Kaynanam ve görümcelerimin ızdırabından bunaldım. Fikirlerinize ihtiyacım var :(

kristinnn · 5 Nisan 2011

beyzacım linkini görür görmez okudum konuyu.
öncelike biliyorsun ki seni çok iyi anlıyorum. yenilir yutulur cinsten bir aile değil. nasıl insanlara düşmüşsün canım böyle sen de...allah sana sabır versin. zaten çok sabırlıymışın ki başkası olsa çoktan cıngar çıkarırdı heralde. malesef bu insanları değiştirmenin bir yolu yok. onları bu şekilde kabullenip kendi hayatımızı değiştirebiliyoruz sadece. hepsi allahlarından bulsunlar ama allah korkusu olan zaten senin ailene o lafı edemezdi.
biliyorsun ben de sorunlar yaşadığım için bi kaç haftadır kendimi kitap okumaya araştırmaya ve doğru iletişim kurma yolunda eğitmeye çalışıyorum. aynı apartmanda olmanız büyük risk. senin için olmasa da eşin için. sürekli fişeklenme durumu var adamın. her gördükleri yerde sıkıştırıyorlar demek ki. yuva yıkanın yuvası olmaz canım bunu o görümcen olacak tiplere söyleyebilsem keşke. ama evden gitme fikrini bence- eşinle çok büyük bir sorun yaşayıp da kesinlikle boşanma kararı vermeden göz dağı vermek amacıyla- unut.çünkü alışkanlık olacaktır bu eşinde. nasılsa dönecek, ailen de nasılsa geri gidecek barıştırırz diye düşünecektir. ikiniz evli çift olarak yalnızken nasılsınız? eşinin sana olan tutumu nedir? benim eşim de ailesine tek kelime edilsin istemez biliyorsun konumdan da, ama senin eşin en azından ailene edilen hakareti duymuş olmalı. bu konudaki tutumu ne oldu?
ayrı evinize çıkacak olmanıza çok sevindim. bu sizi epey rahatlatacaktır. ama unutma ki benim kayınvalidemler şehir dışnda olmalarına rağmen huzur kaçırmayı çok iyi biliyorlar. gitme gelme meselesi hep gündeme gelecektir. ailesi sonuçta aynı şehirde, ne zamana kadar gitmeyecek eşin? gittiğinde de doldurup gönderecekler sana geri. eşinle oturup bi anda değil tabi ama zamanla yavaş yavaş sakince konuşarak sana sahip çıkması gerektiğini öğretmelisin. senin neler hissetiğini bilsin. erkekler öyle psikolojim bozuldu lafından pek anlamıyorlar malesef. eşinin sakin bir anında içindekileri anlat ona.
eşinin rahatsızlığı konusunda ise şunu diyeceğim canım sakın kızma bana. belki de allahtan bu canım, sizin şu anda o ortamda çocuk sahibi olmanızı istemiyor rabbim. evinize çıktığınızdainş eşin de iyileşir bebeğnizi alırsnınız kucağınıza. hem şu anda zaten hassassın canım, bir de hamilelik loğusalık derken iyice yıpranabilrsin. o insanlarla aynı apartmanda olman bile seni üzüyor şu an. kendimden biliyorum ben telefonla bile görüşmek istemiyorum kayınvalidemle kaynımla. hele ki hamile olsam stres yapmamak için heralde hiç konuşmazdım. sen de önce kendini sonra eşini düşünerek uygun bir iletşiim dili geliştirip o evden bir an önce uzaklaş canım. hatta cep tlefonu numaranı değiştir aramasınlar da seni. ev telini de verme bence. seslerini duyma. eşine de görüşmek istemediğini o lafların ardından özür bile dilenmediğini söyle.

jenesuisquunechanson · 5 Nisan 2011

Erkek ailelerinin kendi evlatlarının mutluluklarına kastetmelerine zaten alıştık da, bu sizinki çok uç bir durummuş, Allah sabırlar versin.

Doğru anladıysam, eşiniz en azından arkanızda durabilen, bu gibi konularda ailesini karşısına alabilen bir insan, bu bile güzel. Eğer eşinizle kendi içinizde fazla sorunlar yaşamıyorsanız, eşiniz de ailesinin bu çirkinliklerini size yansıtmamak için çaba sarf ediyorsa, ayrılmayı düşünmeyin, kendi evinize çıkınca bir nebze rahatlarsınız. Ama ailenize de gitmeyin, yarın Allah korusun ciddi bir tartışma olduğunda gideceğiniz zaman evinizi terk edip gidişiniz ciddiye bile alınmaz, gidip gidip dönmeleree alıştırmayın kimseyi. Üç ay kısa bir zaman değil, ama bunu da aşarsınız, en azından eşinizin tavırlarını gözlemleme şansınız olur.

hard_disc · 5 Nisan 2011

Neyseki tünelin sonunda ışık var... Kendi evinize geçene kadar sabretmeye çalışın...
Kendi içinize atmayın, saygınızı bozmadan cevaplarını verin; ne demişler "İstediğini söyleyen istemediğini işitir."
Temmuza kadar Allah sabır versin arkadaşım...

