- 11 Kasım 2019
- 1.484
- 1.503
- 63
- Konu Sahibi Yalnizbiranne
- #1
Merhaba hanımlar şu an çok üzgünüm belki burda içimi dökerim birileri beni rahatlatır diye yazıyorum.pazar günü yeni bi eve taşındık ben bu semtten gitmek istedim eşimi ikna edemedim çevresi arkadaşları ailesi işi burda. ben 1.5 yıl önce başka şehirden gelin geldim eşimin annesi 3.günden bizimle kalmaya başladı.davranışları kesinlikle normal değil kendi de annesi de der ona deli diye .zararsız sevimli deliler vardır bu öylesi değil.sesi hiç kesilmeyen saçma sapan alakasız konuşan durmadan kendini öven sürekli beklentiler içinde olan bi şeyler isteyen biri.beni çok bezdirdi evlendiğimden beri.nisanliyken onu seviyordum evlendikten sonra o kadar karaktersiz hareketleri rahatsızlık veren konuşmaları oldu ki ona olan sevgim bitti.bir insan bu kadar düşüncesiz olur ancak.gelin onların gözünde her gün gidip hizmetini yapacak hasta olamaz hamileyse bile halsiz olamaz laf sokarsa alınmamalı vs vs.eşim de evlenmeden annesine sinir olurmuş evlenince anneci oldu.annesi her gün arar beni de önceden arıyordu ben açmaya açmaya artık çoğu zaman aramıyor oğlunu arayıp çağırıyor o da sık sık gidiyor.bugün annesi ananesi teyzesi eniştesi hastanedelerdi.eşim taşındık diye izin aldı bu hafta.arayıp onu da hastaneye çağırdılar ki hiç gerek yoktu eşim olmasa da işlerini kendileri hallederlerdi.eşim hayır diyemiyor ben ne yaparım umrunda bile değil.dün de ailesinin evindeydi.çocuğum 10aylık çok huysuz odadan çıktığımda ağlıyor bu yüzden diğer odalarda işlerimi o uyuyunca hallediyorum.eşim akşama kadar hastanedeydi beni aradı annemle geliyoruz diye.bütün gün evdeydim çocuğumun olduğu odadan uyuduğu zaman haricinde çıkamadım bunalmistim.annesi geldi mi yatılı kalıyor daha önce dedim 5dakkalik yer kalmasın zor oluyor benim için dedim.annesine artık tahammülüm kalmadı beni bu duruma o getirdi.ama asıl hata eşimde hiç bi zaman sahiplenmedi beni hep geri plandaydim ne hissettiğim umrunda değildi.bu akşam yemeği yerken çabuk yiyip kalktım yüzüm asık hiç yanlarında durmadim sen çocuğu oyala.ben işleri yapiyim dedim eşime.az önce de geldi senin annen gelsin ben de aynısını yapcam dedi.ben bi şey mi diyorum size git otur annenle dedim.durup bana ters ters bakiyodu beyinsiz salak senin kaynanan gelmiş ne işi oturcaksin yanında bizimle muhabbet etceksin dedi.bir sürü laf saydı bağırdı annesi geldi eve gidiyom bi daha gelmem dedi.eşim bak iyi mi oldu böyle yaptın akşamdan beri surat yaptın filan dedi gitti annesiyle aynı odada yatıyor.eşimden de ailesinden çok soğudum.hiç biriyle iyi olmak gibi bi isteğim kalmadı bu sürekli eşimi çağırmaları onun gitmesi benim davet etmediğim halde gelmeleri eşimin dusuncesizligi artık hepsinden soğudum bu aileye gelin olduğuma pişman oldum.ne yapacagim bilmiyorum iyimser hiç bi şey düşünemiyorum
