kırdınız diye. sonra ben doğurdum. annemin 1 hafta sonra köye babamın yanına gitmesi gerekti. kaynanam çok yardımcı oldu sürekli bizde gece bebeği susturamıyoruz onu arıyoruz iniyo. yani asla hakkını yiyemem o kadar destek oldu ki. ben ve eşim ilk kez bebek almışız elimize hiç bişe bilmiyoruz. ama şöyle bi sorun var en başından dedimki bişe bilmiyorum bana gösterin. ama kaynanam her ağladığında aldı elimden bebeği. ben sadece emziriyodum. susturmayı bile bilmiyordum. sonra kendimi yetersiz hissetmeye başladım. araştırdım ne yapabilirim diye artık biliyorum Allah a şükür bebek bakmasını. kaynanam bişilere biraz karışır. bi gün akşam uykum var diyip uyumaya gittim tam dalıcam eşim mutfağı çok sesli bi şekilde toparlıyor. uyuyamadım sinirlendim. sonra doktorlar ilk zamanlar uyandırıp emzirin diyorlar kızımı uyandırdım. eşimde yanımdaydı kaynanamda. uyandı ama ağlamaya başladı. kaynanamda gülerek uyuyan bebeği uykusundan uyandırılmaz mı öyle bişi dedi ben de hem lohusayım hem uyuyamadığımdan sinirliyim. zaten bebeği sadece emziriyorum elimden alıyolar. ittim ana kucağını alın siz bakın o zaman dedim. darıldı buna uzaklaştı biraz. sonra bebeği emzirmem gerekiyodu bizim binalar bitişik balkon kapısından içerisi perde olsa da gözüküyor. kapı açıktı. kaynanam oturuyodu eşim mutfaktaydı. ben de eşimi çağırdım kapıyı kapatır mısın diye. sonraki gün kayın babam yoktu kaynanam bizde kalacaktı. eşime gelmicem demiş. eşim de zorla getirtti. balkonda çay içiyoruz ama suratı beş karış. bende bişe demiyorum soğuğum. ben dedi eve çıkıcam. ben de durdurdum durun bi konuşalım dedim yok dedi. neyse ikna ettik oturdu koltuğun ucuna. ağladı ağlicak. eşim uyumama müsade etmedi sinirliydim diye açıklama yapıyorum. lohusayım diyorum. neyse konu en son bebek ağlayınca gelip elinden alıcaktım demesine geldi. ben artık kendimi tutamadım zaten bebeği ağladığı an alıyosunuz ben sadece emziriyorum yetersiz hissediyorum diye sinir krizi geçirdim. balkonun kapısını ona söylemek yerine eşime söylemişim diye alınmış. ben hiç bi zaman ondan yaşlı olduğu için şunu yapar mısınız bile demedim. eşimin ablasına da bu sıcakta balkonun kapısını kapattırdı demiş. yani o gün baya ben sinir krizi geçirdim tartıştık. neyse bişiler normale döndü bi şekilde. bu sefer kızıma bakmayı öğrendim ona ihtiyacım kalmadı. görüşmekte pek istemiyodum. haftada 2-3 kere kızımı çıkarıyodum. eşimle de sorunlar yaşıyorduk annesinden dolayı . bi kaç hafta çok fazla dışarı çıktığımdan yukarı götüremedim bebeği. hemen bebek bizi unuttu demeye başladılar. kızımda benim duygularımı hissettiğinden midir bilmiyorum. gerçekten de durmuyordu yukarıda. bana gelince susuyo onlara gidince ağlıyodu. ben de dedim unutsa görümcemi unutur abimleri unutur. 3 aylık bebek neyi unutsun dedim. görmek istiyosanız gelin aşağı özledim diyin sevin ya da benim evde işlerim oluyo unutuyorum getirmeyi ses atın getirin diyin hatırlatın bana dedim. kaynanam ısrar etti sen getireceksin bebeğin uyku rutinini sen bilirsin ben davet edilmeden bi yere gitmem. dedim ama bu sefer tüm yükü bana yüklüyorsunuz ve bunu benim görevim haline getiriyorsunuz. en başından beri ben onlar demeden sürekli çıkarıyodum ama dediğim gibi 1-2 hafta çok dışardaydım ve haftada 1-2 götürdüm onlarda da kızım durmayınca hemen inmek zorunda kaldım. görevin dedi bana. biz o gün bu konuyu tatlıya bağlayamadık hep sen getiriceksin dedi yani. eşime de bizi unuttu dediklerinde eşimle sürekli tartışır olduk artık annesinin tarafını tutup bana tavır alıyodu tartışıyoduk. eşimle aramızı düzeltmek için akşam kızımızı uyutup kaynanamı çağırıyoduk o iniyodu evde beklerken biz 1 saat dışarda baş başa kalıyoduk. bunu eşim istiyodu yoksa ben hiç istemiyodum işimin düşmesini. en son hastayım dinlenmek istiyorum