Valla hayretler içinde okuyorum bu tarz insanları; benimde üç tane görümcem var, bazen abilerini değil beni aralar "nasılsın, halini hatırını soralım diye aradık" derler, şimdi hamileyim hep moral veriyorlar... Bu haftasonu da kayınvalidemler gelecek, 2-3 haftadır "gelsenize özledik" diye biz çağırıyoruz da, "ikinizde çalışıyorsunuz öyle sık sık gelinmez" diyorlar... Her görüşmemizde de bir eksiğim ya da isteğim var mı diye sorar sağolsun... Bayramlarda gideriz, "daha kalın" diyen akrabalara "daha gelin anne-babasıyla bayramlaşmadı, onlar da bekliyorlar" der, çok hakkaniyetlidir... :nazar:

ema1 · 5 Nisan 2011

İşin zor güçlü olman gerek kötülerle mücadele etmek için, ne yap et aileni arkana al ziyaretine baban gelsin senin yalnız olmadığını ağaç kovuğundan çıkmadığını kaynana ve çetesi hissetsin yanlız sen bu aileye gelin olurkun dört gözünü neden açmadın ki? şimdi sızlandın az çok insanlar kendini gösterir kaba sabalar ne diyeyim allah sana bunlarla savaşma gücü versin!

beyzaesra · 5 Nisan 2011

oranje .!.:
allah yardımcın olsun canım çok kötü bi çember içinde kalmışsın..şimdiye kadar iyide dayanmışsın...ben bir kaç hafta bile tahammül edemiyorum..ve ne yazıkki artık insanların yuvasına karışmak mutluluklarını engellemek çok basit bi duruma gelmiş..aileller bile artık bir yastıkta kocayın lafını kurmaz olmuş..bu yüzden ki evliliklerimizemutluluğumuza daha sıkı tutunmak sürekli bi mücadele vermek zorunda kalıyoruz..:18:
aslında ne güzel ev almışsınız kendi evinize geçmeye çalışın eşin in ağzı laf yapıyosa sende ona o şekilde alla pulla ve kendi hayatınız kurmaya ikna et..birbirinizi seviyorsanız ailesi bile olsa evliliğini huzurunu bozmalarına müsade etme..sıkıntılar hastalığı getirir herşeyden önce sağlık ve mutluluk..hakkınızda hayırlsı olsun çok zor bi durumdasın:26::26:inşallah herşey gönlünce olur.

İyi dileklerin için çok teşekkür ederim. İnş sabrımın sonu selamet olur.Şimdi temmuzda taşınma kararı aldık ancak, eşimin ailesi onu etkileyip bu kararından vazgeçirmeye çalışıyor. Yanlız gördükleri her anı değerlendiriyorlar onu etkilemek için. Bu da beni sinirlendriyor, onlar gibi çirkinleşemiyorum :KK43:

beyzaesra · 5 Nisan 2011

zoryasamak .!.:
ilk önce seni tebrik ederim sorununu net ve açıklayıcı bi şekilde yazmış kendini çok güzel ifade etmişsin sorunun olan şey bi çok kadında mevcut tabiki şanslı yönün evini almış olmanız temmuzu bekleme sakın eşine söyle hemen taşının kendini sakın ezdirme bunların hepsi böyle dışardakini kabul edip alamıyolar içlerine

Teşekkürler, kiracı ancak temmuzda çıkabiliyor ne yazık ki :KK43:

Ben de şafak sayıyorum.
Şimdi tek dileğim o zamn bir huzursuzluğun çıkmaması. Çıkarırsalar ne yaparım onu bilemiyorum :KK43:

beyzaesra · 5 Nisan 2011

umutefe .!.:
Yaşadıkların feci gerçekten ama zaten temmuzda taşınmayı eşin de kabul etmiş. Neden yaşanılanları bir kenarda bırakıp uyum içinde (eşinle tabi ki) olamıyorsunuz?

Eşinizin hastalığı da eklenince ordan taşınmak size çözümmüş gibi gelmiyor anladığım kadarıyla

İki gün öncesine kadar, kendimi dinlemeyi bırakıp, eşimin tedavilerine odaklanmıştık. Ta ki görümcemle eşimin tartışmasına tanık olana kadar. Eşimle markete gidecektik beni bekliyordu dışarda. Sonra ben gittim ki girişte görümceyle karşılarştık. Elim ayağım titredi, şu aralar troit tedevisi de gördüğüm için pehrizdeyim, salak gibi bakakaldım. Elim ayağım titredi. Eşime söyledim. Ben onun haddini bildirdiğim için sana patlamıştır. Boşver takma dedi. Konu kapandı. Ama iki gündür ben bu hakareti nasıl yerim diye kendimi harab ediyorum, onlara da hadidini bildirmek. Bu güne kadar göstermediğim yüzümü göstermek istiyorum. Tabi tren kaçtıktan sonra :KK43:

gamze21 · 6 Nisan 2011

şeytn üçgenigibi valla ....okurken bunalım geldi.
bence evliliğini yıpratma...
bir an önce ordan kaçmaya çalış(eşinle beraber)
ancak o zamn huzura erceksin

