günaydın kızlar, ben erkek annelerini ikiye ayırıyorum; kaynanalar (ki bunlar bizimkiler oluyor), birde kayınvalideler (bunlardanda nadiren var, yani bir arkadaşımın kayınvalidesi ona hediyeler alıyor, devamlı kazaklar örüp gönderiyor, ev almışlar, arkadaş gibiler yani vs. Vs. Vs.). Ben birkaç yıllık evliliğimde yaşadıklarımı tek tek anlatmaya kalksam ne sayfalar nede kelimeler yeter. Istemeye geldikleri günden, düğünümüzün olduğu güne, yapılan her telefon konuşmasına kadar her görüşmemizde bi olay oldu. Artık kendimden şüphelenmeye başladım. Acaba ben mi abartıyorum, büyütüyorum diye. Kocamın dediğide tam olarak bu ve beni paranoyak haline getirdi. Eşimin ise annesine olan düşkünlüğü beni deli ediyor. Her insan annesini sever, sayar o ayrı bir mesele ama artık aile diyince anne-baba-kardeşlerini değil, çekirdek ailesi olan bizleri yani eşi ve çocuklarını anlaması gerektiğini idrak edemiyor bir türlü. Oysa inanın o kadar düzgün biriki, neredeyse 4/4'lük. Ama işin içine annesi girince adam 180 derece değişiyor. Okuyor üfletiyor mu diyenlere ise cevabım evet, çünkü bir geldiğinde evde muska buldum ve eşime gösterdim. Sonrada yaktım muskayı, keşke yakmasaydım çünkü kaynanam benim haberim yok ben yapmadım diye yemin billah etmiş. Sonuçta yine ben suçlu oldum, annesine iftira atıyor oldum. Onlar ki düğünümüzden bir ay sonra, düğünü eşimle ben yaptığım halde, borç içinde olduğumuz ve neredeyse cebimizde 5 kuruş olmadığı günler geçirdiğimiz halde, bize borç verin, kredi çekin gibi isteklerle geldiler, polyannacılık oynuyorum bende sizlerinde dediğiniz gibi ama nereye kadar, eşimi seviyorum eminim o da beni seviyor ama annesinin adı geçince, sesini duyunca bile tüylerim diken diken oluyor, ne yapmam gerektiğini ise hiç bilmiyorum, nereye kadar böyle gidecek o da meçhul...