kızım durmuyo. ev işlerini halledip uzatmak istiyodum. nedense o 2-3 gün de kızım sürekli ağlıyodu. eşime ses attım durmuyo diye. o da bana annemi çağır o bakarken sen soluklan yazmış mesajı gördüm ama cevap yazmadım çünkü istemiyodum. sonra kızımı uyutmaya çalışırken eşim aradı hala ağlıyodu. annemi çağır dedi istemiyorum dedim bişiler daha dedi kızımın ağlamasından duyamadım kapatıyorum dedim. sonra kucağımda uyuya kaldı ama eşim annesine söylemiş. kapıyı çaldı. başta açmak istemedim çünkü huzursuzdum. sonra bu sefer kapıyı açmadı dicekler diye açmak zorunda kaldım ama giderken eşime söyledim çağırma dedim diye. zaten kucağımda uyuyodu hareket etsem uyanıp huzursuzlanır diye de sinir oldum eşime. sonra kapıyı açar açmaz dedim anne duruyo uyuyo kucağımda biraz sinirle söyledim ama ona değildi. sonra yatak odasına gittim peşime geldi. dedim eşime yardım istemiyorum diye dedim sinirle konuşuyroum hala. yalnız kalmak istiyorum dedim. rahatsızlık verdiysem kusura bakma dedi eşime küfür ede ede gitti. sonra ses attı senin zorun ne ben sana hep kızım diyorum sen bana x anne diyosun. geçen seni çağırdım arkadaşım gelicek dedin gelmedin. beni ağlattınız kahvaltı yapıyorum ağlayarak neden tadımı kaçırdınız 2 gündür ağlıyo bu bebek duyuyorum sesini bebeğin gelicektim iyi ki gelmemişim dedi. ben de ona sana değil eşimeydi sinirim haklısıj öyle açmamam gerekirdi ama oldu dedim. artık olayları büyütmesinden sıkıldığımdan ben şimdiye kadar 2 kere sizinle bişi yaşadım siz hep büyüttünüz ama beni çok kırdığınız an oldu ben hiç büyütmedim dedim. kızımın cinsiyetini söylerken verdiği tepkiden gelinime benzemişsin demesinden ev düzerken benden habersiz evime halı almasından bahsettim bunları büyütmedim ben. eşime de söylendiğinden eşimle de tartışıyoduk o ara anneme değil bana hakaret ettin senin için çabalıyoruz anlayış gösterip senin için geldi falan dedi. ben de yardımı ben istemedim anlayış gösterilcek bi talep de bulunan ben değildim dedim baya tartıştık. hem kaynanam hem eşimle. dün de kaynanamın yanına çıktım bebeğimle suratsız açtı kapıyı bunu bekliyodum haklı da bi yandan. ama bana hep çok iyi davranmış gibi konuşmasından sıkılmıştım.kızıma bi gülümseme bile kondurmadı geçtik içeri. çok da sever kızımı ama almadı ona da bana olduğunu gibi tepkisizdi. geçen yaşadığımız olay için geldim özür dilerim dedim. bana o gün olayın nasıl ilerlediğini anlattı ben de sizinle 2 senedir evliyim 2 kere böyle bi durum yaşadım siz 2sinide çok büyüttünüz bana onca şey yaptınız kimini sizinle çözmeye çalıştım kimini içime attım dedim. seninki 2 değil sen çok şey yaptın dedi bana. nedir dedim? oğluyla ilgili örnek verip onu kafaya takmasanız olur mu dememmiş bi tanesi de. ağlamaya başladı. ben dedim onu örnek olarak söyledim. yanı kısaca yine tartıştık. o bana bir sürü şey yaptı ben büyütmedim keşke büyütseydim ama ben bu 2 olay dışında bişi yapmış olsam hatırlardım çnkü büyütürdü. bunların dışında ne yaptım dediğimde bişe diyemedim 3değil 4 değil yaptıkların dedi sadece. en son ben artık mesafeli olalım anlaşamıyoruz dedim. neden vermedin torunumu girince kucağıma dedi dedim almadınız. almam sen vermedikçe dedi. al senin olsun çocuğun dedi. ben de sinirlendim sadece benim çocuğum değil ki sizin oğlunuzunda çocuğu benimle olan sorununuzu çocuğuma yansıtamazsınız dedim. geçen arabada neden kucağıma vermedin bebeği dedi. yani istemedi ki. ben de tutmak istemişim tutmuşum kucağımda dedim. olay benim çocuğuma geldiği an sinirlerim bozuldu onunla ilgisi yok ama ona yansıtıp uzak davranıyor. bunu yapamaz
lütfen tavsiye verirken nazik olun çünkü artık o kadar kafaya takıp o kadar tükendim ki sütüm azalmaya başladı bebeğimle artık eskisi gibi ilgilenemiyorum. Yirmili yaşlarımdayım ama çok tükenmiş hissediyorum