beyzaesra · 6 Nisan 2011

lilypos .!.:
beyzacım linkini görür görmez okudum konuyu.
öncelike biliyorsun ki seni çok iyi anlıyorum. yenilir yutulur cinsten bir aile değil. nasıl insanlara düşmüşsün canım böyle sen de...allah sana sabır versin. zaten çok sabırlıymışın ki başkası olsa çoktan cıngar çıkarırdı heralde. malesef bu insanları değiştirmenin bir yolu yok. onları bu şekilde kabullenip kendi hayatımızı değiştirebiliyoruz sadece. hepsi allahlarından bulsunlar ama allah korkusu olan zaten senin ailene o lafı edemezdi.
biliyorsun ben de sorunlar yaşadığım için bi kaç haftadır kendimi kitap okumaya araştırmaya ve doğru iletişim kurma yolunda eğitmeye çalışıyorum. aynı apartmanda olmanız büyük risk. senin için olmasa da eşin için. sürekli fişeklenme durumu var adamın. her gördükleri yerde sıkıştırıyorlar demek ki. yuva yıkanın yuvası olmaz canım bunu o görümcen olacak tiplere söyleyebilsem keşke. ama evden gitme fikrini bence- eşinle çok büyük bir sorun yaşayıp da kesinlikle boşanma kararı vermeden göz dağı vermek amacıyla- unut.çünkü alışkanlık olacaktır bu eşinde. nasılsa dönecek, ailen de nasılsa geri gidecek barıştırırz diye düşünecektir. ikiniz evli çift olarak yalnızken nasılsınız? eşinin sana olan tutumu nedir? benim eşim de ailesine tek kelime edilsin istemez biliyorsun konumdan da, ama senin eşin en azından ailene edilen hakareti duymuş olmalı. bu konudaki tutumu ne oldu?
ayrı evinize çıkacak olmanıza çok sevindim. bu sizi epey rahatlatacaktır. ama unutma ki benim kayınvalidemler şehir dışnda olmalarına rağmen huzur kaçırmayı çok iyi biliyorlar. gitme gelme meselesi hep gündeme gelecektir. ailesi sonuçta aynı şehirde, ne zamana kadar gitmeyecek eşin? gittiğinde de doldurup gönderecekler sana geri. eşinle oturup bi anda değil tabi ama zamanla yavaş yavaş sakince konuşarak sana sahip çıkması gerektiğini öğretmelisin. senin neler hissetiğini bilsin. erkekler öyle psikolojim bozuldu lafından pek anlamıyorlar malesef. eşinin sakin bir anında içindekileri anlat ona.
eşinin rahatsızlığı konusunda ise şunu diyeceğim canım sakın kızma bana. belki de allahtan bu canım, sizin şu anda o ortamda çocuk sahibi olmanızı istemiyor rabbim. evinize çıktığınızdainş eşin de iyileşir bebeğnizi alırsnınız kucağınıza. hem şu anda zaten hassassın canım, bir de hamilelik loğusalık derken iyice yıpranabilrsin. o insanlarla aynı apartmanda olman bile seni üzüyor şu an. kendimden biliyorum ben telefonla bile görüşmek istemiyorum kayınvalidemle kaynımla. hele ki hamile olsam stres yapmamak için heralde hiç konuşmazdım. sen de önce kendini sonra eşini düşünerek uygun bir iletşiim dili geliştirip o evden bir an önce uzaklaş canım. hatta cep tlefonu numaranı değiştir aramasınlar da seni. ev telini de verme bence. seslerini duyma. eşine de görüşmek istemediğini o lafların ardından özür bile dilenmediğini söyle.

Canım ben de seninle aynı yorumu yaptım eşimin durumunu öğrenince, sanırım sağlıklı bir çocuk büyütemezdim. her şeyde bir hayır vardır diyorum şimdi. Bu konuyu da eşimin yanında pek açmıyorum zaten incinmemesi için..( kayınvalidem de her ortamda, gelininiz çalışıyor torununuza bakarsınız artık dendiğinde ; “bana güvenen çocuk yapmasın derdi. Şimdi oğlunun durumunu bilmiyor, öğrendiğinde nasıl bir yorum yapacak merak ediyorum. )

İki gün önceki talihsiz olayda eşim de sinirlendi tepki verdi. Bana da sen de cevabını verseydin sustursaydın dedi. Ben de o şaşkınlıkla kendimi toparlayıp da cevap veremedim neye uğradığımı şaşırdım dedim.. o zaman sende doğru zamanı kolla haddini bildir dedi.

Ben de diyorum ki; kardeşleri bizim ailemizin kararlarına kiminle görüşüp kiminle görüşmeyeceğimize hangi evde yaşayacağımıza neden karışıyorlar. Bu haddi ve cesareti nereden buluyorlar, apartman dışında dahi rahat vermiyorlar diyorum. Bana haklısın onlar seni çekemiyor diyor. Kardeşlerinin haksız olduğunu kabul ediyor ancak annesine toz kondurmuyor. Ben ablalarının bu cesareti annenden aldığını düşünüyorum dediğimde annem iyi niyetlidir aslında, cahil kadın kendini ifade edimiyor ki konuşmasını beceremiyor falan diyor.

Yani sonuç olarak kardeşleri haksız ve kıskançlar anneye laf yok. Şimdi olduğu gibi onlarla görüşmek istemiyorum. Taşındığımızda yüzümü dahi göremiycekler diyorum. Bana böyle bir lüksümüzün olmadığını ailelerle belli zamanlarda iletişim halinde olmamız gerektiğini söylüyor. Bir de ben onun annesiyle görüşmezsem bayramda seyranda falan o da benim ailemle görüşmezmiş. tamam kadul ediyorum diyorum. Ben seni il dışına tek göndermem. Hem ailenden bir kötülük görmedim ki niye böyle yapıyorsun falan diyor. Mevzuu çıkmaza giriyor.

Bütün bunların dışında normalde çok iyiyiz. Bana karşı sesini hiç yükseltmez, sevgisini belli eder. İyi vakit geçiririz. Tek derdim ailesi. Onu da değiştiremem ki diyor Öff yani tam bir çıkmaz. Bunlardan yakamı kurtaramıycak mıyım ben Aile terapistine mi gitsem acaba. Bunaldım. Bir de tüb bebek mevzu var.Benim için dua edin olur mu. Kendimi aptal gibi hissediyorum.

beyzaesra · 6 Nisan 2011

Carmellie .!.:
Erkek ailelerinin kendi evlatlarının mutluluklarına kastetmelerine zaten alıştık da, bu sizinki çok uç bir durummuş, Allah sabırlar versin.

Doğru anladıysam, eşiniz en azından arkanızda durabilen, bu gibi konularda ailesini karşısına alabilen bir insan, bu bile güzel. Eğer eşinizle kendi içinizde fazla sorunlar yaşamıyorsanız, eşiniz de ailesinin bu çirkinliklerini size yansıtmamak için çaba sarf ediyorsa, ayrılmayı düşünmeyin, kendi evinize çıkınca bir nebze rahatlarsınız. Ama ailenize de gitmeyin, yarın Allah korusun ciddi bir tartışma olduğunda gideceğiniz zaman evinizi terk edip gidişiniz ciddiye bile alınmaz, gidip gidip dönmeleree alıştırmayın kimseyi. Üç ay kısa bir zaman değil, ama bunu da aşarsınız, en azından eşinizin tavırlarını gözlemleme şansınız olur.

Dediğiniz gibi eşim insanların söylediklerine yaptıklarına fazla takılmamamı söylüyor. Ben onunla konuşmaya başladığımda, durumumu izah ettiğimde haklı olduğumu söylüyor. Ama söylediğiyle kalıyor.biz bu konuları konuşmaktan yoruluyoruz, onlar bizle uğraşmaktan bıkmıyor.Arada kalıyor. Çünkü eşimi hertürlü etkilemeye çalışıyorlar. Ben evimi terk etmeseydim temmuzda eşim taşınma fikrine yanaşmayacktı. biraz bu durum onu korkuttu. düzeldi. Aile olduğunu anladı. Ablalarının ve annesinin o evde yanlızken kendi hayatlarına devam ettiklerini gördü.Çünkü o durumda ona gaz verenler, dolduruşa getirenler yanında değildi.Bunu çok iyi anladı.

Tabi bir yandan da rahatsızlığını öğrenince bana daha da çok yakınlaştı, ona elimden geldiğince destek oluyorum çünkü. Sen olmasan ben bu durumu kabul edemezdim diyor.

Laf aileye gelince ise onlarla görüşmek istmeiyorum dediğimde bunu da kabul etmiyor. Aacaba bu keskin bir şekilde söylemek yerine ona hissettirmeden mi böyle bir yol izlesem. tabi bunu nasıl başaracağımı bilmiyorum. Taşınınca sizce bizi rahat bırakırlar mı ?Bir ileri iki geri devam ediyoruz. bakalım.

ada212011 · 6 Nisan 2011

beyzaesra .!.:
Canım ben de seninle aynı yorumu yaptım eşimin durumunu öğrenince, sanırım sağlıklı bir çocuk büyütemezdim. her şeyde bir hayır vardır diyorum şimdi. Bu konuyu da eşimin yanında pek açmıyorum zaten incinmemesi için..( kayınvalidem de her ortamda, gelininiz çalışıyor torununuza bakarsınız artık dendiğinde ; “bana güvenen çocuk yapmasın derdi. Şimdi oğlunun durumunu bilmiyor, öğrendiğinde nasıl bir yorum yapacak merak ediyorum. )

İki gün önceki talihsiz olayda eşim de sinirlendi tepki verdi. Bana da sen de cevabını verseydin sustursaydın dedi. Ben de o şaşkınlıkla kendimi toparlayıp da cevap veremedim neye uğradığımı şaşırdım dedim.. o zaman sende doğru zamanı kolla haddini bildir dedi.

Ben de diyorum ki; kardeşleri bizim ailemizin kararlarına kiminle görüşüp kiminle görüşmeyeceğimize hangi evde yaşayacağımıza neden karışıyorlar. Bu haddi ve cesareti nereden buluyorlar, apartman dışında dahi rahat vermiyorlar diyorum. Bana haklısın onlar seni çekemiyor diyor. Kardeşlerinin haksız olduğunu kabul ediyor ancak annesine toz kondurmuyor. Ben ablalarının bu cesareti annenden aldığını düşünüyorum dediğimde annem iyi niyetlidir aslında, cahil kadın kendini ifade edimiyor ki konuşmasını beceremiyor falan diyor.

Yani sonuç olarak kardeşleri haksız ve kıskançlar anneye laf yok. Şimdi olduğu gibi onlarla görüşmek istemiyorum. Taşındığımızda yüzümü dahi göremiycekler diyorum. Bana böyle bir lüksümüzün olmadığını ailelerle belli zamanlarda iletişim halinde olmamız gerektiğini söylüyor. Bir de ben onun annesiyle görüşmezsem bayramda seyranda falan o da benim ailemle görüşmezmiş. tamam kadul ediyorum diyorum. Ben seni il dışına tek göndermem. Hem ailenden bir kötülük görmedim ki niye böyle yapıyorsun falan diyor. Mevzuu çıkmaza giriyor.

Bütün bunların dışında normalde çok iyiyiz. Bana karşı sesini hiç yükseltmez, sevgisini belli eder. İyi vakit geçiririz. Tek derdim ailesi. Onu da değiştiremem ki diyor Öff yani tam bir çıkmaz. Bunlardan yakamı kurtaramıycak mıyım ben Aile terapistine mi gitsem acaba. Bunaldım. Bir de tüb bebek mevzu var.Benim için dua edin olur mu. Kendimi aptal gibi hissediyorum.

Allah sabır versin gerçektende bermuda şeytan üçgeni diycem ama seninki çokgen olmuş artık...Neyseki yaklaşık 3 ay sonra kendi evine çıkıp onlardan bir nebzede olsa uzaklaşacaksın...Şimdilik bununla yetinebilmende güzel bir şey...Ama anladığım kadarıyla eşin tamamen iletişimi koparmanı pek desteklemiyor...O zaman da eşin yalnız görüştüğünde daha çok üzerine gidip daha çok kafasını karıştıracaklardır...Ben derim ki eşini sakın yalnız gönderme, git 1 -2 saat neyse otur ve eğer sana bir şey söylüyorlarsa da kimseden çekinmeden cevabını ver...Zaten onlardan her şekilde üstünsün, eşinede bunu peşinen konuş,kesinlikle seni bozmasın ailesinin yanında...Anladığım kadarıylada ailesine haddini bildirmen konusundada yanında eşin...

Bende eşimin ailesiyle görüşmüyorum ve bunu terapistime söylediğimde son derece mantıklı olduğunu söyledi...Eğer ailenin sana zarar verdiğini düşünüyorsan görüşmek zorunda değilsin...Bu durumda en zor görevde eşine düşecek,ailesiyle olanları sana,seninle yaşadıklarınıda kesinlikle ailesine yansıtmayacak...Malesef benim eşim bunu başaramıyor ama umarım sizde terapiye başlayıp bizim yaşadıklarımızı yaşamadan önlem almayı başarabilirsiniz...

ipektuncer · 6 Nisan 2011

Öncelikle yazında takıldığım bazı noktalar var.
Mesela görümcenin eşinin iç güveysi olamsı durumunu neden bu kadar çok vurguluyorsun?
İç güveysi olmak bir ahlaksızlık değil ki.
Eşinin ailesi nasıl size bir daire vermişse oturmanız için, aynı imkanı kızına da vermiş. Bunda abes bir durum yok.
Belki sen görümcenin fenalıklarından dolayı doldun ve böyle düşünüyorsun, mümkün..
Ama belki de sen bu iç güveysi muhabbetini hissettirdin görümcene ve onun öfkesini kazandın, bu da mümkün..
K.validenin "bana güvenen doğurmasın" lafını, eşinin azospermi durumu ile birleştirip "bakalım bunu öğrenince ne diyecek k.validem" demeni de hoş bulmadım.
Eleştirilerinde biraz acımasız buldum seni..
Ama çok dolmuşsun, çok sıkıntıdasın, bunu da görmezden gelemeyiz..

Netice olarak yerinde olsam en az 1 sene daha çocuk düşünmezdim.
Bekle bakalım, temmuzda taşınacak mısınız? Yoksa eşin ailesinin lafıyla vaz mı geçecek taşınmaktan?
Sonuçta eşin enin sıkıntılarını görüyor, buna rağmen dolduruşa gelir, taşınmaktan vazgeçerse, bebek yapmadığınız için memnun bile olmaz mısın?

hayal43 · 6 Nisan 2011

Okudukça ben daraldım.Nedir böyle dipdibe koloni hayatı yaşamak anlamıyorum.

Eşinin ailesi sana uygun değilmiş.Görgüsüz olduklarını özellikle birkaç yerde vurgulamışsın.Burada eşine de pay çıkmış oluyor.Bir insan,kendisini yetiştiren ailenin bilgisi,görgüsüyle büyür.Lütfen biraz öbjektif olmaya çalış.Onlar bir aile ve eşin de o ailenin bir parçası.Tüm aile içinde,sadece eşinin farklı olması fikri pek mantıklı değil.Yani üzgünüm ama aslında eşin de sana uygun olmayabilir.

İnşallah en kısa zamanda taşınırsınız.Bir de o şekilde denersiniz.Ancak eşinin ailesiyle bağının asla kesilmeyeceği aşikar.Bu sebeple,düzeninizi oturtana kadar çocuk yapmayı ertelemeni tavsiye ederim.

beyzaesra · 6 Nisan 2011

ipektuncer .!.:
Öncelikle yazında takıldığım bazı noktalar var.
Mesela görümcenin eşinin iç güveysi olamsı durumunu neden bu kadar çok vurguluyorsun?
İç güveysi olmak bir ahlaksızlık değil ki.
Eşinin ailesi nasıl size bir daire vermişse oturmanız için, aynı imkanı kızına da vermiş. Bunda abes bir durum yok.
Belki sen görümcenin fenalıklarından dolayı doldun ve böyle düşünüyorsun, mümkün..
Ama belki de sen bu iç güveysi muhabbetini hissettirdin görümcene ve onun öfkesini kazandın, bu da mümkün..
K.validenin "bana güvenen doğurmasın" lafını, eşinin azospermi durumu ile birleştirip "bakalım bunu öğrenince ne diyecek k.validem" demeni de hoş bulmadım.
Eleştirilerinde biraz acımasız buldum seni..
Ama çok dolmuşsun, çok sıkıntıdasın, bunu da görmezden gelemeyiz..

Netice olarak yerinde olsam en az 1 sene daha çocuk düşünmezdim.
Bekle bakalım, temmuzda taşınacak mısınız? Yoksa eşin ailesinin lafıyla vaz mı geçecek taşınmaktan?
Sonuçta eşin enin sıkıntılarını görüyor, buna rağmen dolduruşa gelir, taşınmaktan vazgeçerse, bebek yapmadığınız için memnun bile olmaz mısın?

6 aylık evliyken ailem benim evime adımını dahi atmadı. İLk defa gelecek oldular, olay oldu. Ama kayınvalidem hergün kızıyla bir arada. Annesini babasını rahatlıkla ağırlayabiliyor görümcem. Ben gidip görümcemin yaptığı gibi onun eşini doldurup eşiyle huzursuz olmasını sağlasam daha iyi mi olur peki. Ama asla böyle bir çirkinliğe girmem. O kadar çok doldum ki anlatamam. Artık ailesiyle rahatlıkla görüşen evli çiftlere özeniyorum.

Bir nevi tepkisel bir yaklaşım benimkisi. Çirkin bir tabir fakat. Şöyle ki "SEN ANNENİ BABANI KARDEŞLERİNi HERGÜN GÖRÜYORSUN AMA benim eşimi kendi ailemden soğutmaya iletişimini kesmeye çalışıyorsun. Peki ben ne yapmalıyım. Söyleyin o halde onlar gibi çirkinleşmeyeyim. Yaptığım tek şey ağlamak ve burda sizlerle fikir alışverişinde bulunmak.BElki bu sayde ben de yanlışlarımı göreceğim , bilmiyorum ama psikolojim hiç iyi değil. ağlama krizlerine girecek kadar.

Benim eşim 30 bense 29 yaşındayım. Bilinçaltım o kadar dolu ki anlatamam. Eşim bir gün ağzından kaçırdı, annem bu kız da onların tabiriyle "kartmış" 30 sunu geçse çoçuk da yapamaz cümleleri mesela. daha neler neler. Biraz da başımıza gelenler kayınvalidemin büyük konuşmasından diyorum. Eşimin durmunu evde konu dahi etmiyorum yanlış anlar diye. bu konuyu da buraya yazmamalıydım aslında.

beyzaesra · 6 Nisan 2011

hayal43 .!.:
Okudukça ben daraldım.Nedir böyle dipdibe koloni hayatı yaşamak anlamıyorum.

Eşinin ailesi sana uygun değilmiş.Görgüsüz olduklarını özellikle birkaç yerde vurgulamışsın.Burada eşine de pay çıkmış oluyor.Bir insan,kendisini yetiştiren ailenin bilgisi,görgüsüyle büyür.Lütfen biraz öbjektif olmaya çalış.Onlar bir aile ve eşin de o ailenin bir parçası.Tüm aile içinde,sadece eşinin farklı olması fikri pek mantıklı değil.Yani üzgünüm ama aslında eşin de sana uygun olmayabilir.

İnşallah en kısa zamanda taşınırsınız.Bir de o şekilde denersiniz.Ancak eşinin ailesiyle bağının asla kesilmeyeceği aşikar.Bu sebeple,düzeninizi oturtana kadar çocuk yapmayı ertelemeni tavsiye ederim.

...................................................................................................................

beyzaesra · 6 Nisan 2011

hayal43 .!.:
Okudukça ben daraldım.Nedir böyle dipdibe koloni hayatı yaşamak anlamıyorum.

Eşinin ailesi sana uygun değilmiş.Görgüsüz olduklarını özellikle birkaç yerde vurgulamışsın.Burada eşine de pay çıkmış oluyor.Bir insan,kendisini yetiştiren ailenin bilgisi,görgüsüyle büyür.Lütfen biraz öbjektif olmaya çalış.Onlar bir aile ve eşin de o ailenin bir parçası.Tüm aile içinde,sadece eşinin farklı olması fikri pek mantıklı değil.Yani üzgünüm ama aslında eşin de sana uygun olmayabilir.

İnşallah en kısa zamanda taşınırsınız.Bir de o şekilde denersiniz.Ancak eşinin ailesiyle bağının asla kesilmeyeceği aşikar.Bu sebeple,düzeninizi oturtana kadar çocuk yapmayı ertelemeni tavsiye ederim.

Sanırım istesek de bir yıl içinde olmayacak gibi, belki de ömür boyu, bilemiyorum.
Eşim kendini geliştirmiş birisi. tabi ki aileden gelen bazı alışkanlırını sürdüyor. Ona hisettirmeden ben de bazı durumlarda düzeltmeye çalışıyorum. A
Aşkın gözü kördür derler yaa. Aynen öyle oldu.. Söz olana kadar da aileyi hiç görmedim. Karşılaşınca da ikilem yaşadım. Sonrada önemli olan eşim ve onu sevmem dedim.Sonuç olarak da bu duruma geldim. Fakat insan sadece eşiyle değil ailesiyle de evleniyormuş.Bunu çok iyi anladım.

kristinnn · 6 Nisan 2011

kendine bu kadar stres yaratarak sadece kendine zarar veriyorsun canım inan o insanlar gayet rahat. eşin bile bu kadar taksa kafasına çoktan sorunu çözmüştü. senin ailenle görüşememeni anlayamıyorum, eşinle konuşup çağırsan ne olacak ki, bi kaç gün gelseler. aileme ihtiyacım var psikolojim bozuldu desen. ama eşini bırakıp da bi yere gitme sakın. ailesiyle de görüşmemek için bahaneler türet, zaten aynı apartmandaysanız eşin istediği kadar görmüyor mu onları. seni niye zorluyor. daha sana sahip çıkamayan adama allah çocuk vermez tabi canım, yazık değil mi bebeğe düşünsene? biraz onları kafandan atmaya çalış, ne bileyim başka bi yöne ağırlık ver hayatında. eşinle aşkınızı tazeleyin mesela. kimseyi düşünmeden romantik bi akşam planla evinizde. çok güzel giyin süslen yemekler yap. inan etkli oluyor. sonrasında bülbül gibi şakıyorlar. kadınlığımızı kullanmak zorunda bırakmasınlar insanı ne yapalım :KK34:

naslsa o evden taşınacaksınız ve başbaşa kalacaksınız, biraz daha sabret kapat kapını, işine gücüne bak canım. bi de benden bi tavsiye daha, kitap okuyabilirsin. oldukça rahatlatıyor.istersen bi kaç bişey önerebilirm sana.

beyzaesra · 6 Nisan 2011

lilypos .!.:
kendine bu kadar stres yaratarak sadece kendine zarar veriyorsun canım inan o insanlar gayet rahat. eşin bile bu kadar taksa kafasına çoktan sorunu çözmüştü. senin ailenle görüşememeni anlayamıyorum, eşinle konuşup çağırsan ne olacak ki, bi kaç gün gelseler. aileme ihtiyacım var psikolojim bozuldu desen. ama eşini bırakıp da bi yere gitme sakın. ailesiyle de görüşmemek için bahaneler türet, zaten aynı apartmandaysanız eşin istediği kadar görmüyor mu onları. seni niye zorluyor. daha sana sahip çıkamayan adama allah çocuk vermez tabi canım, yazık değil mi bebeğe düşünsene? biraz onları kafandan atmaya çalış, ne bileyim başka bi yöne ağırlık ver hayatında. eşinle aşkınızı tazeleyin mesela. kimseyi düşünmeden romantik bi akşam planla evinizde. çok güzel giyin süslen yemekler yap. inan etkli oluyor. sonrasında bülbül gibi şakıyorlar. kadınlığımızı kullanmak zorunda bırakmasınlar insanı ne yapalım
naslsa o evden taşınacaksınız ve başbaşa kalacaksınız, biraz daha sabret kapat kapını, işine gücüne bak canım. bi de benden bi tavsiye daha, kitap okuyabilirsin. oldukça rahatlatıyor.istersen bi kaç bişey önerebilirm sana.

Aslında ben de işimde gücümdeydim ta ki iki gün öncesine kadar. Bu hafta sonu da görümceme inat kardeşlerimi davet ettim eşime söyledim. Bizim kansızlar geliyor dedim, güldü :KK43:

Eşime aile terapistine gitme fikrini söyledim. Bana göre bir sorunumuz yok, sen büyütüyorsun. İnsanları fazla dikkate almazsan sorun da kalmaz diyor. ben de yaşadıklarımdan sonra balon olduğumu söyledim. Doğru iyi göbek yaprın deyip geyiğe çeviriyor mevzuyu.

Özelden mesaj atamıyorum cnm henüz kotayı doldurmadığımdan, kendi konunda bahsetmiştin bir kitaptan yazarı yeşim.... Burdan yazarsan sevinirm. beni de rahatlatır en azından.

ipektuncer · 6 Nisan 2011

beyzaesra .!.:
6 aylık evliyken ailem benim evime adımını dahi atmadı. İLk defa gelecek oldular, olay oldu. Ama kayınvalidem hergün kızıyla bir arada. Annesini babasını rahatlıkla ağırlayabiliyor görümcem. Ben gidip görümcemin yaptığı gibi onun eşini doldurup eşiyle huzursuz olmasını sağlasam daha iyi mi olur peki. Ama asla böyle bir çirkinliğe girmem. O kadar çok doldum ki anlatamam. Artık ailesiyle rahatlıkla görüşen evli çiftlere özeniyorum.

Bir nevi tepkisel bir yaklaşım benimkisi. Çirkin bir tabir fakat. Şöyle ki "SEN ANNENİ BABANI KARDEŞLERİNi HERGÜN GÖRÜYORSUN AMA benim eşimi kendi ailemden soğutmaya iletişimini kesmeye çalışıyorsun. Peki ben ne yapmalıyım. Söyleyin o halde onlar gibi çirkinleşmeyeyim. Yaptığım tek şey ağlamak ve burda sizlerle fikir alışverişinde bulunmak.BElki bu sayde ben de yanlışlarımı göreceğim , bilmiyorum ama psikolojim hiç iyi değil. ağlama krizlerine girecek kadar.

Benim eşim 30 bense 29 yaşındayım. Bilinçaltım o kadar dolu ki anlatamam. Eşim bir gün ağzından kaçırdı, annem bu kız da onların tabiriyle "kartmış" 30 sunu geçse çoçuk da yapamaz cümleleri mesela. daha neler neler. Biraz da başımıza gelenler kayınvalidemin büyük konuşmasından diyorum. Eşimin durmunu evde konu dahi etmiyorum yanlış anlar diye. bu konuyu da buraya yazmamalıydım aslında.

Bence evinizi taşıdığınızda sorunlarınız hafifleyecek. Ben de benzer bir konu açtım, belki görmüşsünüzdür.
Eşimin üzerinde hiçbiri hakkı olmayan, ayda yılda 1 gördüğüm üvey k.validem bile bana sorun yaratabilirken, aynı binada çok zordur eminim.
Ben öz görümcemi çok severim, çok tatlı bir kızdır. Gelip 1 hafta bizde kaldı. Yok yere, sebepsiz birşeyden alındı. Alındığını fark ettim, konuşmak istedim, geçiştirdi. Tam olarak aramızdaki elektiriği düzeltemeden de geri döndü yaşadığı şehre.
Şimdi iletişimimiz iyi, o konu unutuldu. Zaten konu bile yoktu ortada esasen.
Yani demek istediğim dipdibe bir yaşamın ne kadar katlanılmaz olduğuna kesinlikle inanıyorum.

Yaşında da bişey yok be arkadaşım, 35'inden önce doğuran mı var yeni nesilde..

kristinnn · 6 Nisan 2011

beyzaesra .!.:
Aslında ben de işimde gücümdeydim ta ki iki gün öncesine kadar. Bu hafta sonu da görümceme inat kardeşlerimi davet ettim eşime söyledim. Bizim kansızlar geliyor dedim, güldü

Eşime aile terapistine gitme fikrini söyledim. Bana göre bir sorunumuz yok, sen büyütüyorsun. İnsanları fazla dikkate almazsan sorun da kalmaz diyor. ben de yaşadıklarımdan sonra balon olduğumu söyledim. Doğru iyi göbek yaprın deyip geyiğe çeviriyor mevzuyu.

Özelden mesaj atamıyorum cnm henüz kotayı doldurmadığımdan, kendi konunda bahsetmiştin bir kitaptan yazarı yeşim.... Burdan yazarsan sevinirm. beni de rahatlatır en azından.

canım ben sana özelden attım mesajı. benim eşim de kabul etmiyordu sorunumuz olduğunu, hatta kitaplarla psikologlarla çözüm aramamı bile küçümsemiştir. "bizim bi sorunumuz yok ki." ama konuşunca benim neleri biriktirdğimi ve ne psikolojide olduğumu anladı. sanırım en çok da "annenin bu tutumu yüzünden çocuk yapmak bile istemiyorum" deyince oturdu içine.

Kaynanam ve görümcelerimin ızdırabından bunaldım. Fikirlerinize ihtiyacım var :(

Guru

Guru

Guru

Hayat, sen plan yaparken başına gelenlerdlr

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Aktif Üye

Popüler Üye

Yeni Üye

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Popüler Üye

Guru

Benzer Konular